پاورپوینت کامل ژنرال های جنگ نرم (۱): ۱۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ژنرال های جنگ نرم (۱): ۱۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ژنرال های جنگ نرم (۱): ۱۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ژنرال های جنگ نرم (۱): ۱۱۶ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

هنری آلفرد کیسینجر

دوران کودکی

هنری کیسینجر در دوران جمهوری وایمار در «ایالت باواریای آلمان» و در یک خانواده یهودی به دنیا آمد. پدر وی، لوئیس کیسینجر (۱۹۸۷- ۱۹۸۲ م. ) معلّم دبیرستان بود. مادر وی پائولا اشترن کیسینجر نیز زنی خانه دار بود.

کیسینجر یک برادر کوچکتر به نام والتر کیسینجر داشت. نام خانوادگی کیسینجر توسط پدربزرگ وی، میر لوب و به یاد شهر «بادکیسینجن» انتخاب شد. خانواده وی در سال ۱۹۳۸ م. به «نیویورک» مهاجرت کردند.

کیسینجر سال های دبیرستان خود را در بخش «واشینگتن هایتس» در «منهتن بالا» که یک محلّه متشکل از یهودیان آلمانی مهاجر بود، گذراند. وی اگرچه به زودی در فرهنگ آمریکایی ذوب شد، امّا به علّت لکنت زبانی که داشت و مانع از سخن گفتن وی در دوران کودکی می شد، لهجه آلمانی خود را حفظ نمود. ۱ کیسینجر پس از پایان دبیرستان، در «سیتی کالج» نیویورک و در رشته حسابداری ثبت نام نمود. وی یک دانشجوی پاره وقت موفّق بود و کار خود را در حین تحصیل نیز ادامه داد.تحصیلات وی در اوایل سال ۱۹۴۳ م. و پس از احضار به ارتش آمریکا نیمه کاره ماند.

زندگی زناشویی

همسر اوّل کیسینجر، آن فلشر نام داشت که از وی دارای دو فرزند به نام های الیزابت و دیوید است. این دو در سال ۱۹۶۴ م. از یکدیگر جدا شدند. ده سال بعد، وی با نانسی مگینز ازدواج کرد. این دو هم اکنون ساکن شهر «کنت» در ایالت «کنکتیکات» و نیویورک هستند.کیسینجر در مصاحبه ای با مجلّات بازی، بازی دیپلماسی را به عنوان بازی مورد علاقه خود معرفی نمود. ۲

گزارش زندگی

هنری آلفرد کیسینجر یک دیپلمات آمریکایی است که برنده جایزه صلح نوبل نیز شده است. وی به عنوان مشاور امنیت ملّی و سپس به طور هم زمان به عنوان وزیر امور خارجه در دولت های ریچارد نیکسون و جرالد فورد فعّالیت نموده است. پس از بازنشستگی نیز همچنان در امور سیاسی فعّال است.

کیسینجر، به عنوان یکی از طرفداران مکتب واقع گرایی، نقش برجسته ای در عرصه سیاست خارجی آمریکا بین سال های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۷ م. ایفاء نمود. وی در دوران کاری اش از پیشگامان سیاست بازدارندگی در قبال «روسیه» بود، از سرگیری روابط با «جمهوری خلق چین» را مدیریت نمود و هدایت معاهدات «صلح پاریس» را برعهده داشت که آن را به درگیری آمریکا در جنگ «ویتنام» خاتمه داد. برخی از اقدامات آمریکا در زمان وی، از جمله بمباران «کامبوج» هنوز به صورت موضوعاتی مجادله برانگیز باقی مانده اند.

هنری کیسینجر هنوز هم به عنوان فردی مجادله برانگیز محسوب می شود. در یک بیانیه مطبوعاتی که در چهل و پنجمین کنفرانس سیاست گذاری امنیتی «مونیخ» که در ۸ فوریه ۲۰۰۹ م. منتشر شد، چنین آمده بود: آرای وی هنوز هم دارای وزن و اعتبار جهانی هستند.کیسینجر یکی از مدعوّین دائمی نشست گروه بیلدربرگ است که هر سال یک بار برگزار می گردد.

تحصیلات دانشگاهی

کیسینجر در سال ۱۹۵۰ م. مدرک لیسانس خود را با درجه عالی از کالج هاروارد دریافت کرد. وی در این کالج، زیر نظر ویلیام یاندل الیوت به تحصیل پرداخت. ۳ او مدرک فوق لیسانس و دکترای خود را در دانشگاه هاروارد، به ترتیب در سال های ۱۹۵۲ و ۱۹۵۴ م. دریافت کرد.

در سال ۱۹۵۲ م. و زمانی که هنوز در هاروارد بود، به عنوان مشاور مدیر هیئت استراتژی روانی فعّالیت می نمود. ۴

عنوان پایان نامه وی، «صلح، مشروعیت و موازنه» بود. هنری کیسینجر فعّالیت خود در دانشگاه هاروارد را با عنوان عضو هیئت علمی مرکز امور بین المللی در گروه آموزشی حکومت داری ادامه داد. وی در سال ۱۹۵۷ م. به عنوان دستیار مدیر مرکز امور بین المللی منصوب شد. کیسینجر در سال ۱۹۵۵ م. ، مشاور شورای هماهنگ سازی عملیات ها در شورای امنیت ملّی بود. وی همچنین در سال های ۱۹۵۵ و ۱۹۵۶ م. نیز به عنوان مدیر بخش مطالعات در برنامه تسلیحات هسته ای و سیاست خارجی در شورای روابط خارجی فعّالیت نمود. وی اوّلین کتاب خود، با عنوان «تسلیحات هسته ای و سیاست خارجی» را سال بعد منتشر نمود. کیسینجر بین سال های ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸ م. ریاست پروژه مطالعات ویژه «صندوق برادران راکفلر» را بر عهده داشت. وی بین سال های ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۱ م. ، مدیر برنامه مطالعات دفاعی هاروارد بود و از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۷۱ م. ، مدیریت سمینار بین المللی هاروارد را نیز بر عهده داشت. او در خارج از محیط دانشگاهی، در سمت مشاور چندین سازمان دولتی فعّالیت نمود که از میان آنها، می توان به «دفتر مطالعات عملیات ها»، «سازمان کنترل و خلع سلاح هسته ای»، وزارت امور خارجه و «مؤسّسه رند» اشاره نمود. ۵

کیسینجر که علاقه وافری به تأثیرگذاری در سیاست خارجی آمریکا داشت، از طرفداران و مشاور نلسون راکفلر، فرماندار نیویورک شد. راکفلر در سال های ۱۹۶۰، ۱۹۶۴ و ۱۹۶۸ م. سعی نمود به عنوان نامزد جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کند. ریچارد نیکسون، پس از انتخاب، به عنوان ریاست جمهوری، کیسینجر را بر مسند مشاور امنیت ملّی گذارد.

مشاغل دولتی

– مشاور مدیر شورای استراتژی روانی در سال ۱۹۵۲ م. ؛

– مشاور هیئت هماهنگ سازی عملیات ها در شورای امنیت ملّی، در سال ۱۹۵۵ م. ؛

– مدیر بخش مطالعات در برنامه تسلیحات هسته ای و سیاست خارجی در شورای روابط خارجی، در سال های ۱۹۵۵ و ۱۹۵۶ م. ؛

– مشاور امنیت ملّی و وزیر امور خارجه ریچارد نیکسون؛

– وزیر امور خارجه جرالد فورد؛

– رئیس کمیته بررسی حملات ۱۱ سپتامبر، در سال ۲۰۰۲ م.

مشاغل خصوصی

– ریاست پروژه مطالعات ویژه «صندوق برادران راکفلر»، از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۵۶ م. ؛

– مشاور دفتر مطالعات عملیات ها؛

– مشاور سازمان کنترل و خلع سلاح هسته ای؛

– مشاور مؤسسه «رند» همراه با مک کارتی، رئیس دفتر بیل کلینتون؛

– تأسیس شرکت «کیسینجر مک لارتی»؛

– عضوهیئت مدیره «فریپورت، مک موران» از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱ م. ؛

– عضو هیئت مدیره گروه روزنامه نگاری «هولینگر اینترنشنال»، «شیکاگو»؛

– عضو هیئت مدیره شرکت هوافضای «گلف استریم» از مارس ۱۹۹۹ م. تاکنون؛

– عضو هیئت امنای صندوق بورسیه آیزنهاور از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶ م.

سوابق علمی و اجرایی

– حضور در لشکر ضدّ اطّلاعات آمریکا؛

– عضو هیئت علمی مرکز امور بین المللی در گروه آموزشی حکومت داری هاروارد؛

– مدیر برنامه مطالعات دفاعی هاروارد، در سال های ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۱ م. ؛

– دستیار مدیر مرکز امور بین المللی دانشگاه هاروارد، در سال ۱۹۵۷ م. ؛

– مدیر برنامه مطالعات دفاعی هاروارد، در سال های ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۱ م. ؛

– مدیریت سمینار بین المللی هاروارد، از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۷۱ م. ؛

– ایفای نقش اصلی در امضای «پیمان صلح پاریس»؛

– حمایت از «پاکستان» در جنگ با «بنگلادش»، در سال ۱۹۷۱ م. ؛

– پیشنهاد یک کرسی در دانشگاه «کلمبیا» در سال ۱۹۹۷ م. که به دلیل مخالفت های دانشجویی ملغی شد؛

– رئیس مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در دانشگاه «جرج تاون»؛

– عضو هیئت مدیره لیگ فوتبال «آمریکای جنوبی»، در سال ۱۹۷۸ م. ؛

– مشاور سیاسی عبدالرّحمان وحید، رئیس جمهور وقت «اندونزی»، در سال ۲۰۰۰ م. ؛

– مشاور افتخاری اتاق تجاری آمریکا و «آذربایجان»؛

– متقاعد ساختن کارتر برای پذیرش ورود شاه «ایران»، محمّدرضا پهلوی به «آمریکا» برای مداوای پزشکی؛

– ایفای نقش جدّی در مورد امضای توافق نامه هسته ای صلح آمیز آمریکا، «هندوستان»؛

– ایفای نقش جدّی در گفت وگوهای تحدید تسلیحات هسته ای (سالت ۱) و معاهده موشک های آنتیبالستیک با لئونوید برژنف، دبیر کلّ حزب کمونیست؛

– صدور مجوّز به «سیا» برای ترتیب دادن کودتا در «شیلی»؛

– حمایت از کودتای «آرژانتین»؛

– حمایت همه جانبه از سوهارتو برای حمله به «تیمور شرقی»، در سال ۱۹۷۵ م. ؛

– عضویت در باشگاه «بوهمیان»؛ ۶

– عضویت در شورای روابط خارجی؛ ۷

– عضویت در مؤسسه «آسپن»؛ ۸

– عضویت در گروه «بیلدربرگ»؛ ۹

– فاحشه و ساحره خطاب کردن ایندیرا گاندی، نخست وزیر وقت هندوستان و حرام زاده دانستن هندی ها.

جوایز و افتخارات

– برنده جایزه صلح نوبل، در سال ۱۹۷۳ م. ؛

– در روز ۱۳ ژانویه ۱۹۷۷ م. جرالد فورد، رئیس جمهور وقت، نشان «آزادی ریاست جمهوری» ۱۰ را به کیسینجر اعطا نمود؛

– در سال ۱۹۵۵ م. ، وی نشان افتخاری «شوالیه سلطنتی بریتانیا» ۱۱ را کسب کرد؛

– در سال ۲۰۰۰ م. کیسینجر از آکادمی نظامی «وست پوینت نیروی دریایی» نشان «سیلوانوس تیلور» را دریافت کرد.

– در آوریل ۲۰۰۶ م. وی از مرکز «وودرو ویلسون» وابسته به «مؤسّسه اسمیثونیون»، ۱۲ نشان «وودرو ویلسون» برای خدمت به عموم را دریافت نمود؛

– در ژوئن سال ۲۰۰۷ م. به خاطر تلاش هایش در بازسازی روابط چین و آمریکا، به وی نشان «هاپکینز، نانجینگز» اعطا شد. این نشان توسط چن جون، رئیس «دانشگاه نانجینگز» و ویلیام برادی از «دانشگاه جان هاپکینز»، در مراسم بیستمین سالگرد تأسیس مرکز دانشگاهی مطالعات چین و آمریکای هاپکینز، نانجینگز به وی داده شد؛

– کیسینجر در سپتامبر ۲۰۰۷ م. ، نشان «مارشال والامقام» را در تجمّع سالیانه «اشتابن» آلمان، آمریکا در شهر نیویورک دریافت نمود. هم زمان قرار بود صدراعظم پیشین آلمان، هلموت کهل نیز همین نشان را دریافت کند؛ امّا به علّت کسالت نتوانست در محلّ مراسم (خیابان پنجم نیویورک) حاضر شود. به جای او، کیسینجر را در این مراسم، کلاوس شاریوث سفیر آلمان در آمریکا همراهی کرد.

تجربیات نظامی

کیسینجر دوره آموزش های نظامی خود را در «اردوگاه کرافت» در «اسپارتانبورگ کارولینای جنوبی» گذراند. ارتش، وی را برای تحصیل در رشته مهندسی به «کالج لافایت» در «ایالت پنسیلوانیا» اعزام نمود؛ امّا این برنامه لغو شد و وی به هنگ هشتم پیاده احضار گردید.

وی درآنجا، با فریتز کرامر آشنا شد که او نیز از مهاجران آلمانی آمریکا بود. کرامر به رغم تفاوت سنّی زیادی که با کیسینجر داشت، توانایی وی در زبان آلمانی و هوش بالای وی را تشخیص داده و وی را برای فعّالیت در واحد اطّلاعاتی هنگ معرفی نمود. کیسینجر در همین هنگ، وارد نبرد و برای انجام عملیات های اطّلاعاتی در نبرد «بولگ» داوطلب شد.

در زمان پیشروی آمریکا در داخل خاک آلمان، به علّت کمبود کارکنان آشنا به زبان آلمانی، هنری کیسینجر برای نازی زدایی شهر «کرفلد» انتخاب گردید. کیسینجر با اتّکا به دانشی که در مورد جامعه آلمانی داشت، توانست تنها در عرض هشت روز تمام، عناصر نازی را برکنار کرده و یک مدیریت غیرنظامی برای شهر تعیین کند.

کیسینجر بعداً با درجه گروهبانی به لشگر ضدّ اطّلاعات اعزام گردید. وی مسئول گروهانی در «هانوفر» بود که وظیفه اشان شناسایی افسران گشتاپو و دیگر خرابکاران بود. وی برای انجام این وظیفه، مدال ستاره برنزی را دریافت کرد.

کیسینجر در ژوئن ۱۹۵۴ م. ، به عنوان فرمانده «قرارگاه مرکز اطّلاعات رزمی» منطقه «برگستراگ» در شهر «هس» تعیین شد تا منطقه را از وجود نازی ها پاکسازی کند.وی در سال ۱۹۴۶ م. ، به تدریس در آموزشگاه قرارگاه اطّلاعاتی در «اردوگاه کینگ» منصوب شد و پس از جدایی از ارتش نیز همکاری خود را به عنوان یک کارمند غیر نظامی ادامه داد.

کتاب ها

– تسلیحات هسته ای و سیاست خارجی (۱۹۵۷ م. )؛

– لزوم انتخاب: چشم انداز سیاست خارجی آمریکا (۱۹۶۱ م. )؛

– شراکت مشکل دار: ارزیابی مجدّد ائتلاف آتلانتیک (۱۹۶۵ م. )؛

– مسائل استراتژی ملّی (۱۹۶۵ م. )؛

– سال های کاخ سفید (۱۹۷۹ م. )؛

– تحوّلات سال های (۱۹۸۲ م. )؛

– آیا آمریکا به یک سیاست خارجی نیاز دارد؟ به سوی یک دیپلماسی در قرن ۲۱ (۲۰۰۱ م. )؛

– پایان جنگ ویتنام: تاریخ درگیری آمریکا در جنگ ویتنام و خروج از آن؛

– بحران: کالبدشکافی دو بحران عمده در سیاست خارجی (۲۰۰۳ م. ).

مقالات

– زمینه های مداخلات نظامی آمریکا؛

– اجتناب از جنگ سرد بین آمریکا و چین؛

– دلایل جمهوری خواهان برای تصویب پیمان استارت جدید؛

– آمریکا در افغانستان به یک استراتژی نیاز دارد؛ نه بهانه؛

– نمی توان برای عراق بعداً چاره ای اندیشید؛

– چگونه از بازدارندگی هسته ای خود محافظت نماییم؟؛

– پیش به سوی فروپاشی دیوار برلین؛

– چالش هسته ای کره شمالی؛

– چالش سیاست خارجی اوباما؛

– کابوس هسته ای ما؛

– فرصت برای آفرینش یک نظم نوین جهانی؛

– از ویتنام چه درس هایی می آموزیم؟؛

– قیمت نفت و امنیت بین المللی؛

– قضایایی جدید در عراق؛

– عقلانیت غیرمتعارف در مورد روسیه؛

– جهانی سازی و مخالفان آن؛

– به سوی جهانی غیرهسته ای؛

– سوء برداشت از گزارش ایران؛

– قسمت سخت معامله در خاورمیانه؛

– پیشنهاد دفاع موشکی پوتین و نظم جهانی در حال ظهور؛

– راه بازگشت از عراق؛

– ثبات در عراق و فردای آن؛

– او با خونسردی حرکت کرد؛

– جهانی عاری از تسلیحات هسته ای؛

– با تهران معامله کنید؛ نه با لشگر جهادگرای آن؛

– غیرهسته ای سازی کره شمالی؛

– پس از لبنان؛

– گام های بعدی با ایران؛

– یک آزمایش هسته ای برای دیپلماسی؛

– از حماس چه انتظاری می رود؟؛

– چگونگی خروج از عراق؛

– درس هایی برای یک استراتژی خروج؛

– چین: محدودسازی اثری نخواهد داشت؛

– پیاده سازی دیدگاه بوش؛

– ایران؛ پرونده یک امتحان هسته ای؛

– نتایج در عراق مهم هستند؛ نه شهادت ها؛

– آغازی جدید برای فرآیند صلح خاورمیانه؛

– مأموریت آمریکا: در چهار سال آتی با چه چیزهایی مواجه خواهیم شد؟؛

– مرحله دو و عراق.

سیاست خارجی

کیسینجر در زمان ریاست جمهوری نیکسون، به عنوان مشاور امنیت ملّی و وزیر امور خارجه فعّالیت نمود. پس از نیکسون و در دوران ریاست جمهوری جرالد فورد، به فعّالیت به عنوان وزیر امور خارجه ادامه داد. ۱۳

کیسینجر که یکی از حامیان واقع گرایی سیاسی بود، نقش بسیار برجسته ای در سیاست خارجی آمریکا بین سال های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۷ م. ایفاء نمود. در آن زمان، وی خطّ مشی تنش زدایی را بسط داد. کیسینجر در سال ۱۹۷۴ م. و در زمان تکیه بر مسند مشاور امنیت ملّی، دستور تدوین سند جنجال برانگیز مطالعه امنیت ملّی ۲۰۰ را صادر نمود.

تنش زدایی و روابط با چین

کیسینجر در دوران ریاست جمهوری نیکسون، طلایه دار سیاست تنش زدایی با «شوروی» بود تا تنش های به وجود آمده بین دو کشور، حلّ و فصل گردند. وی به عنوان بخشی از این استراتژی و در موضوعاتی، چون گفت وگوهای تحدید تسلیحات هسته ای (سالت ۱) و معاهده موشک های آنتی بالستیک، وارد مذاکره با لئونید برژنف، دبیر کلّ حزب کمونیست شوروی شد. در ابتدا قرار بود مذاکرات خلع سلاح استراتژیک در زمان ریاست جمهوری جانسون آغاز شوند؛ امّا در اعتراض به حمله نیروهای «پیمان ورشو» به «چکسلواکی» در آگوست ۱۹۶۸ م. به تعویق انداخته شدند.

کیسینجر سعی نمود تا بر شوروی فشار دیپلماتیک وارد آورد. وی در اکتبر ۱۹۷۱ م. دو سفر به جمهوری خلق چین انجام داد. (اوّلین سفر محرمانه بود) تا با نخست وزیر، ژو انلائی، مسئول وقت سیاست خارجه چین گفت وگو کند. این دیدار زمینه را برای نشست سرنوشت ساز ۱۹۷۲ م. بین نیکس، ژو و مائو زدونگ، رئیس حزب کمونیست چین و همچنین عادی سازی روابط بین دو کشور آماده ساخت و بدین ترتیب، به انزوای دیپلماتیک چین و خصومت ۲۳ ساله این کشور با آمریکا پایان داده شد. نتیجه این امر، پدید آمدن یک اتّحاد استراتژیک و ضمنی ضدّ شوروی بین آمریکا و چین بود. دیپلماسی کیسینجرمنجر به تبادلات اقتصادی و فرهنگی بین چین و آمریکا شده و باعث بازگشایی دفاتر ارتباطاتی دو کشور در پایتخت های مربوطه گردید که پیامدهای بسیار مهمّی نیز در روابط بین چین و هندوستان داشت؛ امّا عادی سازی کامل روابط با جمهوری خلق چین تا سال ۱۹۷۹ م. رخ نداد؛ زیرا رسوایی واتر گیت، بر سال های باقیمانده عمر ریاست جمهوری نیکسون سایه افکند و آمریکا نیز همچنان در به رسمیت شناختن دولت «تایوان» مصرّ بود.

جنگ ویتنام

ورود کیسینجر به امور مربوط به هند و چین، قبل از انتصابش به عنوان مشاور امنیت ملّی نیکسون آغاز شد. وی زمانی که هنوز در هاروارد بود، به عنوان مشاور سیاست خارجی «کاخ سفید» و نیز وزارت امور خارجه فعّالیت می کرد. وی متقاعد شد پیروزی نظامی در ویتنام، بی معنی است. وی بعدها و در ابتکار صلح سال ۱۹۶۷ م. ، به میانجی گری بین واشینگتن و «هانوی» پرداخت.

نیکسون در سال ۱۹۶۸ م. ، با وعده دستیابی به صلح و عزّت و پایان جنگ ویتنام، به ریاست جمهوری برگزیده شد. وی با کمک کیسینجر برنامه خارج ساختن نیروهای آمریکایی از ویتنام و در همان حین، افزایش نقش نظامی ارتش ویتنام جنوبی را پی گرفت تا بدین ترتیب، ارتش ویتنام جنوبی بتواند خود، به صورت مستقل از رژیم سایگون در برابر جبهه ملّی برای آزادی ویتنام جنوبی، یک سازمان شبه نظامی کمونیستی و ارتش ویتنام جنوبی دفاع نماید. کیسینجر نقشی کلیدی در بمباران گسترده «کامبوج» ایفاء نمود. بهانه این حملات، حضور نیروهای جبهه ملّی برای آزادی ویتنام جنوبی و ارتش ویتنام شمالی در این کشور، ذکر گردید.

این بمباران های گسترده، باعث غوطه ور شدن کامبوج در ناآرامی ها و جنگ داخلی شد. در نتیجه، نیروهای لون نول دیکتاتور کامبوج نتوانستند کمک خارجی برای سرکوب «خمرهای سرخ» دریافت کرده و این شبه نظامیان در نهایت توانستند وی را در سال ۱۹۷۵ م. از قدرت برکنار سازند. ۱۴

کریستوفر هیچنز معتقد است که این بمباران ها باعث افزایش عضوگری نیروهای خمرهای سرخ گردید. کیسینجر به همراه لی دوک تو، از اعضای دفتر سیاسی حزب کمونیست ویتنام شمالی، در ۱۰ دسامبر ۱۹۷۳ م. و به علّت تلاش در جهت برگزاری مذاکرات صلح منجر به پیمان صلح پاریس با موضوع پایان جنگ و برقراری صلح در ویتنام، برنده جایزه صلح نوبل اعلام شدند.

لی دوک تو این جایزه را نپذیرفت و اعلام کرد که هنوز در ویتنام جنو