پاورپوینت کامل امین اسرار خداوند و امانت دار ایشان ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امین اسرار خداوند و امانت دار ایشان ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امین اسرار خداوند و امانت دار ایشان ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امین اسرار خداوند و امانت دار ایشان ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

«زیارت امین الله» یکی از زیارات معتبر شیعی است که حضرت امام سجّاد (ع)، هنگام زیارت حضرت علی بن ابی طالب (ع) خوانده است و جز این، از زیارات کامل و جامعی است که نزد مضجع شریف هر یک از ائمّه خوانده می شود. درباره فضیلت این زیارت، امام محمّد باقر (ع) فرموده اند: «هرکه از شیعیان، این زیارت و دعا را نزد قبر امیرالمؤمنین (ع) یا نزد یکی از ائمّه بخواند، البتّه حق تعالی این زیارت و دعای او را در نامه ای از نور بالا برد و مهر حضرت محمّد (ص) را بر آن زند و همچنین محفوظ باشد تا تسلیم نماید به قائم آل محمّد (ع) پس استقبال نماید، صاحبش را به بشارت و تحیت و کرامت. »[۱]این دعا با عبارت زیبای «السَّلَامُ عَلَیک یا أَمِینَ اللهِ فِی أَرْضِهِ وَ حُجَّتَهُ عَلَی عِبَادِه »[۲] آغاز می شود: «سلام بر تو ای امین خدا بر روی زمینش و حجّت او بر بندگانش!»

این پذیرفته عقل است که نماینده و سفیر و قائم مقام هر صاحب منصبی به شرط داشتن صفت امانتداری در آن سمت منصوب شده و به او اختیارات و حقّ امضای حکم و فرمان داده می شود. گاه از این چنین نماینده ای با عنوان نماینده تامّ الاختیار یاد می شود. چنین است که آن نماینده، با گذار از مراتب سختی از آزمون ها و آموزش ها و پس از اثبات امانت داری، به عنوان امین سرّ و خزاین آن صاحب منصب انتخاب و منصوب شده است. امام رضا (ع) درباره امام و مسئولیت هایش می فرماید:«الْإِمَامُ أَمِینُ اللهِ فِی أَرْضِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَی عِبَادِهِ وَ خَلِیفَتُهُ فِی بِلَادِهِ وَ الدَّاعِی إِلَی اللهِ وَ الذَّابُّ عَنْ حَرَمِ الله؛ [۳]

امام، امین خدا در روی زمین و مخلوقاتش و حجّت و راهنمای او بر بندگانش و خلیفه خدا در بلادش و دعوت کننده [مردم ] به سوی خدا و دفاع کننده از حریم او می باشد. » توصیفات ارائه شده در ادعیه و زیارات مأثور، حکایت از صلاحیت فوق العادّه ائمّه هدی (ع) در پیشگاه خداوند متعال می کند و زائر بعد از ذکر این صلاحیت و مقامات و اعتراف درباره آنها، خود را متعهّد در پیشگاه امام شناخته و در عهد او درمی آید تا وظیفه خویش را در برابر ایشان به انجام برساند. آگاهی و وقوف امام درباره علوم و اسرار ناب الهی، مجرایی است که ایشان را مجهّز می دارد تا در برابر هیچ پرسش و معمّایی ناتوان نگشته و به بهترین وجه از عهده حلّ آنها برایند.

حسابگر خلق

حضرت امیر (ع) می فرمایند: «و من کسی هستم که شماره هر چیزی را به تعدادش می دانم به وسیله آن، علمی که خداوند در من به ودیعت نهاده است و به وسیله اسراری که او به محمّد (ص) آموخته است و محمّد (ص) با من در در میان گذاشته است. »[۴]

منم امانت دار خداوند

امیرمؤمنان (ع) فرمودند: «منم بنده خدا و برادر رسول خدا (ص) و منم امانت دار خدا و گنجینه دارش و منم پیمانه راز و حجابش. »[۵]

تنها در، به حصار رازهای خداوند

امام صادق (ع) می فرمایند: «هر که بدون شنیدن و فراگرفتن از امامی صادق، خدا را پرستش کند، قطعاً خدا ملازم رنج و مشقّتش سازد [خدا ملازم سرگردانی و رنج و مشقّتش نماید] و کسی که ادّعای شنیدن کند، از غیر دری که خدا آن را گشوده، مشرک است و آن دری است ایمن (و نهاده) بر حصار راز پنهان خدا. »[۶]

اسرار خداوند نزد ماست

ابوبصیر می گوید: امام صادق (ع) فرمودند: «ای ابا محمّد! همانا به خدا که سرّی از سرّ خدا و علمی از علم خدا نزد ماست که به خدا! هیچ فرشته مقرّب و پیغمبر مرسل و مؤمنی که دلش را به ایمان آزموده، آن را تحمّل نکند. به خدا سوگند! که خدا آن را به احدی جز ما تکلیف نفرموده و عبادت با آن را از هیچ کس جز ما نخواسته و نیز نزد ما سرّی است از سرّ خدا و علمی است از علم خدا که ما را به تبلیغش مأمور فرموده و ما آن را از جانب خدای عزّوجلّ تبلیغ کردیم و برایش محلّی و اهلی و پذیرنده ای نیافتیم تا آنکه خدا برای پذیرش آن، مردمی را از همان طینت و نوری که محمّد و آل و ذرّیه او (ع) را آفرید، خلق کرد و آنها را از فضل و رحمت خود ساخت؛ چنان که محمّد و ذرّیه او (ع) را ساخت. پس چون ما آنچه را از جانب خدا به تبلیغش مأمور بودیم، تبلیغ کردیم، آنها پذیرفتند و تحمّل کردند. [تبلیغ ما به آنها رسید، ایشان هم پذیرفتند و تحمّل کردند] و یاد ما به آنها رسید. پس دل های ایشان به شناسایی و به حدیث ما متوجّه گشت. اگر آنها از آن طینت و نور خلق نمی شدند، این چنین نبودند. نه به خدا! آن را تحمّل نمی کردند. »[۷]

منم مؤتمن سرّ

نعمان بن سعد از امیرمؤمنان (ع) نقل می کنند: «منم حجّت خداوند و منم خلیفه او و منم صراط خداوند و منم باب الله و منم گنجینه های علم خدا و منم امانت دار در [حفظ] سرّ او و منم امام مردم بعد از بهترین مخلوقات محمّد، نبی رحمت (ص). . . »[۸]

در روایتی از یونس بن ظبیان از حضرت امام صادق (ع) نقل شده است که ایشان فرمودند:«یونس! هرگاه علم صحیح خواستی، آن را از اهل بیت پیامبر (ص) بگیر. علم را به ما داده اند و حکمت را برای ما تشریح کرده اند و فصل الخطاب خداوند، ما را برگزیده و به ما چیزی داده که به احدی در جهان نداده است. »[۹]

بلندای مقامات اهل بیت (ع)، به قدری رفیع است که درک حقیقت آن از حدّ توان و ظرفیت محدود انسان های معمولی خارج است. از همین روست که بیان می کنند حدیث ایشان و امر ایشان صعب مستصعب است و جز پیامبران مرسل، ملائک مقرّب و قلب آدم هایی که خداوند آن را مهیا کرده و آزموده، ساخته و قادر به تحمّل آن همه نیست.

در روایتی، عبدالرّحمن بن کثیر از حضرت صادق (ع) نقل کرده است که فرمودند: «چند نفر خدمت امام حسین (ع) رسیده و عرض کردند: با ما سخن بگو در مورد فضل و مقامی که خدا به شما عنایت کرده است!امام فرمودند: «شما طاقت آن را ندارید و نمی توانید تحمّل کنید!»گفتند: چرا ما می توانیم تحمّل کنیم. فرمودند: «اگر واقعاً تحمّل دارید، دو نفرتان بروید کنار تا با یک نفر از شما صحبت کنم. اگر او توانست، برای شما نیز خواهم گفت. »

آنگاه دونفرشان به کناری رفتند و حضرت با یک نفر از آنها صحبت کرد. آن مرد از جای حرکت کرد؛ در حالی که هوش از سرش پریده بود و با حالت مخصوص که حاکی از بی تابی تمام بود، رفت. آن دو نفر دیگر که دوستش بودند، با او صحبت کردند؛ ولی او نتوانست به آنها چیزی بگوید و سپس هر سه نفر رفتند. »[۱۰]

واسطه فیض خداوند منّان

فیض، بخشش، عطا و لطف بسیار است. عطیه ای الهی که از ابر رحمت سرازیر شده و ظرف هر خواهش گری را لبالب می کند. به قول جناب سعدی شیرازی:

وز آنچه فیض خداوند بر تو می باشد

تو نیز در قدم بندگان او می باش

در اصطلاح صوفیه، «فیض» القای امری است در قلب، به طریق الهام بدون تحمّل زحمت کسب و اکتساب. [۱۱]

به قول خواجه شیراز، حافظ:

بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود

این همه قول و غزل تعیبه در منقار ش

اهل لغت، فیض را به معنای فزونی و در مقابل غیض، به معنای اندک ذکر می کنند. از این جهت، حق را مبدأ فیاض خوانند که فیضش علی الدّوام بر موجودات وارد می شود. [۱۲]در حوزه تفکر دینی و ولایی، انبیای عظام الهی، اولیاء و ائمّه معصومان (ع) را واسطه فیض خداوند متعال می شناسند. این سخن به فقدان قابلیت و شایستگی دریافت فیض مستقیم در مخلوقات برمی گردد. از این رو، خداوند متعال، از روی لطف، مردانی برگزیده و قابل را واسط انتقال فیض و کمال به سایرین قرار داده است. به عبارت دیگر، جمله مخلوقات و ساکنان عالم امکان، تحت ولایت اولیاءالله (انبیاء، رسل و ائمّه (ع)) کسب فیض می کنند. اینان واسط و وسیله اند که به اذن الله، تکفّل امور مخلوقات بر عهده اشان گذارده شده است.