پاورپوینت کامل آخرین وصی حضرت ابراهیم (ع) ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آخرین وصی حضرت ابراهیم (ع) ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آخرین وصی حضرت ابراهیم (ع) ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آخرین وصی حضرت ابراهیم (ع) ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

جایگاه حضرت ابوطالب (ع) در تاریخ

حضرت ابوطالب (ع) پیش از بعثت رسول اکرم (ص)، شیخ الأبطح، رئیس بلامنازع قریش و وارث نیاکان پرآوازه و خوشنام خود بود. پس از بعثت رسول اکرم (ص) نیز تنها حامی و مدافع آن حضرت و «ابوالأئمّه»، پدر دوازده امام معصوم (ع) و جانشینان بر حقّ آن حضرت بود. ولی بالاترین منصب جناب ابوطالب (ع)، مقام وصایت آن حضرت بوده، که پاورپوینت کامل آخرین وصی حضرت ابراهیم (ع) ۶۸ اسلاید در PowerPoint می باشد.

پیامبران و جانشینان آنها، در برترین قلّه رفیع جهان خلقت قرار دارند که در جهان آفرینش، هیچ مقامی بالاتر از مقام حجج الهی وجود ندارد. حضرت ابوطالب (ع) آخرین حجّت از حجج الهی پیش از پیامبر اکرم (ص) بود. در دوران فترت (میان حضرت عیسی (ع) و پیامبر اکرم (ص)) پیامبر صاحب شریعت وجود نداشت؛ لیکن همواره اوصیای حضرت عیسی (ع) در میان «بنی اسرائیل» و اوصیای حضرت ابراهیم (ع) در سرزمین «حجاز» حضور داشتند.

در میان ۱۲۴ هزار پیامبری که خداوند منّان، از زمان حضرت آدم ابوالبشر (ع) تا عصر رسالت نبی خاتم (ص) فرستاده، تنها پیامبر ما جهانی بود، که منطق وحی از آن پرده برداشته، می فرمایند: «وَ ما أَرْسَلْناک إِلَّا کافَّهً لِلنَّاسِ؛ ۱ ما تو را جز برای همه مردمان نفرستادیم. »ولی دیگر پیامبران برای زمان خاص، مکان خاص یا نژاد خاصّ مبعوث بودند. در اینجا، فقط دو استثنا داریم:

۱) حضرت آدم (ع) که در زمان او دنیا منحصر به فرزندان آن حضرت بود و لذا نبوّت ایشان رنگ جهانی داشت؛

۲) حضرت نوح (ع) که بعد از طوفان، جهان منحصر به فرزندان او شد و فقط ذرّیه ایشان باقی ماندند. ۲ او نیز به همه آنها مبعوث بود ۳ و لذا رنگ جهانی داشت.

البتّه حضرت موسی و عیسی (ع) به سوی بنی اسرائیل مبعوث بودند. «قرآن» در مورد «تورات» می فرمایند: «وَ جَعَلْناهُ هُدی لِبَنِی إِسْرائِیلَ؛ ۴ آن را هدایت قرار دادیم، برای بنی اسرائیل. »و در مورد حضرت عیسی (ع) می فرمایند:«وَ رَسُولًا إِلی بَنِی إِسْرائِیلَ؛ ۵ فرستاده شده به سوی بنی اسرائیل. » و از زبان ایشان نقل می کند که گفت: «إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیکمْ جَمِیعاً؛ ۶من فرستاده خدا هستم، به سوی شما. »

پیامبری که در سرزمین حجاز رسالت داشت، حضرت ابراهیم (ع) بود که «قرآن کریم» از هجرت آن حضرت به سوی حجاز و اقامتش در آن سرزمین خبر داده است. ۷ پس از ارتحال حضرت ابراهیم (ع) اوصیای آن حضرت در «حجاز» تا زمان بعثت پیامبر اکرم (ص) حضور داشتند.بی گمان هرگز روی زمین خالی از حجّت نبوده و نخواهد بود؛ چنان که شیخ صدوق، ۶۵ حدیث در این باره نقل فرموده است. ۸

پیش از ولادت رسول اکرم (ص) حضرت عبدالمطّلب (ع) حجّت خدا بود. امام رضا (ع) در تفسیر فرمایش رسول اکرم (ص) که فرمودند: «أَنَا ابْنُ الذَّبِیحَین» بر حجّت بودن حضرت عبدالمطّلب تأکید فرموده است. ۹

آنگاه شیخ صدوق می فرمایند: روایت شده است که حضرت عبدالمطّلب حجّت بود و حضرت ابوطالب وصی او بود. ۱۰ از امام کاظم (ع) پرسیدند: آیا حضرت ابوطالب بر پیامبر اکرم (ص) نیز حجّت بود؟فرمودند: «نه؛ لیکن وصیت ها (ودایع نبوّت) در دست او بود که به آن حضرت تقدیم کرد. » ۱۱

علّامه امینی از کتاب «ضیاءالعالمین»، نقل کرده است که از امیرمؤمنان (ع) پرسیدند: آخرین وصی پیش از پیامبر اکرم (ص) چه کسی بود؟ فرمودند: «پدرم. » ۱۲ توضیح اینکه کتاب «ضیاءالعالمین» کتابی ارزشمند در باب امامت، تألیف: ابوالحسن شریف فتونی، متوّفای ۱۱۳۸ ق. می باشد ۱۳ که به گفته علّامه امینی، در موضوع امامت، کتابی زیباتر و پربهاتر از آن تألیف نشده است. ۱۴

امّا آخرین وصی حضرت عیسی (ع) در میان بنی اسرائیل شخصی بود به نام آبی که بالط نیز نامیده می شد. ۱۵ او نیز پیامبر اکرم (ص) را درک کرد، به آن حضرت ایمان آورد و آنچه از ودایع نبوّت در نزد او بود، به پیامبر اکرم (ص) تقدیم نمود. ۱۶

یکی از دلایل حجّت خدا بودن حضرت ابوطالب (ع)، بشارات غیبی ایشان است که مرحوم کلینی در «اصول کافی» با سلسله اسنادش از ایشان نقل کرده است: یکم. امام صادق (ع) می فرمایند: «هنگامی که حضرت فاطمه بنت اسد، بشارت میلاد مسعود پیامبر اکرم (ص) را به محضر حضرت ابوطالب (ع) تقدیم کرد، حضرت ابوطالب فرمودند: «سی سال صبر کن، تو را به همانند او بشارت دهم به جز نبوّت. » ۱۷

در این جمله کوتاه چند خبر غیبی هست:

۱- حضرت ابوطالب می دانست که فرزندش علی (ع) دقیقاً سی سال بعد متولّد خواهد شد؛

۲- او می دانست که امیر مؤمنان (ع) در تمام فضایل به جز نبوّت، همانند پیامبر اکرم (ص) خواهد بود؛

۳- او می دانست که مولود مسعودی که حضرت فاطمه بنت اسد (س) بشارت او را آورده، پیامبر خواهد بود؛

۴- او می دانست که حضرت علی (ع) پیامبر نخواهد بود؛ ولی هم سنگ پیامبر (ص) است.

دوم. امام صادق (ع) فرمودند: «روز تولدّ پیامبر اکرم (ص)، سرزمین «فارس» و کاخ های «شام» برای حضرت آمنه خاتون آشکار شد. حضرت فاطمه بنت اسد آن را به محضر حضرت ابوطالب (ع) نقل کرد. حضرت ابوطالب (ع) فرمودند: آیا از این مطلب تعجّب می کنی؟! تو نیز وصی و وزیر او را به دنیا خواهی آورد. » ۱۸

نتیجه:

از این بحث فشرده به این نتیجه رسیدیم که:

۱- حضرت ابوطالب، حجّت خدا و پاورپوینت کامل آخرین وصی حضرت ابراهیم (ع) ۶۸ اسلاید در PowerPoint بود؛

۲- در میان پیامبران، تنها پیامبر اکرم (ص) نبوّت عامّه داشت و رسالتش جهانی بود؛

۳- حضرت عیسی (ع) فقط به سوی بنی اسرائیل مبعوث شده بود؛

۴- اوصیای حضرت عیسی (ع) در دوران فترت، حجّت خدا بودند برای قوم بنی اسرائیل و آخرین وصی او آبی و بالط نام داشت که عهد رسالت را درک کرده، به پیامبر خاتم ایمان آورده است؛

۵- پیش از بعثت پیامبر (ص)، حضرت ابوطالب (ع) و پیش از ایشان، حضرت عبدالمطّلب، حجّت خدا و اوصیای حضرت ابراهیم (ع) در سرزمین حجاز بودند.

علّامه مجلسی (ره) می نویسد: شیعیان در مورد حضرت ابوطالب (ع) اجماع کرده اند که وی در آغاز بعثت پیامبر اکرم (ص) به آن حضرت ایمان آورد و هرگز بت نپرستید؛ بلکه از اوصیای حضرت ابراهیم (ع) بود. ۱۹

جایگاه حضرت ابوطالب (ع) از منظر پیشوایان

سیمای حضرت ابوطالب (ع) در کلام قدسی

یکم. پیک وحی بر حضرت رسول اکرم (ص) فرود آمد و گفت: ای محمّد! پروردگارت به تو سلام می رساند و می فرمایند: «من دوزخ را حرام کردم بر صلبی که تو را فرود آورد و بطنی که تو را حمل و آغوشی که تو را کفالت نمود. » ۲۰پیامبر اکرم (ص) از حضرت جبرئیل (ع) توضیح خواست، جبرئیل (ع) عرضه داشت:

۱- منظور از صلبی که تو را فرود آورد، صلب پدرت عبدالله بن عبدالمطّلب است؛

۲- منظور از بطنی که تو را حمل کرد، آمنه بنت وهب است؛

۳- منظور از آغوشی که تو را کفالت نمود، آغوش ابوطالب است. ۲۱

دوم: جابر بن عبدالله انصاری از پیامبر اکرم (ص) روایت کرده است که فرمودند: «در شب معراح به عرش خدا رسیدم، چهار نور مشاهده کردم، پرسیدم: خداوندا! اینها چه نورهایی هستند؟خطاب شد: اینها عبدالمطّلب، ابوطالب، پدرت عبدالله و برادرت عقیل می باشند. عرضه داشتم: خدایا! اینها با چه عملی به این مقام رسیده اند؟خطاب شد: «با کتمان ایمان، اظهار کفر و شکیبایی بر آن تا هنگامی که بر آن شیوه درگذشتند. درود خدا بر همه شان باد. » ۲۲

سوم. پیک وحی بر قلب شریف پیامبر اکرم (ص) فرود آمد و عرضه داشت: «یا محمّد! پروردگارت سلام می رساند و می فرمایند: اصحاب کهف ایمان خود را کتمان کردند و اظهار شرک نمودند، خداوند به آنها دو بار پاداش داد. ابوطالب نیز ایمانش را مکتوم داشت و اظهار شرک نمود، خداوند به او نیز دو بار پاداش داد. » ۲۳

چهارم. خداوند منّان به خاتم پیامبران وحی فرمودند: «من تو را با دو گروه یاری می کنم: یکی مخفیانه و دیگری آشکار. سرور و سالار آنان که تو را مخفیانه یاری می کنند، عمویت ابوطالب است. سرور و سالار آنهایی که آشکارا تو را یاری می کنند، پسرش علی بن ابی طالب (ع) است. » ۲۴

پنجم. پس از ارتحال غمبار حضرت ابوطالب (ع)، پیک وحی نازل شد و عرضه داشت: «ای محمّد! از مکه خارج شو که دیگر در این شهر یاوری نداری. » ۲۵

شیخ مفید در این مورد می نویسد: به طور مستفیض روایت شده که به هنگام ارتحال ابوطالب جبرئیل امین بر پیامبر اکرم (ص) نازل شد و عرضه داشت: «ای محمّد! پروردگارت سلام می رساند و می فرمایند: از مکه بیرون رو که یاورت از دنیا رفت. » ۲۶

سیمای ابوطالب (ع) در سخنان پیامبر اکرم (ص)

یکم. پیامبر اکرم (ص) سیمای ابوطالب (ع) را این گونه ترسیم فرمودند: «حضرت ابوطالب در روز قیامت در زی پادشاهان و در سیمای پیامبران محشور می شود. » ۲۷

دوم. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «خداوند درباره چهار نفر به من وعده شفاعت داده است! پدرم، مادرم، عمویم و برادری که در عهد جاهلیت داشتم. » ۲۸

سوم. همچنین فرمودند: «اگر در مقام محمود قرار بگیرم، برای پدرم، مادرم، عمویم و برادری که در جاهلیت داشتم، شفاعت می کنم. » ۲۹

چهارم. پیامبر اکرم (ص) به هنگام خاکسپاری حضرت ابوطالب (ع) فرمودند: «به خدا سوگند برای تو طلب مغفرت می کنم و در حقّ تو آن گونه شفاعت می کنم که جنّ و انس از آن دچار شگفتی شوند. » ۳۰

پنجم. عبّاس بن عبدالمطّلب از رسول اکرم (ص) پرسید: برای ابوطالب چه امیدی داری؟ فرمودند: «برای او امید هر خیری از پروردگار دارم. » ۳۱

ششم. ابن جوزی نقل کرده که پیامبر اکرم (ص) در مورد حضرت ابوطالب (ع) فرمودند: «خداوند او را بیامرزد و رحمت کند. » ۳۲ و در مورد جای خالی او فرمودند: «عمو جان! چه زود جای خالی تو را احساس کردم. » ۳۳ و در همین زمینه فرمودند: «تا زمانی که ابوطالب زنده بود، قریش نتوانست در حقّ من کاری انجام دهد که خوشایند من نباشد، پس، از او شروع کردند. » ۳۴

هفتم. در «مدینه» خشکسالی شد، پیامبر اکرم (ص) نماز باران خواند، باران رحمت، سیل آسا فروریخت. حضرت تبسّمی کردند و فرمودند: «خیر کثیر ابوطالب با خداست. اگر زنده بود، دیدگانش روشن می شد. » آنگاه فرمودند: «چه کسی اشعار او را انشاد می کند؟» امیر مؤمنان (ع) برخاست و اشعار معروف «وَ أبیضُ یستَقی الغَمامُ بِوَجهِه» را انشاد کرد. پیامبر اکرم (ص) آن را استماع کرد و برای ابوطالب (ع) طلب مغفرت نمود. مردی از «کنانه» برخاست و چکامه ای در مدح حضرت ابوطالب (ع) انشاد کرد و مورد تأیید پیامبر اکرم (ص) قرار گرفت. ۳۵

سیمای حضرت ابوطالب (ع) در سخنان امیر بیان (ع)

یکم. اصبغ بن نباته از مولای متّقیان امیر مؤمنان (ع) روایت می کند که فرمودند: «پدرم ابوطالب و نیاکانم عبدالمطّلب، هاشم و عبد مناف، هرگز بت نپرستیدند. »گفته شد: پس چه چیزی را می پرستیدند؟ فرمودند: «به سوی کعبه نماز می خواندند، بر دین حضرت ابراهیم (ع) بودند و به آن پایبند