پاورپوینت کامل فراموشان ۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فراموشان ۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فراموشان ۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فراموشان ۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

حال ای سگان، کاش مهلتی می دادید، به من که پست ترین این مردمانم، و اسم رویم گذاشته اند: قیس القطیفه!

کاش لحظه ای دندان بر جگر گذاشته و گوش فرامی دادید و می دیدید که بر من چه گذشته است! آن وقت شاید هیچ وقت حسرت
زندگانی ما آدمیان را نمی خوردید.

می بینید که با من چه کردند! میان زباله ها نشسته ام و زخمهایم را با سفال می تراشم. گفتند که طاقت بوی ناخوشایندم را ندارند
و زخمهای کریهم را نمی خواهند ببینند. زن و فرزندانم را از من دور کردند و مرا آوردند در این مزبله رها ساختند. برادر زنم آورد!
آن کفتار پیر سگ کش. می دانید! وقتی از شما سگان یکی هار می شود، اوست که می آید برای کشتنش. و مرا چون سگی هار آورد و
اینجا رها کرد. هرچه نالیدم و التماس کردم، گوش نداد. می گفت: وقت مردنت رسیده، قیس! و از روی گاری پرتم کرد میان
زباله ها. همه بودید و دیدید. ایستاده بودید بالای بلندی و زبان سرختان بیرون بود.

این قدر نزدیکم نشوید! چه می خواهید از جانم؟ مگر من لاشه ام که می خواهید بدریدم؟ کمی عقب تر بروید! نفستان که به صورتم
می خورد، می لرزم… لااقل بگذارید سینه ام را خالی کنم! مگر فقط من بودم؟ کدام یک از این کوفیان نبودند؟ همه آنجا بودند.
آنهایی که توان جنگیدن نداشتند، مثل شما ایستاده بودند بالای بلندی. منتظر بودند که کار یکرویه شود. من میان سربازان بودم.
همه آمده بودند برای غارت. همه بودند. من هم یکی از آنها. وقتی نامه نوشتند که بیا این حسین، من هم بودم.

مگر آنها نبودند که مسلم را تنها گذاشتند، و گماشتگان پسر مرجانه در کنج در خانه طوعه او را به سنگ و تیر مجروح کردند و
گرفتند؟! یادشان رفته وقتی مسلم از مسجد بیرون آمد، هیچ یک از آنها پشت سرش نبود! مگر من او را غریب و تنها در کوچه های
تاریک رها کردم؟ مگر همه نخزیدند به کنج خانه ها، که من هم نرفته باشم؟ خب، زن و فرزند داشتم و از پسر زیاد، مثل شما سگان
می ترسیدم. مگر یادم رفته بود که پدرش با پدران ما چه کرد؟ آنها را از همین نخلهای کوفه به دار آویخت و دست و پایشان را برید.
عبیدالله پسر همو بود! با شمشیر آخته و انبان پر از طلا آمده بود و من یکی از این مردمان، بیشتر نبودم.

این قدر نزدیکم نشوید. من از زبانهای سرختان می ترسم. بگذارید حرفهایم را تمام کنم. این قدر به طرفم دندان قروچه نروید.
عاقبت در چنگال شمایم، ای سگان آدمخوار!

هان ای درنده خویان، ما کمتر از شما بودیم! مگر آن روز که جنازه های بی سر مسلم و هانی را توی کوچه ها می کشاندند، فقط من
هلهله می کردم؟ تمام مذحجی ها هم بودند. او که بزرگ قوم آنها بود، و آن هجده هزار نفری که با مسلم بیعت کرده بودند، کجا
بودند؟ وقتی آنها خوشحالی می کردند، من چه کاره بودم که اخم کنم؟ به خدا همه بودند; همه این کوفیان که حالا مرا پیش شما
رها کرده اند! می خواهید اسم تک تک شان را بگویم؟ گوشت تن آنها تردتر از گوشت گندیده من است! چرا این طور به طرف پارس
می کنید؟ نزدیکم نشوید!…

کاش امانم می دادید که مشت همه این رسوایان را پیش شما سگان کوفه باز کنم! کاش برای دریدنم این همه شتاب نمی کردید،
حالا که میان این مزبله