پاورپوینت کامل گفتگو با نادر طالب زاده;کارگردان مجموعه «عصر انتظار» – قسمت اول ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو با نادر طالب زاده;کارگردان مجموعه «عصر انتظار» – قسمت اول ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو با نادر طالب زاده;کارگردان مجموعه «عصر انتظار» – قسمت اول ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو با نادر طالب زاده;کارگردان مجموعه «عصر انتظار» – قسمت اول ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

آقای طالب زاده خیلی خوشحالیم که بالاخره شما را پیدا کردیم تا بتوانیم در محضرتان باشیم، از دوران کودکی تان برای ما بگویید.

بسم الله الرحمن الرحیم، ابتدا به ساکن چه سؤال سختی کردید، امروزه هرچه ابتکار و پویایی و تدبیر خاص هست، متعلق به
جوانهاست، متعلق به شماست. من از دوران کودکی ام مطلبی برای گفتن ندارم، فقط می توانم همین قدر بگویم آن چه که بعد از
انقلاب واقع شد، تناقض خاصی داشت و من شاهد برهه ای از تاریخ ایران بودم که بخشی از آن را دوران طاغوت تشکیل می داد که
منحصر به فرد بوده، فرض کنید برای مدتی در زندان اسیر باشید، قطعا این یک تجربه خاصی است. هیچ کس نمی تواند درک کند
چه بر شما گذشته است، مگر این که خودش تجربه کرده باشد. من هم دوران قبل از انقلاب را تا سن ۱۶ سالگی در ایران بودم، از
۱۶ سالگی به بعد به آمریکا رفتم، تا آن تاریخ هم آن فضایی را که شاهد بودم فضای مخصوص قبل از انقلاب بود. از سال ۵۰ و ۵۱،
ایران حال و هوای قبل از دوران متحول شدن را طی می کرد. در مجموع دوران آشفته ای بود، مملکت ما متعلق به خودمان نبود و
در واقع اسیر سیاستهای استعماری بودیم، من از یک خانواده ای بودم که امکانات داشتیم و شاهد خیلی از مسایل بودم و به همین
خاطر هم قدر انقلاب را می فهمم، ما متعلق به هر دوره ای که باشیم، باید از تحولی که در سال ۵۷ اتفاق افتاد قدردانی کنیم و
جالب است بگویم که زمان شاه، آخرین دوران خواب ما بود، من هم به عنوان یک جوان این دوران را حس می کردم. یک نکته ای که
تذکرش خالی از لطف نیست عرض کنم و آن این که ایران قبل از انقلاب اگرچه امروز هم از خیلی جنبه ها این شباهت وجود دارد،
کپی و بدل غرب بود، یعنی آن چیزی که در قبل از انقلاب خیلی خیلی مشهود و آزاردهنده بود، این بود که ایران کپی غرب بود،
همه چیز دگرگون بود و تداخل بین دو فرهنگ غرب و شرق، فرهنگ ایرانی، اسلامی و فرهنگ غربی که خودش را بر ما تحمیل
کرده بود کاملا حس می شد، اوضاع و احوالی بود که باید تمام می شد و از بین می رفت، کما اینکه امروز همه آن قسمتی از فرهنگ
ما که باز ضعیف و آشفته است، قسمت تحمیلی فرهنگ غرب است; ولی دورانی بود که به هر صورت سپری شد و ما هم فقط
تشنگی مان به اوج رسید نه این که کاملا متوجه مسایل باشیم، فقط می دانستیم که آن چیزی نیست که باید باشد. نمی دانم شما
چند سالتان است؟

۲۱ سال.

پس شما هیچ چیز از آن دوران ندیدید. البته شما چیزهایی دارید می بینید که بعدها شما باید تعریف کنید.

آقای طالب زاده، فرمودید که در ۱۶ سالگی از ایران خارج شدید، شما در آن سن و آن حال و هوا، هیچ احساس خاصی نسبت به
غرب نداشتید، شما پا از ایران بیرون گذاشتید و جایی رفتید که هیچ آشنایی قبلی با آن نداشتید؟

من فکر می کردم که دارم وارد بهشت می شوم.

مثل خیلی از جوانان ما که اینگونه می اندیشند.

بله، دقیقا، غرب در اولین جلوه نمایی مانند بهشت است. در واقع کپی اصل است. ایران زمان شاه کپی بدل غرب بود. کپی کار خراب
بود. وقتی شما ترافیک را در ایران می دیدید و با غرب مقایسه می کردید; حس می کردید که واقعا ترافیک چیست، اتوبان را
می بینید و با آن جا مقایسه می کنید می بینید که اتوبان در واقع چیست و… همه چیز در واقع در یکی، دو ماهه اول، آن هم برای
یک جوان ۱۶ ساله حیران کننده است، بعد مسایل خود را نشان می دهد، من هم چون در واقع فرهنگ اسلامی اصیل را نداشتم،
حیران شدم. فقط خواست خدا این بود که من مجذوب فرهنگ غرب نشوم و این لطف خدا بود.

آقای طالب زاده، شما چه مراحلی را از نظر تحصیلی گذراندید؟ در امریکا وارد دانشگاه شدید؟

ابتدا دانشجوی طب شدم. بعد به ادبیات تغییر رشته دادم و بعد به سینما علاقه مند شدم. در سال سوم دانشگاه به این موضوع
پی بردم که انسان باید تابع یک چیز در دنیا باشد و آن کمال است، و از همه چیز درست تر و نقطه مجذوب شدن انسان و به هدف
رساندن او کمال است، حتی قبل از خدا – یعنی من قبل از آن که به خدا فکر کنم – به کمال فکر کردم و شروع کردم این کمال را
در همه چیز مشاهده کردم، در رنگهای طبیعت دیدم، در فرمها، در آدمها دیدم، این بود که شروع کردم به عکاسی و نقاشی، تاریخ
نقاشی و زندگی نقاشهای قرن ۱۹ و ۲۰ را مورد مطالعه قرار دادم و برای من خیلی جذاب بود و با این موضوع نزدیک شدم به مقوله
شعر و ادبیات، البته در ژرفای این مقولات نرفتم ولی مجذوب این بعد کمال شدم که البته تعریف این موارد قدری مشکل است
ولی به هر تقدیر به طور جدی این بحث را دنبال کردم. رفتم مدرسه فیلمسازی برای اخذ فوق لیسانس.

چرا مدرسه، واقعا مدرسه بود یا دانشگاه؟

نه، این نام مدرسه را من می گویم، به هر تقدیر برای اخذ مدرک فوق لیسانس وارد مدرسه فیلمسازی شدم، برای یادگیری فن
کارگردانی، که این مدت ۳ سال طول کشید، این دوران، دوره طلبگی من در فیلمسازی بود و به دنبال مدرک نبودم و به دنبال این
فن بودم، و این منجر شد به این که از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۸ در دانشگاه کلمبیا در نیویورک مشغول به تحصیل باشم. سال سوم که
فوق لیسانس می خواندم انقلاب در حال شکل گیری بود.

یعنی اوایل انقلاب و سال ۵۷؟

بله، سال ۵۷، تصور کنید سال ۵۷ در آمریکا حوزه ای برای من بود که تمام هنرمندان برجسته نیویورک را من می دیدم. دور و بر ما
پر از این تیپ افراد بود. چند ماه بعد که انقلاب بوقوع پیوست، من به ایران آمدم و دیگر هم برنگشتم و برای دوستان من هم
عجیب بود که فلانی رفت و برنگشت، مجذوب انقلاب شدم و البته این مجذوب شدن هم از طریق امام خمینی بود، چون من قبل
از انقلاب آدم خیلی مذهبی نبودم، البته مذهبی به این معنا که به دنبال کمال باشم، بودم. ولی این همه زندگی من بود، و بعد این
کمال را در اسلام یافتم و این مرحله سه سال طول کشید، حتی در ایران، یعنی در ایران هم من سیر خود را متوقف نکردم و در
ایران هم این حس را لمس کردم که چیز دیگری نیست، در این عالم چیز دیگری نیست، حتی من به یکی از دوستانم گفتم من
آنقدر آمادگی داشتم که اگر به من می گفتند که این کمال و حقیقت در معبد کوچکی در تبت وجود دارد، به آنجا می رفتم و برای
یافتن حقیقت و کمال راهی آن جا م