پاورپوینت کامل وقایع غریب پس از واقعه عاشورا ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وقایع غریب پس از واقعه عاشورا ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وقایع غریب پس از واقعه عاشورا ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وقایع غریب پس از واقعه عاشورا ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

۸۶

حوادثی که پس از شهادت امام حسین (ع) در «دشت کربلا» رخ داد، پیش از هر چیز انسان را به یاد صحرای محشر می اندازد. زمانی که همه جا تاریک می شود، زمین و زمان به هم می ریزد و صیحه دهشت آور فرشتگان از آسمان بلند می شود. با بررسی وقایع پس از شهادت امام حسین (ع)، به راستی در می یابیم که عظمت قتل بی رحمانه امام، تا چه اندازه است؛ مصیبت عظیمی که عالم خاکی را پریشان کرد؛ بلکه قدسیان آسمان را نیز به شیون و فریاد وا داشت.

«. . . ما اعْظَمَها وَ اعْظَمَ رَزِیتَها فِی الْاسْلامِ وَ فی جَمیعِ السّمواتِ وَالْارْضِ؛[۱]رنج تو چه بزرگ است! نه تنها در عالم اسلام، بلکه در تمامی آسمان ها و زمین. »آنچه که در ادامه می آید، دگرگونی ها و حوادث پس از شهادت امام حسین (ع) است که از منابع شیعه و سنّی نقل گشته است.

گریه آسمان ها و زمین

پس از شهادت امام حسین (ع)، همه چیز در آسمان و زمین گریست؛ حتّی بهشت و دوزخ. امام سجّاد (ع) پس از بازگشت از کربلا و ورود به «مدینه»، ضمن خطبه ای فرمودند: «ای مردم! پس از این مصیبت بی مانند، کدامیک از مردانتان می تواند شاد باشد؟ یا کدامین قلب به خاطر آن محزون نیست؟ یا کدامین چشم می تواند اشکش را حبس کند؟ یا نسبت به بارش سیل آسای اشک بخل ورزد؟ همانا آسمان های هفت گانه بر قتل او گریستند و دریاها با امواجشان و آسمان ها با ارکانشان و زمین با پهنه وسیعش و درختان با شاخه هایشان و ماهیان اعماق دریاها و ملائکه مقرّب و اهل آسمان ها، همگی بر قتل او گریستند. » [۲]

در روایت دیگری، امام صادق (ع) به صحابی گران قدرش، زراره فرمودند: «ای زراره! همانا آسمان، چهل روز بر حسین (ع) خون گریست و زمین چهل روز با سیاهی بر حسین (ع) گریست و خورشید چهل روز با سرخی و کسوف بر حسین (ع) گریست و کوه ها از هم پاشیدند و دریاها متلاطم شدند و ملائکه چهل روز بر حسین (ع) گریستند. . . »[۳]

تغییر حالات آسمان

حضرت صادق (ع) فرمودند: «آسمان و زمین یک سال بر حسین و یحیی (ع) گریستند و گریه آسمان همان سرخی آن است. »[۴]خورشید نیز تا چهل روز پس از شهادت امام حسین (ع)، سرخ می تابید. میثم تمّار، یار باوفای امیرالمؤمنین علی (ع)، به یکی از یاران خود خبر داد: ای جبله! بدان که حسین (ع) در روز قیامت، بزرگ شهیدان است و اصحاب حسین (ع) بر دیگر شهیدان درجات بالاتری دارند. ای جبله! هرگاه دیدی قرمزی آفتاب، نظیر خون تازه گردید، بدان که امام حسین (ع) شهید شده است. »

جبله می گوید: یک روز من خارج شدم و آفتاب را دیدم که نظیر چادرهای قرمزی که به خون تازه رنگین شده باشند، بر دیوارها تابیده است. من فریاد زدم و گریان شدم و گفتم: به خدا قسم که مولای ما امام حسین کشته شده است![۵] یکی دیگر از تغییر حالات آسمان، کسوف بود. ابوقبیل می گوید: زمانی که حسین بن علی (ع) به شهادت رسید، خورشید گرفت و به گونه ای آسمان تاریک شد که ستارگان پدیدار شدند؛ به طوری که گمان کردیم قیامت فرا رسیده است.[۶]

جوشیدن خون از زمین

در زمین کربلا، در عصر عاشورا، از تمامی سنگ های زمین خون بیرون آمد. این واقعه نه تنها در کربلا، در کلّ جهان رخ داد. مردی از «بیت المقدّس»، نزد خلیفه بنی امیه اعتراف کرد که زمان شهادت امام حسین (ع) را متوجّه شده بود. وقتی از او پرسیدند که چنین چیزی چگونه ممکن است، پاسخ داد: هیچ سنگ و ریگی را بلند نمی کردیم؛ مگر اینکه خون تازه از زیر آن می جوشید. »[۷]

امام صادق (ع) نیز فرمودند: «ای زراره! آسمان مدّت چهل روز برای امام حسین خون گریه کرد. زمین مدّت چهل روز برای امام حسین گریه کرد. گریه زمین این بود که سیاه چهره شد. . . کوه ها قطعه قطعه و پراکنده شدند، دریاها به تلاطم آمدند. . . »[۸]

ندای غیبی از آسمان

پس از شهادت امام حسین (ع)، در کربلا و دیگر نقاط جهان، نداهای مختلفی از آسمان شنیده شد. یکی از شاهدان واقعه در بیت المقدّس، روایت می کند که در سکوت نیمه شب، ندایی از فردی ناشناس و ناپیدا شنیدیم که شعری می سرود: آیا جا دارد این امّتی که حسین را کشتند، روز قیامت به شفاعت جدّش امیدوار باشند!؟معاذ الله! شما به طور یقین به شفاعت