پاورپوینت کامل رجعت (بخش اوّل) ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رجعت (بخش اوّل) ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رجعت (بخش اوّل) ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رجعت (بخش اوّل) ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

درآمد

رجعت از آموزه های اختصاصی شیعه است. رجعت در لغت، به معنای بازگشت است و در اصطلاح، به معنای بازگشت جمعی از مردگان مؤمن و کافر به زندگی دنیا هنگام قیام حضرت مهدی (عج) است تا کافران مجازات دنیوی خود را ببینند و مؤمنان نیز ضمن مشارکت در قیام حضرت مهدی (عج) از مجازات کافران خشنود گردند. ۱ درباره زمان دقیق رجعت، سه احتمال وجود دارد: کمی قبل از قیام، هم زمان با آغاز قیام و کمی بعد از قیام حضرت مهدی (عج). ۲ در هر صورت، می توان از تعبیر هنگام قیام استفاده کرد تا اینکه هر سه احتمال را در برگیرد. ۳

بسیاری از اندیشمندان، با توجّه به روایات این باب، رجعت را خاصّ کسانی می دانند که در ایمان یا کفر خالص باشند. امام صادق (ع) می فرمایند: «إِنَّ الرَّجْعَهَ لَیسَتْ بِعَامَّهٍ بَلْ هِی خَاصَّهٌ، لَا یرْجِعُ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِیمَانَ مَحْضاً أَوْ مَحَضَ الشِّرْک مَحْضا؛ ۴ رجعت عمومی نیست؛ بلکه جنبه خصوصی دارد. تنها گروهی بازگشت می کنند که ایمان خالص یا شرک خالص دارند. »

رجعتِ اصطلاحی با رجعتی که برخی کافران در آستانه مرگ طلب می کنند، متفاوت است. «قرآن کریم» آرزوی بازگشت کافران را چنین نقل می کند: «حَتَّی إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صالِحاً فیما تَرَکتُ کلَّا إِنَّها کلِمَهٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلی یوْمِ یبْعَثُون؛ ۵

تا آنگاه که مرگ یکی از ایشان فرا رسد، می گوید: پروردگارا، مرا بازگردانید. شاید من در آنچه وانهادم کار نیکی انجام دهم. نه چنین است. این سخنی است که او گوینده آن است و پیشاپیش آنان برزخی است تا روزی که برانگیخته خواهند شد. »

قرآن کریم ادّعای آنها را تکذیب می کند و می فرماید: «وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُون؛ ۶ و اگر هم بازگردانده شوند، قطعاً به آنچه از آن منع شده بودند، برمی گردند و آنان دروغگویند. »با استفاده از آیات ذکر شده و با توجّه به معنای رجعت، می توان فهمید میان رجعت اصطلاحی و این آرزوی کافران، دست کم، چهار تفاوت وجود دارد:

۱- درخواست کافران برای از سرگیری عمل است؛ امّا رجعت کافران برای عمل نیست؛

۲- اراده کننده در رجعت خداوند است؛ امّا درخواست بازگشت کافران از سوی خود آنهاست؛

۳- هدف در رجعت، مجازات کافران است؛ امّا هدف کافران از بازگشت به دنیا، رهایی از مجازات است؛

۴- در تحقّق هدف رجعت، تخلّفی نیست؛ ولی در تحقّق هدف کافران، خلاف است؛ یعنی آنان دروغ می گویند و اگر بازگردند، به آنچه گفته بودند، عمل نمی کنند.

رجعت به صورت احیای دوباره زندگی دنیاست. بنابراین باید روح به بدن بازگردد و بازگشتی جسمانی صورت پذیرد. نه فقط بازگشتی روحانی. بر اساس روایات اسلامی، بازگشت روحانی، برای بسیاری از مؤمنان اتّفاق می افتد. آنان در مواقعی خاص، همچون جمعه، اجازه می یابند که سوی اهل منزل خود بروند و احوال آنان را مشاهده کنند؛ امّا این بازگشت روحانی، غیر رجعت است که در آن، روح به بدن بازمی گردد و انسان زندگی جسمانی را از سر می گیرد.

البتّه از کلمات بعضی از قدمای علمای شیعه و همچنین از سخنان مرحوم طبرسی در «مجمع البیان» برمی آید که اقلّیت بسیار کوچکی از شیعه، رجعت را به معنای بازگشت دولت و حکومت اهل بیت (ع) تفسیر می کردند؛ نه بازگشت اشخاص و زنده شدن مردگان. مرحوم طبرسی می گوید که مخالفت آنها طوری است که لطمه ای به اجماع نمی زند. ۷

رجعت و تشیع

بسیاری از اندیشمندان، اعتقاد به رجعت را از ضروریات ۸ مذهب تشیع ۹ و انکار آن را موجب خروج از مذهب می دانند. ۱۰

شاید ضروری دانستن اعتقاد به رجعت، از روایاتی ناشی شده باشد که یکی از شرایط انتساب به تشیع و اهل بیت (ع) را اعتقاد به رجعت، اعلام کرده است؛ مانند: قَالَ الصَّادِقُ ع: «لَیسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یؤْمِنْ بِکرَّتِنَا وَ یسْتَحِلَّ مُتْعَتَنَا؛ ۱۱ از ما نیست کسی که به بازگشت ما ایمان نداشته باشد و متعه را حلال نداند. »

احتمال دیگر این است که به دلیل کثرت روایات این باب- که از حدّ تواتر فزون است- و اهمّیت و اعتبار برخی از این روایات، اعتقاد به رجعت را از ضروریات مذهب دانسته اند؛ امّا برخی از معاصران، منکر ضروری بودن آن هستند و اعتقاد به آن را به اثبات روایات مربوط، وابسته دانسته اند؛ ۱۲ امّا گویا مقصود آنان این بوده که اعتقاد به رجعت از اصول دین نیست؛ ۱۳ وگرنه با توجّه به کمّیت و کیفیت احادیث رجعت، باید آن را از ضروریات مذهب دانست؛ هرچند از فروع اعتقادی است. ۱۴

علّامه مجلسی، درباره کمّیت و کیفیت احادیث رجعت می گوید: چگونه ممکن است کسی به صدق گفتار ائمّه (ع) و اهل بیت (ع) ایمان داشته باشد و احادیث متواتر رجعت را نپذیرد؟ احادیث صریحی که شماره آن به حدود دویست حدیث می رسد که چهل و چند نفر از راویان ثقات و علمای اعلام ۱۵ در بیش از پنجاه کتاب آورده اند. . . اگر این احادیث متواتر نباشند، چه حدیثی متواتر است؟ ۱۶

رجعت در تاریخ

قرآن کریم در آیاتی، از رجعت افراد یا اقوامی به دنیا یاد کرده است. این موارد افزون بر آنکه امکان رجعت را اثبات می کند، وقوع آن را در تاریخ نیز بیان می دارد:

۱- «أَوْ کالَّذِی مَرَّ عَلی قَرْیهٍ وَ هِی خاوِیهٌ عَلی عُرُوشِها قالَ أَنَّی یحْیی هذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِها فَأَماتَهُ اللَّهُ مِائَهَ عامٍ ثُمَّ بَعَثَهُ قالَ کمْ لَبِثْتَ قالَ لَبِثْتُ یوْماً أَوْ بَعْضَ یوْمٍ قالَ بَلْ لَبِثْتَ مِائَهَ عامٍ فَانْظُرْ إِلی طَعامِک وَ شَرابِک لَمْ یتَسَنَّهْ وَ انْظُرْ إِلی حِمارِک وَ لِنَجْعَلَک آیهً لِلنَّاسِ وَ انْظُرْ إِلَی الْعِظامِ کیفَ نُنْشِزُها ثُمَّ نَکسُوها لَحْماً فَلَمَّا تَبَینَ لَهُ قالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَلی کلِّ شَی ءٍ قَدِیرٌ؛ ۱۷

یا چون آن کس که به شهری که بام هایش یک سر فرو ریخته بود، عبور کرد، [و با خود می ] گفت: چگونه خداوند [اهل ] این [ویرانکده ] را پس از مرگشان زنده می کند؟ پس خداوند او را [به مدّت ] صد سال میراند. آنگاه او را برانگیخت [و به او] گفت: چقدر درنگ کردی؟ گفت: یک روز یا پاره ای از روز را درنگ کردم. گفت: [نه ] بلکه صد سال درنگ کردی. به خوراک و نوشیدنی خود بنگر [که طعم و رنگ آن ] تغییر نکرده است و به درازگوش خود نگاه کن [که چگونه متلاشی شده است. این ماجرا برای آن است که هم به تو پاسخ گوییم ] و هم تو را [در مورد معاد] نشانه ای برای مردم قرار می دهیم. و به [این ] استخوان ها بنگر، چگونه آنها را برداشته به هم پیوند می دهیم؛ سپس گوشت بر آن می پوشانیم. پس هنگامی که [چگونگی زنده ساختن مرده ] برای او آشکار شد، گفت: [اکنون ] می دانم که خداوند بر هر چیزی تواناست. »

این پیامبر، عزیر باشد یا پیامبری دیگر، تفاوت نمی کند. مهم صراحت قرآن در زندگی پس از مرگ است در همین دنیا. مفسّران شیعه و سنّی بر این اتّفاق نظر داند که این آیه در برابر منکران قدرت خدا بر احیای اموات آمده است و نمونه ای از زنده کردن مردگان را در همین دنیا بیان می کند: ۱۸

۲- «أَ لَمْ تَرَ إِلَی الَّذِینَ خَرجعت کنندگانرَجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَ هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْیاهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَی النَّاسِ وَ لکنَّ أَکثَرَ النَّاسِ لا یشْکرُونَ؛ ۱۹

آیا [از حال ] کسانی که از بیم مرگ از خانه های خود خارج شدند و هزاران تن بودند، خبر نیافتی؟ پس خداوند به آنان گفت: «تن به مرگ بسپارید» آنگاه آنان را زنده ساخت. آری؛ خداوند نسبت به مردم، صاحب بخشش است؛ ولی بیشتر مردم سپاسگزاری نمی کنند. »

این آیه به صراحت از بازگشت جمعی از مردم به زندگی دنیا سخن می گوید. ۲۰

۳- یکی از معجزات حضرت عیسی (ع) زنده کردن مردگان و بازگرداندن آنها به دنیا بود: «إِذْ قالَ اللَّهُ یا عِیسَی ابْنَ مَرْیمَ اذْکرْ نِعْمَتِی عَلَیک وَ عَلی والِدَتِک إِذْ. . . وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتی بِإِذْنِی وَ إِذْ. . . ؛ ۲۱

[یاد کن ] هنگامی را که خدا فرمود: ای عیسی پسر مریم! نعمت مرا بر خود و بر مادرت به یادآور. آنگاه که. . . و آنگاه که مردگان را به اذن من [زنده از قبر] بیرون می آوردی؛ و آنگاه. . . »

۴- در مورد کشته ای که در بنی اسرائیل برای پیدا کردن قاتلش نزاع و جدال برخاسته بود، قرآن می گوید: «فَقُلْنا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِها کذلِک یحْی اللَّهُ الْمَوْتی وَ یرِیکمْ آیاتِهِ لَعَلَّکمْ تَعْقِلُونَ؛ ۲۲

پس فرمودیم: «پاره ای از آن [گاو سر بریده را] به آن [مقتول ] بزنید» [تا زنده شود]. این گونه خدا مردگان را زنده می کند و آیات خود را به شما می نمایاند، باشد که بیندیشید. »

آنان به دستور خداوند گاو را سربریدند و به مقتول زدند و او زنده شد و قاتل خود را معرفی کرد. در اینجا هم، بازگشت به دنیا پس از مرگ رخ داده است. ۲۳

۵- گروهی از بنی اسرائیل بعد از تقاضای مشاهده خداوند، گرفتار صاعقه مرگباری شدند و مُردند؛ سپس خداوند آنها را به زندگی بازگرداند تا شکر نعمت او را به جا آورند: «ثُمَّ بَعَثْناکمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِکمْ لَعَلَّکمْ تَشْکرُونَ؛ ۲۴

سپس شما را پس از مرگتان برانگیختیم؛ باشد که شکرگزاری کنید. »دلالت این آیه بر امکان وقوع رجعت بسیار روشن است؛ گو اینکه برخی مفسّران اهل سنّت به دلیل مخالفت با مسئله رجعت، راه تأویل را در پیش گرفتند و با صراحت آیه را نایده انگاشتند. ۲۵

۶- مثال اصحاب کهف نیز، با وجود آنکه نمرده بودند، به دلیل خواب طولانی چند قرنه، شبیه همین موارد است: «ثُمَّ بَعَثْناهُمْ لِنَعْلَمَ أَی الْحِزْبَینِ أَحْصی لِما لَبِثُوا أَمَداً؛ ۲۶آنگاه آنان را برانگیختیم تا بدانیم کدامیک از آن دو دسته مدّت درنگشان را بهتر حساب کرده اند. »در روایتی از امام صادق (ع) نیز بازگشت اصحاب کهف، رجعت به حساب آمده است. ۲۷

۷- داستان مرغ های چهارگانه ابراهیم (ع)- که بعد از ذبح، بار دیگر به زندگی بازگشتند تا امکان معاد را در مورد انسان ها برای او مجسّم سازند- نیز در مسئله رجعت قابل توجّه است: «وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کیفَ تُحْی ا