پاورپوینت کامل در طلب فضل خداوند ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در طلب فضل خداوند ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در طلب فضل خداوند ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در طلب فضل خداوند ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

گفت وگو از فریده چیت ساز

گفت وگو با خانم دکتر مریم حاج عبدالباقی

خانم دکتر مریم حاج عبدالباقی حافظ کلّ قرآن، عضو هیئت علمی دانشگاه و از فعّالان قرآنی رسانه است که اغلب ایشان را در برنامه «آفتاب شرقی» می بینیم و از کلام ایشان در خصوص تفسیر قرآن بهره مند می شویم. مریم حاج عبدالباقی از جمله بانوانی است که توانسته در مسیر رشد و تعالی گام های مفیدی بردارد و بر اساس دیدگاه اسلام به زن، نقش و جایگاه او، بین مسئولیت های مختلف خانوادگی و اجتماعی، توازن برقرار کند.

عبدالباقی چهره ناآشنایی برای شما نیست؛ چرا که او پس از سال ها تحصیل در دانشگاه و اخذ مدرک دکترای علوم قرآنی از «دانشگاه تهران»، همراه حفظ قرآن، با اطّلاعات قرآنی خود در رسانه ملّی به آموزش و بازخوانی همه آنچه که آموخته بود، پرداخت و به همین دلیل اغلب خانواده ها، او را می شناسند. وی در حال حاضر عضو هیئت علمی دانشکده الهیات «دانشگاه آزاد واحد شمال تهران»، استادیار و سرپرست دفتر فرهنگ دانشکده می باشد.

مقدّمه

حلال و حرام در اسلام، بر مبنای سلامت روحی و جسمی انسان است. «قرآن کریم» بر کلمه طیب تاکید کرده و از خباثت دوری می کند؛ ولی شناخت این مسائل و بیان آن، بر عهده علما و دانشمندان است. اسلام، عین پاکیزگی است؛ زیرا همیشه خواهان سلامت بشر است و آنچه برای انسان مضرّ است، از سوی اسلام تحریم شده.

و بر این اساس، روایاتی از ائمّه معصوم (ع) آمده است؛ از جمله:«خوردن لقمه حلال، دل را روشن می کند و بدان، ای رونده راه خداوند عزّوجل! که لقمه حلال را خاصّیت عظیم است در روشن کردن دل و لقمه حرام را اثری بزرگ است در تاریک کردن دل و کسی که می خواهد دعایش به استجابت برسد، کسب و کار و طعام خود را پاکیزه بدارد و کسب حلال، زمینه ساز طاعات و عبادات است. »

در این باره به گفت وگو با خانم دکتر مریم حاج عبدالباقی می پردازیم. ابتدا لقمه حلال و حرام را از منظر دین، سنّت و فرهنگ تعریف کنید و مصادیق آن را توضیح دهید.

بسم الله الرّحمن الرَّحیم و صلّی الله علی محمّد و آله الطّاهرین. مسئله، فقهی است؛ به دو صورت لقمه حلال یا حرام می شود: اوّل راه اکتساب و دوم راه مصرف است.در راه اوّل که راه اکتساب است، در کتاب «مکاسب» مرحوم شیخ مرتضی انصاری آمده: بعضی مکاسب و درآمدها حرامند؛ مثل کسی که از طریق راهزنی، دزدی، جادوگری و. . . کسب درآمد می کند و به همان نسبت، بعضی مکاسب مکروه هستند و بعضی شغل ها به صورت غیرمستقیم برای مردم، آزار و اذیت و مکروهاتی را ایجاد می کنند. یکی دیگر از راه های اکتساب حرام این است که با پول طیب و پاک، مثلًا از راه کشاورزی که پول آن حلال است، پولی را که به دست می آوریم در راه حرام خرج کنیم یا اینکه خمس و زکات آن را نپردازیم و اینکه این سرمایه حلال را که در راه حرام به کار ببریم؛ مانند قمار یا هر کار حرام دیگری. پولی که از این طریق به دست می آید، حرام است. در واقع این پول ابتدا از راه کشاورزی و حلال به دست آمده است؛ امّا در مرحله دیگر در مسیر حرام به کار برده شده. در قرآن کریم آمده است: «فَلْینْظُرِ الْإِنْسانُ إِلی طَعامِهِ؛ دقّت کنید و ببینید که چه می خورید. »

که شامل لقمه حلال و حرام می شود و در «سوره کهف» داریم که وقتی اصحاب کهف از خواب بیدار می شوند، می گویند برویم طعامی تهیه کنید که ازکی و طیب باشد و از آنجایی که طعام پاک و مطهّر است، بیاوریم. چند آیه از قرآن کریم توصیه به مصرف می کند و می فرماید: «بخورید و بیاشامید»؛ یعنی مصرف کنید از نعماتی که خداوند به شما داده است؛ امّا «حَلالًا طَیباً»؛ یعنی اینکه هم حرام نباشد و هم نجس نباشد و دقّت کنید که چه می خورید که شامل لقمه حلال و حرام می باشد. در «سوره اعراف، آیه ۳۲» می فرماید:«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِینَهَ اللَّهِ الَّتِی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیباتِ مِنَ الرِّزْقِ قُلْ هِی لِلَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا خالِصَهً یوْمَ الْقِیامَهِ کذلِک نُفَصِّلُ الْآیاتِ لِقَوْمٍ یعْلَمُونَ؛

ای پیامبر! بگو چه کسی زینتی را که خداوند برای بندگانش بیرون آورده و روزی های پاکیزه را حرام کرده است؟ بگو آن در قیامت مخصوص کسانی است که در دنیا ایمان آوردند. این چنین آیات را برای گروهی که می دانند، بیان می کنیم. » پس مصرف اینها اشکالی ندارد؛ امّا حلال بودن آنها مهم است و در واقع آنچه که شریعت به ما گفته می توانید از این راه ها کسب حلال کنید، می شود حلال و آنچه شریعت گفته از این راه نمی توان کسب حلال کرد و این راه حرام است، می شود کسب حرام و در نتیجه پول حرام.

با توّجه به وضعیت مشاغل کنونی که حلال و حرام با هم آغشته است، چطور می توان حلال را از حرام تشخیص داد و تفکیک نمود؟ از نظر من، این مسئله کاملًا مشخّص است و انسان خودش می داند هنگامی که وقتش را به جای خاصّی اختصاص داده است، باید زمانش را برای کار در همان جا صرف کند و نه در جای دیگری یا کار دیگری و این موضوع کاملًا قابل تشخیص است و در مورد سودهای بانکی، مراجع مشخّص کرده اند که اگر قرارداد به صورت مضاربه، مزارعه و مساقات باشد، کاملًا حلال است و اشکال شرعی ندارد. وقتی که ما به مرجع تقلید مراجعه می کنیم، مرجع تقلید باید به اقتصاددان مراجعه کند و ببیند این کار با مکانیزم ربا هست یا خیر و مرجع تقلید مسئول است که به مردم پاسخ بدهد و اگر گفت رباست، پس رباست و مقلّد باید حرف او را گوش کند.

جنبه های فردی و اجتماعی لقمه حرام و تبعات و آثار آن بر روی فرد و اجتماع کدامند؟

هر چیزی را که می خوریم به ما یک انرژی می دهد و آن انرژی اگر از راه حلال به دست آمده باشد، صرف کارهای حلال و اگر از راه حرام به دست آمده باشد، صرف کارهای حرام می شود؛ مثلًا مواقعی حال عبادت و نماز خواندن نداریم و باید برویم ببینیم که چه خورده ایم و در جنبه فردی بیشتر این است که روی نیت و فکر اثر می گذارد. روی تصمیمات ما هم اثر می گذارد و خطرناک می شود. در جنبه اجتماعی وقتی که مال دیگران را می خوریم، با این کار به مال دیگری تعدّی کرده ایم و امنیت اجتماعی از بین می رود و درگیری و توحّش ایجاد می کند؛ یعنی در واقع، حالت امنیت و آرامش و یک زندگی خوب در کنار یکدیگر از بین می رود.

نحوه مصونیت بخشیدن به خانواده، از کلام وحی چیست؟

در وهله اوّل در قرآن، درباره بحث حلال و طیب، بحث یتیم را داریم:«إِنَّ الَّذِینَ یأْکلُونَ أَمْوالَ الْیتامی ظُلْماً؛ همانا کسانی که مال یتیم