پاورپوینت کامل وضعیت احزاب در اسرائیل ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وضعیت احزاب در اسرائیل ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وضعیت احزاب در اسرائیل ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وضعیت احزاب در اسرائیل ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۸۵

مقدّمه

تاریخ احزاب سیاسی در اسرائیل، به دوران قبل از تشکیل رژیم صهیونیستی برمی گردد. محور مشترک کلّیه این احزاب، تشکیل «اسرائیل بزرگ» بود. صهیونیست ها طی دوران سرگردانی در اروپا، به دلیل ضدّیت عمومی مردم این قارّه نسبت به صفات و عملکردهای خاصّ سیاسی، اخلاقی یهودیان، به تأسیس هسته های اوّلیه تشکیلات سیاسی روی آوردند. در حقیقت، صهیونیست ها به موازات رسوخ در سیستم و شبکه های مالی جهانی، اقدامات گسترده ای در جهت تبدیل آن به قدرت سیاسی انجام دادند. لذا تاریخ برپایی احزاب صهیونیستی، به دوران قبل از جنگ جهانی اوّل برمی گردد. مرکز ثقل ساختار سیاسی رژیم اسرائیل را در مرحله نخست باید در وجود احزاب و میزان قدرت آنها جست وجو کرد؛ چرا که احزاب، از جمله اصلی ترین مراکز قدرت در این کشور به شمار می آیند.

هر حزبی که قادر باشد اکثریت آراء را در انتخابات پارلمانی (کنیست) نصیب خود سازد، سرنوشت سیاسی اسرائیل را نیز به دست می گیرد. به بیانی دیگر، حزب، بر پارلمان، مقام نخست وزیری و هیئت دولت تکیه خواهد زد. برخی معتقدند اسرائیل دارای دمکراسی خاصّ جامعه صهیونیستی است؛ دمکراسی هدایت شده ای که نظارت و دخالت خشن نهادهای پنهان دولت بر آنها، همواره مانع اساسی در راه دست یابی به یک دمکراسی بوده است. سرکوب نهادهای دمکراتیک، همچون جنبش صلح، هواخواهان اصلاحات سیاسی و جنبش های حقوق بشر توسط دولت اسرائیل، از جمله مدارک متقن دالّ بر یک سیستم خشن سیاسی غیر دمکراتیک در این کشور است. دستگیری و محاکمه افراد مظنون به صلح خواهی در اسرائیل و ارتباط داشتن با فلسطینیان، تا قبل از روی کار آمدن اسحاق رابین در سال ۱۹۹۲ م. از جرم های سنگین محسوب می شد. احزاب سیاسی اسرائیل در یک فرآیند غیردمکراتیک عمل می کنند. کلّیه تصمیمات و سیاست گذاری در احزاب، تنها توسط یک هیئت مشخّص رهبری کننده، تهیه و تصویب می شود و مجموعه کادرهای حزب، همچون سازمان ها و تشکیلات سیاسی چپ در یک بی هویتی آشکار به سر می برند.

به طور کلّی، احزاب در اسرائیل به سه گروه احزاب راست گرا، چپ گرا و مذهبی تقسیم می شوند. در هریک از این سه گروه، چندین حزب کوچک و بزرگ قرار دارند. در کنار این احزاب، تعدادی گروه های کوچک وجود دارند که تمایل به صلح با اعراب داشته و در محافل سیاسی اسرائیل، به عنوان گروه های صلح طلب از آنها یاد می شود. تعدادی دیگر از احزاب اسرائیلی نیز قبل از تشکیل اسرائیل ایجاد شده اند که به لحاظ گرایشات سیاسی، جزو احزاب چپ گرا محسوب می شوند.در بررسی پاورپوینت کامل وضعیت احزاب در اسرائیل ۷۰ اسلاید در PowerPoint به چند نکته اساسی برمی خوریم که به ترتیب به آنها پرداخته می شود:

نخست: تضادهایی میان رهبران اصلی در یهودیت (یهدوت)، یعنی ارتودوکس- اصلاح گرا- و محافظه کار وجود دارد: اختلافاتی در میان این سه، پیرامون مفهوم دین و مضامین آن و فرایض دینی و رابطه میان دین و قومیت و تداوم زبان و مدرنیته و ماهیت رابطه یهود و غیر یهود وجود دارد و این مناقشه از سال های ۱۷۸۰ تا ۱۸۸۰ م. تداوم داشته و اگرچه برای مدّتی فروکش کرده بود، امّا امروز با شدّت و قوّت به عرصه دین و سیاست بازگشته و بیشتر و عمیق تر از صرفاً یک مشکل شده است. این موضوع اکنون سبب یک نوع جدایی حاد میان متدینان و سکولارها، در سطح سیاسی و اجتماعی شده است.

و بدین سان، همان گونه که خبرنگار شبکه اوّل تلویزیون اسرائیل در ۲۵/ ۸/ ۲۰۰۰ گفته است، مهاجران صهیونیست خود را در داخل جامعه ای می یابند که رشد آن به دلیل فراوانی رنگ ها و نژادها و بینش ها و اهداف کامل نشده و هرگز نیز به تکامل نخواهد رسید. در جنگ داخلی در اسرائیل تشخیص بلوک های متخاصم از طریق پوشش های ظاهری آنان بسیار آسان است. یک جناح، پوششی، همچون اکثر ما داشته و خواهان دولتی، همچون «کالیفرنیا» یا «ساحل طلایی» و جناح دوم جامه سیاه بر تن کرده و ریش ها را به حال خود رها کرده و خواستار دولتی دینی است که خاخام ها و قوانین شریعت یهودی (الهالاخاه) بر آن حکم براند.

در این موضوع نشانه های آشکاری مبنی بر وجود جنگ میان دو گروه دینی از یک سو و متدینان و دیگر گروه ها از سوی دیگر وجود دارد. بنابراین اگر برای مثال به ساحل بنگریم، مشاهده می کنیم که متدینان با حال و هوای دینی قدیم به استقبال سال نو می روند و سکولارها، مانند تپّه های ماسه ای علّت دیگری را در عید مشاهده کرده و آن را بهره مندی از پرتو خورشید می دانند؛ دو دنیا در یک ساحل؛ امّا این ساحل از آن کیست؟ این اسرائیل متعلّق به کیست؟

آیا از آنِ کسانی است که در مدارس دینی درس می خوانند و تعداد آنها به حدود ۰۰۰. ۶۷ نفر می رسد و اکثر آنها از نسل ۴۰، ۵۰ سال بوده و بودجه های اختصاص یافته از سوی حکومت را دریافت می کنند؛ بدون اینکه حتّی یک کار مفید انجام دهند؛ در حالی که فرزندان آنان نیز حدود ۴۰% دانش آموزان و دانشجویان مدارس و دانشگاه ها را تشکیل می دهند.

یا اینکه اسرائیل متعلّق به تامی بیر، فیلسوف لیبرال هاست که هیچ فرصتی را برای حمله به گروه های «حریدیم» از طریق برنامه تلویزیونی «بولوتیکا» از دست نمی دهد، این گروه ها کسانی هستند که ساکنان اسرائیل حتّی از فکر تسلّط آنان بر دولت و تحمیل حاکمیت و نژادپرستی شان بر دیگران به وحشت می افتند. آنها به طور آشکار تصریح کرده اند که به لحاظ عملی از این مردم نبوده و باید برای تحمیل وجود و حفظ خود بجنگند.

آنان امروز می پرسند، چگونه زندگی کنیم؟ در حالی که متدینان «شاس» و غیره، راه ها و رستوران ها و مکان های سرگرمی و غیره را در روز شنبه می بندند. آه کاش می توانستیم گرین کارت بگیریم و این مکان را بدون هیچ گونه تأسّف و ناراحتی ترک کنیم.امّا سؤالی که اکنون خود را بر ما تحمیل می کند این است که چگونه مردم از احزاب دینی به ویژه شاس می ترسند و چگونه این حزب پا به عرصه وجود گذاشته است؟

برای پاسخ به این سؤال باید به جریان اوّل، یعنی یهودیت ارتدوکسی بازگردیم که تنها به دین یهودی ایمان داشته و آنها را تنها منبع برای هویت یهودی می داند و از این رو، در تلاش برای تبدیل اسرائیل به حکومتی دینی است که مبادی تورات و قوانین الهاخاه یا شریعت بر آن حکم می راند و مذهب ارتدوکسی از همین جا شکل گرفته است. واژه یهودی ارتدوکسی برای اوّلین بار در سال ۱۷۹۵ م. توسط یهودیت تصدیق کننده «تورات» مورد استعمال قرار گرفت و ارتدوکس بیانگر دو گروه است:

۱- ارتدوکس بدون هرگونه تمایزی و اینان از یاوران صهیونیسم هستند؛

۲- به افراطیون ارتدوکس اطلاق می شود که تنها به جنبش صهیونیسم اذعان داشته و اعتقادی به سکولاریسم و حکومت ندارند.باور ارتدوکس بر این اساس استوار است که دین یهودی دین عمل و نظام زندگی است و دارای ۶۱۳ فریضه واجب است و قوانین شریعت (الهالاخاه) مصلح دین و دنیا است و دولت شریعت و تورات سه جریان دارد که به احیای آن فرا می خواند.

جریان اوّل: در احزاب صهیونیستی و دینی تجسّم یافته و شامل المزراحی و عامل مزراحی می شود که بعداً در قالب المفدال و شاخه انشعاب یافته از آن حزب موراشا یا میراث و حزب میماد یا همان عقلانی های یهود تشکل پیدا می کند.

جریان دوم: شامل احزابی است که صهیونیسم را به عنوان یک عقیده انکار کرده و برپایی دولت را صرفاً برای خداوند به رسمیت می شمارند که برخی از آنها عبارتند از:

۱- جریان حریدی ستیزه جو که به تمامی شیوه های زور در برابر بیگانگان ایمان دارد؛

۲- حزب آگودات اسرائیل (یا حزب کارگر دینی)؛

۳- باعالی آگودات.

و در سال ۱۹۸۴ سه حزب حریدی ستیزه جوی دیگر پا به عرصه وجود گذاشت که عبارتند از:

۱- حزب شاس (یا نگهبانان تورات)؛

۲- حزب دیگل هتورات (یا علم تورات)؛

۳- حزب تامی (جنبش سنّت های اسرائیل).

امّا جریان دینی سخت گیر سومی نیز وجود دارد شامل:

۱- گروه های حسیدی سمطار؛

۲- ناتوری کارتا؛

۳- فرقه حریدی:

این جریان حریدی هم اکنون خود را به گونه ای مطرح می کند که گویا تنها راه حلّ یهودی ممکن است و این گروه تنها به تعصّبات دینی خود قابل تشخیص نیستند؛ بلکه حتّی پوشش های آنها نیز با لباس های متدینانی، مانند گروه «گوش ایمونیم» که بر روی سرهایشان کلاه هایی بافته شده از جنس های گوناگون قرار می دهند متفاوت است و نیز از جمله مواردی که موجب تمایز آنها می شود، آن است که بر روی کمرهایشان (نوارهای سیسی) که عبارت از هشت رشته، چهار نوار به رنگ آبی و چهارتای دیگر به رنگ سفید، قرار می دهند و رشته موهایی بافته شده از گوش های آنها آویزان است.در اینجا لازم است اشاره ای به باندهای افراطی و نژادپرست دینی جدید نیز بنماییم:

۱- باند مایر کاهانا؛

۲- گروه زو آرتسینو؛

۳- زنان در سبز؛

۴- جنبش سیاسی که بعد از سال ۱۹۷۴ م. توسط شارون بنیان گذاری شده و موسوم به شلومو تزیون است. اخیراً و البتّه بار آخری نیست که گروهی با مذهب ماسورتی که در عبری به مفهوم سنّتی می باشد، به مخالفت با یهودیان متعصّب (هالاخاه) پرداخته و آنچه بیش از همه سبب خشم و برانگیختگی یهود ماسورتی شده است، تأکید خاخام های ستیزه جو بر این موضوع است که تمامی سخنان و افعال خاخام های ماسورتی باطل است.

با بازگشت به شاس، در می یابیم که این جنبش، در نتیجه مناقشات دینی- دینی که مهم ترین موضوعات مناقشات اجتماعی را در اسرائیل تشکیل می دهد، پدیدار شده است.این یک مناقشه کهن است که همواره قرین و همراه دولت اسرائیل قبل از تأسیس آن بوده و هنوز مظاهر تبعیض بر نهادهای رسمی اسرائیل غالب و حاکم است و با وجود تلاش های انجام شده درگذشته و حال، شاس با گذشت زمان یکی از پدیده های متمایز در درگیری های فرقه ای در داخل دین یهود است.به ویژه اینکه این حزب در پاسخ به تمایز میان «اشکنازی ها» و «سپاردیم» در داخل جنبش آگودات اسرائیل در سال ۱۹۸۳ م. برپا شد و به سرعت در انتخابات «کنست» در سال ۱۹۸۴ م. شرکت کرد و در همان سال در حکومت وحدت ملّی مشارکت داشت و از آن زمان شاس در حکومت های ائتلافی با ویژگی خود، تخم مرغ گوسفند (اگر این نام گذاری درست باشد) شرکت داشت و علّت این نام گذاری این است که این حزب همواره محور بحران ها بوده؛ امّا هدف اوّل و آخر آن کسب مال و ثروت بوده است.

باید اشاره کرد که با وجود اموال فراوانی که به جیب خاخام های شاس سرازیر می شود، مطالعات و آمارها بر این موضوع تأکید می کند که فقر در میان بنیادگرایان ترسناک است. البتّه یکی از خاخام هایی که از بیشترین افراطگرایی و وسواس و نژادپرستی برخوردار است، یعنی عبادیا یوسف، می گوید: بالا رفتن قدرت شاس نباید موجب هراس دیگران از اوج گرفتن ارزش قوانین مذهبی شود.

امّا مهم ترین بخش سخنان خاخام عبادیا یوسف همان است که در روزنامه «یدیوت آهارونوت» در تاریخ ۱۳/ ۸/ ۲۰۰۰ م. به قلم سیور پلوتسکر به چاپ رسیده است. او می گوید: نزدیک به ۸۰% اسرائیلی ها بر این باورند که سخنان خاخام عب