پاورپوینت کامل نگاهی به داستان; بعد از نوزده ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به داستان; بعد از نوزده ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به داستان; بعد از نوزده ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به داستان; بعد از نوزده ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

سید مهدی شجاعی (متولد ۱۳۳۸) از نویسندگان پرکاری است که تاکنون بیش از شصت کتاب برای کودکان و بزرگسالان در
قالبهای داستان، قطعه ادبی و ترجمه منتشر کرده است. مهمترین آثار شجاعی بازنویسی های تاریخی – مذهبی اوست. این آثار
خود به چند دسته قابل تقسیم بندی است: مسائل تاریخ معاصر، داستانهای سایر پیامبران، داستانهای صدر اسلام، داستانهای
عاشورایی و داستانهای سایر ائمه (۱) که از آن میان کتابهای «کشتی پهلوگرفته » و «پدر، عشق و پسر» معروفترند. او چندین سال
سردبیر مجله رشد جوان بود. یکی از جدیدترین کتابهای شجاعی، «بعد از نوزده » است.

این کتاب داستان تشرف علی بن مهزیار اهوازی یکی از چشم انتظاران مشتاق زیارت امام زمان، علیه السلام، است که در این نوشته
مورد بررسی اجمالی قرار می گیرد.

خلاصه داستان

علی بن مهزیار نوزده سفر پی درپی به امید دیدار آقایش امام زمان، عجل الله تعالی فرجه، به حج رفته و هربار بی آنکه نشانی از ایشان
بیابد خسته و مایوس بازگشته است. اینک موسم حجی دیگر فرا رسیده و او بر سر دوراهی رفتن یا ماندن قرار گرفته است، از
یک سو اشتیاق به حج او را به رفتن می خواند و از سویی دیگر محروم ماندن از زیارت امام، علیه السلام، او را از رفتن دلسرد می کند.
سرانجام به دنبال خوابی که می بیند تصمیم نهایی اش را می گیرد و عازم حج می شود. سفر سخت او و انجام مناسک حج صد روز
به طول می انجامد اما او موفق به دیدار امام نشده است. شب آخر در کنار کعبه می نشیند و زار می زند و گلایه می کند. مردی
به سراغ او می آید و پس از گفتگویی کوتاه مژده می دهد که امام او را به سرای خویش دعوت نموده اند. علی بن مهزیار همراه مرد
روانه می شود، به خیمه امام می رسد و توفیق دیدار امام را – بعد از نوزده سال چشم انتظاری – می یابد و سه روز مهمان ایشان
می شود.

داستان «بعد از نوزده » عمدتا از زبان دانای کل روایت می شود و راوی نه تنها در همه صحنه های داستان حضور دارد بلکه اعمال
شخصیتها را نیز محک می زند و ارزش گذاری می کند. در آغاز داستان چنین می خوانیم:

«هرکس هم اگر جای او باشد به همین اندازه، خسته و دلشکسته و ناامید می شود. نوزده سال بی تابی و بی قراری; نوزده سال
چشم انتظاری و نوزده سفر; بی نتیجه! سفرهایی که هرکدام چند ماه به طول می انجامید و با خطرها و سختی های عجیب و غریب
همراه بود. اکنون حق دارد که در کنج خانه بنشیند; خبر مهیا شدن همسفرانش را بشنود، اما قدم به راه نگذارد!

اما دوستانش هم حق دارند از رفتار و کردار او تعجب کنند.»

و او به این ترتیب خواننده را در داوری کردن راهنمایی می کند.

ناگفته نماند که راوی برخلاف علی بن مهزیار توفیق دیدار امام را ندارد و به خیمه محبوب راه نمی یابد. بنابراین شجاعی در پایان
داستان از گفتگوی امام و علی بن مهزیار هیچ گزارشی نمی دهد و با ظرافتی درخور، داستان را چنین تمام می کند:

«حال علی بن مهزیار، حالی نیست که هیچ قلمی توصیف آن را بتواند. هیچ کس نمی تواند بفهمد که در آن میهمانی سه روزه، در
خیمه محبوب، بر علی بن مهزیار چه گذشته است. هیچ کس نمی تواند بفهمد که میهمانی سه روزه در خانه کسی که یک لحظه
دیدارش آرزوی همه انبیا و اولیاست، با علی بن مهزیار چه کرده است.»

شجاعی برای پرداخت شخصیت علی بن مهزیار از دو شیوه تک گویی و روایی بهره می گیرد. گاه گفته های خود علی بن مهزیار را
می آورد:

«آقای من! چگونه می توان عمری سر سفره ای نشست و صاحبخانه را ندید؟ چگونه می توان یک عمر از دستی روزی گرفت و چشم
به جمال صاحب دست باز نکرد؟ کاش می دانستم تو کجایی عزیز دل! چه سخت است بر من که همه را ببینم جز تو! چه دشوار
ست بر من که هیچ ترنمی، صدایی، نجوایی از تو نشنوم. چه شکننده است برای من که صدایم به تو نرسد و فریاد و ناله من به گوش
تو آشنا نگردد. جانم فدای تو ای والاترین آرزوی هر مشتاق!»

و گاهی نویسنده با توضیحات خود آنچه را می خواهد به خواننده القاء می کند:

«این صد روز اما برای علی بن مهزیار به اندازه صدسال، گذشته است. هر روز، چشم انتظار دیدار محبوب، صبح را شب کرده و شب
را به صبح رسانده. اما هیچ نشانی از او نیافته است. او فردا چگونه می تواند با دست خالی و دل شکسته به سوی شهر خود بازگردد؟»

با این همه، تنها چهره ای که از علی بن مهزیار مطرح می شود، چهره عاشق چشم انتظار است. اینکه او در چه عصری می زیسته؟
چگونه زندگی می کرده؟ چه شده که توفیق زیارت پیدا کرده؟ و سؤالاتی از این دست – که حتی در فضای داستان کوتاه می توانند
مطرح شوند – بی پاسخ می مانند. و خواسته و ناخواسته، علی بن مهزیار از مرز فرد بودن خارج