پاورپوینت کامل باب الله و سبیل الله بودن امام ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل باب الله و سبیل الله بودن امام ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل باب الله و سبیل الله بودن امام ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل باب الله و سبیل الله بودن امام ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۶

مسلمانان از بام تا شام، در هفده رکعت نماز یومیه، دست به سوی خداوند متعال دراز کرده و از وی درخواست می کنند که آنان را به صراط مستقیم هدایت کند: «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ»[۱]

تردیدی نیست که هر اسمی، ضرورتاً واجد مسمّایی است و هر معنی ای، واجد ما به ازایی در عالم خارجی. نمی توان از موجودی و مفهومی سخن گفت که در جهان خارجی، مصداقی عینی نداشته باشد؛ زیرا بدون جعل مصداق خارجی معین، قابل اشاره و قابل شناسایی و مراجعه، هر گروه از مردم به راهی رفته و در ازدحام سرگردانی و حیرت، هر یک گمان می برند بر مسیر مستقیم استقرار یافته اند.

«صراط»، معبری است که در موقعیت ازلی و ابدی پیوند می دهد و مجال گذار از مبدأ تا مقصود، به نحو امن و سلامت و پیراسته از هرگونه شبهه را فراهم می آورد. مقصد غایی تعریف شده برای بندگان خداوند، طی مراتب معرفتی و شناخت خداوند متعال است تا تجربه فلاح و رستگاری و نیل به یقین. بی شک آنکه این مقصد را اعلام و بر ضرورت تجربه آن پای فشارد و این تجربه را شرط رسیدن و نیک بختی دنیوی و اخروی می خواند، صراط لازم برای این سیر و سلوک مؤمنانه را نیز بر مردم آشکار ساخته است.

صراط در دنیا و آخرت

مفضّل گفت: از حضرت صادق (ع) راجع به صراط پرسیدم. فرمودند: «صراط راه به سوی معرفت و شناخت خدا است و دو نوع صراط داریم؛ یکی در دنیا و دیگری در آخرت. صراط دنیا امام است که اطاعت او واجب است. هر کس او را بشناسد و از دستوراتش پیروی نماید، از صراط آخرت که پلی است بر روی جهنّم خواهد گذشت، هر کس او را نشناسد، پایش در صراط جهنّم خواهد لغزید و میان جهنّم خواهد افتاد. »[۲]

صراط مستقیم

از حضرت صادق (ع) نقل شده است که درباره آیه «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ» فرمودند: «منظور امیر المؤمنین و معرفت اوست. دلیل بر اینکه مراد امیرالمؤمنین است، این آیه است: «وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکتابِ لَدَینا لَعَلِی حَکیمٌ» که امیرالمؤمنین (ع) در امّ الکتاب (سوره فاتحه) ذکر شده؛ یعنی همان «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ. »[۳]

بین امام و خدا، حجابی نیست

ثابت ثمالی گوید: سید و سالار عبادت کنندگان، حضرت علی بن الحسین (ع) فرمودند: «میان خدا و حجّت او که امام هر زمان است، حجاب و مانعی وجود ندارد. پس خداوند پیش روی حجّت خود پوششی نیفکنده است. ماییم درهای علم خدا، راه مستقیم و کانون علم او و ماییم بازگوکننده و شرح دهنده وحی خدا و استوانه های اصلی کاخ توحید او و ماییم جایگاه راز نهانی او. »[۴]

صراط، مختصّ به امیرمؤمنان است

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «و [بدانید] این است راه راست من؛ پس، از آن پیروی کنید. و از راه ها [ی دیگر] که شما را از راه وی پراکنده می سازد پیروی مکنید. من از خدا درخواست کردم این راه را اختصاص به علی بن ابی طالب دهد. خداوند نیز چنین کرد. »[۵]

باب الله، عین رحمت و لطف خداوند برای آفریده هایش است.هیچیک از آفریده ها به دلیل محدودیت و نقصان ذاتی موجوداتی ممکن و به دلیل جامه مادّی ای که بر تن دارد، از وسعت وجودی لازم برای اتّصال بی واسطه به ذات متعالی خداوند نیست؛ چنان که چشم آدمی، به دلیل محدودیت توانایی و قوّه، قادر به تماشای بی واسطه خورشید نیست و هرگونه تقرّب بی واسطه، موجب سوختن موجوداتی همچون انسان می شود. این در حالی است که ارتقای مراتب و تجربه کمالات، نیازمند تقرّب به خداوند متعال است. همو که همه صفات کمالی به نحو مطلق در ایشان ظهور یافته است.خداوند متعال پنهان از دیده ها، در عین بی نیازی و استغناء از جمله آفریده هایش، نیل بندگان و تقرّب آنان به خود را از مسیر و به واسطه ابواب رحمت خود، یعنی پیامبر مکرّم (ص) و اوصیائش قرار داده است.

معنای باب و جنب الله

کفعمی از حضرت باقر (ع) در تفسیر این کلام (جَنْبِ اللهِ)[۶] نقل کرده که فرمودند: «معنای آن این است که چیزی به خدا نزدیکتر از پیامبر نیست و چیزی به پیامبر نزدیک تر از وصی اش نیست. پس او در قرب و نزدیکی مانند پهلو است خداوند در این آیه بیان می کند: «أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یا حَسْرَتی عَلی ما فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ؛ تا آنکه [مبادا] کسی بگوید: «دریغا بر آنچه در جنب خدا کوتاهی ورزیدم!» یعنی در ولایت اولیای خدا.

آنگاه امام (ع) در معنی باب الله فرمودند: «معنایش این است که خداوند از دیدگاه مردم پنهان است. پیامبر و وصی خود را در میان ایشان قرار داده و احتیاج های علمی مردم را به ایشان واگذار نموده است. وقتی پیامبر اکرم (ص) به علی (ع) علوم و حکمت را آموخت، فرمودند: «من شهر علم و علی (ع) در آن است. » خداوند واجب کرده بر مردم، توجّه به جانب علی (ع) را در این آیه: «بدین شهر درآیید، و از هر کجای آن خواستید، فراوان بخورید و سجده کنان از در [بزرگ ] درآیید و بگویید: [خداوندا!] گناهان ما را بریز. تا خطاهای شما را ببخشاییم و [پاداش ] نیکوکاران را خواهیم افزود. »[۷] و در آیه دیگر می فرماید: «از درها به خانه ها درآیید. »[۸] یعنی ائمّه (ع)، که بیوت علم خدا و گنجینه دانش اویند، ابواب الله و داعیان به بهشت و راهنمایان به رستگاری هستند تا روز قیامت. »[۹]

درهای بیعت با خدا

ابن نباته می گوید: خدمت حضرت امیرالمؤمنین (ع) نشسته بودم. ابن کوّاء وارد شد و گفت: یا امیرالمؤمنین! معنی این آیه چیست؟ «و نیکی آن نیست که از پشتِ خانه ها درآیید؛ بلکه نیکی آن است که کسی تقوا پیشه کند، و به خانه ها از درِ [ورودی ] آنها درآیید. »

امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «ما آن خانه هایی هستیم که خداوند دستور داده از در آنها وارد شوند. ما باب الله و بیوت او هستیم که باید از در اینها به جانب خدا رفت. هر که با ما بیعت کند و اقرار به ولایت ما نماید، از درب آن وارد خانه شده و هر که با ما مخالفت ورزد و دیگری را بر ما مقدّم دارد، از پشت وارد خانه شده است. »[۱۰]

تنها دری که به سوی خداوند گشوده می شود

مفضّل گفت: شنیدم حضرت صادق (ع) فرمودند: «امیر المؤمنین باب الله است که فقط از آن درب می توان رفت و راهی است به سوی خدا. هر که از غیر آن راه رود هلاک شده، همچنین برای همه ائمّه هدی (ع) یکی پس از دیگری این مطلب جاری است. [خداوند] آنها را ارکان زمین قرار داده تا موجب تزلزل و ناراحتی مردم نشود و حجّت بالغه او هستند بر ساکنان روی زمین و مردم زیر آسمان. »[۱۱]

اهل بیت (ع) ابواب انحصاری معرفت الله

خداوند متعال، جنّ و انس را خلق نفرمود؛ مگر برای آنکه به مراتب عالی عام و معرفت درباره اسماء و صفات و افعال الهی برسند و به بیان صاحب «بحر المعارف»:

چیزی در خزانه خدای سبحان، برتر و بزرگتر و گران تر از معرفت نیست تا آنجا که در تعریف آن گفته اند: معرفت، حیات دل توسط احیاکننده است؛ چنان که خدای متعال فرموده:«أَ وَ مَنْ کانَ مَیتاً فَأَحْییناهُ وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشِی بِهِ فِی النَّاسِ کمَنْ مَثَلُهُ؛ [۱۲] آیا کسی که مرده بود، پس او را زنده ساخته و برای او نوری قرار دادیم که با آن در میان مردم راه می رود، مانند کسی است که. . . » و نیز مانند آیه «همانا او را به حیاتی پاکیزه حیات بخشیدیم. »[۱۳] یعنی به تحقّق معرفت او.

و خدای متعال در وصف کافر فرمود: «مردگانی هستند غیرمستعد برای حیات»؛ [۱۴] از این رو گفته اند: به دل ها بپردازید و آنها را صاف و صیقلی کنید که دل