پاورپوینت کامل احیای دین در عصر ظهور ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل احیای دین در عصر ظهور ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل احیای دین در عصر ظهور ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل احیای دین در عصر ظهور ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۸۶

یکی از مهم ترین رویدادهایی که در عصر ظهور امام مهدی (ع) رخ می دهد، ترسیم چهره ای نو از دین اسلام است. چهره دین اسلام در عصر ظهور، درخشان، خالص، بی پیرایه، به دور از هرگونه جعل، تحریف، خرافه و کاملًا منطبق بر آن چیزی خواهد بود که خدای متعال بر پیامبر گرامی اش، حضرت محمّد بن عبدالله (ص) نازل کرده بود.

این موضوع در بسیاری روایات مطرح و بر درستی آن تأکید شده است. در این میان، این پرسش مطرح است که مراد از این چهره نو چیست و مگر تا عصر ظهور، چه چهره ای از اسلام معرفی شده است که آنچه امام عصر (ع) ترسیم می کند، به نظر مردم، نو و تازه می آید؟

برای روشن شدن پاسخ این پرسش، باید چند موضوع را بررسی کنیم:

۱- تبیین و تفسیر اسلام پس از پیامبر (ص)

پیامبر اعظم (ص) در دوران ۲۳ ساله پیامبری و رسالت خود، برای بیان احکام و آموزه های اسلام و تبیین و تشریح آنچه خداوند بر او وحی کرده بود، از هیچ کوششی دریغ نکرد، تا آنجا که خداوند متعال خطاب به آن حضرت فرمود: «ما أَنْزَلْنا عَلَیک الْقُرْآنَ لِتَشْقی إِلَّا تَذْکرَهً لِمَنْ یخْشی؛ ۱ قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به رنج افتی، جز اینکه برای هرکه می ترسد، پندی باشد. »

خاتم الانبیاء (ص) همه آنچه که مردم برای نجات و رستگاری و دوری از ضلالت و گمراهی بدان نیازمند بودند؛ به آنها ارزانی داشت و در این زمینه از هیچ کوششی فروگذار نکرده و به همین سبب، در آخرین روزهای عمر شریفش خطاب به مردم فرمود: «هیچ چیز نیست که شما را به بهشت نزدیک و از آتش [جهنّم ] دور می کند؛ مگر اینکه من آن را به شما امر کردم و هیچ چیز نیست که شما را به آتش جهنّم، نزدیک و از بهشت دور می کند؛ مگر اینکه من، شما را از آن بر حذر داشتم. » ۲

با وجود این، به دلیل کوتاه بودن دوران رسالت پیامبر اعظم (ص) و رحلت زودهنگام آن حضرت، امکان و فرصت تبیین و تشریح کامل احکام و آموزه های اسلامی و نهادینه ساختن اخلاق و ارزش های دینی در جامعه فراهم نشد. ازاین رو، براساس خواست و اراده الهی، این امر به جانشینان دوازده گانه پیامبر خاتم (ص) سپرده شد تا به تدریج، جامعه اسلامی را با احکام الهی آشنا سازند و پیروان آن حضرت را به سرمنزل مقصود برسانند. خاتم الانبیاء (ص) در خطبه غدیر فرموده بودند: «ای مردم!. . . حلالی نیست؛ مگر آنچه خداوند آن را حلال کرده و حرامی نیست؛ مگر آنچه خداوند آن را حرام کرده است. خداوند حلال و حرام را به من آموخت و من همه آنچه خداوند از کتاب و حلال و حرامش به من آموخته بود، به او (علی (ع)) آموختم.

ای مردم! هیچ علمی نیست؛ مگر آنکه خداوند آن را در من برشمرد و من هر دانشی را که آموختم، در پیشوای پرهیزکاران برشمردم و هیچ علمی نیست؛ مگر آنکه آن را به علی آموختم و اوست آن امام مبین. » ۳

بازتاب این سخن پیامبر اعظم (ص) را در سخنان حضرت زهرا (س) نیز می توان دید، آنجا که فرمودند: «به خدا سوگند! اگر پای در میان می نهادند و علی را بر کاری که پیامبر به عهده او نهاد، تنها نمی گذاردند، آسان آسان، ایشان را به راه راست می برد و حقّ هر یک را بدو می سپرد، چنان که کسی زیانی نبیند و هرکس میوه آنچه کشته است، بچیند. تشنگان عدالت از چشمه عدالت او سیراب و زبونان در پناه صولت او دلیر می گشتند. اگر چنین می کردند، درهای رحمت را از زمین و آسمان به روی آنان می گشود. با این حال، چنان نکردند و به زودی، خدا به کیفر آنچه کردند، آنان را عذاب خواهد فرمود. » ۴

چنان که در سخنان یاد شده نیز آمده بود، با انحراف مسیر خلافت و خانه نشین شدن امیرمؤمنان، علی (ع)، نخستین وصی پیامبر اکرم (ص) این اتّفاق نیفتاد و سیر تکاملی تبیین و تفسیر کتاب خدا و بیان آموزه های اعتقادی، اخلاقی و فقهی اسلام با وقفه جدّی روبه رو شد. این وضعیت تا بدانجا پیش رفت که به گفته امیرالمؤمنین (ع)، اسلام به پوستینی وارونه تبدیل شد ۵ و از اسلام و قرآن، جز ظاهری توخالی چیزی باقی نماند.

این همان وضعیتی بود که پیامبر اکرم (ص)، سال ها پیش از آن پیش بینی کرده و فرموده بود: «به زودی زمانی بر امّت من خواهد گذشت که از قرآن جز خطّی و از اسلام، جز نامی باقی نمی ماند. آنها به نام اسلام نامیده می شوند، درحالی که دورترین مردم از اسلامند. » ۶

بیان و شرح رویدادهای ناگوار، مصیبت های جان کاه، انحراف های سهمگین و خسارت های جبران ناپذیری که پس از جریان سقیفه، گریبان گیر اسلام و جامعه اسلامی شد؛ از گنجایش این مقاله خارج است. ازاین رو در اینجا، تنها به مرور بخشی از «زیارت جامعه ائمّه مؤمنان (ع)» بسنده می کنیم. گفتنی است سیدبن طاووس، این زیارت را در «مصباح الزّائر» به نقل از امامان معصوم (ع) آورده است.

در بخشی از زیارت یاد شده چنین می خوانیم: «بندگان [بی مقدار] در خلافت او (امام علی (ع)) طمع ورزیدند و به زور شمشیرهای برهنه و نیزه های کشیده او را به سوی بیعت با خود کشاندند؛ درحالی که او در دل، ناراضی و سخت خشمگین بود؛ ولی جز شکیبایی و فرو بردن خشم چاره ای نداشت.

او را به سوی بیعت خود فرا خواندند؛ بیعتی که شومی آن اسلام را دربرگرفت و بذر گناهان را در دل های مسلمانان بکاشت. این بیعت، سلمان را بیازرد؛ مقداد را براند؛ جندب (ابوذر) را تبعید کرد؛ شکم عمّار را شکافت؛ . . . احکام [الهی ] را دگرگون ساخت؛ جایگاه [خلافت ] را تغییر داد؛ خمس را برای آزادشدگان (بنی امیه) مباح کرد؛ فرزندان لعنت شدگان (بنی مروان) را بر قاموس و خون [مردم ] مسلّط گردانید؛ حلال را با حرام درآمیخت؛ ایمان و اسلام را خوار و خفیف کرد؛ خانه کعبه را ویران ساخت؛ شهر هجرت (مدینه) را در روز حرّه غارت کرد؛ دختران مهاجران و انصار را برای مجازات از پشت پرده بیرون کشاند و بر آنها جامه ننگ و رسوایی پوشاند و به اهل شبهه اجازه داد که خاندان [رسول ] برگزیده را بشکند؛ نسل او را براندازند؛ ریشه او را قطع کنند؛ اهل حرم او را به اسارت گیرند؛ یاران او را بکشند، منبر او را بشکنند؛ مفاخر او را وارونه سازند؛ دینش را محو کنند و نام و یاد او را از بین ببرند. » ۷

امیر مؤمنان، علی (ع) در دوران کوتاه خلافت خود کوشید تا بخشی از انحراف ها و دگرگونی هایی را که در دوران ۲۵ ساله خلافت غاصبان در جامعه اسلامی به وجود آمده بود، اصلاح کند. از یک سو، به دلیل ژرفای این انحراف ها و دگرگونی ها و از سوی دیگر، به دلیل درگیری آن حضرت با فتنه های ناکثین، قاسطین و مارقین که موجب وقوع سه جنگ گسترده و توان فرسای جمل، صفّین و نهروان شد، ۸ در این دوران کوتاه، تحوّل چشم گیری در مسیر حرکت جامعه اسلامی که شتابان به سوی تباهی و احیای سنّت های عصر جاهلی پیش می رفت، رخ نداد.

دوران امام حسن مجتبی (ع) را نیز باید در امتداد دوران پدر بزرگوارش بررسی و ارزیابی کرد. البتّه با این تفاوت که در این دوران، دولت اموی شام از قدرت بیشتری برخوردار شده و دایره نفوذ و تأثیرگذاری اش تا آستانه خیمه گاه دومین پیشوای شیعیان رسیده بود. استمرار همین شرایط سبب شد آن حضرت به صلح تحمیلی با سرکرده نابکار امویان، معاویه بن ابوسفیان تن در دهد.

امام حسین (ع) پس از شهادت برادر بزرگوارش، با تحلیل دقیق و همه جانبه ای که از وضعیت فرهنگی و سیاسی جامعه اسلامی داشت، چاره ای جز تن دادن به نبردی نابرابر تا سر حدّ شهادت و اسارت با خلیفه وقت نمی دید؛ زیرا یزید، فساد و تباهی را از حد گذرانده و آشکارا به مخالفت با احکام و آموزه های اسلامی پرداخته بود. ۹

آن حضرت در پاسخ کسانی که ایشان را به بیعت با یزید دعوت می کردند، می فرمایند: «ما اهل بیت نبوّت و معدن رسالتیم. ماییم که فرشتگان به خانه ما رفت وآمد دارند. خداوند [رحمت خود را] با ما آغاز کرده است و با ما نیز به پایان خواهد برد، امّا یزید، فردی فاسق، شراب خوار، خون ریز و متجاهر به فسق است و کسی مانند من، با شخصی چون او، هرگز بیعت نمی کند. . . . » ۱۰

پس از امام حسین (ع)، هریک از امامان در دوران امامت خود، بسته به شرایط و موقعیتی که در آن، به سر می بردند، دو برنامه اساسی را دنبال می کردند که یکی مربوط به حوزه معارف و آموزه های اسلامی بود و دیگری مربوط به حوزه اجتماعی و تلاش برای رسیدن به حاکمیت.

نکته با اهمّیت در اینجا آن است که با همه تلاش های طاقت فرسای امامان شیعه در دوران ۲۵۰ ساله پس از پیامبر اکرم (ص)، به دلایل مختلف، از جمله حاکمیت فضای خفقان و استبداد، غلبه مکتب خلفا و نبود زمینه ها و بست