پاورپوینت کامل واجب الاطاعه بودن امام ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل واجب الاطاعه بودن امام ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل واجب الاطاعه بودن امام ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل واجب الاطاعه بودن امام ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

خداوند کریم در «آیه ۵۹ از سوره نساء»، اطاعت از رسول الله (ص) و پس از ایشان، «اولوالامر» را در عرض اطاعت از خود قرار داده و فرموده است:«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکمْ؛ ای کسانی که ایمان آوردید! از خداوند و رسول و اولوالامر از آنان، پیروی کنید. »

فرمان اطاعت بی چون و چرا، توصیه ای ساده نیست؛ بلکه امر واجبی است که نافرمانی از آن، موجب خشم خداوند و کیفر ایشان است. درباره منکران و عاصیان، چنان که پیش تر بیان شد، آنچه که این امر واجب را حمایت می کند، مقام عصمت رسول الله (ص) و صاحبان امر (ع)، علم لدنّی ایشان و اذن خاصّ خداوند متعال درباره ایشان است؛ سه شرط ضروری که باعث تحقّق امر هدایت و تجربه سعادت دنیوی و اخروی جنّ و انس می شود.

علما و مفسّران شیعه، همگی اتّفاق نظر دارند که اولوالامر، امامان معصوم از اهل بیت پیامبر اکرم (ص) هستند؛ همانان که واجد همه شئون و توانایی ها برای رهنمون شدن خلق روزگار به صراط مستقیم و آبشخور توحیدی اند.

جابر بن عبدالله انصاری می گوید: وقتی خداوند آیه «أَطِیعُوا اللَّهَ. . . » را بر پیامبرش محمّد (ص) نازل کرد، من به او عرض کردم: یا رسول الله! ما خدا و رسولش را شناختیم؛ امّا اولوالامر که خداوند اطاعت و پیروی آنان را دوشادوش اطاعت تو قرار داده است، چه کسانی اند؟ پیامبر (ص) فرمودند: «ای جابر! آنان جانشینان من و امامان مسلمانان بعد از من هستند که اوّل ایشان، علی بن ابی طالب است و بعد از او، به ترتیب، حسن و حسین و علی بن الحسین و محمّد بن علی که در «تورات» به باقر معروف است و تو ای جابر! او را می بینی. در آن موقع، سلام مرا به او برسان.

بعد از او، جعفر بن محمّد صادق و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی و علی بن محمّد و حسن بن علی می باشند و بعد از او، امام هم نام و هم کنیه من، حجّت خدا بر روی زمینش و آخرین نشانه پروردگار در میان بندگانش، پسر حسن بن علی است. او کسی است که خداوند متعال سراسر زمین را به دست او فتح می کند. او کسی است که از شیعیان و دوستان خود پنهان می شود؛ به طوری که بر امامت او، کسی پابرجا نخواهد ماند؛ مگر آن کسی که خداوند قلبش را به ایمان آزموده باشد. »جابر می گوید: پرسیدم: یا رسول الله! آیا شیعیان او در زمان غیبت، از او بهره می برند؟ فرمودند: «آری. سوگند به خدایی که مرا به پیامبری فرستاده است! آنان از نور او روشنایی می گیرند و از ولایت او در زمان غیبتش بهره می برند؛ مانند بهره ای که مردم از خورشید می گیرند، گرچه ابر آن را بپوشاند. ای جابر! این سخن از اسرار مخفی الهی و در خزینه علم الهی است. پس آن را از نااهلان پنهان کن. »[۱]

طبری می گوید: من در «خراسان»، بالای سر امام رضا (ع) به خدمت ایستاده بودم و جمعی از بنی هاشم که اسحاق بن موسی در میانشان بود، خدمت آن حضرت بودند. امام (ع) فرمودند: «ای اسحاق! به من خبر رسید که مردم (اهل سنّت) می گویند: ما عقیده داریم که مردم برده ما هستند. نه. سوگند به خویشی و قرابتی که با پیغمبر (ص) دارم! نه من هرگز این سخن نگفته ام و نه از پدرانم شنیده ام و نه به من خبر رسیده که یکی از آنها گفته باشد؛ ولی من می گویم، مردم بنده ما هستند در اینکه، اطاعت ما بر آنها واجب است و در اطاعت، فرمانبر مایند و در دین، پیرو ما هستند. هر کس حاضر است، به غایبان برساند. »[۲]

در انتصاب شخصی به عنوان «خلیفه» و قائم مقام سلطان در یک مملکت، ضرورتاً آن شخص می بایست واجد همه شئونی باشد که سلطان در وقت حضورش بر اریکه قدرت دارد؛ چنان که فرمان صریح «اطیعوا الرّسول و اولوالامر» از سوی خداوند همین معنا را می رساند که خلیفه خداوند، اطاعتش واجب است و ضرورتاً واجد همه اختیارات و شئون وی نیز هست.

موضوع «پاورپوینت کامل واجب الاطاعه بودن امام ۷۱ اسلاید در PowerPoint»، بی هیچ شک، به سه موضوع حکمت خلق جنّ و انس، جعل خلیفه خداوند بر زمین و سرانجام، موضوع تأسیس دولت کریمه و خلافت مستضعفان، پس از ظهور معطوف است. به عبارت دیگر، پاورپوینت کامل واجب الاطاعه بودن امام ۷۱ اسلاید در PowerPoint، شرط ضروری تحقّق سه امر یادشده است. در صبحگاه آفرینش، خداوند متعال، جنّ و انس را به منظور تحقّق امر بندگی، عبادت و معرفت و نایل ساختن ایشان [وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ ] به شهادت و سکنا دادن آنان در مقام صالحان و ابرار، خلق کرده و راه تجربه این همه را در موضوع اطاعت از امام قرار داده است؛ وگرنه، خداوند غنی و قوی، هیچ نیازی به جمیع مخلوقات آشکار و نهان خود ندارد و در مقابل، جمیع ساکنان عالم امکان، محتاج به ایشان و فقیر درگاه ایشانند: «یا أَیهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَی اللَّهِ وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِی الْحَمِیدُ؛ [۳] ای مردم! شما (همی) نیازمند به خدایید. تنها خداست که بی نیاز وشایسته هرگونه حمد و ستایش است. »

به بیان دیگر، این موجود ضعیف و فقیر (جنّ و انس)، در منتها الیه جادّه نیازمندی و افتقار، از ژرفای جان، طالب سعادت، امنیت، سلامت، هدایت و جلب رضایت خالق قوی و غنی است؛ وگرنه، در نگون بختی تمام، بی آنکه در جهان فانی، سعادت و سلامت را تجربه کرده باشد، در مغاک دهشتناک شقاوت و کیفر سخت در خواهد غلطید و الی الابد، در درکات جهنّم، عذاب خواهد دید.

از اینجاست که آدمی و جنّ، طالب و جوینده سعادت، امنیت و سلامت دنیوی و اخروی اند و این همه را، خداوند متعال منوط و مشروط به هدایت و تقرّب ساخته، دستگیره و دستاویز آن را به دستان با کفایت حضرات معصومان (ع) سپرده است؛ همانان که در حقیقت، حبل الله المتینند. از اینجا، معنی و مفهوم پاورپوینت کامل واجب الاطاعه بودن امام ۷۱ اسلاید در PowerPoint درک می شود؛ به همان سان که خداوند مستغنی از جمله موجودات است، آنکه اطاعتش در عرض اطاعت از خداوند است نیز مستغنی از خلق روزگار و عزیزکرده خداوند است. لاجرم، این مخلوقات ساکن عالم امکانند که محتاج به ایشان و چشم دوخته به عنایت ایشانند و از مسیر اطاعت از فرامین، به منتها الیه خواسته ها و مطالبات جسم و جانشان می رسند.

مردم راهی جز اطاعت از اهل بیت (ع) ندارند

در واقع باید گفت: رویه دیگر پاورپوینت کامل واجب الاطاعه بودن امام ۷۱ اسلاید در PowerPoint، نیازمندی آدمی برای دست یابی به سعادت، امنیت، سلامت، هدایت و رضایت خداوند متعال است. حضرت امام صادق (ع) در بیان ناگزیری مردم در اطاعت از اهل بیت (ع) می فرمایند: «ماییم که خدا اطاعت ما را واجب ساخته است. مردم راهی جز معرفت ما ندارند و بر نشناختن ما معذور نیستند. هر که ما را بشناسد، مؤمن است و هر که انکار کند، کافر و کسی که نشناسد و انکار هم نکند، گمراه است تا زمانی که به سوی هدایتی که خدا بر او واجب ساخته و آن اطاعت حتمی ماست، برگردد و اگر به همان حال گمراهی بمیرد، خدا هر چه خواهد، با او کند. »[۴]

امام محمّد باقر (ع) در روایتی از این اطاعت، به منزله کنگره، قلّه و کلید دست یابی به هر امر خوشایندی و از جمله، خشنودی خداوند متعال یاد کرده و فرموده اند: «کنگره و قلّه و کلید هر کار و راه ورود در هر چیزی و خشنودی خدای بخشاینده تبارک و تعالی، اطاعت امام است، از روی معرفت. »

سپس فرمودند: «به راستی خدای تبارک و تعالی می فرماید: هر که اطاعت رسول کند، خدا را اطاعت کرده است و هر که پشت کند، ما تو را نگهبان وی نفرستاده ایم. »[۵]خداوند متعال، ولایت پذیری بندگان را شرط پذیرش آنان قرار داده و از آن، به عنوان بهترین وسیله تقرّب به خداوند متعال یاد کرده است. قرب الی الله، به معنی تقرّب در بعد مکانی نیست؛ بلکه قرب به مراتب عالی کمالی و جلب صفات متعالی نفسانی است؛ همان که صفات عالم ملکی را از چهره آدمی پیراسته و او را مزین به صفات ملکات نفسانی و سرانجام، مستقر در مراتب ولایت می سازد.

حضرت اباعبدالله، امام جعفر صادق (ع) از قول پدرانش، نقل فرمودند که بندگان از مسیر عبادات صرف و بدون ولایت پذیری و اطاعت از اهل بیت (ع)، هیچگاه بهشت خداوندی و سایه سار عرش ایشان را نخواهند دید. ابن فضیل می گوید: از امام (ع) پرسیدم: بهترین وسیله تقرّب بندگان به خدای عزّ و جلّ چیست؟ فرمودند: «بهترین وسیله تقرّب بندگان به سوی خدای عزّ و جلّ، اطاعت خدا و اطاعت رسول و اطاعت والیان امر است. »[۶]

و هم ایشان فرمودند: «وقتی که مرا به آسمان (یعنی معراج) بردند، پروردگارم- جلّ جلاله- به من وحی کرده و فرمود: ای محمّد! من به زمین نگریستم و تو را از آن برگزیدم و پیامبر نمودم و برای تو از اسم خودم، نامی مشتقّ کردم. من «محمودم» و تو «محمّد». سپس بار دیگر نگریستم و علی را برگزیدم و او را وصی، جانشین و داماد و پدر فرزندانت قرار دادم و برای او از نام های خود، نامی مشتقّ کردم، من «علی أعلی» هستم و او «علی» است و فاطمه و حسن و حسین را از نور شما خلق کردم. سپس ولایت آنان را بر ملائکه عرضه داشتم. هر کس آن را پذیرفت، نزد من از مقرّبین محسوب گردید. ای محمّد! اگر بنده ای مرا عبادت کند، آن گونه که بریده گردد و فقط استخوانی ماند و بس و از شدّت و کثرت عبادت، همچون مشک کهنه شود، سپس در حال انکار ولایت این چند نفر بمیرد، او را در بهشت خود ساکن نخواهم گردانید و در سایه عرشم قرار نخواهم داد. . . »[۷]

نکته ای که همواره درباره آن غفلت می شود، این است که جنّ و انس و ملک و بی استثناء، هیچیک از مخلوقات ساکن عالم امکان، از سوی خود، دارای آورده ای به این عالم نیستند و همه آنچه که در عوالم فیزیکی و متافیزیک بر آن مستقرّند و از آن بهره می برند، نعمتی عاریتی است که از سوی خداوند خالق هستی بدان ها سپرده شده است. ساده ترین نشانه و محک تشخیص این امر، یعنی اعطایی بودن نعمت ها به مخلوقات هم این است که چنانچه خداوند بخواهد نعمتی را از آنها سلب و مصادره کند، قادر به ممانعت از آن فرمان و سرپیچی از اراده او نیستند.

خداوند متعال در طرفهالعینی، هر نعمتی را که بر هر موجودی اعطا کرده است، از وی بازمی ستاند و آن مخلوق را قدرتی برای بازدارندگی نیست؛ بدین سبب است که عرض کردم، هیچ مخلوقی، آورده ای از سوی خود بر صحنه هستی ندارد. در رأس همه نعمت ها، نعمت وجود است که از سوی ولی نعمت، به جمله موجودات اعطا شده است. حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) در مناجات بلندی از فقر ذاتی موجودات پرده برداشته و می فرمایند: «مَوْلَای یا مَوْلَای أَنْتَ الْمَوْلَی وَ أَنَا الْعَبْدُ، وَ هَلْ یرْحَمُ الْعَبْدَ إِلَّا الْمَوْلَی؛ مولای من! تویی سرور و منم بنده و آیا رحم کننده ای برای بنده است؛ جز مولای او؟»در فرازهایی، امام از بندگان، با عناوینی، چون مملوک، مخلوق، حقیر، ضعیف، فقیر، فانی، میت، مرزوق صغیر، مبتلا، مرحوم، گنهکار و مغلوب

یاد کرده و پرده از وسعت افتقار مخلوق و استغنای خالق برمی دارد تا دانسته شود که مخلوق ضعیف و مبتلا را هیچ آورده ای نیست و همه آنچه که به او اعطا شده، جملگی، نه به واسطه آورده او، بلکه به دلیل رحمت واسعه خداوند است و اگر جز این بود، هیچ مخلوقی، استعداد پوشیدن جامه وجود نمی یافت. بدین سبب، سیر و سفر بر جادّه ناسپاسی و کافرنعمتی و عصیان، این مخلوق را مستعدّ و مهیای سلب نعمت و کیفر می سازد؛ چنان که فرموده است: «لَئِنْ شَکرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکمْ وَ لَئِنْ کفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِی لَشَدِیدٌ؛ [۸] اگر شکرگزاری کنید، حتماً بر (نعمت های) شما می افزاییم و اگر کافر