پاورپوینت کامل روزشمار ظهور تا قیامت ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روزشمار ظهور تا قیامت ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روزشمار ظهور تا قیامت ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روزشمار ظهور تا قیامت ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

محمود مطهری نیا

ظهور ا مام عصر (ع) واقعه ای شریف است که از زمان حضرت آدم (ع) بسیاری چشم انتظار وقوع آن بوده اند و در رأس آنان می توان از انبیا و رسولان الهی و پیروان ایشان یاد کرد. در منابع مختلف و کتاب های مقدّس ادیان آسمانی و غیرآسمانی متعدّدی، می توان در این باره مطالبی یافت. در این میان، مطالبی که در منابع اسلامی آمده، به مراتب بیش از دیگر متون است. با این حال، با مطالعه مطالب و روایاتی که درباره ظهور در متون اسلامی آمده است، چند نکته مهم و اساسی جلب توجّه می نماید:

۱). به رغم اهمّیت و جذّابیت ظهور و دوران پس از آن، جز تصویری اجمالی و کلّی از آن دوره، ارائه نشده است. آثاری، مانند «عصر زندگی نوشته حجّت الاسلام محمّد حکیمی»، چشم اندازی به حکومت جهانی حضرت مهدی (ع) نوشته حجت الاسلام نجم الدّین طبسی و «دولت کریمه امام زمان (ع)» نوشته استاد مرتضی مجتهدی سیستانی آثار شاخصی هستند که به تبیین این دوره پرداخته اند. هرچند محقّقان و مؤلّفان این آثار تلاش در خور تقدیری برای به تصویر کشیدن این عصر داشته اند، امّا هر خواننده ای با مطالعه این آثار ارزشمند، به خوبی و در نهایت وضوح، اجمالی بودن روایات توصیف کننده این دوران را درمی یابد. این اجمال را باید ناشی از ضعف درک و ناتوانی ساکنان دوره های پیش از ظهور، به خصوص مقطع صدور احادیث و مخاطبان اهل بیت (ع) در فهم و تصوّر اجزای آن دوره بدانیم؛ برای نمونه و فهم بهتر، می توان حالتی را تصوّر کرد که شما قصد دارید برای کسی که پانصد سال قبل می زیسته است، از اینترنت و موشک و تلفن همراه صحبت کنید. در چنین شرایطی، شما هیچ چاره ای جز بیان اجمالی ندارید؛ زیرا اجزای توصیف شما هرقدر بیشتر شود، بر سردرگمی او نیز افزوده می گردد. حال شرایطی را تصوّر کنید که معصومان (ع) حدود دوازده قرن قبل بنا داشته اند از دوره ای صحبت به میان آورند که عقول کامل می شود، علوم رشدی در حدّ سیزده و نیم برابر داشته باشند، پایین ترین سطح سواد عمومی جامعه در حدّ اجتهاد و طبیعی است که جز بیان اجمالی چاره ای نیست و ما هرگز نمی توانیم تصوّر کنیم اگر کم سوادترین فرد یک جامعه مجتهد باشد، باسوادترین و عالم ترین شخص چه علمی خواهد داشت. به این موارد، باید حضور ملائک و جنّیان را در مناسبات روزمرّه اجتماع افزود.

۲). منابع، گزارش ها و روایاتی که از حیث اعتبار و صحّت اسناد، متنوّعند. برخی از آنها را می توان مسلّم و صحیح دانست و در عین حال، درباره برخی نمی توان به ضرس قاطع اظهار نظر نمود. گاه روایاتی دیده می شوند که از حیث سند یا محتوا به نظر ضعیف و دارای مشکل می آیند، امّا با گذر ایام صحّت آنها اثبات می شود؛ لذا همه این روایات را نمی توان با یک چشم نگریست و در حال حاضر اظهارنظر قطعی نمود. نگاه ما در این نوشتار نیز از حیث ترتیب مطالب، صحّت و اسناد و. . . اظهار نظر قطعی نیست و صرفاً بر اساس آنچه به دست ما رسیده است، حوادث و جریانات پس از ظهور را دنبال نموده ایم.

۳). درباره برخی از این گزارش ها، اصل ماجرا و جوهره روایات را می توان متواتر و صحیح یافت، امّا درباره جزئیات آن نمی توان با چنین جزمی سخن گفت؛ برای نمونه، هرچند به تصریح روایات، سفیانی شخصیتی است که در آستانه ظهور امام عصر (ع) شورش خواهد نمود، امّا در عین حال نمی توان درباره تعداد افرادی که به دست او در «نجف» و «بغداد» و دیگر شهرهای عراق یا مدینه کشته خواهند شد، صحبت نمود؛ زیرا معلوم نیست تعداد بیان شده در روایات، بیان کننده کثرت بوده اند یا تعداد دقیق. یا در مواردی مانند طلوع خورشید از مغرب، نمی توان به قطع گفت، آیا منظور واقعاً تغییر در روال عادی طبیعت است یا باید برای فهم این عبارت، از ابزاری مانند تأویل (که البتّه علم اصلی آن نزد اهل بیت (ع) است) تمسّک جست؟!

۴). درباره مدّت حکومت امام عصر (ع) عبارات مختلفی یافت می شود که گاه صحبت از ۳ یا ۵ یا ۷ سال است و گاه ۳۰۹ سال. دیدگاه مختار ما در این نوشتار، رقم حدّاقل ۳۰۹ سال است.

از ظهور تا قیامت

هرچند راویان و مؤلّفان حوزه مهدویت، مانند بسیاری دیگر از حوزه های اسلامی چندان به موضوع توالی حوادث و اتّفاقات، توجّه جدّی نداشته اند و از همین رو، مجموعه قابل توجّهی از آنچه امروز درباره گذشته و آینده در اختیار داریم، فاقد ترتیب و توالی تاریخی هستند، با این همه اگر مجموعه روایات بیان کننده ظهور را کنار هم بچینیم، با در نظر گرفتن مقدّمات پیش گفته، می توان مقاطع پس از ظهور را چنین تصویر نمود:

۱). ظهور اصغر

غیبت امام عصر (ع) دارای دو مرحله صغرا و کبرا بود. مرحله اوّل تا سال ۳۲۹ هجری ادامه یافت و از آن پس، مرحله دوم آغاز گشت. تا کنون حدود یازده قرن از آن تاریخ می گذرد. هرچند مجموعه ای از روایات، از معصومان پیش از امام زمان (ع) درباره غیبت نقل شده و دهان به دهان و سینه به سینه در میان شیعیان منتقل می شد، امّا با این حال برای آماده سازی شیعیان، ماجرای غیبت طی دو مرحله رخ داد. جالب اینجاست که به رغم این تمهید و مقدّمه چینی، بنا بر آنچه در برخی منابع تاریخی آمده است، شیعیان به پانزده فرقه تقسیم شدند و با زحمات بزرگانی مانند شیخ صدوق و شیخ مفید در سال های بعد بود که از آن تعداد تنها شیعیان دوازده امامی باقی ماندند.

یکی از اتّفاقات مهمّی که در دوره غیبت کبرا افتاده و به راحتی می توانیم آن را در اطراف خود ببینیم، عادت کردن شیعیان به غیبت امام عصر (ع) است. این ماجرا تا آنجا پیش می رود و ادامه می یابد که به تعبیر روایات، مردم می گویند به ایشان و خاندان پیامبر (ص) ما را نیازی نیست. از همین رو، پیش از ظهور حضرت مهدی (ع) دوره ای را که از آن، با عنوان دوره ظهور اصغر یاد می شود، شاهد خواهیم بود که همانند دوره غیبت صغرا زمینه ساز دوره بعد خواهد شد. روایات مقطع کوتاهی پیش از ظهور را چنین توصیف کرده اند که نام حضرت مهدی (ع) بر زبان ها جاری شده و سیراب محبّت ایشان می گردند. برخی بزرگان بر این باورند که اندکی بیش از پنجاه سال است که در این دوره قرار گرفته ایم.

۲). آستانه ظهور (آغاز فعّالیت های سفیانی و یمانی)

آنچه در روایات با عنوان نشانه های حتمی ظهور از آنها یاد شده است، پنج موردند که شورش سفیانی در شام و قیام یمنی، به طور همزمان در ماه رجب، پیش از ظهور (شش ماه قبل از آن) اتّفاق می افتند. از این مقطع به بعد، مجموعه ای از اتّفاقات رخ می دهند که غالباً اقدامات و جنایات سفیانی و سپاهیانش است. این مجموعه اتّفاقات که علاقه مندان، تفصیل آن را در کتاب «شش ماه پایانی» (انتشارات موعود عصر (عج)) می توانند مطالعه نمایند، فضای جهان را ملتهب می کند و نوعی آشفتگی جدّی در جهان نمایان می شود.

۳). ظهور محدود: صیحه تا شهادت نفس زکیه

سرآغاز ظهور را باید تاریخ ۲۳ ماه رمضان پیش از ظهور (عاشورا) بدانیم. در صبحگاهان این روز، جبرئیل امین و ملک مقرّب خداوند ندا در می دهد: «صبح نزدیک شد. بدانید حق با مهدی (و در برخی روایات آل علی (ع)) و شیعیان اوست. »

این ندا را همگان به زبان خویش می شنوند و با شنیدن این صدا، خواب ها بیدار و نشسته ها ایستاده می شوند. این اوصاف را برخی به ابزارهای مدرن امروزی تأویل می کنند. گویا حضرت جبرئیل برای رساندن پیام الهی، نیازمند ماهواره و اینترنت است. این تصوّر ناشی از ضعف ایمان ما نسبت به خداوند و بی اطّلاعی از خلقت و قدرت ملائکه الهی و به خصوص مقرّبان آنها و نیز بر حق دانستن ابزارهای مدرن است. اوصافی که برای این ندا بیان شده، هرگونه احتمال دیگری غیر از آنچه را صریح در روایت آمده است، منتفی می سازد؛ به خصوص اینکه، همه آنها همزمان می شوند و ندا از آسمان است و حتّی افراد خوابیده با این صدا از خواب بیدار می شوند. لازمه قبول آن تأویل چنین است که ما حالتی را تصوّر کنیم که برنامه ای به طور زنده و به مستمر از آسمان و همزمان در تمام نقاط عالم و به زبان های مختلف پخش شوند و گیرنده هایی در جای جای عالم وجود داشته باشند که ثانیه ثانیه این برنامه را با صدای رسا و کیفیتی عالی دریافت کنند. مجموعه این تصوّرات به نظر می آید جز خیالی بیش نیست.

بعدازظهر یا شامگاهان همان روز، ابلیس بانگ برمی آورد که حق با عثمان است. فرض پخش رسانه ای این بانگ منتفی نیست؛ زیرا نه حقّانیتی دارد و نه اوصافی به مانند ندای جبرئیل امین برای آن برشمرده شده است.

نکته مهم درباره این دو بانگ آسمانی، این است که به طور طبیعی، باید تفاوت میان دو جریان شناخته شده باشد: جریان شیعی به رهبری فرزند امیرالمؤمنین (ع) و جریان عثمانی که در دو ندای حضرت جبرئیل (ع) و ابلیس لعین، مردم بدان ها دعوت می شوند. به عبارت دیگر باید این مطلب را حاکی از حذف یا تضعیف تمام رقبای فکری یا دینی دانست. همان طور که در بند بعد خواهیم دید، امام عصر (ع) در این مقطع، ظهور محدودی برای افراد معدودی خواهند داشت که نتیجه یکی از اقدامات ایشان اعزام نفس زکیه به مکه است.

۴). آغاز دعوت: شهادت نفس زکیه تا عاشورا

پس از وقوع مجموعه حوادثی که تا به حال از آنها یاد کردیم، شعاع های نورانی آن خورشید تابان بیش از پیش نمایان گشته و حضرت مهدی (ع) فرستاده ای از جانب خویش به «مکه» اعزام می کنند که علاوه بر روشن شدن اوضاع و کسب خبر از آنها، مقدّمات آن انقلاب مبارک را فراهم کند. جوانمردی هاشمی (محمّدبن الحسن که همان نفس زکیه است)، در بیست و پنجم ماه ذی الحجّه، پس از قیام خویش وارد مسجدالحرام شده و بین رکن و مقام ایستاده و نامه ای شفاهی از ناحیه حضرت را برای مردم مکه قرائت می کند که در این نامه، خبری از توهین و بی احترامی و تهدید نیست و ضمن آن، حضرت از مردم مکه طلب یاری و نصرت می کنند. بقایای نظام منحوس حاکم در حجاز، جرمی شنیع مرتکب شده و وی را در حالی که بین رکن و مقام ایستاده است، شهید می کنند که این جرم عاقبت آنها را مشخّص و معلوم می سازد که حضرت ۱۵ روز بعد که بناست ظهور شریفشان رخ بدهد، باید با آنها چگونه رفتار بکنند. چنین فاجعه دردناکی در مدینه، بر سر پسر عموی نفس زکیه- که نام خودش محمّد و نام خواهر (دوقلویش) فاطمه است- می آید و هر دو را بر سر در «مسجدالنّبی (ص)» اعدام می کنند.

ابوبصیر هم از امام باقر (ع) ضمن حدیثی بلند روایت کرده است: «حضرت مهدی (ع) به یاران خویش می فرمایند: ای قوم! (همراهان) اهالی مکه مرا نمی خواهند؛ ولی برای آنکه حجّت بر آنها تمام شود و خود هم به وظیفه ام عمل کرده باشم (یکی از شما را) به سوی آنها می فرستم. سپس یکی از یارانشان را خوانده و به او می فرمایند: به سوی اهل مکه برو و بگو: ای اهالی مکه! من فرستاده فلانی (حضرت مهدی (ع)) هستم و او برای شما چنین پیغام فرستاده که ما خاندان رحمت و معدن رسالت و خلافتیم. ما نوادگان حضرت محمّد (ص) و سلاله پیامبران هستیم. به ما ظلم شده و به ما آزار رسانده و ما را سرکوب کرده اند. حقّمان را تا به امروز به زور از زمان رحلت پیامبر (ص) گرفته اند. از شما طلب یاری می کنیم. پس یاریمان کنید. وقتی این جوانمرد این پیام را رساند، به سوی او می آیند و مابین رکن و مقام، او را که نفس زکیه است، می کشند. »

۵). ظهور اکبر: عاشورا

ظهور امام عصر (ع) به تصریح آنچه در روایات آمده است، مصادف با روز عاشورا و بنابر مشهور جمعه یا به تعبیر برخی روایات، شنبه خواهد بود. یاران امام عصر (ع) دسته ای شبانه و دسته ای بامدادان با سوار شدن بر ابرها، یا طی الارض خود را به امام (ع) می رسانند.

۶). عاشورا تا ربیع الاوّل سال اوّل ظهور

در این مقطع، در میان یاران امام، به طور شاخص می توان یمانی و خراسانی را مشاهده نمود که از دو منطقه خاورمیانه با سپاهیان خویش به یاری امام می شتابند. بنابر روایات، یمانی از حقّانیتی بیش از خراسانی برخوردار است وخراسانی و فرمانده سپاه خویش، شعیب بن صالح برای اتمام حجّت بر دیگر سپاهیان و همراهان از اما