پاورپوینت کامل قبل از انتشار عکس فرزندتان در فیس بوک، به آینده اش فکر کنید ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قبل از انتشار عکس فرزندتان در فیس بوک، به آینده اش فکر کنید ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قبل از انتشار عکس فرزندتان در فیس بوک، به آینده اش فکر کنید ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قبل از انتشار عکس فرزندتان در فیس بوک، به آینده اش فکر کنید ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۲۷

آدریئِن لافرانس ترجمه: علیرضا شفیعی نسب

اینترنت پر است از عکس بچّه ها؛ در حال غذا خوردن، خندیدن، گریستن، خوابیدن یا حتّی بیماری و دستشویی رفتن. پدر و مادرها روزانه عکس بچّه هایشان را در گروه های خانوادگی، شبکه های اجتماعی یا وبلاگ ها و جاهای دیگر منتشر می کنند. آنها پیش از آنکه کودکشان بتواند تصمیمی بگیرد، هویت مجازی او را هرطور که خودشان بخواهند، می سازند؛ امّا چنین کاری می تواند نتایج ناگواری داشته باشد؛ چه از نظر امنیتی، چه از نظر اخلاقی. بله. تمام آن عکس های فیس بوک، زیبا و جذّاب هستند؛ امّا آیا می دانید آنها چگونه بر زندگی کودکان تأثیر می گذارند؟

در وب، بچّه ها همانند گربه ها همه جاهستند

اکثر کودکان دوساله در «آمریکا»- طبق یکی از بررسی ها در سال ۲۰۱۰ م. ، بیش از ۹۰% آنان- اکنون در فضای مجازی حضور دارند. بیش از ۸۰% از کودکان زیر دو سال، امروز در رسانه های اجتماعی نیز حضور دارند.

بسیاری از کودکان، نخستین حضور خود در اینترنت را به صورت لکه های خاکستری پراکنده بر روی عکس های فراصوت تجربه می کنند که حتّی پیش از تولّد آنها در صفحات فیس بوک قرار داده شده است. گاهی اوقات، این کودکان ممکن است پس از پشت سرگذاشتن دوران خردسالی، دریابند که هویت مجازی آنها، پیشاپیش تا حدود زیادی و به طور معمول، به دست والدین آنها شکل داده شده است. با توجّه به اینکه آنچه در فضای مجازی منتشر می شود، قابل جست وجو و قابل به اشتراک گذاری است و ماندگاری بلندمدّت دارد، نقش دوگانه والد و ناشر، پرسش های بسیاری را درباره حریم خصوصی، رضایت و به طور کلّی، رابطه والد با فرزند مطرح می سازد.

درنتیجه، محقّقان، پزشکان متخصّص کودکان و دیگر حامیان حقوق کودک در مراحل آغازین طرّاحی پویشی در حوزه سلامت عمومی هستند تا توجّه عموم را به امری جلب کنند که از دیدگاه آنان، تعارضی ذاتی بین دو چیز است: آزادی والدین در انتشار و حقّ کودک برای حفظ حریم خصوصی.

استیسی اشتاینبرگ، استاد حقوق در «لوین کالج دانشگاه فلوریدا» و مدیر مرکز کودکان و خانواده در این دانشگاه، معتقد است: به ندرت ممکن است والدین از روی غرض ورزی و بدخواهی، اطّلاعات مرتبط با کودکان خود را با دیگران به اشتراک بگذارند؛ امّا آنها ماندگاری و پیامدهای بالقوّه این اطّلاعات در فضای مجازی را مدّ نظر قرار نمی دهند؛ برای مثال، بزرگسالان به طور معمول، در اعلامیه های تولّد و دیگر پست های خود در سایت هایی، نظیر فیس بوک و اینستاگرام، نام کودک و تاریخ تولّد وی را ذکر می کنند. این کار، کودکان را با خطر دزدی هویت و کودک ربایی مجازی روبه رو می سازد؛ یعنی ممکن است کسی عکس های کودکانِ فردی دیگر را بردارد و آنها را به عنوان عکس های کودک خود به نمایش بگذارد. برخی والدین، اطّلاعاتی لحظه به لحظه ۱ درباره مکان کودکان خود منتشر می کنند که به طور بالقوّه، ایمنی آنها را به خطر می اندازد. بزرگسالانی هم هستند که با نیت خوب، عکس های کودکان خود را در انواع مختلفی از موقعیت های صمیمانه، به سادگی در فضای مجازی به اشتراک می گذارند.

اشتاینبرگ در مقاله جدید خود، با عنوان «اشتراک پروری ۲ حریم خصوصی کودکان در عصر رسانه های اجتماعی ۳ که قرار است در نشریه «اموری لا ژورنال» ۴ در بهار ۲۰۱۷ م. منتشر شود، به ماجرای وبلاگ نویسی اشاره می کند که عکس هایی از بچّه های دوقلوی خود در حال یادگیری چگونگی رفتن به دستشویی منتشر می کند. اشتاینبرگ می نویسد: این وبلاگ نویس بعداً متوجّه می شود که افراد ناشناس به عکس ها دسترسی پیدا کرده، آنها را دانلود کرده، تغییر داده و در وب سایتی به اشتراک گذاشته اند که معمولًا بچّه بازها ۵ از آن بازدید می کنند.

این مادر به دیگر والدین هشدار می دهد که عکس های کودکان خود را در حالت برهنگی در فضای مجازی منتشر نکنند، از امکانات جست وجوگر گوگل برای یافتن عکس های به اشتراک گذاشته شده در فضای مجازی استفاده کنند و علاقه خود به وبلاگ نویسی مادرانه را مورد بازبینی قرار دهند. این زن در مطلبی درباره این رخداد در سال ۲۰۱۳ م. در وبلاگ خود چنین می نویسد: من مسئول بروز این رخداد هستم. و با این شیوه، به خوانندگان خود هشدار می دهد که درباره آنچه در فضای مجازی منتشر می کنند، احتیاط به خرج دهند: من این عکس را گرفتم و آن را به اشتراک گذاشتم. هیچ کس به جز من نباید سرزنش شود.

امّا حتّی انتشار عکس های کودکان در گروهی خصوصی در فیس بوک یا کاملًا حفاظت شده در اینستاگرام هم بدون خطر نیست. اشتاینبرگ در این مورد، به من چنین می گوید: در ارتباط با گروه های خصوصی، این احساسِ نادرست وجود دارد که تمام افرادِ گروه یکدیگر را می شناسند و منافع یکسانی را مدّنظر دارند.

والدین و پرستاران باید اطمینان حاصل کنند که عکس های کودکان را با افرادی به اشتراک می گذارند که نه آنها را دانلود می کنند، نه در اختیار دیگران قرار می دهند و نه به هر شیوه دیگری مورد سوءاستفاده قرار می دهند. آنها همچنین باید اطمینان حاصل کنند افرادی که می توانند به عکس های به اشتراک گذاشته شده از کودکان دسترسی داشته باشند، دارای چارچوب های خصوصی مستحکمی باشند و همچنین افرادی باشند که بر دسترسی دیگر افراد به حساب های رسانه های اجتماعی خود نظارت می کنند و الی آخر. بسیاری از والدین بر این باورند که چارچوب های خصوصی را می توان به عنوان حوزه ای ایمن در نظر گرفت و بنابراین به گفته اشتاینبرگ، آنها در به اشتراک گذاشتن مطالب با مخاطبان موردگزینش خود، احتیاط اندکی به خرج می دهند؛ امّا در واقع حتّی این مطالب نیز می تواند در دسترس مخاطبان بسیاری قرار گیرد.

پیامدهای این حجم عظیم از به اشتراک گذاری، از مسائل امنیتی بسیار فراتر می رود و مشخّصه های پارادایمی جدید در فرزندپروری را تعیین می کند. والدین و پرستاران دیگر صرفاً نگهبان و مراقب کودکان نیستند؛ بلکه در بسیاری از موارد، بالقوّه، پخش کنندگان اطّلاعات درباره کودکان خود برای مخاطبان جمعی هستند. این حجم عظیم از به اشتراک گذاری، دارای منافع واضحی برای افراد است؛ مثل خانواده ها و دوستانی که از نظر جغرافیایی، دور از هم هستند یا والدینی که به منظور کسب مشاوره از دوستان معتمد، جزئیاتی از زندگی کودکان خود را به اشتراک می گذارند؛ امّا این مدل جدید همچنین می تواند احساس حاکمیت کودک بر چگونگی شکل گیری هویت خود را در معرض تهدید قرار دهد؛ برای مثال، یک کارت هدیه کریسمس را در نظر بگیرید که دست به دست در فضای مجازی بین کاربران می چرخد، پدیده ای موسمی که اکنون به امری عادی تبدیل شده است. سال گذشته، عکسی از خانواده ای در ایالت «لوئیزیانا» مناقشه برانگیز شد؛ در این عکس، مادر و دو دختر خانواده بر روی دهان خود نوار چسبانده اند، پسربچّه ای انگشت شست خود را رو به بالا گرفته و پدر خانواده تابلویی را در دستان خود نگه داشته که بر روی آن نوشته شده است: «صلح برای زمین. »

منتقدان، در واکنش شدید به این عکس، آن را نشانگر تبعیض جنسیتی دانستند و نکوهش کردند. در واکنش به این واکنش، از این منتقدان با نام «آیه یأس خوان ها» ۶ یاد شد. در کنار این، طبق استدلال گروه دوم، مردم حق دارند تبریک های فصلی را به هر نحوی که دوست دارند، ابراز نمایند. قطع نظر از اینکه شما حامی کدامیک از طرفین این مناقشه هستید، این رخداد یکی از خطرات اشتراک پروری را به ما نشان می دهد: سه کودک در این عکس حضور دارند که هیچیک از آنها نمی تواند این ردّپای دیجیتالی را که خانواده آنها برای ایشان بر جای نهاده است، پاک کند. آیا این امری منصفانه در حقّ کودکان است؟

والدین مدام برای کود