پاورپوینت کامل آسیب های ورود غیرکارشناسانه به بحث علائم ظهور ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آسیب های ورود غیرکارشناسانه به بحث علائم ظهور ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آسیب های ورود غیرکارشناسانه به بحث علائم ظهور ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آسیب های ورود غیرکارشناسانه به بحث علائم ظهور ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۸۴

آسیب شناسی در زمینه پرداختن به علائم ظهور به معنای این است که با موارد انحراف یا سوءاستفاده از این موارد، آشنا شویم و علل و راه های پیشگیری و درمان آن را بررسی نماییم. در اینجا به برخی از آسیب هایی که در زمینه پرداختن به علائم ظهور واقع می شود، می پردازیم:

۱- تعجیل

یکی از آسیب های پرداختن به علائم ظهور دچار شدن افراد به آفت تعجیل است. تعجیل، یعنی عجله داشتن در تحقّق امر ظهور که در روایات بسیاری نکوهش شده است؛ از جمله:

امام جواد (ع) فرموده اند: «در دوران غیبت، شتاب زدگان در امر ظهور هلاک می شوند. » ۱ امام صادق (ع) نیز فرموده اند: «شتاب مردم برای این کار، آنها را هلاک می سازد. خداوند به سبب شتاب مردم، شتاب نمی کند. برای این امر، مدّتی است که باید پایان یابد. اگر پایانش فرا رسد، آن را ساعتی پیش و پس نیفکند. » ۲

همچنین امام صادق (ع) در تفسیر «آیه ۱ سوره نحل»: «أَتی أَمْرُ اللَّهِ فَلا تَسْتَعْجِلُوهُ. . . » می فرمایند: «آن، امر ما- ولایت ما- و امر پروردگار عزّوجلّ است. پس در آن شتاب و عجله نشود. » ۳

۲- توقیت (تعیین زمان ظهور)

از دیگر آسیب های پرداختن به علائم ظهور، بحث توقیت است. توقیت به معنای تعیین وقت برای ظهور می باشد؛ زیرا حکمت الهی بر این است که وقت ظهور امام زمان (عج) بر بندگان مخفی بماند؛ بنابراین هیچ کس نمی تواند برای ظهور زمانی تعیین کند.

فضیل از امام باقر (ع) پرسید: آیا برای این امر وقتی معین است؟ آن حضرت سه مرتبه فرمودند: «آنان که وقتی برای آن تعیین می کنند، دروغ می گویند. » ۴

ابوبصیر از امام صادق (ع) درباره امام زمان (عج) پرسید. حضرت فرمودند: «آن کس که وقتی برای ظهور تعیین می کند، دروغ می گوید. ما اهل بیت زمانی تعیین نمی کنیم. » ۵

البتّه در برخی روایات، علّت عدم تعیین وقت، چنین بیان شده است: امام کاظم (ع) فرموده اند: «اگر برای این امر، وقتی تعیین شود، دل ها را قساوت می گیرد و توده مردم از اسلام برمی گردند. بگویید: چه زود است! چقدر نزدیک است تا دل مردم آرام گیرد و فرج نزدیک شود. » ۶

۳- ملاقات گرایی

از آسیب هایی که ممکن است از پرداختن به علائم ظهور برای منتظران پدید آید، مدّعیانی هستند که بی دلیل یا به ساده ترین اتّفاق، ادّعای ملاقات می کنند یا کسانی که تمام وظیفه خویش را رسیدن به دیدار حضرت می پندارند و از باقی وظایف غافل شده و افراد را تنها به این عمل- به عنوان برترین وظیفه- فرا می خوانند.

پیامدهای این امر عبارتند از:

– یأس و ناامیدی در اثر عدم توفیق یار؛

– توهّم گرایی و خیال پردازی؛

– استقبال از مدّعیان دروغین مهدویت و مدّعیان ملاقات؛

– دور ماندن از انجام وظایف اصلی، به دلیل اهتمام بیش از اندازه به دیدار؛

– بدبینی به امام (ع) به دلیل عدم دیدار.

۴- مدّعیان دروغین

در هر زمانی، عدّه ای به دروغ، ادّعای مهدویت کرده یا دیگران چنین نسبتی به آنان داده اند و بدین وسیله، فرقه هایی ایجاد نموده اند؛ چه دردوره غیبت صغری و چه در دوره غیبت کبری. کسانی نیز بوده اند که ادّعای نیابت خاصّه یا وکالت امام را به دروغ داشته اند. البتّه این ادّعا قبل از دوران غیبت نیز اتّفاق افتاده است؛ مانند فرقه کیسانیه که مدّعی بودند، محمّد بن حنیفه فرزند امام علی (ع) همان مهدی موعود است که البتّه پرداختن بیجا به مقوله علائم ظهور ممکن است سبب افزایش فعّالیت چنین افرادی شود.

پیامدهای ادّعاهای این افراد عبارتند از:

– گمراهی مردم؛

– دوری از مسیر اهل بیت (ع)؛

– بازی گرفته شدن دین؛

– اختلافات دینی، در اثر متابعت از فرقه های انحرافی؛

– پراکندگی افراد و عدم وحدت در سایه رهبری واحد؛

– شکست پذیر بودن در مقابل دشمن.

۵- آمیختگی نشانه های ظهور با شرایط ظهور

ظهور امام مهدی (عج) شرایط و نشانه هایی دارد. تفاوت این دو، آن است که شرایط در تحقّق ظهور تأثیر واقعی دارند؛ به گونه ای که با فراهم شدن آنها ظهور اتّفاق می افتد و بدون آنها ظهوری نخواهد بود؛ ولی علائم یا همان نشانه ها در وقوع ظهور نقشی ندارند؛ بلکه تنها به وسیله آنها می توان به اصل ظهور یا نزدیک شدن آن پی برد. در نتیجه می توان دریافت که زمینه ها و شرایط نسبت به علائم و نشانه ها از اهمّیت بیشتری برخوردارند؛ بنابراین لازم است بیش از آنکه به دنبال علائم باشیم، به زمینه ها توجّه کنیم و در حدّ توان خود در تحقّق آنها بکوشیم.

یکی از آسیب های فکری در جامعه، به سبب پرداختن به علائم ظهور، آمیختگی این دو مقوله است که سبب شده تا منتظران دچار برداشت غلط شوند و به جای فراهم کردن شرایط، به دنبال علائم ظهور باشند که تنها جنبه اعلام و کاشفیت دارند؛ در حالی که در جهان، هر پدیده ای با فراهم شدن زمینه های آن به وجود می آید؛ یعنی باید شرایط را ایجاد کنیم تا مشروط بیاید. قیام و انقلاب جهانی امام عصر (عج) که بزرگترین حرکت جهانی است، پیرو همین اصل می باشد؛ یعنی نباید تصوّر شود که حرکت اصلاحی امام عصر (عج) فقط از راه معجره و بدون اسباب و عوامل مادّی به ثمر می رسد؛ بلکه بر اساس تعالیم «قرآن» و پیشوایان معصوم (ع)، سنّت الهی بر این قرار گرفته است که امور عالم از مجرای طبیعی و علل و اسباب عادی انجام گیرد.

بنابراین جامعه منتظر باید زمینه های ظهور را بشناسد و در راه تحقّق آن گام بردارد؛ نه آنکه وقت خود را صرف پیدا کردن تعدادی از حوادث کند که هیچ نقشی در وقوع ظهور ندارد.

۶- بی تفاوتی منتظران برای زمینه سازی

آسیبی که در این حوزه، به دلیل پرداختن به علائم وجود دارد، در این است که انتظار را به عنوان یک حالت تلقّی کرده، به شعار انتظار بسنده کنیم؛ در حالی که انتظار، اقدام و انجام وظیفه در فراهم ساختن زمینه های ظهور است؛ چنان که امام صادق (ع) فرمودند: «هریک از شما باید خود را برای قیام قائم آماده کند؛ ولو یک تیر را. » ۷

همان طور که ظهور و خروج حضرت موسی (ع) برای نجات بنی اسرائیل صد و هفتاد سال جلو افتاد؛ به دلیل آنکه بنی اسرائیل برای این امر مهم، چهل روز دعا و تضرّع کرده و ضجّه زدند و ملتمسانه آن را از خداوند درخواست کردند و خداوند به واسطه این تضرّع و ناله آنها صد و هفتاد سال باقی مانده را به آنها بخشید و به موسی (ع) فرمان داد که آنها را نجات دهد. اگر بنی اسرائیل این کار را نمی کردند، باید تا آخر مهلت مقرّر صبر می کردند. حال آنکه با دعا، این زمان را به جلو انداختند. امام صادق (ع) هم به ما فرموده اند: «اگر شما نیز همین طور برای ظهور حضرت دعا کنید، فرج نزدیک شده و محقّق خواهد شد و اگر مانند آنان نباشید، امر ظهور به انتهای زمان معین خود می رسد. » ۸

برای رسیدن ب