پاورپوینت کامل آخرین دولت، از استضعاف تا اقتدار ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آخرین دولت، از استضعاف تا اقتدار ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آخرین دولت، از استضعاف تا اقتدار ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آخرین دولت، از استضعاف تا اقتدار ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۷۲

مقدّمه:

در اندیشه مهدوی مباحث متعدّد و متفاوتی مطرح می شود. یکی از مهم ترین آنها، مسئله «دولت مهدوی» است که دامنه گسترده ای هم دارد و به همین جهت تعبیرهای مختلفی از این دولت در ادبیات دینی (به خصوص ادبیات شیعه) شده است که هر کدام از تعبیرها به جنبه ای از جنبه های متعدّد حکومت مهدویت اشاره دارد.

برخی از تعبیرهایی که در روایات در مورد دولت و حکومت امام مهدی (ع) آمده به شرح زیر است:

۱- «دولت جهانی» که اشاره به قلمرو حکومت دارد؛

۲- «دولت عدالت» که اشاره به بسط عدالت در زمان حاکمیت این دولت دارد؛

۳- «دولت کریمه» که اشاره به محوریت کرامت انسان در این دولت دارد و به طور مشخّص بیان شده که کرامت مداری یعنی عزّت اسلام و مسلمانان از یک سو و ذلّت نفاق و منافقان از سوی دیگر؛

۴- «دولت صالحان» که اشاره به صالح بودن زمامداران آن است؛

۵- «دولت حق» که اشاره به حق مداری این دولت و نتیجه آن؛ یعنی بسط حق و رفع باطل است؛

۶- «دولت مستضعفان» که اشاره به حاکمیت یافتن کسانی دارد که از سوی صاحبان زر و زور و تزویر به استضعاف کشیده شده اند؛

۷- «دولت امنیت» که اشاره به امنیت فراگیر در آن دولت است؛ امنیتی که هم اجتماعی است و هم ایمانی؛

۸- «دولت رفاه» که اشاره به فراگیری رفاه در پهنه زمین است و. . .

یکی دیگر از تعبیرهایی که از دولت مهدوی شده، ولی کمتر مورد توجّه قرار گرفته، تعبیر «آخرین دولت» است. در این نوشتار برآنیم تا در این باره سخن بگوییم. در این بحث، سه مسئله مطرح خواهد شد؛ یکی اینکه منشأ این تعبیر چیست؟ دیگری اینکه معنی آخرین دولت چیست؟ و سوم اینکه علّت آخر بودن دولت مهدوی کدام است؟

بخش اوّل: آخرین دولت

۱- منشأ تعبیر آخرین دولت

این تعبیر در کلمات نورانی معصومان (ع) وجود دارد. امام باقر (ع) می فرمایند: «دولت ما آخرین دولت است. »

سپس در پایان کلام خویش می فرمایند: «وَ هُوَ قَول الله عزوجل: «وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ»؛ ۱- ۲ و این همان سخن خداوند است که می فرماید: عاقبت از آن پرهیزکاران است. »همچنین روایت شده که امام صادق (ع) در بسیاری از اوقات این شعر را زمزمه می کردند که:

لِکلِّ أُنَاسٍ دَوْلَهٌ یرْقُبُونَهَا

وَ دَوْلَتُنَا فِی آخِرِ الدَّهْرِ تَظْهَر؛ ۳

هر مردمی را دولتی است که منتظر آن هستند و دولت ما در پایان روزگار آشکار می شود. »

در پاره ای از روایات، این حقیقت با عبارت «عاقبت از آن ما خواهد بود» آمده و آیه شریف «وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ» به همین حقیقت تفسیر شده است، این مسئله را در کلام امام باقر (ع) که در آغاز سخن نقل کردیم، به وضوح می بینیم.

امام حسن (ع) نیز این حقیقت را یاد کرده اند و امام علی (ع) آن را تأیید نموده اند. ابن سیرین می گوید:از تنی چند، از بزرگان بصره شنیدم که گفتند: علی بن ابی طالب (ع) پس از جنگ جمل ناخوش گردید و نتوانست در نماز جمعه شرکت کند؛ لذا به فرزندش، حسن (ع) فرمود: «تو برو و نمازجمعه را با مردم بخوان». حسن (ع) به مسجد آمد و بر فراز منبر رفت. او ابتدا حمد و ثنای الهی را به جای آورد، شهادتین گفت، بر رسول خدا درود و صلوات فرستاد و فرمود: «ای مردم! خداوند، نبوّت را در میان ما قرار داد و ما را بر خلق خویش برگزید و مقدّم داشت و کتاب و وحی خود را بر ما فرو فرستاد. به خدا قسم که هر کس چیزی از حقّ ما کم گذارد، خداوند در دنیا و آخرت از حقّ او بکاهد، و هیچ دولتی ضدّ ما نباشد؛ مگر اینکه عاقبت از آن ما باشد».

آنگاه این آیه را خواند که: «وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِینٍ؛ ۴ و قطعاً پس از چندی خبر آن را خواهید دانست. »

در این کلام، امام حسن (ع) با بیان این جمله که عاقبت از آن ما است، به این حقیقت توجّه می دهند که دولت اهل بیت، دولت آینده است. جالب اینکه امام علی (ع) سخنان فرزندشان را می شنیدند. پس از اتمام مراسم نماز و بازگشت امام حسن (ع)، امام علی (ع) به او نگاهی کرد و بی اختیار، اشک هایش بر گونه هایش جاری شد و از فرزندش خواست که نزدیک آید و میان چشمانش را بوسید و این آیه را خواند که: «ذُرِّیهً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ؛ ۵- ۶ فرزندانی بودند، برخی از نسل برخی دیگر پدید آمده و خدا شنوا و داناست. » این برخورد امام علی (ع)، حکایت از تأیید سخن امام حسن (ع) دارد. همچنین نقل شده است که در خطبه دیگری نیز امام حسن (ع) همین جملات را درباره دولت اهل بیت (ع) بیان کردند. ۷

از امام باقر (ع) نیز نقل شده است که ایشان دولت های دیگر را دولت حال نامیده اند و دولت اهل بیت (ع) را دولت آینده. ابوبکر حضرمی می گوید: وقتی امام باقر (ع) را نزد هشام در «شام» بردند، هشام، اهل بیت (ع) را به تفرقه افکنی متّهم ساخت و بدین وسیله، امام را بسیار توبیخ کرد. به دنبال وی، حاضران مجلس نیز به نکوهش امام (ع) پرداختند. وقتی آنان خاموش شدند، امام باقر (ع) برخاستند و فرمودند:

«ای مردم به کجا می روید؟ و شما را به کجا می برند؟ به وسیله ما بود که خداوند پیشینیان شما را هدایت کرد و هدایت آیندگان شما نیز به وسیله ما انجام می شود. اگر شما سلطنت اکنون را دارید، حکومت ما حکومت آینده است. » ۸

از آنچه تا کنون نقل کردیم، به خوبی روشن می شود که اهل بیت (ع) از دولت حضرت مهدی (ع) به عنوان آخرین دولت یاد کرده اند. اکنون دو سؤال مطرح است: نخست، آخرین دولت بودن به چه معنا است؟ و دوم، علّت آخرین بودن دولت حضرت مهدی (ع) چیست؟ پس با دو پرسش روبه رو هستیم؛ یکی تفسیر آخرین دولت و دیگری تعلیل آخرین بودن.

۲- معنای آخرین دولت

در پرسش اوّل می خواهیم بدانیم منظور از صفت «آخرین» بیان مفهوم زمانی است یا فکری و اندیشه ای؛ در برخی روایات آمده است که دولت اهل بیت (ع) پس از حاکمیت همه اندیشه های بشری تحقّق می یابد و لذا این معنا به ذهن می رسد که شاید صفت «آخرین» برای بیان این واقعیت است که دولت امام مهدی (ع) و یا به تعبیر دیگر نظریه ولایت و امامت، آخرین و مترقّی ترین اندیشه در باب حکومت است. البتّه امکان دارد که پس از ارائه و اجرای این نظریه، بار دیگر حکومت به دست نااهلان و نامحرمان بیفتد.

در مراجعه به روایات و با استفاده از آیات قرآن، می توان فهمید که هر دو مفهوم آن مراد است؛ یعنی وقتی می گوییم حکومت حضرت مهدی (ع) آخرین دولت است، هم به این معنی است که آخرین و مترقّی ترین اندیشه در باب حکومت و زمامداری است و هم به این معنی است که پس از آن، دولت دیگری حاکمیت نیافته و تا پایان تاریخ ادامه می یابد. امام باقر (ع) به دنبال اینکه می فرمایند «دولت ما، آخرین دولت است»، چنین ادامه می دهند: «وَ لَمْ یبْقَ أَهْلُ بَیتٍ لَهُمْ دَوْلَهٌ إِلَّا مَلَکوا قَبْلَنَا؛ ۹ هیچ خاندان دارای حکومتی باقی نمی ماند، مگر اینکه قبل از ما به حکومت می رسند. »

امام صادق (ع) نیز در همین باره می فرمایند: «این امر (حکومت ما اهل بیت) فرا نرسد تا اینکه همه گروه ها بر مردم حکومت کرده باشند. . . آنگاه قائم (ع) قیام می کند و حق و عدالت را برپا می دارد. » ۱۰

کلام امام صادق (ع) وضوح بیشتری دارد. آنچه از این دو حدیث برمی آید، این است که همه گروه ها و صاحب نظرانی که درباره حکومت، ایده و نظریه ای دارند، به حکومت می رسند و پس از همه آنها نظریه امامت، حاکمیت می یابد. این بدین معنی است که اوّلًا هر نظریه ای که به اندیشه بشر برسد، حاکمیت می یابد و ثانیاً روزگاری فرا می رسد که فکر بشر، سخنی برای گفتن ندارد؛ آنگاه نظریه امامت حاکمیت می یابد. بنابراین، آخرین دولت، یعنی آخرین نظریه ای که حکومتی بر مبنای آن تشکیل می شود و پس از آن، نظریه دیگری وجود نخواهد داشت. این سخن، صفت «آخرین» را تفسیر می کند؛ امّا این امکان را نیز نفی نمی کند که شاید پس از این دولت، حکومت دیگری بر مبنای نظریه های قبلی شکل بگیرد.

از برخی دیگر از روایات، مفهوم زمانی را نیز می توان فهمید و بر این اساس دولت اهل بیت (عج)، هم از نظر اندیشه آخرین است و هم از نظر زمانی؛ یعنی نه پس از آن، اندیشه جدیدتر و مترقّی تری وجود خواهد داشت و نه پس از آن، حکومت دیگری شکل خواهد گرفت. امام باقر (ع) پس از آنکه در دربار هشام فرمودند: «دولت شما دولت حال است و دولت ما دولت آینده»، تصریح می کنند که: «و بعد از حکومت ما حکومتی نباشد؛ زیرا ما همان کسانی هستیم که عاقبت از آنان است، خداوند می فرماید: «سرانجام نیک از آن پرهیزکاران است». » ۱۱

در این حدیث، دو نکته قابل توجّه وجود دارد؛ یکی تصریح به اینکه پس از حکومت اهل بیت (ع)، حکومت دیگری وجود نخواهد داشت و دیگری مستند نمودن این ادعا به آیه شریفه «وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ. » از این استناد، تفسیر آیه شریفه نیز به دست می آید و با تکیه بر آن، گذشته از حدیث، آیه نیز می تواند آخر بودن زمانی را گواهی دهد.

جالب اینکه این جمله از «قرآن کریم»، فراز پایانی آیه ای است که در آغاز آن چنین آمده است: «إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یورِثُها مَنْ یشاءُ مِنْ عِبادِهِ؛ زمین از آن خداست و به هر کس از بندگانش که بخواهد، آن را به میراث می دهد. »

همان گونه که می دانید این فراز از آیه، نیز مربوط به حکومت حضرت مهدی (ع) است و لذا تأییدی است بر اینکه فراز «وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ» هم مربوط به حکومت حضرت مهدی (ع) است و با تفسیر معصوم (ع)، مفهوم آن این است که پس از دولت مهدوی، دولت دیگری وجود ندارد.

امام باقر (ع) می فرمایند: «در کتاب علی، که بر او درود باد، (در ذیل آیه) «زمین از آن خداست و به هرکس از بندگانش که بخواهد آن را به میراث می دهد. و سرانجام نیک از آن پرهیزگاران است» چنین یافتیم که: «من و اهل بیتم همان کسانی هستیم که خداوند زمین را به ما ارث می دهد و مائیم پرهیزکاران و زمین تماماً از آن ما است. » ۱۲

در حدیث دیگری از امام باقر (ع) که پیش از این، فرازی از آن را نقل کردیم، باز استشهاد به آیه شریفه «وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ» وجود دارد:

«دولت ما آخرین دولت است، و هیچ خاندان صاحب دولتی نیست؛ مگر اینکه پیش از ما به حکومت می رسد [و پس از آن، ما به حکومت می رسیم. . . ] و این همان سخن خداوند است که می فرماید: «سرانجام نیک از آن پرهیزکاران است. »

پیش از این گفتیم که فراز نخست حدیث اشاره دارد که هر صاحب ایده و نظریه ای، قبل از دولت اهل بیت (ع) به حکومت می رسد و سپس ایده امامت به حکومت می رسد. حال اگر این را اضافه کنیم که مراد از عاقبت، مفهوم زمانی است، نتیجه می گیریم که دولت اهل بیت (ع) و یا به بیان دیگر دولت امام مهدی (ع) هم از نظر اندیشه ای و هم از نظر زمانی، آخرین دولت است. حال باید به این پرسش پرداخت که چرا این دولت، آخرین دولت است؟

۳- چرا آخرین دولت؟

در برخی از روایاتی که در آنها، مسئله آخرین دولت بودن حکومت امام مهدی (ع) مطرح شده، علّت آن نیز تبیین شده است. مثلًا امام باقر (ع) پس از آنکه می فرمایند، دولت ما آخرین دولت است و پیش از آن، همه صاحبان قدرت و اندیشه به حکومت می رسند، در بیان علّت آن می فرمایند: «. . . تا وقتی شیوه حکومت ما را دیدند، نگویند: اگر ما هم به حکومت می رسیدیم، به شیوه اینان رفتار می کردیم. » ۱۳

همچنین امام صادق (ع) پس از آنکه می فرمایند: پیش از برقراری دولت ما همه گروه ها به حکومت می رسند، علّت این تقدّم و تأخّر را چنین بیان می دارند: «تا کسی نگوید: اگر ما هم به حکومت می رسیدیم، به عدالت رفتار می کردیم. پس از آن برپا کننده حق و عدل قیام می کند. » ۱۴

از مجموع این دو حدیث چنین برمی آید که علّت تأخّر دولت امامت، اتمام حجّت تاریخی و عملی است. باید بشر به تجربه دریابد که راه عدالت، جز از طریق اهل بیت (ع) نمی گذرد و برقراری عدالت جز به دست مردان عدالت پیشه و امامان معصوم ممکن نیست. تبیین این حقیقت در گرو توجّه به این سه امر است: نخست، عدالت مهم ترین نیاز بشریت است و امور دیگر فرعی و غیر اصولی است. سامان جامعه بشری به برقراری عدل و داد است و بدون آن، نظام زندگی اجتماعی از هم می پاشد.

دوم، اجرای عدالت نیاز به مردان عادل دارد. هر دستی توان عدالت گستری ندارد. عدالت گستری نیاز به مردانی دارد که معصوم و از هرگونه هوس به دور باشند. مردان آلوده هوس، به هوس رفتار می کنند نه به عدالت. آنکه به هوس رفتار می کند و پیرو هوای نفس خویش است، توان اجرای عدالت را ندارد. به همین جهت در اندیشه شیعی، یکی از شرایط امامت، «عصمت» است.

سوم، عدالت گستری نیاز به عدالت پذیری دارد. بدون عدالت پذیری، اجرای عدالت ممکن نیست. اگر ا