پاورپوینت کامل تاریخچه ای از پیشگویی های آخرالزّمان ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخچه ای از پیشگویی های آخرالزّمان ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخچه ای از پیشگویی های آخرالزّمان ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخچه ای از پیشگویی های آخرالزّمان ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۷

در این فصل،گزیده و تاریخچه ای از پیش گویی های مربوط به پایان دنیا و ظهور ثانوی مسیح (ع)، وقوع نبرد پایانی (آرمگدون)، از بین رفتن بشر بر روی زمین و دیگر رویدادهای مربوط به باورهای آخرالزّمانی و فرجام شناسی را که غالباً از سوی فرقه های آخرالزّمانی مسیحی و یهودی، مقامات مذهبی کلیسا و برخی اشخاص سرشناس و غیرسرشناس مطرح شده است، ارائه می گردد.

هرچند موعدهایی که تاریخ وعده آنها گذشته، صورت واقع به خود نگرفته و حتّی توقّعی به تحقّق موعدهای دیگری که در آینده پیش گویی شده نیست، امّا نکته مهم، میزان اهمّیتی است که این گروه ها و فرقه ها در طول تاریخ، درباره قریب الوقوع بودن پایان دنیا و حوادث مرتبط با آن، از خود نشان داده و درست یا نادرست، موعدهایی را پیش گویی کرده اند.

آنچه در ادامه، به عنوان تاریخچه ای از پیش گویی های مربوط به پایان دنیا ارائه می گردد، چکیده و خلاصه ای است از مجموعه ای با نام «تاریخچه ای از مکاشفات» که گردآورنده آن، کریس نلسون، ۱ از منابع مختلف گردآوری و در بخش های متعدّد و طولانی، بیان داشته که بنابر ضرورت اختصار، صرفاً بخشی از ترجمه بالغ بر ۱۰۰ صفحه ای آن، شامل اهمّ موارد ارائه شده است. تقسیم بندی بخش های مختلف این تاریخچه، بر اساس ادوار مختلف تاریخ از سال ۲۸۰۰ پیش از میلاد تا ۲۰۴۰ م. است که در چندین بخش ارائه می گردد:

۲۸۰۰ پیش از میلاد تا ۱۷۰۰ میلادی

حدود ۲۸۰۰ پیش از میلاد

طبق کتاب «واقعیت های آیزاک سیموف» (۱۹۷۹ م. ) یک لوح گلی آسوری که حدوداً به ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، باز می گردد، از زمین خارج شد و بر آن، این کلمات نوشته شده بود: زمین ما در این روزهای پایانی دچار انحطاط شده است. نشانه هایی وجود دارد دالّ بر این معنا که جهان به سرعت رو به پایان است. رشوه خواری و فساد معمول شده است.این یکی از اوّلین نمونه هایی از تصوّر فساد اخلاقی در جوامع، به عنوان نشانه ای از قریب الوقوع بودن آخرالزّمان است.

۶۴۳ پیش از میلاد

تفکرّات آخرالزّمانی، بسیاری از فرهنگ های کهن، از جمله رومیان را قبضه کرد. در اوایل تاریخ «روم»، بسیاری از رومیان می ترسیدند که شهر در صد و بیستمین سال تأسیس آن، نابود شود. افسانه ای وجود داشت حاکی از اینکه ۱۲ عقاب، عددی سرّی را برای رومولوس، مکشوف می کردندکه نشان دهنده عمر روم بود و به گمان بعضی از رومی های اوّلیه، هر یک از این عقاب ها، نمایانگر ۱۰ سال بود. تقویم رومیان از آغاز تأسیس روم شروع می شد، اوّل آی. یو. سی(ab urbe condita)، یعنی ۷۵۳ سال پیش از میلاد. ۲ از این رو، AUC 021، سال ۶۳۴ پیش از میلاد می شد. ۳

قرن اوّل میلادی

مسیح می گفت: برخی از کسانی که اینجا هستند، پیش از مرگ، بر دار شکوه ملکوتم خواهند دید. ۴ این نشان می دهد که بازگشت ثانوی عیسی، در زمان حیات معاصرانش خواهد بود و به راستی که حوّاریون انتظار داشتند عیسی پیش از سپری شدن نسل آنان، بازگردد.

حدود سال ۷۰ میلادی

«اسین ها»، فرقه ای از مرتاضان یهودی با عقاید آخرالزّمانی، احتمالًا شورش یهودیان در برابر رومیان، بین سال های ۶۶- ۷۰ م. را به دیده نبرد نهایی آخرالزّمان می دیده اند. ۵

قرن دوم میلادی

«مونتانیست ها» اعتقاد داشتند، مسیح مجدّداً در طول حیاتش خواهد آمد و در «پپوزا»، در سرزمین «فریجیا»، اورشلیمی نوین تأسیس خواهد کرد. مونتانیسم، ۶ شاید اوّلین فرقه واقعی مسیحی در روز رستاخیز باشد. این فرقه، حدوداً در سال ۱۵۶ م. ، توسط پیش گوی چندزبانه، مونتانوس و دو تن از پیروانش، پریسیلا و ماکسیمیلا، تأسیس شد. به رغم عدم بازگشت عیسی (ع)، این فرقه چندین قرن به حیات خود ادامه داد. ترتولیان که زمانی گفته بود: من آن را باور دارم، تنها به این خاطر که غیرقابل باور است، احتمالًا معروف ترین مونتانیست است. ۷

۲۴۷ میلادی

«روم»، هزارمین سالگرد خود را در این سال جشن گرفت. حکومت روم در همین زمان، بر آزار و اذیت مسیحیان افزود؛ بدان حد که بسیاری از مسیحیان معتقد بودند، آخرالزّمان فرا رسیده است. ۸

۳۸۰ میلادی

«دوناتیست ها»، فرقه ای از مسیحیان شمال «آفریقا» به ریاست تیکونیوس، چشم به راه پایان جهان در سال ۳۸۰ م. بودند. ۹

۵۰۰ میلادی

* سکتوس جولیوس آفریکانوس، متکلّم رومی (حدود ۱۶۰- ۲۴۰ م. )، ادّعا نمود که آخرالزّمان ۶۰۰۰ سال پس از خلقت رخ خواهد داد. او می پنداشت که بین آفرینش و رستاخیز، ۵۵۳۱ سال است و بدین ترتیب انتظار داشت که بازگشت عیسی (ع)، از سال ۵۰۰ م. به تأخیر نیفتد. ۱۰

* هیپولیتوس (وفات در حدود ۲۳۶) که اعتقاد داشت مسیح ۶۰۰۰ سال پس از آفرینش بازخواهد گشت، ظهور ثانوی را در سال ۵۰۰ م. پیش گویی کرده بود. ۱۱

* ایرانوس متکلّم نیز که متأثّر از نوشته های هیپولیتوس بود، سال ۵۰۰ م. را سال بازگشت ثانوی مسیح (ع) می دانست. ۱۲

۶ آوریل ۷۹۳ میلادی

الیپاندوس، اسقف «تولدو»، مختصری از وحشت آخرالزّمان را که در شب عید پاک ۷۹۳ م. روی داده بود، توصیف می کند. طبق گفته الیپاندوس، کشیش اسپانیایی، بیتوس از «لیبانا»، آخرالزّمان را آن روز در حضور مردم پیش گویی کرده بود. مردم که فکر می کردند دنیا همان شب به پایان می رسد، وحشت زده و هراسان شده و شب را تا صبح روزه گرفته بودند [؟!] چون مشاهده کردند که دنیا به پایان نرسیده و در ضمن، احساس گرسنگی هم می کردند، هوردونیس، یکی از روزه داران به شوخی گفته بود: بیایید بخوریم و بنوشیم که اگر مردیم، لااقل سیر بمیریم. ۱۳

۸۰۶ میلادی

اسقف گرگوری از «تور» محاسبه نمود که پایان جهان بین سال های ۷۹۹ تا ۸۰۶ م. رخ خواهد داد. ۱۴

۲۵ مه ۹۷۰ میلادی

هنگامی که عید تبشیر ۱۵ و جمعه نیک ۱۶ در یک روز متقارن شد، محاسبه گران اهل «ایالت لوری»، آخرالزّمان را در روز جمعه بیست و پنجم سال ۹۷۰ م. پیش گویی کردند. به اعتقاد آنها در همین روز بود که آدم خلق شد، اسحاق قربانی شد، «دریای احمر» از هم شکافت، نطفه عیسی (ع) بسته شد و عیسی (ع) مصلوب گشت. بنابراین طبیعی بود که آخرالزّمان در این روز روی دهد. ۱۷

۹۹۵ میلادی

عید تبشیر و جمعه نیک در سال ۹۹۲ م. نیز، متقارن شد و برخی صوفیان را به این نتیجه واداشت که دنیا ظرف ۳ سال از این تاریخ به پایان خواهد رسید. ۱۸

۱۰۰۰ میلادی

داستان های زیادی از کژپنداری آخرالزّمانی، حوالی سال ۱۰۰۰ م. وجود دارد؛ مثلًا افسانه ای می گوید: وحشت هراس انگیزی سال ها و ماه ها پیش از این تاریخ، اروپا را در برگرفته بود، امّا در بین محقّقان اتّفاق نظر نیست که کدامیک از این داستان ها واقعی است، اینکه آیا انتظارات هزاره ای در این زمان، بیش از حدّ معمول بوده است یا اصلًا مردم عادّی از تاریخ مطّلع بوده اند یا خیر؟ مقاله ای بسیار عالی درباره انتظارات آخرالزّمان در سال ۱۰۰۰ م. را می توانید در «مرکز مطالعات هزاره ای» بیابید. ۱۹

۱۰۳۳ میلادی

هنگامی که عیسی (ع) در سال ۱۰۰۰ م. ، مراجعت نکرد، برخی صوفیان، تاریخ آخرالزّمان را به هزارمین سالگرد مصلوب شدن عیسی عقب انداختند. نوشته های کشیش «بوگاندی»، رادولف گلابر، نشان دهنده کژپنداری هزاره ای بین سال های ۱۰۰۰- ۱۰۳۳ م. است. ۲۰

۲۳ سپتامبر ۱۱۸۶ میلادی

جان از «تولدو»، پس از آنکه محاسبه کرد یک مقارنه سیاره ای در بیست و سوم سپتامبر ۱۱۸۶ م. (تقویم جولیان) در «لیبرا»، روی خواهد داد، نامه ای (معروف به نامه تولدو) پخش کرد و هشدار داد که دنیا در این تاریخ، نابود خواهد شد و تنها اندکی از مردم، جان به در خواهند برد. ۲۱

۱۲۶۰ میلادی

صوفی ایتالیایی، یواخیم فیوره (۱۱۳۵- ۱۲۰۲ م. )، مشخّص کرده بود که هزاره حکومت مسیح (ع)، بین سال های ۱۲۰۰ تا ۱۲۶۰ م. ، آغاز خواهد شد. ۲۲

۱۲۸۴ میلادی

پاپ اینوسنت سوم، منتظر وقوع ظهور ثانوی عیسی (ع) در سال ۱۲۸۴ م. ، یعنی ۶۶۶ سال پس از ظهور اسلام بود. ۲۳

۱۳۷۰ میلادی

آن طور که ژان دو رو کوتالاد، مرتاض فرانسوی، پیش گویی کرده بود، آغاز هزاره مسیح بین سال های ۱۳۶۸- ۱۳۷۰ م. آغاز می شد و ضدّمسیح در سال ۱۳۶۶ م. ظهور می کرد. ۲۴

۱۳۷۸ میلادی

آرنولد ویلانوا که یک جواکیت بود، در اثرش نوشت: ضدّمسیح در سال ۱۳۷۸ م. خواهد آمد. ۲۵

۱۴ فوریه ۱۴۲۰ میلادی

مارتینگ هائوشا (مارتین هاسکا)، پیش گوی رستاخیز اهل چک و عضو جنبش تندروی «تابوریت»، هشدار داده که دنیا در فوریه ۱۴۲۰ م. و نهایتاً در چهاردهم فوریه به پایان خواهد رسید. تابوریت ها، شعبه ای از «جنبش هویست» از منطقه «بوهیما» بودند. ۲۶

اوّل فوریه ۱۵۲۴ میلادی

طبق محاسبه برخی از منجّمان «لندن»، پایان دنیا در اوّل فوریه (ژولین)، با وقوع سیلی در لندن آغاز می شد. نزدیک به بیست هزار نفر از مردم، خانه های خود را ترک کرده و یک کشیش، در قلعه ای که ساخته بود، آب و غذا ذخیره کرده بود. چون این تاریخ فرارسید، در لندن حتّی باران هم نیامد. ۲۷

۲۰ فوریه ۱۵۲۴ میلادی

یوهانس اشتوفلر منجّم، در «برج حوت»، قران سیاره ای مشاهده کرد و آن را نشانه ای بر هزاره دانست. دنیا با وقوع سیلی در این تاریخ از بین می رفت (ژولین). برج حوت نشانه ای از آب بود. ۲۸

۱۵۲۵ میلادی

طبق نظر توماس منتزر، یک «آناباپتسیت»، ۲۹ هزاره در این سال آغاز می شد. او که فکر می کرد در پایان دوران زندگی می کند، شورش ناموفّق دهقانان را سر داد و متعاقب آن، شکنجه و اعدام شد. ۳۰

۱۵۳۲ میلادی

فردریک ناشوئه، یک اسقف ونیزی، پس از شنیدن گزارش هایی از اتّفاقات عجیب و غریب، از جمله آشکار شدن صلیب های خون رنگ در آسمان، در امتداد یک شهاب، اطمینان داشت که دنیا در سال ۱۵۳۲ م. به پایان خواهد رسید. ۳۱

۱۵۳۳ میلادی

ملیخور هافمن، پیش گوی «آناپتیست»، پیش بینی نمود ظهور ثانوی مسیح (ع) در این سال، در «استرابورگ» رخ خواهد داد. به ادّعای او ۰۰۰. ۱۴۴ نفر نجات یافته و مابقی جهانیان طعمه آتش خواهند شد. ۳۲

۱۹ اکتبر ۱۵۳۳ میلادی

مایکل استیفن ریاضی دان، برآورد کرد که روز رستاخیز در ساعت ۸ بامداد این روز رخ خواهد داد. ۳۳

حدود ۱۵۵۵ میلادی

در حدود سال ۱۴۰۰ م. ، متکلّم فرانسوی، پیر دایلی، در نوشته اش بیان داشت که ۶۸۴۵ سال از تاریخ بشریت می گذرد و پایان دنیا در سال ۷۰۰۰ م. خواهد بود. کارهای آتی او بر تفکرات آخرالزّمانی کریستف کلمب، تأثیر داشت. ۳۴

۲۲ ژوئیه ۱۵۵۶ میلادی

طبق آنچه از یادداشت های فلیکس پلاتر، دانشجوی پزشکی اهل «سوئیس» برجای مانده، در سال ۱۵۵۶ م. شایعه ای رواج یافته بود که دنیا در روز مجدلیه ۳۵ به پایان خواهد رسید.

۲۸ آوریل ۱۵۸۳ میلادی

بر اساس نظر ریچارد هاروی منجّم، ظهور ثانوی عیسی (ع) ظهر هنگام، صورت می گرفت. این تاریخ، روز قران سیاره مشتری و زحل بود و بسیاری از منجّمان در لندن، پیش گویی کرده بودند که دنیا در این روز، به پایان می رسد. ۳۶

۱۶۰۰ میلادی

مارتین لوتر معتقد بود پایان دنیا، از سال ۱۶۰۰ م. به تأخیر نخواهد افتاد. ۳۷

۱۶۰۳ میلادی

توماسو کامپانلا، کشیشی وابسته به دسته «دومینینک مقدّس»، نوشته بود که خورشید در سال ۱۶۰۳ م. با زمین تصادم خواهد کرد. ۳۸

۱۶۲۳ میلادی

یوستاخیوس پویسل، از روی طالع بینی اعداد مشخّص کرده بود که پایان دنیا در سال ۱۶۲۳ م. خواهد بود. ۳۹

اوّل فوریه ۱۶۲۴ میلادی

ساباتای زوی، کشیشی از «سمیرنای ترکیه»، با استفاده از کابالا ۴۰ نشان داد که مسیحای موعود در سال ۱۶۴۸ م. ، همراه با معجزات خواهد آمد. مسیحای موعود البتّه خود زوی می بود. ۴۱

۱۶۵۶ میلادی

فاصله بین خلقت و سیل [نوح ] ۱۶۵۶ سال بود و بر این اساس، گمان می رفت تاریخی محتمل برای پایان دنیا باشد. ۴۲

۱۶۵۷ میلادی

«مردان سلطنت پنجم»، گروه تندرویی از انگلیسی هایی که به سلطنت هزار ساله مسیح معتقد بودند، سعی در به دست گرفتن پارلمان برای تحمیل برنامه روحانی سالارانه افراطی خود داشتند. اینان اعتقاد داشتند نبرد پایانی جهان و نابودی ضدّمسیح، بین سال های ۱۶۵۵ تا ۱۶۵۷ م. رخ خواهد داد. ۴۳

۱۶۵۸ میلادی

کریستف کلمب، در کتاب پیش گویی هایش مدّعی بود، دنیا در ۵۳۴۳ سال پیش از میلاد مسیح (ع) به وجود آمده و ۷۰۰۰ هزار سال عمر خواهد کرد. عدم احتساب سال صفر، بدین معنا بود که پایان دنیا در سال ۱۶۵۸ م. خواهد بود. کلمب تحت تأثیر پیر دایلی بود. ۴۴

۱۶۶۰ میلادی

ژوزف مید که نوشته هایش بر جیمز آسشر و اسحاق نیوتون تأثیر گذاشت، مدّعی بود ضدّمسیح در سال ۴۵۶ م. ، ظاهر شده است و پایان دنیا در ۱۶۶۰ م. رخ خواهد داد. ۴۵

۱۶۶۶ میلادی

* از آنجا که این تاریخ برابر با هزاره (دوران هزار ساله) به علاوه ۶۶۶ (عدد جانور) بوده و همچنین به دنبال دوره ای از جنگ و نزاع در «انگلستان» بود، بسیاری از اهالی لندن از این می ترسیدند مبادا سال ۱۶۶۶ م. پایان دنیا باشد. آتش بزرگ لندن در سال ۱۶۶۶ م. ، نیز کمکی به فرونشاندن این ترس نکرد. ۴۶

* ساباتی زوی، دوباره برآورد کرد که ظهور مسیح (ع) در سال ۱۶۶۶ م. خواهد بود. او به رغم پیش گویی های ناکامش، پیروان زیادی جمع کرده بود و بعدها به خاطر برپا کردن اغتشاش، دستگیر و به او فرصت داده شد که یا به اسلام بگرود یا مجازات اعدام را بپذیرد و از آنجا که او مردی مصلحت گرا بود، راه اوّل را انتخاب کرد. ۴۷

۱۶۸۸ میلادی

روز رستاخیر طبق محاسبات جان نپیر و بر اساس کتاب «مکاشفه» در سال ۱۶۸۸ م. بود. نپیر، ریاضی دانی بود که لگاریتم را کشف کرد. ۴۸

۱۷۰۰- ۱۹۷۰ میلادی

۱۳ اکتبر ۱۷۳۶ میلادی

ویلیام ویتسون، پیش گویی نمود که لندن در این روز با وقوع یک سیل به پایان خود خواهد رسید و با این گفته موجب شد تا بسیاری از اهالی لندن، درون قایق به «رودخانه تایمز»، بروند. ۴۹

۵ آوریل ۱۷۶۱ میلادی

ویلیام بل، یک مذهبی افراطی، مدّعی بود جهان با زمین لرزه ای در این روز، ویران خواهد شد. از آنجا که در روز هشتم فوریه، یک زمین لرزه روی داده بود و یکی دیگر در هشتم ماه مه، او نتیجه گرفت که جهان بایستی ۲۸ روز دیگر به پایان برسد. مجدّداً اهالی لندن، درون قایق ها بر روی رودخانه تایمز به سوی تپّه ها رفتند. هنگامی که پیش گویی او درست از آب درنیامد، فوراً به «بدلم» یا دیوانه خانه بدنام لندن، فرستاده شد. ۵۰

۱۹ مه ۱۷۸۰ میلادی

در این روز، در «نیوانگلند»، آسمان به طرز مرموزی و برای چند ساعت در طول بعد از ظهر، تیره و تار شد و موجب گشت مردم فکر کنند پیش گویی کتاب مقدّس تحقّق یافته و روز رستاخیز فرارسیده است؛ امّا در واقع، این تیرگی ناشی از دودی بود که به خاطر آتش سوزی گسترده جنگل در منطقه غرب رخ داده بود. ۵۱

۱۷۸۹ میلادی

سال آمدن ضدّمسیح، بر اساس نظر کاردینال پییر دایلی، (قرن چهاردهم میلادی). ۵۲

۱۷۹۰ میلادی

ظهور ثانوی مسیح، بر اساس پیش گویی سخنور ایرلندی، فرانسیس دابز. ۵۳

۱۷۹۲ میلادی

پایان دنیا مطابق نظر گروه «شیکرها». ۵۴ و ۵۵

۱۸۳۶ میلادی

بنیان گذار «کلیسای متودیست»، جان وسلی، پیش گویی نمود هزاره در سال ۱۸۳۶ م. آغاز می شود؛ همان سالی که جانور کتاب مکاشفه قرار بود از دریا سر درآورد. ۵۶

۲۲ اکتبر ۱۸۴۴ میلادی

کشیش ساموئل اس. اسنو که یک میلریت بانفوذ بود، رجعت ثانوی عیسی (ع) در این روز را پیش گویی کرد. این تاریخ به زودی توسط خود میلر نیز پذیرفته شد. در آن روز، میلریت ها بر فراز تپّه ای گرد آمدند و منتظر آمدن عیسی شدند. پس از امر اجتناب ناپذیر عدم ظهور، این واقعه به یأس بزرگ معروف شد. ۵۷

۱۸۵۶ میلادی

جنگ کریمه (۱۸۵۳- ۱۸۵۶ م. )، از سوی برخی نبرد آرمگدون تلقّی شد. از اینها گذشته، «روسیه» نقشه هایی در سر داشت که «فلسطین» را از چنگ امپراطوری عثمانی درآورد. شاید همین جنگ بود که با عث شهرت سناریوی «روسیه به اسرائیل حمله می کند»، در میان معلّمان پیش گویی امروزی شده است. ۵۸

۱۸۶۲ میلادی

پیش گویی جان کامینگ، عضو «کلیسای ملّی اسکاتلند»، مبنی بر پایان دوره ۶۰۰۰ ساله از آغاز خلقت و در نتیجه، پایان دنیا. ۵۹

۱۸۶۷ میلادی

کشیش کلیسای انگلستان، مایکل پیجت باکستر، مورّخی پرشور و حرارت بود. او در یکی از اوّلین منتشراتش، پایان دنیا را در سال ۱۸۶۱- ۱۸۶۷ م. پیش گویی کرد. ۶۰

۱۸۷۴ میلادی

پایان دنیا بر اساس نظر فرقه گواهان یهوه، اوّلین تاریخ از سلسه پیش گویی های طولانی این فرقه بود. ۶۱ ظهور ثانوی مسیح (ع)، بر اساس پیش گویی فرقه تازه تأسیس، «ظهور روز هفتمی ها»، گروهی که از میلریت های سابق، شکل گرفته بود. ۶۲

۱۸۹۱ میلادی

جوزف اسمیت، مؤسّس «مورمونیزم»، ۶۳ در سال ۱۸۳۵ م. ، ظهور ثانوی عیسی را در ۵۶ سال آینده؛ یعنی حوالی ۱۸۹۱ م. پیش گویی کرد. ۶۴

۱۹۰۰ میلادی

* پدر پیر لاشز، روز رستاخیز را هشت سال پس از بازسازی «معبد اورشلیم»؛ یعنی در سال ۱۹۰۰ م. پیش گویی کرد. ۶۵

* پیروان زاهد برزیلی، آنتونیو کانسل هیرو، منتظر وقوع پایان دنیا در سال ۱۹۰۰ م. بودند. ۶۶

۱۳ نوامبر ۱۹۰۰ میلادی

بیش از صد تن از اعضای فرقه روسی، «برادران و خواهران مرگ سرخ»، که در این روز