پاورپوینت کامل فاطمه و فاطمیت ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فاطمه و فاطمیت ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فاطمه و فاطمیت ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فاطمه و فاطمیت ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

جایگاه وجود انسان های کامل در عرصه آفرینش، از وسعت و فُسحتی شگفت انگیز برخوردار است و هیچگاه محدود به مرزهای زمان و مکان نمی شود. معنای این سخن آن است که ساحت وجودی چهارده نور پاک و مقدّس اهل بیت (ع) مراتب و مظاهری را داراست که زندگی دنیوی و مادّی آنان، تنها یکی از آنها به شمار می آید و ساحت ها و مرتبت های دیگر آن، خصوصاً مدارج عالیه آن، هرگز در محدوده مادّه و زمان و مکان محصور نیست و به عبارت دیگر، در همه مراتب وجود، حضور و ظهور دارد.

یکی از مبانی قرآنی، روایی و علمی این حقیقت، شأن وجه اللّهی آنان است. به تصریح «قرآن کریم»، وجه الهی، وسعتی به گستره همه عالم هستی دارد و به هر طرف که می نگری، وجه الله آنجا را فراگرفته است: «فَأَینَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ؛ ۱ به هر سوی که روی برگردانید، آنجا وجه الله است. »

وجه الله، یعنی مقام و شأنی که خدا با وجه و جلوه خود، در آنجا حضور دارد و همگان خدا را با آن می شناسند؛ زیرا شناسایی هرکس در بهترین مرتبت آن با وجه و صورت او تحقّق می پذیرد و وجه خدا، مرتبتی از تجلّی اوست که همه جا را فراگرفته و خدا با آن شناخته می شود. این مرتبت، عالی ترین مرتبت وجودی اهل بیت (ع) است که با آن، تمام عالم هستی را پر کرده است و از این روست که گفته می شود وجه الله در همه جا هست و «به هر طرف که رو کنی، آنجا وجه الله است. » و به همین دلیل است که فرموده اند: «نحن وجه الله» ۲ و جایی نیست که از وجه الله خالی باشد.

آن ذوات نورانی چون برای وجه خدا کار می کنند. . . و به مقصد و مطلوب خود، یعنی وجه الله رسیده اند، خود وجه الله و وجیه عند الله شده اند. . . و بدین معناست که آنان موجّه عند الله هستند و خدا به آنان رو می کند و اگر خدا به کسی رو کرد، از همه جهات به او رو کرده؛ از این رو، همه عالم به او رو می کند؛ زیرا خدای سبحان در جهتی خاص نیست. . . .

پس جایی نیست که انسان کامل حضور نداشته و توسّل به وی اثر نداشته باشد. . . . ۳این، تنها یکی از مبانی علمی مطلب مزبور است و به سبب کمی مجال، به همین مقدار بسنده می کنیم. . . . اکنون در ایام فاطمیه، صفحه ای از صحیفه وجودی فاطمی را می گشاییم که با حقیقت بالا پیوند دارد؛ سخن از «شخص» فاطمه است و «شخصیت» او.

تا آنگاه که دخت گران قدر نبوی در حیات مادّی و دنیوی بودند، شخص و شخصیت ایشان، هر دو، کار می کرد و در حمایت از اسلام، مسلمین و ولی اعظم الهی، رهبر واقعی مسلمانان و عزّت و عظمت آنان به مجاهدت می پرداخت و در این مسیر، چه حماسه ها که آفرید؛ چه مصائب و بلاهایی که به جان خرید و به پیکر اسلام ناب و راستین، جانی تازه دمید!

او مادر اسلام بود و در حقیقت، جان خود را فدای فرزند عزیزش کرد و البتّه شیعه، بلکه همه انسان های فرهیخته و مسلمانان فرزانه نیز در سایه سار گرانبار این مادر و فداکاری های او حیات یافتند و زنده شدند.

اکنون، سخن در این ساحت وجود فاطمه (س) نیست که آن، مجال خاصّ خود را می طلبد. سخن در این است که بعد از شهادت نیز، فاطمه (س) همچنان کار می کند؛ تأثیرگذار است؛ هدایت و تربیت و رشد، یکی از کارهای او در عالم است و در واقع، فاطمیت او است که چنین مرتبت و منزلتی را داراست و به تعبیر دیگر، «شأن مادری» اوست که بذر تعالی و تکامل در جان انسان ها و فرزندان مستعدّ می کارد و بر کویر تشنه روح آنها، باران کرامت و والایی می بارد.

شأن فاطمیت چیست؟

حقیقت این است که در نام گذاری های خدا و اولیای او، کمال تناسب و سنخیت بین اسم و مسمّا یا لفظ و معنا، کاملًا لحاظ می گردد و نام ها بر اساس حقایق تکوینی و ساحت های وجودی تعیین می شود. بر همین مبناست که نام های اولیای بزرگ خدا، معانی گوناگون و ژرفی دارند. در واقع، حقایق نهفته در شخصیت آنان در نام شخصشان تبلور می یابد.

در همین ساحت است که فاطمیت فاطمه (س) مطرح می گردد. در روایات متعدّدی، حقایق گوناگونی برای نام «فاطمه» بیان شده است که ما در اینجا فقط به یکی دو مورد از آنها می پردازیم:

فاطمه، منقطع از همه بدی ها و گناهان

فاطمه از ریشه فطم، به معنای قطع است و فاطمه با توجّه به ریشه این لغت در دو وجه مفعولی و فاعلی، دو معنای متفاوت و در عین حال، مرتبط با هم پیدا می کند.

امّا در وجه مفعولی، فاطمه یعنی منقطع و جدا شده از هر شر، بدی و گناه است. از امام صادق (ع) روایت شده است که فرمودند: «أ فَتَدْری أی شی ءٍ تفسیرُ فاطمه؛ آیا می دانی معنا و تفسیر کلمه فاطمه چیست؟»راوی عرض می کند: نه. حضرت می فرمایند: «فُطِمَتْ عَنِ الشّرّ؛ زیرا از هر شرّ و بدی «فطم»، یعنی منقطع شده است. »همچنین امام باقر (ع) فرمودند: «آن حضرت را فاطمه گفته اند؛ زیرا از هر آلودگی (مادّی و معنوی) پاک و مطهّر گردیده است. » ۴

فاطمه، منقطع از آتش جهنّم

امّا وجه دیگر معنا، منقطع و جدا شده از آتش دوزخ است؛ چنان که باز این معنا از حضرت باقرالعلوم (ع) روایت شده است. ۵چنان که اشارت رفت، این واژه می تواند وجه فاعلی معنایی نیز داشته باشد. آنگاه که فاطمه (س) بر اساس آیت تطهیر و نیز مفهوم والای فطم از هر شر، آلودگی و گناه، منقطع و مطهّر و از این فیض بزرگ الهی مستفیض می شود، مفیض، مطهّر و قطع کننده نیز می گردد. فاطمه در درجه اوّل، به معنای مفطوم و مقطوع است و در درجه دوم فاطم و قاطع (قطع کننده و جداکننده).

در نخستین حدیث که فُطِمَت در آن با صیغه مجهول و فعل لازم خوانده شد، ممکن است با با صیغه معلوم و فعل متعدّی نیز خوانده شود به صورت فَطَمَت؛ بدین معنا که فاطمه خود را از هر شر و بدی و آتش دوزخ، فطم، یعنی منقطع ساخت. ۶دوستان و شیعیان آن حضرت هم که رهروی کوی ایشان باشند، توسط آن بانوی الگوی اسلام از شرور و بدی ها و آتش جهنّم منقطع و مفطوم می شوند و این، شأن فاطمیت آن حضرت در وجه فاعلی معنای نام فاطمه است؛ یعنی فاطمه علاوه بر خود، شیعیان و پیروان خویش را نیز از هر شرّ و گناه و در نتیجه از آتش جهنّم جدا و منقطع می کند. روایتی را که قبلًا به اشارت ذکر کردیم، بیانگر همین حقیقت است:

امام باقر (ع) فرمودند: در روز قیامت در میان دو چشم هر انسان مؤمنی نوشته شده هذا مؤمن و برای هر کافری نوشته شده است: هذا کافر.در آن روز دوستان گنهکار فاطمه را می آورند در حالی که بین چشمانشان نوشته شده است: هذا محبّ فاطمه.

پس مأموران الهی آنان را به سوی جهنّم می برند، لیکن فاطمه (س) بر باب جهنّم ایستاده و به خداوند متعال عرض می کند: «الهی و سیدی! سَمَّیتَنی فاطمه و «فَطَمْتَ» بی مَن تَوَلّانی و تَوَلّی ذُرّیتی مِنَ النّار و وَعدُک الحق و أنتَ لاتُخلِفُ المیعاد؛ ۷ای معبودم و ای مولایم! تو خود مرا فاطمه نامیدی؛ بدین منظور که هرکس راه ول