پاورپوینت کامل اگر او نبود ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اگر او نبود ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اگر او نبود ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اگر او نبود ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

پیچیدگی انسان از دیرباز، مطمح نظر اندیشمندان و فرزانگان جهان بوده است. انسان چیست؟ کیست؟

انسانیت و گوهر وجودش از کجاست؟ چه سان تقویت می شود و شکوفا می گردد؟

انسان را چگونه می توان شناخت و تعریف او چیست؟

چه لایه های وجودی و مراتبی دارد؟ و سؤالات دیگری در این زمینه که بدون نیل به پاسخ صحیح و دقیق آنها، نمی توان پیچیدگی مزبور را به درستی شناخت و در آن، نفوذ کرد.

باید اذعان نمود در میان این سؤالات، مهم ترین آنها، تعریف انسان است و تا نتوان تعریف دقیق و عمیقی از آن ارائه کرد، راه درستی در این عرصه نمی توان پیمود.

از تعریف منطقی تا تعریف ولایی

مشهورترین و کهن ترین تعریف انسان، همان است که در فنّ منطق ارائه شده که او را حیوان ناطق، معرفی کرده است. ۱در همین آغاز متذکر می شویم که در اینجا، تنها می توان به اشاراتی کوتاه در این زمینه، بسنده کرد و از دریا فقط به مقدار یک جام به کام ریخت. در این مقال مختصر که به مناسبت سالرزو میلاد امام حسن عسکری (ع) تقدیم می گردد، با استفاده از سخن گران سنگی از آن حضرت، سعی شده تا نگاهی ژرف و نوین به انسان افکنده و در واقع، تعریفی گران قدر از او به دست آوریم که در اینجا، از آن به عنوان تعریف ولایی انسان تعبیر کرده ایم.

چنان که اشاره شد، تعریف مشهور و قدیمی انسان در علم منطق، حیوان ناطق است. بر این تعریف، نقدهایی چند مطرح شده که به دلیل کمی مجال، متعرّض آنها نمی شویم.

حی متألّه، تعریفی است که اخیراً از سوی آیت الله جوادی آملی برای انسان ارائه گردیده است؛ یعنی موجود زنده خداگونه که زنده، جنس و متألّه یا خداگونه، فصل آن است. به گفته ایشان، این تعریف از «قرآن» اخذ شده و در واقع تعریفی قرآنی از انسان است.

می توان در تعریف قرآنی انسان، با توجّه به اصول و مبانی دیگری که در آفرینش و هویت انسان مطرح شده، از او به عنوان خلیفه خدا، امانت دار الهی، صاحب روح خدایی و امثال آنها یاد کرد که شاید نتوان در آنها، مقدّمات منطقی تعریف، یعنی جنس و فصل را از یکدیگر جدا کرد، امّا تردیدی نیست که هر یک، تمام یا بخشی از هویت و حقیقت انسان را تبیین می کنند.

نکته ای که می خواهیم در این نوشتار بر آن تأکید کنیم، این است که تمامیت بحث در تعریف انسان را باید در فرهنگ ولایت ائمّه (ع) جست وجو کرد؛ زیرا ایشان بیانگر و مفسّر تامّ و تمام قرآن شریف هستند. البتّه در خود قرآن، در یک نگاه جامع و کلان می توان در ظواهر یا بواطن آیات، آن تعریف ولایی را به نظاره نشست؛ امّا درسخنان امامان نور و هدایت (ع)، به صراحت به بیان آن پرداخته شده است. البتّه این بحث طول و تفصیلی درخور می طلبد؛ بنابراین، آنچه در اینجا تقدیم می شود، در حدّ این نوشتار و به اجمال خواهد بود.

اگر ما ائمّه نبودیم، شماها انسان نبودید

از جالب ترین سخنان امامان (ع)، فرمایش یازدهمین اختر سپهر سروری، حضرت امام حسن عسکری (ع)، است که فرمودند: «لولا محمّد (صلی الله علیه و آله) و الأوصیاء من ولده (علیهم السلام) کنتم حیاری کالبهائم. . . ؛ ۳ اگر وجود مبارک محمّد (ص) و جانشینان از فرزندان او نبودند، شماها سرگشته و حیران بودید؛ مانند چارپایان (که از انسانیت هیچ طرفی نبسته اند. )»

آنچه حضرت امام حسن عسکری (ع) در این روایت فرموده اند، صرفاً مسئله ای اخلاقی یا روان کاوانه و پندگونه نیست؛ بلکه حکایتگر حقیقتی تکوینی و عینی است که با مراتب ولایی رشد و تعالی و حتّی سرنوشت انسان، سر و کار دارد. سخن در این است که محمّد (ص) و آل محمّد (ع)، انسان کامل هستند و این در یک معنا، یعنی اینکه حامل و حائز تمامی درجات انسانیت و در نتیجه، همه مراتب رشد و تکامل هستند.

به تعبیر دیگر، این گفتار بلند معصوم، بیانگر یک قاعده وجودی و قانون تکوینی است که ما انسان ها در زندگی خود، در مصادیق دیگر این قاعده، به طور فطری و عقلی آن را عملی می کنیم؛ مثلًا آنکه در تاریکی و طالب نور است، فطرتاً به سوی مبدأ و معدن نور، یعنی خورشید رو می کند؛ هرکه تشنه است، به طور فطری، به طرف آب می رود و. . .

در اینجا نیز بر همین منوال، هرکس خواستار رشد و تعالی و کمال است، باید به سمت معدن و سرچشمه آن حرکت کند و آن، وجود مقدّس انسان کامل است. هرکس طالب انسانیت (به تعبیر عالمان اخلاق و معرفت، خواهان آدم شدن) است، راهی جز توسّل و توصّل به انسان کل و کامل، ندارد. این، یک ساختار الهی در عالم است؛ همان سان که وجود خورشید و آب در منظومه جهان، یک نظام ربوبی به شمار می روند و بر این نکته باید تأکید کرد که امام و انسان کامل، هم علّت و مُحدّثه انسانیت است و هم علّت مُبقیه آن.

یعنی اگر کسی در مرحله اعتقاد و ایمان از خاندان عصمت و طهارت (ع)، دور و منقطع باشد، در واقع، از انسانیت هیچ طرفی نبسته و حقیقتاً یک حیوان است وبس (بلکه پست تر و نادان تر؛ چنان که خواهد آمد).

همچنین است مسئله، در مرحله مراتب و درجات انسانیت؛ یعنی اگر کسی به وادی امامت و ولایت اهل بیت (ع) وارد شد، در حقیقت از مرحله حیوانیت پا را فراتر نهاده و به مرحله انسانیت ورود پیدا کرده است و اکنون باید در مراتب و مدارج آن، بالا رود و اوج بگیرد.

آنچه در حدیث امام حسن عسکری (ع)، بر آن تأکید گردیده، در درجه اوّل، مرحله ایجاد و علّت محدّثه انسانیت است. حضرت (ع) می فرمایند: «اگر ما اهل بیت (ع) نبودیم، شما انسان ها حیران و سرگشته، همچون حیوانات بودید. »ترجمه دیگر این عبارت، آن است که اصلًا انسان نبودید و هویت انسانی در شما وجود نداشت؛ چنان که در حیوانات وجود ندارد.

این، همان نکته بسیار عمیق و دقیقی است که در آغاز نوشتار، بدان اشارت کردیم که در تعریف راستین انسان و تبیین هویت حقیقی او، باید به عاملی در وجود او که تاکنون از آن، به کلّی غفلت گردیده یا کمتر بدان التفات شده، توجّه کرد. سخن، چنان که گفتیم در ساحت اخلاق و پند و نصیحت نیست- که بهتر و شایسته است به این عامل توجّه شود- بلکه در ساحت وجود و تکوین است.

یعنی اساساً انسانیت که فقط در ساحت امامت و ولایت انسان کامل وجود دارد، ایجاد می شود و سپس رشد کرده و تعالی می یابد. به تعبیر دیگر، آنکه به امام و حجّت حق، اعتقاد، گرایش و ایمان ندارد و در ساحت ولایت، امامت و محّبت او وارد نشده، اساساً به وادی انسانیت وارد نشده و نتیجه به طور قطع این است که انسان نیست؛ بلکه حیوان یا پایین تر از آن است. البتّه باید این نکته را هم متذکر شد، آنان که وارد وادی ولایت شده و دم از خاندان عصمت و طهارت می زنند، امّا در مقام عمل و مشی و زندگی، خصوصاً در عرصه سیاست و حاکمیت اسلامی، خود را در دایره ولایت نایب امام معصوم (ع)، یعنی ولی فقیه، تعریف نکرده و نمی بینند و مؤمنانه و معتقدانه به مقتضای ولایت او، عمل نمی کنند، در حقیقت از دایره انسانیت و ایمان خارج گشته اند؛ چرا که مشمول رد کننده بر معصوم خواهند بود و حکم «الرّادُّ علیهم کالرّادُّ علینا»، ۴ لااقل در مرتبه ای از مراتب، شامل حال آنان است و تو خود حدیث مفصّل بخوان از این مجمل.

ولایت گوهر وجودی انسان

با