پاورپوینت کامل تشویق و تنبیه دو روی یک سکه ۲۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشویق و تنبیه دو روی یک سکه ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشویق و تنبیه دو روی یک سکه ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشویق و تنبیه دو روی یک سکه ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

۴۴

اشاره:

محبّت تنها تأمین خورد و خوراک و نیازهای مالی نیست؛ بلکه هنری است که باید بیاموزیمتنبیه در لغت، به معنای آگاه و متوجّه کردن است که در مقابل آن تشویق وجود دارد.تشویق از ریشه شوق می آید که منظور از آن، به شوق آوردن فرد مقابل است. این مفهوم به این معناست که در فرد، احساس نیازی برای حرکت به سمت مورد نظر خودمان ایجاد کنیم. نحوه صحیح تنبیه و تشویق، یک هنر محسوب می شود.

اوّلین چیزی که به عنوان مربّی، مسئول تربیتی، والدین و برادر و خواهر بزرگتر باید بدانید، این است که تربیت و انضباط تفاوت دارد.

انضباط، نوعی صنعت است؛ مانند زمانی که یک میلگرد آهنی را توسط گیره خم می کنید تا چیزی بسازید. در صنعت، تصنّع وجود دارد؛ به معنای فقدان اختیار. انضباط نیز فاقد اختیار است؛ به طوری که افراد در مقابل اراده ناظم، بی اختیار و گوش به فرمان می باشند. به طور مثال، پادگان نظامی در مدّت دو الی سه ماه، فرد را منضبط می کند و شاید به دلیل همین امر در گذشته، به دوران سربازی، اجباری می گفتند.

امّا تربیت، به فعل درآوردن قوای درونی انسان هاست. به بیان ساده تر، مسئول تربیتی، استعدادهای درونی فرد را شکوفا می کند.

متربّی یا فردی که مورد تربیت واقع می شود، مانند رایانه ای که در زمان خرید، دارای اطّلاعات ابتدایی از سوی شرکت سازنده است تا آن را قابل استفاده کند، استعدادهایی طبیعی و درونی دارد که درست مثل نرم افزارهایی که کاربر برای انجام فعّالیت های خود روی رایانه نصب می کند، باید آنها را کشف و شکوفا کرد.

همان طور که خداوند می فرماید: «فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها. . . »، انسان در بدو تولّد خالی از آموزه ها و اطّلاعات نیست.از سوی دیگر، تربیت، شیوه انبیاست و در این مورد نوشته شده که پیامبران همیشه در صدد بیرون کشیدن دفینه های عقل انسان ها بودند. پس می توان این طور نتیجه گرفت که وظیفه مربّی، استفاده از آموزه های اسلامی، برای تبدیل قوای بالقوّه فرد به قوای بالفعل است.

حال این سؤال مطرح می شود که تشویق مقدّم است یا تنبیه؟

شهید بهشتی در این باره جمله معروفی دارد: جاذبه در حدّ اعلی، دافعه در حدّ ضرورت. این جمله، پاسخ مناسبی برای این سؤال است که چرا در نظام خلقت، همیشه مثبت ها مقدّم هستند. این امر در قرآن نیز تصدیق شده است، خداوند می فرماید: «وَ رَحْمَتِی وَسِعَتْ کلَّ شَی ءٍ؛ رحمت من همه چیز را فراگرفته است. » پس باید رحمت مقدّم باشد.

پیرو تکمیل این بحث، شهید مطّهری (ره) می گوید: رحمت صفت غالب است؛ امّا مگر نه این است که خداوند قهر و انتقام نیز دارد؟ پس جایگاه این صفت نسبت به رحمت خدا کجاست؟ شهید مطهّری در پاسخ به این پرسش می گوید: آنها در دل رحمت هستند.برای نمونه ما در قانون اسلام، قصاص داریم؛ امّا قصاص به تنهایی موضوعیت ندارد و زمانی مطرح می شود که لازم باشد؛ مثلًا قصاص فرد قاتل، مرگ اوست؛ زیرا اگر مرگ این قاتل درس عبرتی برای دیگران نشود، امر کشتن، امری آسان و عادّی می شود. در واقع، قصاص برای ادامه زندگی صورت می گیرد. قرآن کریم در این باره می فرماید: «وَ لَکمْ فِی الْقِصاصِ حَیاهٌ یا أُولِی الْأَلْبابِ» که به این نکته اشاره می کند که خداوند بندگانش را دوست دارد و نمی خواهد کسی کشته شود؛ امّا برای عبرت دیگران، چاره ای جز این نیست.

در توضیح جاذبه در حدّ اعلی، روایتی از امام صادق (ع) نقل شده است که به آقایان می فرمایند: «در ارتباط با همسرانتان تا می توانید «نه» نگویید. » این روایت به این معناست که دین مبین اسلام مردم را به مهربانی و عطوفت دعوت کرده است.بهترین راه تربیت، انجام رفتار صحیحی است که از فردی که می خواهیم او را تربیت کنیم، انتظار داریم؛ مثلًا اگر پدری نماز بخواند و در عین حال دروغ هم بگوید، فرزندش اثر نماز و عبادت را در او نمی بیند و به دین و نماز روی خوش نشان نمی دهد.

حال به بحث تشویق می پردازیم. تشویق امری عملی است؛ برای نمونه فرض کنید شخصی پس از بازگشت از «مکه» برای فردی دیگر از خوبی این سفر می گوید، این فرد تشویق می شود که او هم این سفر را تجربه کند؛ امّا اگر همین فرد بدون رفتن به مکه، از خوبی این سفر بگوید، شخص مقابل به حرف او اعتنایی