پاورپوینت کامل مزاج های چهارگانه ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مزاج های چهارگانه ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مزاج های چهارگانه ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مزاج های چهارگانه ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۷۵

در شماره قبل، به جایگاه طب در قرآن و کلام و سیره ائمّه معصومان (ع) پرداختیم، اینکه طبابت کار خداوند است و اوست که تنها طبیب می باشد. همچنین درباره طب در «قرآن» و دستورات پزشکی و بهداشتی در قرآن مطالبی بیان کردیم.در این مجال، با توکل به خدای متعال قصد داریم به مباحث تخصّصی تر طبّ الهی یا همان طبّ اسلامی بپردازیم.

برای ورود به مبحث تخصّصی تر طبّ اسلامی ابتدا باید اشاره ای به عناصر اصلی، یعنی چهار عنصر طبیعت و انسان داشته باشیم:

۱- آتش؛ معادل آن در انسان می شود: صفرا

۲- خاک؛ معادل آن در انسان می شود: سودا

۳- هوا؛ معادل آن در انسان می شود: دم (خون)

۴- آب؛ معادل آن در انسان می شود: بلغم

تعریف عناصر هستی

به اعتقاد قدما، چهار عنصر اصلی هستند که مدار وجود کائنات و عالم مادّه و جهان جسمانی را تشکیل می دهند که این عناصر اربعه یا چهارگانه عبارت است از: آتش، باد یا هوا، آب و خاک. از ترکیب عناصر اربعه، یعنی آتش، هوا، آب و خاک، حالت خاصّی در انسان به وجود می آید که خصوصیات همه آن عناصر را دارد؛ ولی گاه به خاطر وراثت و شرایط اقلیمی، مانند آب و هوا، دما و نوع تغذیه، بعضی از این عناصر موجود در بدن آدمی بر دیگری غلبه می نماید.

در بدن انسان چهار نوع خلط وجود دارد که آنها را اصطلاحاً «اخلاط اربعه» می نامند. اخلاط اربعه عبارتند از: صفرا، خون، بلغم و سودا. در حالت طبیعی، اخلاط اربعه در بدن هر شخص سالمی باید به حالت تعادل باشد تا ادامه زندگی و حیات او مقدور باشد؛ در غیر این صورت، هر کدام از آنها که غلبه نماید، خطرناک و مشخّص کننده نوع مزاج غالب در فرد است؛ به عنوان مثال اگر در فردی صفرا غلبه نماید، وی را صفراوی مزاج و اگر خون غلبه کند، او را دموی مزاج و اگر بلغم غلبه یابد، بلغمی مزاج می نامند؛ همچنان که اگر در شخصی سودا غلبه نماید، او را سوداوی مزاج می گویند.

سعدی شیرازی در بیتی این مطلب را به صورتی زیبا بیان نموده:

چهار طبع مخالف سرکش

چند روزی بودند با هم خوش

چون یکی زین چهار شد غالب

جان شیرین برآید از قالب

لذا طبع و مزاج انسان ها با توجّه به نوع آب و هوای محلّ زندگی و نوع رژیم غذائی موجود (عادات غذایی) به چهار دسته تقسیم می شود:

۱- دموی مزاج یا طبع بهاره (یعنی گرم و تر)؛

۲- سوداوی مزاج یا طبع پاییزه (یعنی سرد و خشک)؛

۳- بلغمی مزاج یا طبع زمستانه (یعنی سرد و تر)؛

۴- صفراوی مزاج یا طبع تابستانه (یعنی گرم و خشک).

عناصر اربعه (آتش، هوا، آب و خاک) نیز همان مزاج یا طبع چهارگانه را دارا هستند که به همین دلیل مجازاً به مزاج های اربعه نیز اطلاق می گردد؛ یعنی طبع دم (خون) یا هوا، طبع بلغم یا آب، طبع سودا یا خاک، طبع صفرا یا آتش. . .

هر نوع از موادّ غذایی (اعم از گیاهان، میوه ها، غذاها و گوشت حیوانات و غیره) نیز یک طبع خاص دارد و اثر خاصّی بر روی اخلاط اربعه می گذارد و آن را به حالت تعادل یا عدم تعادل در خواهد آورد؛ به عنوان مثال، استفاده از موادّ غذایی چرب و شیرین به طور مداوم، صفرا را افزایش می دهد؛ همچنان که پرخوری و عدم رعایت اعتدال در مصرف موادّ غذایی، موجب غلبه خون می شود. استفاده از ترشیجات سرکه و لبنیات به مقدار زیاد موجب طغیان و ازدیاد بلغم و خوردن غذاهای نمک سود و مانده و نیز خوردن بادمجان به مقدار زیاد یا گوشت حیوانات پیر، سبب ازدیاد سودا می گردد و قابل ذکر است که هر یک از اخلاط چهارگانه که در شخص غلبه نماید، جهت برگرداندن آن به حالت اعتدال، می بایست غذا و میوه های طبع مخالف استفاده نماید؛ مثلًا اگر صفراء غلبه نماید، چون مزاج صفراء گرم و خشک است، شخص باید خوراکی های طبع سرد و تر (بلغمی ها) مصرف کند.

پس می بینیم که همه موجودات عالم، اعمّ از زمین و زمان (فصول و ایام)، گیاهان، حیوانات و حتّی بدن انسان ها، طبع داشته و با بدن انسان رابطه ای تنگاتنگ و هماهنگ دارند و اگر ما طبع خویش را بشناسیم، می توانیم با طبیعت هماهنگ شده و می دانیم که چه بخوریم، چه بپوشیم و چه بگوییم تا بتوانیم به سمت تعالی پیش رفته و به آن هدف متعالی ترسیم شده برای این عالم مادّه، دست یابیم. بنابراین پایه و اساس تمامی علوم طبیعی، اعمّ از زیست شناسی و طبّ اسلامی و حتّی علوم الهی و خداشناسی، شناخت خود، شناخت بدن و نیز شناخت طبع و مزاج انسانی است.

تعریف مزاج از دیدگاه طبّ اسلامی

از دیدگاه طبّ اسلامی، برآیند اثر مجموعه عناصر و ارکان مادّی و معنوی تبلور یافته در یک شی ء، گیاه، غذا، حیوان، انسان و رفتار و پندار را مزاج آن می نامیم. در این تعریف، عناصر معنوی (مثبت و منفی) شامل: ۱- نیت خالص، ۲- دعا، ۳- حلیت، ۴- نام و یاد خدا، ۵- روح تعاون، ۶- احساس مهربانی، ۷- عطوفت و بخشش، ۸- نیت ریاکارانه و خودنمایی، ۹- رفتار بدون یاد خدا، ۱۰- حرام بودن فعل یا شی ء، ۱۱- روح خصومت، ۱۲- احساس کینه ورزی، ۱۳- خشونت، ۱۴- حرص و آز.

در چگونگی تکوین مزاج یک شی ء، گیاه، غذا، حیوان و انسان اثر می گذارد و کارآیی آن عنصر را دگرگون می سازد و از آن، عنصری پایا، ماندگار، حق گرا، خیرآمیز یا عنصری فاسد شدنی، تباه، باطل گرا و شرخیز پدید می آورد. مزاج شناسی علمی است که بر اساس آن، علم جامعه شناسی و مدیریت گزینش نیروها می توانند سامان گیرند.

در این مجال، با توجّه به فرا رسیدن فصل پاییز در خصوص مزاج این فصل و اصول تغذیه مناسب این فصل مطالبی را تقدیم می کنیم.

مزاج فصل پاییز

مزاج این فصل، سرد و خشک است. مزاج فصل پاییز در سرما و گرما معتدل، ولی در تری و خشکی، همانند بهار به اعتدال نیست؛ چون آفتاب تابستان هوا را کاملا خشک نموده و اسباب تری در این فصل چندان آشکار نیست. در فصل پاییز، به ویژه در پاییزی که هوا متغیر است، باید بهداشت را بسیار رعایت نمود. نباید موادّ غذایی خنک مصرف شود؛ آب سرد زیاد خورد و بر سر ریخت. در این فصل نباید در جای سرد خوابید که بدن در اثر سرما به لرزش درآید. نباید با شکم سیر خوابید. از گرمای نیمروزی و سرمای صبح باید پرهیز کرد و شب ها و صبح ها سر را از سرما پوشاند. در این فصل، باید از میوه های موسمی تا حدّ امکان دوری جست و زیاد نخورد. از میوه های مناسب این فصل، می توان به سیب، به، گلابی و انار اشاره کرد. باید به بیرون راندن موادّ زائد از بدن پرداخت تا در زمستان گرد هم نیایند.

تدابیر مهم در فصل پاییز

خودداری از مصرف غذاهای بسیار گرم: مزاج این فصل، همان طور که ذکر شد، خشک بوده و از هر عملی که موجب افزایش خشکی بدن می شود، باید پرهیز نمود. از جمله این موارد می توان به غذاهای بسیار گرم، گوشت های مانده، گوشت شکار و ادویه جات با گرمی زیاد اشاره نمود.

پرهیز از زیاده روی در نزدیکی: افراط در نزدیکی جنسی، هرچندکه در هر زمانی برای جسم و روح مضر است، ولی در فصل پاییز ضرر بیشتری دارد؛ زیرا مقاربت جنسی از خشکی افزاهای بسیار قوی است.

پرهیز از نوشیدن آب سرد: آب سرد موجب ضعف حلق و تارهای صوتی شده و با توجّه به شیوع زیاد بیماری های تنفّسی فوقانی در این فصل، بهتر است از نوشیدن آن پرهیز شود.

پرهیز از قرار دادن سر در معرض مستقیم هوا: در فصل پاییز سر خود را بپوشانید؛ زیرا سر بدون پوشش، به ویژه در اوایل صبح که هوا سرد است، موجب بسته شدن منافذ پوستی می شود. بسته شدن این منافذ، سبب می شود که بخارات دفع نشود و تجمّع آنها در سر باعث بروز برخی بیماری ها، از جمله نوعی زکام و سرفه می گردد.

دوری از مکان سرد: باید از خوابیدن در مکان سرد و حمّام با آب سرد، به دلیل بسته شدن منافذ پوستی و عوارض ناشی از آن، پرهیز کرد.

خودداری از استفراغ: در این فصل، از انجام هر عملی مثل قی، که موجب تحریک خلطها می شود، باید پرهیز نمود. قی در این فصل، زمینه را برای بیماری های تب دار فراهم می کند.

تعادل در مصرف میوه ها: زیاده روی در مصرف میوه های فصل، مضربوده و باید از این کار خودداری شود.

پرهیز از اعراض نفسانی: اعراض نفسانی، به ویژه غم و اندوه، در هر فصلی مضرّ است؛ ولی در فصل پاییز، به ویژه برای افرادی که زمینه بیماری های سوداوی دارند، ضرر بیشتری دارد و باید تا حدّ امکان، از این موارد پرهیز نمود و به اموری مشغول شد که موجب سرور و شادی گردد.

رطوبت بدن: به دلیل خشکی فصل و تأثیر آن روی بدن، لازم است از عواملی که موجب تری بدن می گردد، کمک گرفت. یکی از این عوامل، حمّام کردن است که برای رطوبت بخشی مناسب، بهتر است یک روز در میان، استحمام با آب نیمه گرم انجام گیرد؛ زیرا آب بسیار گرم باعث تحلیل رطوبت و افزایش خشکی بدن می گردد. همچنین می توان برای رطوبت بیشتر، از وان آب نیم گرم به مدّت نیم ساعت استفاده نمود. چرب کردن بدن با روغن بنفشه و بادام نیز از مواردی است که به افزایش رطوبت بدن و کاهش خشکی بدن کمک مؤثّری می کند.

استفاده ازعطر: در این فصل بهتراست جهت تقویت روح، از عطرها و بوهای خوش و ملایم استفاده نمود.

غذاهای مناسب فصل: در این فصل، بهتر است غذاهای با گرمی معتدل مصرف شود. گوشت ها، گوشت برّه و مرغ چاق مفید هستند. از شیرینی ها نیز آنچه از شکر، مغز بادام و پسته تهیه شده باشد، مناسب است.

همان گونه که در مطالب قبل اشاره شد، خداوند متعال میوه های گرانبهایی را در این فصل قرار داده است که می ت