پاورپوینت کامل زندگی را بدون امام تعریف کرده ایم ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زندگی را بدون امام تعریف کرده ایم ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زندگی را بدون امام تعریف کرده ایم ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زندگی را بدون امام تعریف کرده ایم ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۷

انسان امروز با تمام هزار و یک مشغله اش، اگر یکی از عزیزانش، مادر، پدر. . . حتّی یک دوست را چند روزی نبیند، دلش تنگ می شود و طاقتش طاق و شرح حالش شاید می شود این شعر:

خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

امان از روزی که این دوری همراه باشد با بی خبری!

تا سراغ و نشانی از عزیزش نیابد، حتّی ضروری ترین کارهای روزانه اش را نمی تواند انجام دهد. سال های سال است نمی دانیم ناب ترین مخلوق زمان که زنده است و حی و حاضر، کجاست و ما خیلی راحت به غیبت عزیزی عادت کرده ایم که دلسوزتر از مادر و مهربان تر از پدر بودنش برایمان و دعای هر روزش در حقّمان، قصه نیست. راستی ما را چه شده؟!

عجیب دل هامان آرام است در این همه دوری و بی خبری! فراق از این حجم مهربانی را خوب تاب آورده ایم! مگر نه اینکه اماممان حی و حاضر است و موجود؟ در روایت آمده امام مثل «کعبه» است. شما باید سراغش بروید و گرد آن بچرخید!! باید محلّ رجوعتان باشد. حقیقتاً هرقدر دقیق تر شویم، درمی یابیم داریم زندگی مان را می کنیم و ظاهراً بی هیچ بی قراری، نیاز و شاید ضرورتی نمی بینیم که به ایشان مراجعه کنیم و. . . گردشان پروانه وار بگردیم!

خیلی دغدغه مند باشیم از جهت وظیفه، خود را ملزم می کنیم برای فرج امام دعا نماییم و درصد ناچیزی از ما هم که حدّاقل شناختی پیدا کرده و تا حدّی با ضرورت این مقوله آشنا شده ایم، بخشی از زندگی مان را به فعّالیت مهدوی اختصاص می دهیم. در قداست و ارزش اینها هیچ شکی نیست؛ امّا سؤال این است: آیا همین قدر بی قراری در بی خبری و غیاب قطب عالم امکان، امام حی و حاضر، کافیست؟ یا با فرض کافی بودن، چند درصد جامعه همین حدّاقل دغدغه را دارند؟

حقّاً امام چقدر در متن زندگی ما حضور و بروز دارد؟ بی شک خیلی ناچیز است. نمی توانیم کتمان کنیم که این بی تفاوتی ما در فقدانش دلیل محکمی است بر این ادّعا. راستی چه چیزی باعث شد امام جایگاه حقیقی خویش را در تعریفمان از زندگی از دست بدهد؟؟ انگار جوابش را باید در متن سؤال جست وجو کنیم! تعریفمان از زندگی. . .

بهترین تعریف از زندگی در جواب این آیه شریفه «فَأَینَ تَذْهَبُونَ» نهفته است. به کجا می روی ای انسان؟ و نهایتاً این طور یا شبیه به این، جواب خود را می دهیم: امروز تمام تلاش من اینست: کسب علم و دانش و طی کردن مدارج علمی، بعد از آن یک شغل مناسب، داشتن خانه و خانواده ای امن و آرام. در کل، در پی رسیدن به شأن اجتماعی و رفاه حدّاکثری هستم. با نیم نگاهی به شرایط زندگی در کشورهای پیشرفته، نهایتاً زندگی درخور شأنم می خواهم. همین!

علاوه بر این، برای اینکه خدا و دینم را دوست دارم، امور دینی را هم حتّی الامکان رعایت می کنم. خب برای رسیدن به هیچ کدام از اینها نیازی به امام ندارم؛ هر چند حی و حاضر مراجعه کنم. به خودمان حق می دهم. با این تعریف بیراه نمی گوییم. نمی شود این ادّعا را هم کرد که انسان های بی مسئولیتی هستیم؛ چرا که رسیدن به این هدف ها اصلًا کار ساده ای نیست و نیازمند نظم و برنامه ریزی است؛ البتّه از جنس نظم اروپایی. می دانید مشکل اصلی کجاست؟

با این تعریف، آنچه ما از زندگی می خواهیم آن چیزی نیست که باید بخواهیم! مثل این است که به قصد دیدن فیلمی راهی سینما شویم، این قدر در سالن سینما سرگرم خرید تنقّلات شویم و یک دفعه ببینیم فیلم تمام شده است و ما بدون اینکه ذرّه ای به آنچه که به قصدش آمده بودیم، رسیده باشیم، باید از در خروجی خارج شویم. خب حالا مگر باید از زندگی چه می خواستیم که نخواستیم؟

در منابع آمده: شیعه آدم شدن می خواهد! و آدم شدن فقط در ارتباط با انسان کامل به دست می