پاورپوینت کامل جایگاه قیامتی امیرالمؤمنین (ع) ۸۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جایگاه قیامتی امیرالمؤمنین (ع) ۸۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جایگاه قیامتی امیرالمؤمنین (ع) ۸۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جایگاه قیامتی امیرالمؤمنین (ع) ۸۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۳

مریم پاک آئین

۱). جایگاه اهل نعمت

«وَ مَنْ یطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِک مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِمْ مِنَ النَّبِیینَ وَ الصِّدِّیقِینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِینَ وَ حَسُنَ أُولئِک رَفِیقاً؛ ۱ و کسانی که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در زمره کسانی خواهند بود که خدا ایشان را گرامی داشته [یعنی ] با پیامبران و راستان و شهیدان و شایستگانند و آنان چه نیکو همدمانند. »

یکی از آیاتی که به شأن حضرت علی (ع) در قیامت اشاره می کند، «آیه ۶۹ سوره مبارکه نساء» است. در ذیل تفسیر این آیه نقل شده است:

سلیمان دیلمی گفت: نزد امام صادق (ع) بودیم که ابو بصیر نفس زنان وارد شد. چون نشست، اباعبدالله (ع) فرمودند: «این چه حالی است؟» عرض کرد: یا ابن رسول الله سنّ من فزونی گرفته و مغز استخوانم آب شده و اجلم نزدیک گشته در حالی که نمی دانم در آخرت بر من چه خواهد گذشت. حضرت فرمودند: «یا ابامحمّد تو هم چنین می گویی؟»

عرض کرد: فدایت شوم چگونه نگویم؟! فرمودند: «یا ابامحمّد! آیا نمی دانی خداوند متعال جوانان شما را اکراه کرده از اینکه عذاب کند و پیروان شما را لطف کرده از اینکه به معرض حساب کشد؟» عرض کرد: فدایت شوم آیا این موهبت ویژه ما است؟ یا برای تمام اهل توحید است؟ فرمودند: «نه. این فقط برای شما است؛ نه برای دیگران. خداوند متعال می فرماید: پیری در مؤمن، نور من است و من شرم دارم از اینکه نور را به نارم بسوزانم و گفته اند پیری زینت عقل و نشان وقار است. »

عرض کرد: فدایت شوم ما مورد حمله ای قرار گرفته ایم که پشتمان را شکسته و دلهایمان را میرانیده و قاضیان خون ما را حلال دانسته اند. به دلیل حدیثی که فقهای آنان بر ایشان روایت کرده اند.

حضرت صادق (ع) فرمودند: « (لقب) الرافضه؟» عرض کرد: بلی، فرمود: «به خدا سوگند! آنها شما را به این نام ننامیدند؛ بلکه پروردگار عالمیان شما را به این نام نامید. آیا نمی دانی که هفتاد مرد از بنی اسرائیل هنگامی که گمراهی فرعون بر ایشان آشکار شد، او را ترک کردند و به حضرت موسی (ع) پیوستند؟ موقعی که هدایت او بر آنان هویدا گشت، در لشکر موسی (ع) به رافضه مشهور شدند. چون فرعون را ترک کردند و این گروه در بندگی خدا و محبّت به موسی (ع) و هارون و فرزندانش پافشارترین مردم بودند، خداوند به موسی (ع) وحی فرستاد این اسم را در «تورات» برای آنها ثبت کن که من آنها را به این نام نامیدم و این لقب را به آنان بخشش فرمودم. پس موسی (ع) این اسم را برای ایشان ثبت کرد. سپس خداوند بزرگ این اسم را ذخیره کرد تا به شما عطا فرماید. یا ابا محمّد! آنها ترک خیر کردند و شما برای خیر، ترک شرّ نمودید. مردم متفرّق و دسته دسته گشتند و شما به اهل بیت پیغمبرتان (ص) پیوستید و به راهی که به خدا می رسد، رفتید و آنچه را که خدا اختیار و اراده نموده است، اراده و اختیار نمودید.

پس بشارت باد شما را که مورد رحمت و عنایت پروردگارید. اعمال نیکوکارتان مورد پذیرش و گنهکار شما مورد آمرزش الهی قرار می گیرد. اگر کسی از راهی که شما سوی خدا می روید (طریق اهل بیت (ع) و قبول ولایتشان) نرود، اعمال نیکویش قبول نشده و گناهانش آمرزیده نمی شود. یا ابا محمّد! یزدان فرشتگانی دارد که گناهان شیعیان را می ریزند؛ همان طور که باد برگ درختان را خزان می کند و این مصداق فرمایش خداوند در قرآن مجید است؛ آنجا که می فرماید: «و ملائکه خداوند را با سپاس، تسبیح می گویند و برای کسانی که ایمان آورده اند، طلب بخشش می کنند. » ۲ و استغفار آنان فقط شما را فرا می گیرد نه این مردمان را. یا ابا محمّد! آیا خوشحال شدی؟» عرض کرد: فدایت شوم زیادتر بفرما. فرمودند: «یا ابامحمّد! خداوند عالمیان احدی از جانشینان پیغمبران را استثنا نکرده است؛ مگر امیرالمؤمنین (ع) و شیعیان او را و در کتاب خود فرموده: «همان روزی که هیچ دوستی از هیچ دوستی نمی تواند حمایتی کند و آنان یاری نمی شوند» ۳ مقصود آیه شریفه، علی (ع) و پیروانش هستند؛ یا ابا محمّد! آیا مسرور شدی؟» عرض کرد: فدای تو شوم زیادتر بفرما.

فرمودند: «خداوند شما را در این آیه شریفه یاد کرده «ای بندگان من که بر خودتان اسراف کردید، از رحمت خداوند ناامید نشوید، همانا خداوند همه گناهان را می آمرزد! همانا او بسیار بخشنده و مهربان است. » ۴ به خدا سوگند! جز شما کسی دیگر را اراده نفرموده است؛ یا ابامحمّد! خوشحال شدی؟» عرض کرد: فدایت شوم زیادتر بفرما.

فرمودند: «خداوند در کتابش، شما را این طور یاد نموده «همانا بر بندگان من سلطه گری نیست. » ۵ به خدا سوگند! غیر از ائمّه (ع) و پیروانشان، کسی دیگر منظور نیست؛ یا ابامحمّد! آیا خوشحال شدی؟» عرض کرد: فدایت شوم زیادتر بفرما.

فرمودند: «پروردگار بزرگ در کتاب خود، شما را یاد نموده و فرموده است «و کسانی که از خدا و پیامبر اطاعت کنند، در زمره کسانی خواهند بود که خدا ایشان را گرامی داشته [یعنی ] با پیامبران و راستان و شهیدان و شایستگانند و آنان چه نیکو همدمانند. » ۶ و رسول خدا (ص) در این آیه از انبیا است و ما از صدّیقان و شهداء هستیم و شما صالحانید و شما به صلاح و نیکی یاد می شوید؛ همان طور که خداوند تبارک و تعالی شما را نامیده است یا ابامحمّد! آیا مسرور شدی؟ الی آخر. ۷

همچنین علّامه حسکانی نقل می کند: ابواحمد داودبن سلیمان می گوید، علی بن موسی الرّضا (ع) از پدرانش نقل می کند تا می رسد به علی (ع) که آن حضرت فرمود:

«رسول الله (ص) در آیه فَأُولئِک مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیهِمْ مِنَ النَّبِیینَ . . . فرمودند؛ از من النبیین، محمّد (ص) و من الصدیقین علی بن ابی طالب (ع) و من الشهداء حمزه، سیدالشهداء و من الصالحین حسن (ع) و حسین (ع) و حسن أولئک رفیقا یعنی قائم آل محمّد (ص) و مهدی امّت مورد نظر است. » ۸

۲). علی (ع) بر بلندای اعراف

«وَ بَینَهُما حِجابٌ وَ عَلَی الْأَعْرافِ رِجالٌ یعْرِفُونَ کلًّا بِسِیماهُمْ وَ نادَوْا أَصْحابَ الْجَنَّهِ أَنْ سَلامٌ عَلَیکمْ لَمْ یدْخُلُوها وَ هُمْ یطْمَعُونَ؛ ۹ و میان آن دو [گروه ]، حایلی است و بر اعراف، مردانی هستند که هریک [از آن دو دسته ] را از سیمایشان می شناسند و بهشتیان را که هنوز وارد آن نشده و [لی ] [بدان ] امید دارند، آواز می دهند که: سلام بر شما. »

یکی از آیاتی که به مقام و جایگاه حضرت علی (ع) اشاره می کند، «آیه ۴۶ سوره اعراف» است. در این آیه که تفسیرش در ادامه می آید، خداوند بیان می کند که تصمیم گیرنده درباره بهشتی یا جهنّمی بودن افراد، حضرت علی (ع) هستند.

هیثم بن واقد، از مُقرّن روایت کرده است که گفت: شنیدم از امام جعفر صادق (ع) که می فرمودند: ابن کواء به خدمت امیرالمؤمنین (ع) آمد و عرض کرد که: یا امیر المؤمنین! «و بر اعراف و اعالی، مردانی چند باشد که بشناسند هر یک از اهل بهشت و دوزخ را به نشانی که در روی ایشان باشد» ۱۰ [یعنی چه ]؟ ۱۱ حضرت فرمودند که: «ما بر اعراف و باروی میان بهشت و دوزخیم و یاوران خویش را به نشانه ای که در روی ایشان است، می شناسیم و ماییم اعراف و کارگزاران مردم که خدای عزّوجلّ را نشناسد؛ مگر به راه معرفت و شناخت ما و ماییم اعراف و معرفتی که آنچه مقصود است به معرفت آن به عمل می آید و خدای عزّوجلّ در روز قیامت بر روی جسر ۱۲ جهنّم ما را شناسا می گرداند. پس داخل بهشت نمی شود؛ مگر آنکه ما را شناسد و ما او را شناسیم و داخل جهنّم نشود؛ مگر آن کس که ما را نشناسد و ما او را نشناسیم. به درستی که خدای تبارک و تعالی اگر می خواست، خویش را به بندگان می شناسانید. . . » ۱۳ امّا آنکه اعراف کجاست، تعریف امام صادق (ع) آن را به خوبی نشان می دهد. علّامه مجلسی در کتاب «بحارالأنوار»، به نقل از «تفسیر القمی» آورده است:

برید از حضرت صادق (ع) نقل کرد که فرمودند: « (اعراف) تلّ و بلندی است بین بهشت و جهنّم (رجال) که در آیه است، ائمه (ع) هستند که با شیعیان خود در اعراف میایستند؛ درحالی که مؤمنان بدون حساب وارد بهشت شده اند ائمّه (ع) به شیعیان گنه کار خود می گویند: نگاه کنید برادرتان چگونه سبقت به بهشت گرفته اند، بدون حساب [. . . ] اصحاب اعراف صدا می زنند مردانی را که در جهنّم هستند و آنها را از چهره اشان می شناسند. می گویند جمعیت و گروه بندی شما در دنیا، موجب آسایش و راحتی شما نشد که به خود می بالیدید.

آنگاه به دشمنان خود در آتش می گویند: تماشا کنید اینها برادران و شیعیان مایند که شما در دنیا قسم می خوردید از رحمت خدا محروم خواهند بود. آنگاه ائمّه (ع) به شیعیان خود می گویند: داخل بهشت شوید؛ دیگر باکی بر شما نیست و محزون نخواهید شد. » ۱۴

در تفسیر این آیات، دومین شأن حضرت علی (ع) مشخّص می شود و آن، جدا کردن نیکان از زشت سیرتان است در روز قیامت. به همین جهت است که حضرت علی (ع) را «قسیم النّار و الجنّه» می گویند.

رسول خدا (ص) به حضرت علی (ع) فرمودند: «. . . ای علی! تو قسمت کننده بهشت و دوزخی وارد بهشت نمی شود؛ مگر کسی که او تو را و تو او را بشناسی و وارد دوزخ نمی شود؛ مگر کسی که تو را انکار کند و تو او را انکار کنی. » ۱۵

مفضّل بن عمر نقل می کند: به امام صادق (ع) عرض کردم: به چه علّت امیرالمومنین، علی بن ابی طالب (ع) قسیم الجنّه و النّار گفته شده است؟ حضرت فرمودند: «به دلیل اینکه دوست داشتن او، ایمان و دشمن داشتن او کفر است و همانا بهشت برای اهل ایمان آفریده شده است و نار برای اهل کفر خلق شده است. بنابراین، حضرت علی (ع) به این علّت قسیم الجنه و النار است. بنابر این در بهشت وارد نمی شود؛ مگر اهل محبّت و دوستی با او و وارد آتش نمی شود؛ مگر اهل دشمنی با او. » ۱۶

همچنین لقب فاروق اعظم که رسول خدا (ص) آن را به امیرالمؤمنین علی (ع) نسبت دادند نیز می تواند به همین علّت باشد. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «یا علی! جبرئیل مرا خبر داد به امری درباره تو که موجب روشنی چشم و شادی قلبم شد. به من گفت: یا محمّد! خداوند به من فرمود: محمّد را از جانب من سلام برسان و به او اعلام کن که علی پیشوای هدایت و چراغ تاریکی و حجّت بر اهل دنیا است. او صدّیق اکبر و فاروق اعظم است. من به ذات خود سوگند خورده ام کسی را داخل جهنّم نکنم که او را دوست داشته باشد و تسلیم او و اوصیای بعد از او باشد و داخل بهشت نمی کنم، کسی را که ولایت او را رها نماید و تسلیم او و اوصیای پس از او نشود، این یک واقعیت است که می گویم: جهنّم و طبقات آن را پر خواهم کرد از دشمنان او و بهشت را پر از دوستان و شیعیانش می کنم. » ۱۷

۳). موذّن سرای باقی

«و بهشتیان، دوزخیان را آواز می دهند که: «ما آنچه را پروردگارمان به ما وعده داده بود، درست یافتیم؛ آیا شما [نیز] آنچه را پروردگارتان وعده کرده بود، راست و درست یافتید؟» می گویند: «آری. » پس آواز دهنده ای میان آنان آواز درمی دهد که: لعنت خدا بر ستمکاران باد. » ۱۸

حضرت علی (ع) در تفسیر آیه ای که خواندیم، فرمودند: «یعنی لعنت خداوند بر کسانی که ولایت مرا تکذیب کردند و حق و مقام مرا سبک شمردند. » ۱۹ محمّدبن حنفیه از پدرش علی بن ابی طالب (ع) حکایت می کند، که فرمودند: «در آیه، آن مؤذّن که در کلام خداوند جلیل آمده است. من هستم. » ۲۰

علّامه مجلسی در کتاب «بحارالأنوار» از «تفسیر فرات» نقل می کند: ابن عبّاس گفت: علی (ع) دارای اسم هایی است از کتاب خدا که مردم نمی دانند. گفتیم کدام اسم ها؟ گفت: خدا او را در قرآن مؤذّن و اذان نامیده آیه «فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَینَهُمْ أَنْ لَعْنَهُ اللَّهِ عَلَی الظَّالِمِینَ» مؤذّن در این آیه، علی است. می گوید: لعنت خدا بر کسانی که ولایت مرا تکذیب کردند و حقّ مرا سبک شمردند. » ۲۱

در این آیه، جایگاه دیگری در قیامت از امیرمؤمنان (ع) فاش می شود. مقامی که ناشی از همراه بودن حضرت مولی الموحدّین (ع) با حضرت حق، تبارک و تعالی، است.

۴). شاخه های یک درخت

«و در زمین قطعاتی است کنار هم و باغ هایی از انگور و کشتزارها و درختان خرما، چه از یک ریشه و چه از غیر یک ریشه، که با یک آب سیراب می گردند و [با این همه ] برخی از آنها را در میوه [از حیث مزه و نوع و کیفیت ] بر برخی دیگر برتری می دهیم. بی گمان در این [امر نیز] برای مردمی که تعقّل می کنند، دلایل [روشنی ] است. » ۲۲

شیخ طوسی از جابر نقل می کند: پیامبر خدا (ص) در «عرفات» بود و علی (ع) در مقابل او بود، فرمودند: «یا علی! نزد من آی و لباس خود را بر لباس من بچسبان! یا علی من و تو از یک درخت آفریده شده ایم، من، ریشه آن درخت و تو شاخه آن و حسن و حسین شاخه های فرعی آن هستند. یا علی! هر کس به شاخه ای از آن بیاویزد، خدا او را به بهشت وارد می کند. » ۲۳

رسول خدا (ص) در توصیف فتنه های بعد از فوتشان می فرمایند: «زود است که بعد از من فتنه ای پدید آید، هنگامی که واقع شود، ملازم علی بن ابی طالب باشید و از او جدا نشوید؛ زیرا او نخستین کسی است که با من دیدار می کند و نخستین کسی است که با من مصافحه می کند. در روز قیامت، او در آسمان بالا نیز همراه من است و او جدا کننده حق از باطل است. » ۲۴

حضرت امیرالمؤمنین (ع) به یکی از یارانشان فرمودند: «ای نوف! رسول اکرم (ص) روز قیامت به ریسمان خداوند دست می زنند و ما هم به او دست می زنیم و شیعیان ما هم دست از دامن ما می گیرند، در اینجا رسول خدا (ص) به کجا می روند؟ ب