پاورپوینت کامل یک گنبد آبی و یک صحن کبوتر ۲۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک گنبد آبی و یک صحن کبوتر ۲۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک گنبد آبی و یک صحن کبوتر ۲۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک گنبد آبی و یک صحن کبوتر ۲۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

تجریش، برای بعضیها ترمینال اتوبوسهاست، برای بعضی یک گنبد آبی و یک دنیا آرامش و برای بعضی دیگر … . روز قبل از
نیمه شعبان است و آستان مقدس امامزاده «صالح بن موسی الکاظم (ع)» با اینهمه ریسه و چراغانی، اینهمه نقل و شیرینی و شکلات،
زیباتر از همیشه است . و من، دختر کمرویی که در آستانه تولد مردی به وسعت عشق، آمده ام تا حرف دلتان را بشنوم .

وارد صحن می شوم و سلام می دهم . دلم شور می زند . برای این که ورودم را به داخل حرم به تاخیر بیندازم، به سمت کبوترها
می روم . زیرلب شروع به صحبت می کنم: «… می دونید چیه؟ کمی ترسیده ام . قرار است بروم با مردم حرف بزنم اما عکس العملشان
را نمی دانم . می ترسم بگویند: «وقت گیر آوردی؟ دلت خوشه؟ …» می شود از شما خواهش کنم که با این دل سپید و بزرگتان پیش
خدا بروید و برایم دعا کنید؟ …» صدای بال کبوتران که در گوشم می پیچد، کمی سبک می شوم . اما هنوز پاهایم می لرزد و قلبم
تند، تند می تپد; مثل همان وقتهایی که می خواستم درس جواب بدهم و نمی دانستم جواب سؤال معلم را می دانم یا نه!

سمت حرم می روم، پرده را کنار می زنم . همان جا می ایستم و یک نفس عمیق می کشم . گوشه ای می نشینم و برای این که کمی
خودم را پیدا کنم، با وسایل کیفم مشغول می شوم . اما نگاهم به دختری است که کنارم نشسته و چادرش روی صورتش است . دلم
می خواهد با او حرف بزنم، حتی اگر چند ساعتی منتظر شوم . می خواهم نگاهش را ببینم . هنوز نگاهم بر چادر سیاهش است که
بی توجه به من، چادر را کنار می زند و قرآن را روی زمین می گذارد . صحبت کردن با او، راحت تر از آن چیزی است که فکر می کردم .
اهل یزد، دانشجوی شیمی کاشان; مرضیه دختر مهربانی است که در طول صحبتمان به سه نکته اشاره می کند … می گوید که
مادربزرگش تهران زندگی می کند «هر بار که بیایم تهران، حتما اینجا هم می آیم . این امامزاده، یک چیز خاصی داره که همیشه منو
به طرف خودش جذب می کنه .» ساده و روان حرف می زند: «خیلی دوستش دارم . میام اینجا تا راز دلم رو بهش بگم . مثل بقیه
هم در قید خواندن دعا نیستم . بعضی وقتها، فقط حرف دلم را می گویم .» و اما حکایت امروز: «… قرار نبود به این زودی بیام .
فکرش را هم نمی کردم . اما حالا اینجام . حتما خود آقا طلبیده . منم اومدم واسه تبریک و گرفتن عیدی .» با خودم فکر می کنم
کسی که خود امامزاده صالح او را طلبیده باشد، حتما باید چیزی هم از اینجا ببرد: «هر چی که خودشون بدن …» حرفش تمام
نشده که کسی، شکلاتی در دستش می گذارد . می گویم: «این از اولیش …» می خندد، اما بغض عجیبی در نگاهش است: «یه حاجتی
دارم که خیلی از آقا خواستم اما تاحالا بهم نداده اند، همین الان داشتم بهشون می گفتم که هر کسی بود، تا حالا خسته شده بود،
اما من هنوز خسته نشدم …» صدای خادم حرم لحظه ای حرفمان راقطع می کند: «خانومای محترم! وقت نماز جماعت، درهای
حرم بسته می شه …» چه چیزی بهتر از این که آدمی حبس ضریح و حرم شود . «فکر می کردم اگه بیام اینجا، یه حالی پیدا می کنم،
اما وقتی وارد شدم، مات شدم …» گاهی اوقات آدمی آن قدر با خدا یا ائمه احساس نزدیکی می کند که بودن در کنارشان همیشگی
می شود و این حال قشنگ، عادت . این را از حرفهای مرضیه فهمیدم: «توی خوابگاه، پشت بلوک ما، یه بیابان بزرگه . هر شب
می نشستم با امام زمان (عج) حرف می زدم . جایت خالی …» مثل همیشه، همه حرفها به امام زمان (عج) ختم می شود: «ما همیشه
توی دانشگاه، برای نیمه شعبان برنامه داریم . یه سری نمایشگاه بود