پاورپوینت کامل جاده مه آلود زنده مانی/ امروزِ بی فردا! ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جاده مه آلود زنده مانی/ امروزِ بی فردا! ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جاده مه آلود زنده مانی/ امروزِ بی فردا! ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جاده مه آلود زنده مانی/ امروزِ بی فردا! ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

۴

وَ قَالَ امیرالمؤمنین (ع): «الْغِنَی فِی الْغُرْبَهِ وَطَنٌ وَ الْفَقْرُ فِی الْوَطَنِ غُرْبَه؛ ۱ ثروت در غربت، وطن و تهی دستی در وطن، غربت است. » شاید شما هم مثل من، بارها از برخی مردم شنیده باشید که سواد و دانش درس خوانده ها و کلاس ششمی های قدیم، بیشتر از دیپلمه ها و لیسانسیه های عصر جدید است و گاهی آن را مثل پتک بر سر دیگران می کوبند.

خدا رحمت کند! در دانشگاه، استاد سالخورده ای داشتم که گاه و بیگاه، هنر و علم مردان نامور عهد گذشته را به روی ما می آورد، گفت:قدیم ها، برخی از مردان، به پشتی تکیه می زدند و یک دور تفسیر قرآن، مثل «کشف الاسرار» می نوشتند و بلند می شدند. این روزها، هر کس بتواند از روی این تفاسیر بخواند، به او مدرک دکترای ادبیات می دهند. . .

این موضوع تنها شامل ما نیست، امروزه روز، در «انگلستان» هم کمتر کسی را می شود یافت که بتواند نسخه های اصلی و متون ادبی گذشتگان، همچون آثار شکسپیر را بخواند و بفهمد.سیر نزولی از کیفیت به کمّیت، از حقیقت به واقعیت و از ژرف اندیشی به ساده اندیشی و بلاهت را در بسیاری از ساحات حیات آدمی بر کره خاک، به ویژه در عصر حاضر می توان مشاهده کرد. گویی، همه ما، کم و بیش، به دریایی تبدیل شده ایم؛ به عمق یک انگشت؛ به رغم فراهم آمدن بسیاری از اسباب و وسایل کسب دانش و رفاه.

فوران اطّلاعات از آسمان و زمین و غوغای آنچه که بر آن، نام پیشرفت گذارده شده، همه مجال تأمّل، خلوت گزینی و تفکر را از آدمی ربوده است؛ حتّی معنی بودن و زندگی را.شتاب دهشتناک، روزی انسان معاصر در عصر حاضر شد تا با سرعت از رویه حیات بگذرد و بی تأمّل و تفکر، همه سرمایه های وجودی را از دست بدهد. نداند کیست و به کجاست.عجیب تر، عارض شدن شهوتِ «سرعت افزون تر» بر جان آدمی است. هر روز سریع تر از دیروز، مثل فست فود، اینترنت، هواپیما و. . .

آنکه در میان این همه شتاب گم می شود، آدمی است، گویی از خود می گریزد؛ روی به ناکجا! و آنچه در این غوغا مدفون می شود، حقیقت آدمی است؛ عقب گردی دهشتناک تا منتهی الیه «کالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ. »بیچاره آدمی که هر روز، بیش از دیروز بر حیرانی اش افزوده می شود؛ هر روز افسرده تر از دیروز؛ هر روز مشغول تر از دیروز؛ هر روز غافل تر از دیروز؛ در ازدحام ماشین ها. گویی هوا، هر روز سرد و سردتر و آسمان تیره و تیره تر می گردد. عجیب تر آنکه، نام این همه را پیشرفت می گذارد و ما به ازاء دریافت آن، چونان کودکی نابخرد، همه دارایی های خویش را می بخشد. کاش! یک بار دیگر، حافظ لسان الغیب بر ما بانگ می زد: