پاورپوینت کامل ارکان اربعه فرهنگ انتظار (۲) ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ارکان اربعه فرهنگ انتظار (۲) ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ارکان اربعه فرهنگ انتظار (۲) ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ارکان اربعه فرهنگ انتظار (۲) ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۲۳

باید توجّه داشت که داشتن اخلاص در انتظار فرج، نشانه ها و آثاری دارد؛ از جمله این آثار ونشانه ها، غمگین بودن در فراق آن حضرت است؛ آن چنان که امام حسن عسکری (ع) فرمودند: «لَا تَزَالُ شِیعَتُنَا فِی حُزْنٍ حَتَّی یظْهَرَ وَلَدِی الَّذِی بَشَّرَ بِهِ النَّبِی (ص)؛ [۱] شیعیان ما در یک اندوه دائم به سر می برند تا فرزندم- که پیامبرش نویدش را داده است- ظاهر شود. »

و این سرشک غم است که از چشمان منتظران یوسف زهرا (س) جاری است و هر بامداد جمعه، در غم دوری قبله دلشان، این گونه می سرایند: «آیا کسی است که مرا یاری کند تا به همراه او ناله و گریه را طولانی کنم؟ آیا ناله کننده و بی تابی هست که من با زاری، او را در هنگام تنهایی اش یاری و همراهی کنم؟ آیا در چشمی خاری رفته است که چشم من (در ناراحتی و اشک) با او هم دردی نماید؟»[۲]

علّت این حزن و اندوه می تواند امور زیر باشد:

الف) غایب بودن آن حضرت و محروم بودن از وصالش و روشن نگشتن دیدگان به نور جمالش، با اینکه او در میان مردم است و بر زوایای اعمال آشکار و پنهان بندگان اطّلاع دارد. [۳]امام رضا (ع) در این باره می فرمایند: «کمْ مِنْ حَرَّی مُؤْمِنَهٍ وَ کمْ مُؤْمِنٍ مُتَأَسِّفٍ حَیرَانَ حَزِینٍ عِنْدَ فِقْدَانِ الْمَاءِ الْمَعِین؛ [۴] چه بسیار زنان و مردان مؤمنی که متأسّف و محزون در وقت فقدان ماءمعین، یعنی حضرت حجّت (ع) هستند. »

ب) حزن و اندوه برای مظلومیت امام و دین مبین اسلام؛ زیرا که آنچه مجسّمه غیرت، از یک سو، ظلم و ستم و بی عدالتی های روی زمین را می بیند و از طرف دیگر، نظاره گر تشتّت امّت اسلام و هجوم شیاطین و مقهور شدن دین قاهر است و از سوی دیگر، به واسطه مساعد نبودن زمینه ظهور و به واسطه اعمال ناپسند بشریت، در پرده غیبت به سر می برد و دستش از اجرای احکام و حدود الهی و جلوگیری از ظلم و بیداد ظالمان کوتاه است. [۵]

نکته حائز اهمّیت این است که امامان معصوم (ع) نیز به خاطر غیبت امام زمان (ع) می گریستند؛ به عنوان نمونه، سدیر صیرفی می گوید: به خدمت مولایمان، امام صادق (ع) رفتیم و امام را در حال گریه و ناله دیدیم. او همچون مادر فرزند از دست داده می گریست، اندوه از گونه های مبارکش پیدا بود و رنگ چهره اش تغییر کرده بود، اشک های او لباسش را خیس کرده بود و در این حالت، می فرمودند: «مولای من! غیبت تو خواب را از چشمانم ربوده و زمین را بر من تنگ کرده است و آسایش دلم را از من گرفته است. مولای من! غیبت تو بلا و مصیبت مرا به فاجعه ای ابدی پیوند داده است. »[۶]

دل ز شوق دیدنت سوزد چو عود

از فراغت دیده بارد همچو رود

غرقه در سیلاب اشک و دل کباب

کس غریق شعله ور کی دیده بود [۷]

یکی دیگر از آثار و نشانه های اخلاص داشتن در انتظار فرج، صبر و پایداری است. این خصلت تا آنجا اهمّیت دارد که مایه امتیاز مردم آخرالزّمان از مسلمانان صدر اسلام به شمار می آید. امام صادق (ع) به نقل از پیامبر (ص) فرمودند: «پس از شما کسانی بیایند که یک نفر ایشان، پاداش پنجاه نفر از شما را داشته باشد. »

اصحاب گفتند: ای رسول خدا! ما در جنگ بدر و احد و حنین با تو بودیم و درباره ما آیه نازل شده است؟!پیامبر فرمودند: «اگر آنچه به ایشان رسد، به شما رسد، شکیبایی آنان را ندارید. »[۸] عنصر پایداری آن قدر حیاتی بوده که صابران دوره انتظار از گروندگان به غیب و بلکه از مفلحان و رستگاران شمرده شده اند. پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: «طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیبَتِهِ طُوبَی لِلْمُقِیمِینَ عَلَی مَحَجَّتِهِمْ أُولَئِک وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِی کتَابِهِ وَ قَالَ الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ وَ قَالَ أُولئِک حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ [۹]خوشا به حال صبرکنندگان در دوران غیبت مهدی (ع). . . ! آنها کسانی هستند که خداوند در کتابش، آنها را توصیف نموده و فرموده است: . . . آنها کسانی هستند که به غیب ایمان آورده اند و آنها حزب خدای متعال هستند که به راستی حزب خدا رستگارند. »

منتظر حقیقی فرج در مقابل طولانی شدن دوران غیبت، صبر پیشه می کند و هرگز مأیوس نمی گردد. همچنین در مقابل حوادث و آزار دشمنان، صابر و مقاوم است. امام حسین (ع) در این خصوص، می فرمایند: «لَهُ غَیبَهٌ یرْتَدُّ فِیهَا أَقْوَامٌ وَ یثْبُتُ فِیهَا عَلَی الدِّینِ آخَرُونَ فَیؤْذَوْنَ وَ یقَالُ لَهُمْ مَتی هذَا الْوَعْدُ إِنْ کنْتُمْ صادِقِینَ أَمَا إِنَّ الصَّابِرَ فِی غَیبَتِهِ عَلَی الْأَذَی وَ التَّکذِیبِ بِمَنْزِلَهِ الْمُجَاهِدِ بِالسَّیفِ بَینَ یدَی رَسُولِ اللَّهِ (ص)؛

برای او (مهدی) غیبتی است که اقوامی در آن، از دین خارج شوند و گروهی بر دین ثابت قدم بمانند و آزار و اذیت می کشند و به آنها گفته می شود: این وعده (ظهور) چه وقت عملی می شود، اگر راست می گویید؟! بی تردید صبرکننده در زمان غیبت، در برابر آزار و تکذیب مخالفان، به منزله جهادکننده با شمشیر در رکاب رسول الله (ص) است. »[۱۰]

و امام صادق (ع) فرمودند: «أَ لَا تَعْلَمُ أَنَّ مَنِ انْتَظَرَ أَمْرَنَا وَ صَبَرَ عَلَی مَا یرَی مِنَ الْأَذَی وَ الْخَوْفِ هُوَ غَداً فِی زُمْرَتِنَا؛ [۱۱]آیا نمی دانی کسی که منتظر امر ما (حکومت ما) باشد و بر بیم ها و آزارهایی که ببیند، شکیبایی ورزد، در روز بازپسین، در کنار ما خواهد بود؟»یکی دیگر از مواضعی که منتظر حقیقی فرج، نسبت به آن صبر و شکیبایی از خود نشان می دهد، صبر در مقابل شبهات و القائاتی است که علیه دین می شود، در آخرالزّمان، شبهات شیاطین چنان عرصه را بر مؤمنان تنگ می کنند که از حضرت امام صادق (ع) در این باره می فرمایند:«إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیبَهً الْمُتَمَسِّک فِیهَا بِدِینِهِ کالْخَارِطِ لِلْقَتَادِ ثُمَّ قَالَ هَکذَا بِیدِه؛ [۱۲]برای صاحب این امر غیبتی است که متمسّک در آن غیبت به دین خود، مانند کسی است که با دست خود، خار درخت خاردار را بتراشد. »باید دانست همان گونه که پیش از این اشاره شد، این آثار و برکات، زمانی بر ما نازل می گردد که صدای درون قلبمان این گونه باشد:

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن

که خواجه خود روش بنده پروری داند

یعنی نیت ما در انتظار فرج مولا و صاحبمان، خالص باشد و در واقع با خودمان فکر کنیم واقعاً ما منتظر امام زمان (ع) هستیم یا خیر؟ آیا امامی را می خواهیم و انتظار می کشیم که در خدمت ما باشد، نه در خدمت دین؟

به تعبیر بزرگان معرفت، یکی از علل غیبت و استمرار آن، که به فرموده امام زمان (عج) در توقیع مبارکشان به شیخ مفید (ره) موجب محرومیت شیعیانشان از فیض دیدار و میمنت ملاقاتشان گردیده است، حجاب گناهان و عدم ظرفیت تحمّل ولایت ایشان از جانب ما می باشد. امام (ع) محبوس گناهان و انحرافات و عهدشکنی های ما می باشند. ما باید کلاه خودمان را قاضی کنیم که اگر امام (ع) بیاید، من حاضرم تبعیت کامل از فرامین ایشان کنم یا نه؟

آیا من انتظار امام را می کشم یا انتظاراتی از امام دارم؟ اینکه می گویم «عجّل علی ظهورک»، این را به خاطر خواسته های خودم می گویم یا اینکه نه، شما ظهور کنید و تشریف بیاورید تا به شما ان شاءالله بتوانم خدمت کنم.از امام صادق (ع) پرسیدند: – هل وُلِدَ القائِمُ؟آیا قائم (عج) متولّد شده است؟ایشان در پاسخ فرمودند: «لَا وَ لَوْ أَدْرَکتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیامَ حَیاتِی؛ [۱۳]خیر و اگر او را درک می کردم، تمام عمر خود را به او خدمت می کردم. »امام صادق (ع) که همه اعمالشان مطابق با رضایت الهی است، آرزوی خدمت گذار بودن در منزل امام زمان (ع) می کنند؛ یعنی هرکه به دنبال کسب رضای الهی است، آماده خدمت گذاری به امام عصر (ع) باشد، با قصد قربت و بدون هیچ چشمداشت و مزدی.

حدیث بسیار جالب و قابل تأمّلی است؛ یکی از یاران امام صادق (ع) آمد و گفت: – آقا! عبادت در دوران شما و حاکمیت شما ثواب بیشتری دارد یا الآن که دوران حکومت خلفای باطل است؟امام صادق (ع) فرمودند: – «در دوران حاکمیت باطل که حفظ ایمان سخت تر است، ثواب اعمال و عبادات هم بیشتر است. »راوی شبهه کرد اگر این گونه است که: ما در دوران فعلی عبادت کنیم، ثواب بیشتر از عبادت در دوران امام معصوم (ع) دارد، پس چرا برای فرج دعا کنیم؟

امام صادق (ع) فرمودند: – «آیا تو نمی خواهی حق بر باطل حاکم شود و بسیاری از مردم در دولت حق، بیدار شوند؟»منظور اینکه ما نباید امام زمان (عج) را فقط برای رفاه خودمان بخواهیم. ما باید از نگاه خودمان به موضوع ظهور دقّت کنیم؛ همان دقّت و توجّهی که اصحاب با وفای امام حسین (ع) در «کربلا» نسبت به امام زمانشان داشتند. عبرت گرفتن از شخصیت های نورانی اصحاب اباعبدالله (ع) برای ما، یعنی رفتن به کربلا و مطالعه رفتار این شخصیت ها در قبال امام زمانشان؛ تا بیاموزیم ما چگونه رفتاری با امام زمان (عج) خودمان داشته باشیم. باید دانست که:

در کربلا چهار دسته جذب حسین بن علی (ع) نشدند و نمی شوند. حسین بن علی (ع) رحمت الواسعه است، اشکال از خودشان است که جذب نمی شوند؛ مثل توپ که در اقیانوس می افتد؛ چون بسته است، آب به داخل آن نمی رود؛ اینها به تعبیر قرآن دل مرده هستند «لَهُمْ قُلُوبٌ لا یفْقَهُونَ بِها. . . لا یسْمَعُونَ فِیها. . . » هستند، اینها «إِنَّک لا تُسْمِعُ الْمَوْتی » هستند.

دسته اوّل کسانی هستند که جذب دنیا شده اند:«قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمالًا الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیهُمْ فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا وَ هُمْ یحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یحْسِنُونَ صُنْعاً»[۱۴]آیا شما را از زیانکارترین مردم آگاه گردانم؟ [آنان ] کسانی اند که کوشششان در زندگی دنیا به هدر رفته و خود می پندارند که کار خوب انجام می دهند. »مثال بارزش، عمر بن سعد است که حسین بن علی (ع) به او گفت: «دست از جنگ با ما بردار که تا ابد در جهنّم نمانی. » امّا جذبه دنیا او را مست کرده بود، گوشش به حرف حق شنوا نبود.

دسته دوم که نمی توانند دعوت امام حسین (ع) را اجابت کنند، دسته ای هستند که بصیرت و ضمیر روشن ندارند که حقّ و باطل را تشخیص دهند. آنها فکر می کنند بین دو طرف حقّ و باطل، راه سومی هم هست؛ مثل عبیدالله بن حرّ جعفی که امام حسین (ع)، خودشان به خیمه اش رفتند و به او فرمودند: «تو خطایای بسیاری نسبت به ما اهل بیت (ع) کردی. آمدم این فرصت را به تو بدهم که قلم عفو روی آنها بکشی، از این فرصت یاری ما استفاده کن. »

عبیدالله بن حرّ جعفی گفت: – من از «کوفه» بیرون نیامدم؛ مگر اینکه نه با حسین باشم؛ نه با ابن زیاد. او فکر می کرد بین حقّ و باطل، راه سومی هم هست. بیچاره نمی دانست که بین دعوای حقّ و باطل، اگر با حق نباشی، در باطل هستی. امام حسین (ع) در آخر به او فرمودند: «از اینجا دور شو که هرکس استغاثه ما را بشنود و یاری ما نکند، هرگز روی سعادت نخواهد دید و در آتش جهنّم مخلّد خواهد بود. » (نقل به مضمون)

دسته سوم که نمی توانند دعوت امام حسین (ع) را اجابت کنند و جذب او شوند، کسانی هستند که برای بودن با ولی خدا و نصرت رساندن