پاورپوینت کامل ویژه نامه بیوتروریسم ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ویژه نامه بیوتروریسم ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ویژه نامه بیوتروریسم ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ویژه نامه بیوتروریسم ۱۱۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۳

بیوتروریسم چیست؟

در بین جنگ افزارهای نوین، سلاح و فناوری میکروبی بیشتر از سایرین، مورد توجّه تشکل های تروریستی و تروریست دولتی ابرقدرت ها قرار گرفته است. شاید بتوان به جرئت گفت که سلاح های هسته ای دیگر یک خطر بالفعل نیستند و تنها یک قدرت بازدارنده بالقوّه محسوب می شوند. کشورهای صاحب این سلاح ها، هرگز نخواهند توانست به راحتی از آنها علیه دشمنان خود استفاده نمایند؛ زیرا تبعات به کارگیری چنین سلاح هایی آن چنان گسترده است که قسمت بزرگی از جهان را در بر خواهد گرفت.

اشعه های رادیواکتیو، گرد و غبار اتمی، طوفان اتمی و اشعه های یونیزان در قالب مرزهای جغرافیایی نخواهند گنجید و حوزه وسیعی را آلوده خواهند کرد. طبعاً در این زمان، کشور به کاربرنده این سلاح ها باید پاسخگوی کشورهای همسایه نیز باشد؛ مثلًا اگر «هند»، علیه «پاکستان» از بمب اتم استفاده نماید، بسته به محلّ انفجار اتمی، باید پاسخگوی بخش وسیعی از «خاورمیانه» نیز باشد؛ لذا شاید همین ملاحظه بوده است که در جنگ جهانی دوم، «ژاپن» برای امتحان بمب های اتمی آمریکا انتخاب شد. کشوری دور دست در دریا که همسایه ای نزدیک هم ندارد؛ در حالی که به نظر می رسد اگر بنا بود جنگ را به نوعی خاتمه دهند، می بایست این بمب ها بر سر «برلین» تخلیه می شد که مبداء جنگ بود.

از سوی دیگر، سلاح های شیمیایی نیز چندان گزینه مناسبی برای فعّالیت های تروریستی نیستند. مشکلات حمل و نقل، نگهداری و به کارگیری، عمر کوتاه، خطر نشت، تأثیر محدود و قابلیت ردیابی عامل ترور کننده، سبب شده اند که این گزینه چندان مورد اقبال نباشد؛ اگرچه در میدان جنگ گزینه موفّقی بوده است، ولی از آنجا که از سال ۱۹۳۵ م. کنوانسیون ممنوعیت به کارگیری آنها در «ژنو»، به امضای اکثر کشورهای جهان رسیده است، کشورهای متخاصم با احتیاط زیادی اقدام به استفاده از آن می کنند که البتّه آن نیز به اشاره ابرقدرت ها خواهد بود؛ ولی باز هم از سوی افکار عمومی جهان تحت فشار شدید قرار خواهد گرفت.

از این رو، سلاح های میکروبی چه در عرصه جنگی و چه در عرصه تروریستی، وسیله ای بسیار مطلوب برای دشمنان شده است. توان تولید بالا، نگهداری راحت، قابلیت انتشار، قابلیت مصون سازی نیروی خودی، قابلیت تکثیر برای عوامل میکروبی زنده، دشواری بسیار در ردیابی فرد یا افراد متخاصم، گستردگی عملکرد از انسان تا دام و محصولات کشاورزی و محسّنات بسیار دیگر، موجب شده اند که تشکل های تروریستی به این فناوری جدید به شدّت کشش یابند، بدون آنکه بتوان گناهی را متوجّه آنها نمود.

سلاح های میکروبی، به خصوص در عرصه تروریسم دولتی و علیه ساختارهای صنعت کشاورزی در سالیان اخیر، بسیار به کار رفته است. اگرچه کشور هدف، هرگز نتوانسته است ادّعای خود را علیه دشمنش به اثبات برساند.

اروپا شیوع جنون گاوی را متوجّه سازمان های جاسوسی «آمریکا» و «استرالیا» می داند که با هدف ضربه اقتصادی به صادرات گوشت اروپا انجام شده است. «چین» در شیوع سارس، آمریکا را مقصّر می داند که باعث شد چین در آستانه شکوفایی اقتصادی، سال ها از گردونه رقابت تولید ارزان قیمت به واسطه تعطیلی کارخانه هایش عقب بیفتد. «کره شمالی»،

شیوع وبا در «پیونگ یانگ» را در اواخر دهه هشتاد میلادی، نتیجه فعّالیت جاسوس های آمریکایی می داند که با هدف مجبور کردن این کشور به پذیرش شرایط دول اروپایی، آمریکایی برای قطع آزمایش های هسته ای انجام شده است. تمامی این اتّهامات در حدّ اتّهام باقی می ماند؛ ولی مسلّماً هر روز، بسیاری از مناطق جهان، در معرض خطر یک حمله بیوتروریستی هستند. بدیهی است که نیروهای نظامی، تنها جمعیت در معرض خطر برای حملات بیولوژیک نیستند؛ بلکه اقشار مختلف در معرض خطر بوده و به منظور دفاع در مقابل آثار ناتوان کننده بالقوّه یک حمله، نیازمند کسب آگاهی نسبت به اصول اساسی همه گیرشناسی عوامل مورد استفاده در جنگ بیولوژیک می باشند. طبق نظر کارشناسان سازمان بهداشت جهانی (. W. H. O) در حال حاضر، ۱۷ کشور جهان قابلیت تولید چنین موادّی را دارند.

تولید موادّ بیولوژیک بالنّسبه ارزان بوده؛ به طوری که به عنوان بمب اتمی فقراThe Poor Mans Atom Bomb یاPMAB نامیده شده است. تولید، استفاده و انتشار یک سلاح بیولوژیکی، بسیار ارزان تر از بمب اتم بوده و کمتر احساسات جهانیان را برمی انگیزد و البتّه استفاده از این سلاح ها تا حدودی برای تروریست ها بی خطر می باشد.

معمولًا مشاهده پاتوژن ها و مقابله علیه آنها مشکل است؛ به عنوان مثال در صورت انتشار عامل اسهال در آب یک منطقه تا دوره کمون سپری و علائم بیماری ظاهر شود، چند روز طول می کشد که فرصت مناسبی برای تروریست هاست تا به اهداف خود برسند. انتقال عوامل هم از کشوری به کشور دیگر به وسیله مسافرهای معمولی آسان به نظر می رسد؛ به عنوان مثال، قرار دادن پودر میکروب سیاه زخم داخل کپسول، به عنوان دارو و حمل آن به مناطق موردنظر.

این عوامل بیماری زا از راه های مختلفی در جوامع هدف، مورد استفاده قرار می گیرند. انتشار عوامل بیماری زا در هوا، آب، موادّ غذایی، انواع موادّ کنسرو شده، اسباب بازی، پاکت نامه، هدایای پستی، حشرات ناقل، خون و. . . سابقه داشته است. استفاده از عامل بیوتروریسم بر اساس اهداف تروریست ها تعیین می گردد. در صورتی که تروریسم قصد گسترش وسیع بیماری را داشته باشد از عواملی، نظیر آبله انسانی استفاده می کند که به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل و باعث آلودگی وسیع می شود و در صورتی که قصد آن مورد هدف قرار دادن شخص خاصّی باشد، از عواملی نظیر انتراکس (عامل سیاه زخم) استفاده می کند.

تعاریف

برای ترور و تروریسم، تعاریف مختلفی ارائه شده که با گذشت زمان توسعه داده شده اند. در ابتدای بحث به چند تعریف و تعاریف مرتبط با آن اشاره می گردد.

ترور چیست؟

ترور در کلمه، به معنی ترساندن است و در فرهنگ سیاسی جهان عبارت است از هرگونه اقدام خصمانه و مخفیانه علیه فرد یا افرادی در حوزه ای محدود یا گسترده اقتصادی، کشاورزی و صنعتی، با هدف ایجاد ارعاب یا باج خواهی.

در فرهنگ سیاسی، ترور از ریشه لاتین terror به معنای ترس و وحشت گرفته شده است و به رفتار و اعمال فرد یا گروهی اطلاق می شود که از راه ایجاد ترس، وحشت و استفاده از زور می خواهند به هدف سیاسی خود برسند. در زبان فارسی هم ترور به معنای ترس زیاد، بیم و هراس و خوف و وحشت است و تروریست به عامل ترور، طرفدار ترور، آدم کش یا کسی که برای رسیدن به هدف خود، کسی را به طور غافلگیرانه بکشد یا ایجاد وحشت و هراس کند، گفته می شود.

در «لغت نامه روابط بین الملل» ذیل کلمه terrorism آمده است: ترور و تروریسم به فعّالیت های بازیگران دولتی و غیردولتی اطلاق می شود که شیوه و تمهیدات خشن را در اعمال خود برای رسیدن به اهداف سیاسی به کار می برند.

بیوتروریسم چیست؟

بر اساس تعریف پلیس بین الملل درسال ۲۰۰۷ م. بیوتروریسم عبارت است از منتشر کردن عوامل بیولوژیکی یا سمّی با هدف کشتن یا آسیب رساندن به انسان ها، حیوانات و گیاهان با قصد و نیت قبلی و به منظور وحشت آفرینی، تهدید و وادار ساختن یک دولت یا گروهی از مردم به انجام عملی یا برآورده کردن خواسته ای سیاسی یا اجتماعی.

حمله بیوتروریستی چیست؟

حمله بیوتروریستی عبارت است از پخش کردن ویروس، باکتری، میکروب یا دیگر عوامل بیماری زا و سمّی که موجب بروز بیماری و مرگ در میان انسان ها، حیوانات و گیاهان می شود.

کشف و شناسایی یک حمله بیولوژیکی، سخت و دشوار به نظر می آید. تأثیرات یک حمله بیولوژیکی به چهار دسته تقسیم می شوند.

۱- فیزیکی: بروز بیماری؛

۲- روانی: بروز ترس و وحشت؛

۳- اقتصادی: محدودیت سفر و جابه جایی، متوقّف شدن فعّالیت های اقتصادی و کسب و کار؛

۴- زیست محیطی: آسیب دیدن انسان ها، حیوانات، گیاهان، آلوده شدن منابع طبیعی، مثل منابع آب و غیره.

بیوتروریسم ها چه کسانی هستند؟

معمولًا گروه ها و جنبش های سیاسی و فرقه های مذهبی یا اشخاصی هستند که توانایی تولید و به کارگیری سلاح های بیولوژیک را دارند؛ به طور مثال «جنبش استقلال طلب قبیله مائومائو» در «کنیا» که از سم برای کشتن مأموران حکومت استعماری «بریتانیا» استفاده کردند:

«فرقه مذهبی راجنیشی» در سال ۱۹۸۴ م. با آلوده کردن ظروف سالاد یازده رستوران در آمریکا، با باکتری تایفیموریوم سالامونا، موجب مسمومیت ۷۵۰ نفر شدند؛

در سال ۱۹۹۳ م. فرقه مذهبی آئوشینریکوی، باسیل سیاه زخم را در ناحیه «کامیرو» در متروی «توکیو» منتشر کرد.

جنگ های میکروبی (بیولوژیک)

تاریخچه

استفاده کردن از موادّ تولید شده توسط جانوران، گیاهان، باکتری ها، قارچ ها و ویروس ها، علیه نیروهای انسانی و منابع غذایی، سابقه ای هزاران ساله دارد. استفاده از سموم جانوری یا گیاهی برای سمّی کردن سر تیرهای جنگی، استفاده از لاشه حیوانات مُرده از طاعون برای شکستن مقاومت داخل قلعه ها، مسموم سازی فضای داخلی مقابر فرعون ها با هاگِ قارچی کشنده و آلوده کردن منابع آبی شهرها، از نمونه های باستانی به کارگیری سلاح های نامتعارف بیولوژیک است. در جهان متمدّن نیز این رویه ادامه یافت و البتّه پیچیده تر شد؛ آن گونه که ساخت و به کارگیری این سلاح ها طی کنوانسیون های بین المللی به شدّت ممنوع شد. با این حال، قدرت های استکباری همواره در اندیشه ساخت سلاح های بیولوژیک و زیستی هستند تا با وارد ساختن کم ترین زیان اقتصادی به صنایع و با بیشترین کشتار، بتوانند به منابع حریف دست یابند. کشتار فراوان، وحشت گسترده، ایجاد هراس در عقب جبهه، فلج ساختن خطّ مقدّم، بردن جنگ به داخل خانه های مردم غیرنظامی و درگیر نمودن شهرها، عدم امکان اثبات دقیق در به کارگیری آنها و نهایتاً تخریب اندک، از محسنّات خاصّ سلاح های میکروبی هستند. محسنّاتی که از نگاه نظریه پردازان جنگی، به هیچ وجه قابل چشم پوشی نیستند.

جنگ های بیولوژیک را می توان به ۳ دوره تقسیم کرد:

۱) دوران اوّلیه: ۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح (ع) تا آغاز قرن بیستم؛

۲) دوران نوین؛

۳) دوران کنونی.

دوران اولیه

اوّلین اسناد ثبت شده از کاربرد میکرو ارگانیسم ها، به عنوان یک سلاح بیولوژیکی به «رومیان» مربوط می شود که از اجساد حیوانات مرده برای آلوده کردن چاه ها و منابع آب دشمنان استفاده می کردند.

در متون قدیمی آمده است که هانیبال، کوزه های پر از مار و عقرب را با منجنیق به سوی کشتی دشمنان پرتاب می کرد، که با شکسته شدن کوزه ها، این جانوران در کشتی پخش و باعث به هم ریختگی اوضاع می شدند و پس از آن، طی یک حمله برق آسا کشتی تسخیر می شد.

در کتاب «ذخیره خوارزمشاهی» که اوّلین دائرهالمعارف پزشکی به زبان فارسی محسوب می شود و توسط دانشمند ایرانی، سیداسماعیل جرجانی در قرن ششم هجری شمسی، تألیف گردیده، آمده است که: بعضی از ملوک، کنیزکان را به زهر بپرورند؛ چنان که خوردن آن ایشان را عادت شود و زیان ندارد. این از بهر آن کنند تا آن کنیزک را به تحفه (هدیه) یا به حیله دیگر به خصمی که ایشان را بُوَد، برسانند تا به مباشرت آن کنیزک، هلاک شوند.

ابن سینا نیز در اوایل هزاره دوم میلادی در دائرهالمعارف «قانون در طب» همین مطلب را بیان نموده، دکتر الگود در کتاب «تاریخ پزشکی ایران و سرزمین های خلافت شرقی»، سمّ مزبور را هند گیاه البیش نامیده که نوعی سمّ بیولوژیک به حساب می آید.

جرجانی در کتاب «ذخیره خوارزمشاهی» و «خُفِ عَلائی»، رهنمودهای جالب توجّهی را در مورد پیش گیری از بیوتروریسم گوارشی که در آن زمان، رایج ترین راه ارعاب و هلاکت مخفیانه شخصیت ها و رقبا بوده، ارائه داده است و متذکر می شود: کسانی را که از این کار، اندیشه باشد، احتیاط آن است که طعامی که طعم آن قوی باشد، نخورند؛ مثلًا طعامی که سخت ترش یا سخت شیرین یا سخت شور یا سخت تیز (تند) باشد، نخورند؛ از بهر آنکه کسانی که خواهند کسی را چیزهای زیان کار دهند، به چنین طعام هایی مزه آن بپوشند؛ لذا آنجا که تهمت این کار باشد، هیچ نباید خورد و اگر ضرورت افتاد، چنان جای گرسنه و تشنه حاضر نباید شد.

مهم ترین حادثه ای که در تاریخ، از این نوع به وقوع پیوسته است، مربوط می شود به قوم تاتار که در سال ۱۳۴۶ م. در شهر «کافا»، که هم اینک Feodissia نام دارد، با پرتاب کردن اجساد مردگان ناشی از طاعون، توانستند مقاومت شهر را از بین ببرند. برخی از مورّخان، علّت پیدایش اپیدمی مشهور طاعون در اروپا را که حدود ۲۵ تا ۴۰ میلیون کشته به جای گذاشت، همین اقدام قوم تاتار می دانند.

در سال ۱۷۱۰ م. نیز روس ها از همین روش (روش قوم تاتار) در حمله به «سوئد» استفاده کردند.

در سال ۱۷۶۷ م. در مبارزات بین نیروهای فرانسوی و بومیان آمریکا (سرخپوستان)، نیروهای انگلیسی به فرماندهی جفری امرست با فریب دادن سرخپوستان آمریکایی به عنوان اقدام های صلح جویانه و مسالمت آمیز، با دستان خود، پتو و البسه و سایر ضروریات زندگی را به آنها هدیه دادند؛ امّا در حقیقت آن پتوها و وسایل از بیمارستانی که از مبتلایان به آبله نگهداری می کرد، ارسال شده بود و در نهایت باعث ایجاد اپیدمی آبله در بین سرخپوستان گردید که نسبت به آن حسّاس بودند و سرانجام، بیش از ۹۰% آنها کشته شدند و نیروهای فرانسوی که در حقیقت از طرف اروپا به این جنگ فرستاده شده بودند، بر سرخپوستان آمریکایی غلبه یافتند. نکته مهم در این طرح این بود که نیروهای انگلیسی از مصون بودن خود نسبت به این بیماری مهلک، به علّت مایه کوبی نیروهای اروپا و حسّاس بودن سرخپوستان به آن، نهایت استفاده را کردند.

دوران نوین

این دوران از سال ۱۹۱۸ م. آغاز می شود. از اوّلین اقدام هایی که در دوران نوین کاربرد این سلاح ها انجام شد، تشکیل واحد ۷۳۱ در ارتش «ژاپن»، به عنوان متولّی امر تحقیق در مورد این سلاح ها و یافتن نمونه قدرتمند آن بود. در سال ۱۹۳۱ م. ، ژاپن برنامه های بیولوژیکی خود را گسترش بیشتری داد. به همین منظور، واحد ۷۳۱ در «منچوری»، یک پایگاه مخفی برای آزمایش مستقیم بر روی انسان (اسیران جنگی) تشکیل داد که فقط برخی از آزمایش های بیولوژیکی این گروه یا در واقع جنایت های آنها در تاریخ ثبت شده است. حدّاقل ۱۰۰۰۰ زندانی در نتیجه این آزمایش ها جان سپردند.

در شروع جنگ جهانی دوم، در سال ۱۹۴۱ م. هواپیماهای ژاپنی، کک های آلوده به طاعون را در قسمت هایی از «چین» پراکنده ساختند. هواپیماهای ژاپنی در هر مرحله، ۱۵ میلیون کک را بر روی ۱۱ شهر چین اسپری نموده و به این ترتیب اپیدمی طاعون بین سال های ۱۹۳۷ م. و ۱۹۴۷ م. با بیش از ۲۰۰۰ حمله و مرگ ۹۴۰۰۰ نفر به وقوع پیوست.

بر اساس شواهد تاریخی، واحد ۷۳۱ ارتش ژاپن حدود ۴۰۰ کیلوگرم عامل آنتراکس (سیاه زخم) را به صورت بمب های ویژه، آماده استفاده داشت.

دولت آمریکا در پایان جنگ جهانی دوم و در جنگی کاملًا تبلیغاتی، به افشاگری اعمال این گروه و محکوم کردن دولت ژاپن پرداخت؛ ولی در مقابل، طی یک محاکمه نمادین، علاوه بر بخشش و عفو دانشمندان این گروه، حاضر به فراهم کردن امنیت آنها شد؛ به این شرط که تمامی اطّلاعات و تجربیات به دست آمده توسط این گروه، در خدمت برنامه های بیولوژیکی دولت آمریکا قرار گیرد.

دوران کنونی

پس از جنگ جهانی دوم، دنیا وارد مرحله جدیدی، به نام جنگ سرد شد. در این مرحله، انگلستان نیز با جدّیت، سرگرم اجرای پروژه های متعدّدی در زمینه سلاح های بیولوژیک بود. آنها به خصوص بر روی اسپورهای آنتراکس (سیاه زخم) و میزان تخریب و گسترش آن به وسیله بمب های انفجاری کار می کردند.

واقعه ای که توجّه جهانیان را به این فعّالیت ها بیش از پیش جلب نمود، اجرای آزمایش پخش اسپور آنتراکس به وسیله بمب های انفجاری در جزیره غیرمسکونی «گرینارد» در غرب «اسکاتلند» بودو تا سال ۲۰۰۰ م. در خاک این جزیره، اسپورهای آنتراکس پیدا می شد. برنامه های بیولوژیک آمریکا نیز از سال ۱۹۴۱ م. شتاب گرفت. در سال ۱۹۴۳ م. در پی برنامه های آلمان ها و ژاپنی ها، سردمداران دولت آمریکا با شدّت بیشتری به پیگیری این تحقیقات پرداختند. این کشور برنامه های خود را در «کمپ دتریک» که امروزه «فورت دتریک» نامیده می شود، متمرکز کرد. آمریکا آزمایش های مخفیانه ای بر روی مناطق پرجمعیت، با عوامل کم خطر یا بی خطر، مثل «باسیلوس گلوبیجی»، «سراشیا مارسنس» و «ذرّات خنثی» انجام می داد.

یکی از بزرگ ترین آزمایش های مخفیانه ارتش آمریکا، پخش «سراشیا مارسنس» در شهر «سانفرانسیسکو» به صورت ۵۰۰۰ ذرّه در دقیقه بود که در نتیجه آن، یک نفر فوت نمود و ۱۰ نفر دیگر در بیمارستان بستری شدند.

در سال ۱۹۶۶ م. در ادامه این تحقیقات، در سیستم متروی شهر نیویورک، «اسپورهای باسیلوس سابتیلیس» پخش شد تا سیستم مترو از نظر امنیت ارزیابی شود. نتایج نشان داد که تمامی تونل های مترو تنها با آلوده کردن یک ایستگاه می تواند آلوده بشود.

در سال ۱۹۷۹ م. ، ساکنان شهر «سوردلوسک» در «شوروی» سابق، شاهد یک انفجار بزرگ در تأسیسات نظامی شماره ۱۹ ارتش شوروی بودند. چندین روز بعد در بین مردم این شهر، تب و مشکلات تنفسی منتشر گردید تا اینکه تعداد مرگ و میر افراد به حدود ۴۰ نفر رسید. دولت شوروی علّت مرگ ساکنان شهر را مصرف گوشت آلوده گاو اعلام کرد. در نهایت، تعداد کلّ تلفات به یک هزار نفر رسید. در سال ۱۹۹۲ م. رئیس جمهور وقت «روسیه»، بوریس یلتسین، در یک کنفرانس مطبوعاتی، اعتراف کرد که ارتش سرخ در آن واحد نظامی، به صورت مخفیانه یک برنامه گسترده بیولوژیکی انجام می داده است.

در بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ م. کاربرد سلاح های بیوتروریستی به صورت پراکنده بود که از آنها می توان به استفاده شوروی از سمّ مهلک «ترایکوتسن تی دو» (باران زرد) علیه مجاهدان افغانی، استفاده آمریکا از عامل میکروبی «تب خوک» علیه انقلابیون «کوبا»، استفاده رژیم اشغالگر قدس از عامل بی