پاورپوینت کامل حماسه های پهلوانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حماسه های پهلوانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حماسه های پهلوانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حماسه های پهلوانی ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

پهلوان حاج سیدحسن رزاز و حاج محمدصادق بلورفروش

خان حاکم دستهایش را روی شکم برآمده اش به همدیگر قفل کرده بود و در حال راه رفتن با انگشتهای کلفتش روی آن می کوفت.
متفکرانه در طول تالار قدم می زد و پس از هر چند قدم می ایستاد و با دستهایش، چانه پهنش را می خاراند و به پهلوان باشی، چپ
چپ نگاه می کرد و دوباره شروع به قدم زدن می نمود. بالای تالار که رسید سر جایش ایستاد، سرش را بلند کرد و رو به پهلوان گفت:

«خب حالا میگی که چی؟ آقا حرمت داره، آقا بزرگواره، آقا ساداته! این حرفها همش به جای خود، اما باید تکلیف پهلوان پایتخت
معلوم بشه یا نه؟ خب هر چه که باشد، آقا پهلوانه و باید کشتی بگیره، تعارف هم نداره! این که حاج محمدصادق حاضر نمیشه با آقا
کشتی بگیره معنی نداره. بالاخره این دو نفر باید با هم کشتی بگیرن تا تکلیف معلوم بشه! از همه این حرفها گذشته، این نظر
حضرت والاست! ایشان وقت تعیین کرده اند و فرموده اند که باید حاج سیدحسن رزاز و حاج محمدصادق بلورفروش دو پهلوان
بزرگ ایران، عصر عید نوروز مقابل شاه کشتی بگیرن!»

پهلوان یداله که پهلوان باشی (۱) دربار شاه بود، با دستپاچگی گفت: «بله قربان! متوجه فرمایشهای شما هستم. ما هم همه سعی مان
را کردیم، ولی این دو نفر حاضر به کشتی نیستند!»

خان حاکم با بی حوصلگی گفت:

«خب چی میگن؟»

پهلوان باشی گفت: «قربان همین هفته قبل برای چندمین بار با حاج محمدصادق صحبت کردم و بهش گفتم، پهلوان شما بالاخره
باید با حاج سیدحسن کشتی بگیری تا تکلیف پهلوان پایتخت معلوم بشه، مردم کشتی نگرفتن شما را به حساب ترس میذارن!
میگن حاج محمدصادق از سیدحسن رزاز می ترسه که حاضر نمیشه با او کشتی بگیره!»

خان حاکم گفت: «خب، خب چی گفت؟»

«قربان آنقدر عصبانی شد که من نزدیک بود از ترس قالب تهی کنم; بعد هم گفت:

«حاج سیدحسن رزاز باعث افتخار و سربلندی پهلوانان ماست. همه عزت و بزرگی ما از آقاست. ایشان علاوه بر مقام جهان پهلوانی،
در تقوی و جوانمردی و فضیلت سرآمد روزگار هستند. او مثل اجداد طاهرینش پاک است، هیچکس به خاطر ندارد که آقا ذره ای از
راه تقوی و جوانمردی دور شده باشد. ایشان سرور ما هستند. مردم هر چه می خواهند بگویند. من حاضر نیستم به خاطر مقام
پهلوان پایتختی به اولاد پیغمبر ذره ای بی احترامی بشود.»

روز بعدش به سراغ حاج سیدحسن رفتم و گفتم:

«آقا همه جا پیچیده که حاج محمدصادق بلورفروش پهلوان اول مملکته! تا وقتی که شما حضور دارید، حاج محمدصادق چه کاره
است که مقابل شما عرض اندام بکنه. باید تکلیف این کشتی را روشن بکنید، باید آنچنان حاج محمدصادق را جلوی همه به زمین
بزنید و از سکه بیندازید تا دیگر کسی جرات نکند از این حرفها بزند.»

خان حاکم که برق خوشحالی در چشمانش می درخشید، پرسید:

«خب حاج سیدحسن چی گفت؟»

«هیچی قربان، نگاه بی تفاوتی به من انداخت و گفت: یداله تو پهلوان باشی هستی و نان دربار را میخوری; اما من نانخور کسی
نیستم. من نان بازویم را می خورم و حاضر نیستم، برای مقام پیش کسی سر خم کنم. دیگه اون روزهایی که پادشاهان ظالم،
جوانمردان این مملکت را برای تصاحب مقام جهان پهلوانی به جان یکدیگر می انداختند گذشته!

من به خاطر اسم و رسم حاضر نیستم، مردی مثل حاج محمدصادق بلورفروش را از سکه بیندازم. حاجی آدم با تقوا و خداشناسی
است. او مایه سربلندی پهلوانان ما است. من با او کشتی نمیگیرم!»

خان حاکم در حالی که چانه اش را می خاراند گفت:

«عجب! پس این دو نفر با هم دست به یکی کرده اند تا حرف ما را بشکنند.»

و دوباره دستهایش را روی شکم بزرگش در هم قفل کرد و با انگشتهایش روی شکمش ضرب گرفت. چند بار طول سالن را رفت و
برگشت و همینطور که قدم می زد، گفت:

«بالاخره باید فکری کرد. تو پهلوان باشی درباری، هر طوری شده باید راهی پیدا کنی که آن دو نفر را مجبور کنی تا با هم کشتی
بگیرند.

حاج سیدحسن خیلی بین مردم محبوب شده، برای خودش دم و دستگاه و بروبیایی راه انداخته. یه خورده فکرت را به کار بینداز،
صحبت سر کشتی و نقل پهلوانی که نیست! مردم شهر آن قدر که حاج سیدحسن رزاز را قبول دارند، حاکم تهران و دستگاه دولت و
زبانم لال پادشاه مملکت را هم قبول ندارند. آخه من نمی دانم، این آدم یک لاقبا چه جوری قاپ مردم را دزدیده و تو دل دوست و
دشمن جا باز کرده؟ پیر و جوان روی اسمش قسم می خورند. شنیدم هر کسی، هر کار و گرفتاری که داره، یک راست میره سراغ
اون و این آدم به تنهایی همه این مشکلات را حل میکنه. دیگه کم کم باید در نظمیه و دستگاه دولت را تخته کنیم و مملکت را دو
دستی تحویل آقا بدهیم. به حرف هیچکس هم توجه نداره، به دستگاه دولت و شاه هم که کمترین توجهی نمیکنه. ممکنه فکرهایی
توی کله اش باشه.

این آدم برای دولت خطرناکه! میفهمی چی میگم؟ برای همین هم باید او را از میدان به در کرد. باید هر طور شده پیش مردم
بی اعتبار بشه. تو باید کاری بکنی که حاج محمدصادق با او کشتی بگیره و او را شکست بده! تنها راه ممکن همینه، متوجه شدی؟»

پهلوان باشی با چاپلوسی گفت:

«قربان من فکر خوبی دارم. صبح روز جمعه، تو زورخانه نوروزخان جشن گل ریزانه (۲) .پهلوان رزاز از حاج محمدصادق و نوچه هاش
هم دعوت کرده تا برای ورزش به زورخانه نوروزخان بروند. فرصت خیلی خوبیه! حتما کار به کشتی هم میرسه. اگه خان حاکم آن
روز به زورخانه تشریف بیاورند، شاید بتوانیم آنها را رو در روی هم قرار بدهیم و به کشتی گرفتن مجبورشان کنیم. برای این کار
مرشد خیلی خوب میتونه به ما کمک بکنه.»

خان حاکم فکری کرد و گفت:

«فکر خوبیه، ولی تو اول باید با مرشد حرف بزنی و او را آماده کنی. من هم روز جمعه به زورخانه میام!»

صبح روز جمعه، در زورخانه نوروزخان غوغایی بر پا بود. بوی اسپند و کندر فضای زورخانه را پر کرده بود. پهلوانان و نوچه هایشان
دسته، دسته به زورخانه می آمدند. صدای ضرب و سلام و صلوات تا زیر بازارچه به گوش می رسید و توجه مردم را به خود جلب
می کرد. در بازارچه پامنار زندگی به آرامی جریان داشت. دکان داران و مشتریان به داد و ستد مشغول بودند. سبزی فروش ها و
میوه فروش های دوره گرد، با آوازی زیبا جنسهای خود را معرفی می کردند. زنهای محله زنبیل به دست با چادر و روبند مشغول
خرید روزانه و چانه زدن با فروشنده ها بودند. ورود کالسکه خان حاکم به بازارچه در حالی که فراشهای چماق به دست حکومتی در
جلو و عقب کالسکه می دویدند و راه را باز می کردند، آرامش بازارچه را بر هم زد. فراشهای خشن حکومتی هر چه را که در مسیر
کالسکه قرار داشت به کنار می انداختند و چرخ چی ها و فروشندگان دوره گرد از ترس ضربات چماق با سر و صدا هر یک به طرفی
می گریختند. همه می خواستند بدانند که خان حاکم این وقت روز برای چه به بازارچه پامنار آمده است. مغازه ها تعطیل شده بود.
دکان داران و چرخ چی ها و مردم کوچه و بازار همه ایستاده بودند و با نگاهشان مسیر عبور کالسکه را تعقیب می کردند. کالسکه در
انتهای بازارچه مقابل زورخانه ایستاد. مرشد کوچیکه در سردم (۳) نشسته بود و آتشدان را مقابل ضربش گرفته بود و آن را گرم
می کرد و آهسته ضرب می گرفت و از ورزشکارانی که وارد زورخانه می شدند، با ضرب و صلوات استقبال می کرد. آن روز مرشد دوبار
بر زنگ زورخانه کوفته بود، یک بار برای پهلوان حاج سیدحسن رزاز و یک بار برای پهلوان حاج محمدصادق بلورفروش. هنوز
ورزشکاران داخل گود نشده بودند. چند نفری با چای و شیرینی از مردم پذیرایی می کردند. گروهی از ورزشکاران در کنار گود با
حرکات نرمشی خود را گرم می کردند و عده ای دیگر سنگ (۴) می گرفتند.

خاک کف گود را با سنگ غلطان (۵) کوبیده و آب پاشی کرده بودند. صدای ضرب و زنگ بلند شد و فریاد مرشد زیر سقف زورخانه
پیچید. خوش آمدید، صفای قدمتان!

همه نگاه ها به سمت در برگشت. خان حاکم بود که با گروهی از فراشان و نگهبانان خود وارد زورخانه شد و پس از خوش و بش
کردن با مرشد و ورزشکاران روی سکوی مقابل سردم نشست. ورود ناگهانی خان حاکم تعجب ورزشکاران را برانگیخته بود.
بعضی ها سعی می کردند مراقب رفتار و حرکات خود باشند و عده ای دیگر فرصت خوبی برای خودنمایی پیدا کرده بودند، با اشاره
مرشد ورزش شروع شد. پهلوانان و ورزشکاران به ترتیب کسوت و مقام ورزشی وارد گود شدند و در جای خود ایستادند.
پهلوان باشی هم داخل گود شد، مرشد به علامت احترام و مقام پهلوانی او دوبار بر زنگ کوفت و با شدت ضرب را به صدا درآورد.
پهلوان باشی، خاک کف گود را بوسید و روبروی مرشد ایستاد.

حاج سیدحسن رزاز با قامت بلند و اندام ورزیده و موزون زیر سردم و روبروی پهلوان باشی ایستاده بود و حاج محمدصادق
بلورفروش هم با قد نه چندان بلند، اما پیکر تنومند و ورزیده کنار دست او بود.

پهلوان باشی رو به حاکم کرد و گفت:

«حضرت حاکم اگر اجازه بفرمایید، بنده به حکم اینکه پیرمرد هستم و افتخار مقام پهلوان باشی دربار را دارم با اجازه شما کارها را
تقسیم کنم.»

خان حاکم در حالی که سعی می کرد، شکم گنده اش را هر چه بیشتر جلو بدهد، بادی به غبغب انداخت و گفت:

«شما صاحب اختیارید پهلوان! هر کاری که صلاح می دانید، بکنید.»

بعد هم پهلوان باشی گفت:

«پس با اجازه بزرگترهای مجلس، شنا را جد سادات، پهلوان دوران حاج سیدحسن بروند که چابک هستند و ورزیده. میل را هم
پهلوان بزرگ زمان ما حاج محمدصادق بگیرند که تناور و قدرتمند هستند و سرپنجه های قوی دارند. پا را هم من میزنم که
پیرمرد هستم و کم قوت!» بعد هم به شدت خندید.

حاج سیدحسن و حاج محمدصادق نگاه معنی داری به هم کردند و لبخند کمرنگی بر لبانشان نقش بست.

پهلوان باشی رو به حاج سیدحسن کرد و گفت:

«پهلوان یا علی! پس چرا معطلی؟»

حاج سیدحسن به میان گود آمد، تخته شنا را وسط گذاشت و زانو زد و از همه رخصت طلبید. سایر پهلوانان هم زانو زدند و به
ضرب و آواز مرشد گوش سپردند. مرشد کوچیکه، با سرانگشتانش آهسته ضرب می گرفت و اشعار حماسی می خواند:

خوشدل نشوی از آنکه عنوان داری

یا آن که نژاد از کی (۶) و ساسان داری

بایست برهنه همچو شمشیر شوی

تا جوهر خویش را نمایان داری

مرشد طلب صلوات کرد و با بلند شدن صدای صلوات پهلوانان به روی تخته شنا قرار گرفتند و ورزش شروع شد.

مرشد هماهنگ با حرکات پهلوان ضرب را به صدا در می آورد و با اشعار حماسی ورزشکاران را تحریک می کرد.

در زورخانه جای خالی برای نفس کشیدن هم باقی نمانده بود. دور تا دور گود جمعیت برای دیدن پهلوانان از سر و کول هم بالا
می رفتند.

جمعیت زیادی هم دو در زورخانه پشت هم ایستاده بودند. پهلوان با چالاکی غیرقابل وصفی شنا می رفت و گاهی زیر چشمی به
حاج محمدصادق نگاه می کرد. شنا رفتن پهلوان از شمارش گذشته بود. بعضی ها زانوان را بر زمین گذاشته بودند.

و دور از چشم دیگران آهسته از زیر شنا رفتن در می رفتند. دیگر مرشد هم خسته شده بود و از توان افتاد بود. پهلوان از روی تخته
شنا بلند شد. بعد از شنا نوبت خم گیری و نرمش بود. پهلوان برای مرشد طلب صلوات کرد و شنا به پایان رسید.

به اشاره مرشد، ورزشکاران به سراغ میلها رفتند و هر یک میلی را به تناسب قدرت خود برداشتند. پهلوان باشی به کناره گود رفت و
بزرگترین و سنگین ترین میلهای زورخانه را برداشت و مقابل حاج محمدصادق قرار داد و در حالی که به حاج حسن نگاه می کرد با
کنایه گفت:

«گرز خورند پهلوان! یا علی پهلوان!»

حاج محمدصادق میلها را به دست گرفت و پس از کسب رخصت از مرشد شروع به گرفتن میل کرد. این حرکت هم به پایان رسید.

حرکتهای ورزشی به ترتیب انجام می شد، سرآخر پهلوان باشی پا زد و بعد از چرخیدن ورزشکاران، با دعای پهلوان باشی ورزش به
پایان رسید.

پهلوان باشی رو به مرشد و خان حاکم کرد و گفت:

«اختیار مجلس با بزرگترها است، حضرت حاکم بفرمایید که چه بکنیم!»

خان حاکم هم در حالی که خود را باد کرده بود گفت:

«پهلوان دیگه بهتر از این نم