پاورپوینت کامل وصف المدینه (۲) ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وصف المدینه (۲) ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وصف المدینه (۲) ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل وصف المدینه (۲) ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۵

چاهها، رودها، نخلستانها و باغهای موجود در چهار طرف شهر:

در جنوب، چشمه زرقاء قرار دارد که دارای آبی گوارا است و چشمه شورِ سلطانیه نیز در
آن طرف است که هر دو چشمه در ملک ازرق متعلّق به سلسله بنی امیه واقع شده. چشمه
زرقاء که در مناخه رودی از آن جاری است، دارای نهرهای متعدد است که مردم از آب آنها
می نوشند. در داخل شهر در قسمت دیوار «جوانی» چهار نهر جاری است: نهر اول ـ در محله
اغوات است. نهر دوم ـ نهر باب السلام که در زیر خانه اِزمِرلی واقع است؛ نهر سوم ـ در آخر
صحن نزدیک محله جدید که به «سلطانیه» شهرت دارد و متعلق به عدیله سلطان، دختر
سلطان محمود خان بوده است، نهر چهارم ـ داخل قلعه خاقانیه است. اما نهر پنجم (در خارج
شهر) نزدیک مرقد صاحب نفس زکیه ـ نوه امام حسن علیهماالسلام ـ و نزدیک باغ معروف به زکی قرار
دارد، از آنجا تا چشمه ای که در شمال مدینه منوره قرار دارد، طول راهِ آن یک ساعت و ربع با
چهار پا پیموده می شود.

اما چشمه رود، که سرچشمه آن از قبا و در زیر سرچشمه زرقاء است، مخصوص دفع
زباله ها از وضوخانه ها و فاضلابهای اطراف حرم شریف پیامبر صلی الله علیه و آله است، آب چشمه زرقاء و
چشمه شور در محلّی نزدیک به کوه زباب ـ که بر روی آن مسجدالرایه است و الآن به «قُرین
تحتانی» معروف است ـ به هم می پیوندد. از محّلِ ابوجیده، در جهت جنوب سه چشمه جریان
دارد:

اوّل ـ چشمه صدقه است که سید علوی سقاف و شیخ فراشین بری و دیگران در آن
شریک هستند. دوم آن چشمه ها مال سید هاشم جمل اللیل و شرکای ایشان است، که از
شمالِ کوه سلع به سمت راهِ حرف جریان دارد.

چشمه سوم که در شمالِ زباب قرار دارد و متعلق به خادمان حرم شریف از جمله خادمان
سرای همایونی و اهالی آن دیار بوده و برای سیراب ساختن درختان و باغها استفاده می شود.

علاوه بر چشمه های زرقاء، شور سلطانیه و چشمه رود در سمت جنوب، چشمه چهارم که
در سمت جنوب است به «چشمه کبیر» معروف است. سرچشمه آن خارج از این سرزمین
مطهر و در سمت قبله نزدیک باغ معروف به «مرجلین» است. باغ مذکور از غرب نزدیک
وادی بطحان و در شرق کانال «رانوناء» است؛ رانونا از میان حره در روستای قبا سرچشمه
می گردد. از جهت قبله هیچ چشمه ای جز این چشمه، سرچشمه نمی گیرد. این چشمه به دلیل
آنکه نزدیک محل مرواه قرار دارد و برای مشروب ساختن باغهایی که در آن سمت واقع شده
است، در زمستان، پرآب است و در تابستان مقدار آب آن کم می شود به حدّی که بیشتر
مردمان آنجا از جویهای کوچک استفاده می کنند.

در قسمت جنوب (شهر)، به علت گوارایی آب روستاهای قبا و قربان، باغهای بسیاری
وجود دارد که در آنها انواع درختان میوه از قبیل درخت انگور، انار، لیموشیرین، لیموترش، موز،
هلو، سیب، ترنج، نارنج، نوعی انجیر و گلهایی از قبیل گل سرخ، رازقی (یاس)، گلِ (شکوفه)
حنا، ریحان و نخلستانهای انبوهی یافت می شود.

در روستای عوالی، (تاکستان) انگور خیلی کم به چشم می خورد، امانخلستانهای آنجا
بسیار و مزرعه درختان آن فراوان است. مسافت بین آن روستا و مدینه پنج هزار ذراع است که
هر ذراع به اندازه چهار فِتْر ـ فاصله بین ـ انگشت ابهام و سبابه تا آرنج ـ متوسط است. در
تمامی این منطقه نخلستانهای دیمی وجود دارد که متعلق به اهالی آن مناطق است که بیشتر
آنها را اجاره می کنند و به نخلهای «صیارین» معروفند؛ مردم در تابستان برای ییلاق به آنجا
می روند و وقتی خرماها و محصول نخلها تمام شد، کوچ می کنند.

در عصرها، در زمین های خالی از پوشش گیاهی که بین مدینه و روستاهای سابق الذکر
قرار دارد، درختهای بسیاری نشانیده شده و نخلستانهای آن تا دیوار شهر مدینه کشیده شده
است.

اما در شرق مدینه بدلیل وجود زمینهای سنگلاخ، هیچ رودی در آن جریان ندارد مگر در
کانال و قناتی که به نهرِ حمزه رضی الله عنه معروف است، که سرچشمه و مخازن یازده نهر از آن گرفته
می شده و برخی از آن نهرها همچنان باقی است و برخی از آنها نیز از بین رفته و خشک
شده اند. نخلستانهای این منطقه دیمی است و از آب باران سیراب می شود.

تفصیل نهرهای این چشمه ها در جهت شامی (شمالی) خواهد آمد.

بیشتر زمینهای باغهای بین حرّه شرقی و مدینه منوره، خشک و سنگلاخ است که در
آن تنها درختهای نخل، سدر، انار و انجیر می روید. اما در قسمت معروف به «باب الجمعه» باغ
و نخلستان کسی به چشم می خورد.

فاصله دیوار جوانی و حره شرقی که به قسمت «وشم» معروف است، دوهزار ذراع
می باشد.

اما چشمه های سمت شمالی عبارتند از:

(البته از نزدیکترین چشمه ـ با این توضیح که آبادی و ویرانی آن را هم بیان خواهیم کرد
ـ آغاز می کنیم و نخلستانهای مربوط به هر چشمه را هم به طور تخمین خواهیم گفت:)

در شمالِ «طرف شمال» در سمت چپ کسی که به سوی چشمه ها می رود، رود اغوات را
که برای خدام حجره سیّد کائنات است و متعلق به غلامان سرای همایونی و اهالی کوه ذباب
است و بر آن کوه مسجدی معروف به «قرین» قرارگرفته است مشاهده می کند.

و در غربِ (طرف شام) کسی که به سمت جرف یعنی، چاه عثمان بن عفان می رود، در
سمت چپ چشمه سید هاشم جمل اللیل را که متعلق به اهالی آن دیار است، می بیند و نیز دو
چشمه دیگر که در سال هزار و دویست و نود ونه هجری جریان یافته، باقی، مانده است.

در شرق (طرف شام) دو چشمه واقع شده؛ چشمه ای در جزع الصدقه قرار دارد که اکنون
به چشمه صدقه معروف و به «سید شیخ السادات» و «شیخ الفراشین افندی البدی» و دیگر
اطرافیانشان تعلق دارد و تعداد دو هزار اصله نخل از آن سیراب می شود. در قسمت شمالی آن
پس از یک ربع ساعت پیاده روی، چشمه دیگری به چشم می خورد که رود آن در منطقه
المستراح جریان داشته و اینک جاری نیست؛ این چشمه متعلق به سید حسین با فقیه و شیخ
السادات علوی و دیگران است. زمینهای درختکاری شده معروف به سرافیه نیز به آن زمین
متصل است. این زمین ملکِ مؤلف افندی علی موسی و همراهان اوست و دارای سه هزار
اصله نخل به غیر از درختان انار و انجیر است.

از غرب (طرف شام) چشمه حازمیه متعلق به مرحوم سید مدنی و مرحوم مصلح شریون
و دیگر شرکای ایشان است که نزدیک به هزار و پانصد اصل نخل دارد و نصف آب آن روی
زمین پخش می شود. نخلستان المصرع از سید مدنی و بنی علی است که سی سال قبل آب
شربِ آن قطع شده است. البته پانصد سال پیش آبِ شرب آن جاری بود و نخلهای آن در
مجاورت کانال، مقابل مرقد حمزه سید الشهدا این نخلستان سمت چپ کسانی واقع می شود
که برای زیارت شهدای احد حرکت می کنند. قسمت اعظم آن را سعید عبدالواحد مدنی خریده
است و تصمیم داشت که سهم شرکای بنی علی را نیزخریداری کند ولی آنها نپذیرفتند. وی در
پاکسازی و تصفیه آب آنجا کوتاهی نمود و به تدریج آب آن کم و سپس قطع گردید.

او درگذشت و ورثه اش سهم خود را به سید مدنی فروختند و سعید عبدالواحد تصمیم
داشت که سهم آنها را از بنی علی بخرد، اما چشمه از بین رفت و به حالت ویران باقی ماند.
هشت وجبه (نوبت)، از چشمه حازمیه خریدند تا زمین مصرع را آبیاری کنند. بنوعلی برای
سیراب نمودن زمینهای خود سه و نیم نوبت آن را خرید. وجبه (نوبت). مدت زمانی است که
بین طلوع خورشید تا غروب آن یا غروب خورشید تا طلوع را شامل می شود. در زمینهای
عین المصرع نزدیک به هزار اصله نخل وجود دارد.

در شمال (سمتِ شام) کانال (مسبل) سید حمزه، در دامنه کوه احد نزدیک شریعه
الحمام، چشمه یوفی وجود داشته است که این کانال خراب شده و فقط پنجاه درخت خرما
ویک درخت سرو ازآن باقی مانده است.

در غرب ـ مسجد حمزه علیه السلام رود چشمه الثنابه است که به آن چشمه معاویه نیز می گویند
و متعلق به سید ابومسعود داغستانی، مفتی سابق، ابراهیم قاضی، سباطی، جلیدان، محمد
صالح الشرقی و شرکایی از میادره و رداده است و تعداد چهار هزار درخت نخل به غیر از
درختان دیگر دارد. در غرب آن (سمت شام) چشمه السلامه است که به سید ابومسعود مذکور و
مرحوم سید اسعد و مرحوم ابن جوعان شرقی و گروهی از میادره و صعایره و دیگران تعلق
دارد و به غیر از درختان انار و لیمو و انجیر، پنج هزار اصله نخل در مجاری آن کشت شده
است.

از حیث موقعیت و زمین، چشمه السلامه بهترین وضعیت را نسبت به چشمه ها دارد و
کنارِ مسجد سیدالشهدا نهری است که برای وضو و غسل از آب آن استفاده می کنند.

در غرب چشمه السلامه: چشمه الحنانیه قرار دارد که به الغرابیه معروف است و هنوز
نخلهای آن محل، پابرجاست و بدلیل ویرانی و عدم توجه اهالی آنجا، این نخلها بدون آب
هستند؛ آنجا دارای هزار و پانصد نخل است که آن نخلها را با آب چاه آبیاری می کنند.

در قسمت جنوبی غرابیه، کنار کانال و نهر حمزه، چشمه مرحوم سید عبداللّه جعفر، کاتب
دیوان است که هفتصد نخل دارد و بیشتر شرکای آن چشمه، زمینهایشان را با آبِ آن آباد
می کنند. بنابراین مجرای آب راه، در این جا شاهراه ومحل الحاق چهار آب راه، حمزه علیه السلام ابژی
جیده، رانوناء و عقیق است که همگی به سوی چمنزارها جریان دارند. صحرایی که آن
آب راهها در آن واقع شده زمینهای چشمه را به دو قسمت تقسیم می کند: یکی قسمت شرقی،
در دامنه جنوبی کوه احد که به جزع شرقی معروف است و تا حیدریه ادامه دارد، جزع دوم، در
قسمت غرب ـ وادی قرار گرفته است و به جزع صادقیه معروف است. افرادی که بخواهند به
جزع صادقیه راهی شوند ـ باید از راه برکه بروند و کسانی که قصدِ حیدریه دارند باید از جزع
شرقی و از بین باغهای عین السلام و عین الغرابیه حرکت کنند.

در خارج از قسمتِ شمالیِ عین السلامه، عین الطیّار قرار دارد که به مرحوم عباسِ طیار و
برادرش علی طیار و شرکای آنها، صالح بن دخیل حازمی، سید محمدبن علی هاشم تعلق دارد
و نخلهای آن بدون محاسبه درختان دیگر سه هزار اصله هستند.

در سمت چپ راه، عین المدینه قرار دارد که متعلق به مرحوم سید محمد مدنی، سید
سلیمان نجار، ابوبکر ابوالنصر، عواربن راجح، علی قاشقچی و دیگران است و دارای چهار هزار
نخل است.

در قسمت شمالی (عین السلامه) عین المدینه قرار گرفته که متعلق به محمد محروس،
سید عبداللّه جعفر و شرکای آنها است. این قسمت دارای چهار هزار نخل است.

عین النجیلیه متعلق به صویغ، روس و سعد نحاس است که آن قسمت هم سه هزار
نخل دارد. عین المدافعیه قدیم، دیگر چشمه آن منطقه است که سه هزار نخل دارد و متعلق به
محمد محروس و شرکای او است عین بانی هم ملکِ محمد محروس و اطرافیانش است که
دارای سه هزار اصله نخل است.

عین المدافعیه جدید با چهار هزار نخل متعلق به محمد محروس و شرکای اواست.

عین ام سریره از عبداللّه ابو خزیزه و شرکای ایشان است که شهرنشین یا روستانشین
هستند.

عین العباسیه از فرزندان عباس، سید طه حلبی، محمد رشوان، ابراهیم قاضی و شرکای
آنها که هزار نخل دارد. عین موسی با هزار وپانصد اصله نخل از عوادبن راجح عمری و
شرکای ایشان است.

چشمه دیگر آنجا السریحیه است که در آن جا پانصد درخت نخل وجود دارد.

عین الطاهریه از سید عبداللّه جعفر کاتب، مؤلف و عبداللّه عرب میمنی و شرکای آنها
است که از دو سال قبل جریان یافته است و کاشت درختها و نهالهای آن در حال تکمیل
است.

بعد از آن عین الحیدریه است که اهالی بر سر آن اختلاف و درگیری دارند و جریان آن
معطل باقی مانده است.

زمینی که چشمه زبیر در آن واقع شده دارای وسعت زیادی است اما مشخص نیست که
آب آنجا را چه کسی به جریان انداخته است، این نقطه از قسمت غرب شروع می شود و تا
زمین (جزع) صادقیه؛ ادامه می یابد. آخر آن جزع، ازقسمت شام به کوههای شمالی، معروف به
کوههای الغایه و زمینی که عین علی در آن جریان دارد و به ام هجول معروف است می رسد.

نهر زهراء متعلق به محمد محروس و شرکای ایشان است و تا امسال (سال تألیف
کتاب) نیز جریان دارد.

بعد از آن چشمه مقبولیه است که متعلق به کلیب سعدانی حبلاس و دیگران است و
نخلستانهای خوبی شامل سه هزار نخل دارد و در آن جا مسجد آبادی است که معلمانی برای
آموزش قرآن به کودکان در مسجد اشتغال دارند.

درقسمت شرق آن، چشمه ای معروف به عُمریه وجود داردکه سه هزار اصله نخل را در
خود جای داده است. در جنوب عمریه، ام البیض قرار دارد که چشمه ای روان است و در آنجا
هزار و پانصد نخل نیز آنجا وجود دارد. در جنوب ام البیض چشمه هریسیه واقع شده است و در
آن جا دو هزار نخل وجود دارد.

در جنوب هریسیه چشمه جدیدی با نام شینبلیه قرار دارد که در سال گذشته جاری شد.
البته نهال در آنجا به اتمام نرسیده و متعلق به افندی خاشقجی و سید ابراهیم اسعد و عبداللّه
عرب سهینی و شرکای آنها است.

در ناحیه جرف نزدیک به چاه عثمان، زمینِ چشمه مروان بن حکم است که متعلق به
مرحوم شریف عبداللّه باشا بن عون، امیر سابق مکه است.

چشمه دوم متعلق به خادمان حرم شریف پیامبر است که هر دو چشمه، (چشمه مروان و
چشمه متعلق به خادمان حرف پیامبر صلی الله علیه و آله ) در مجرای عقیق واقع شده و سرچشمه آن ها از
ذوحلیفه است و اکنون به آبار، (چاههای) علی معروف می باشد. و مدتی هم خرمنگاه گردید
ولی بعد به حالت قبلی خود بازگشت و آب آن از چشمه به زمینهایشان جاری گردید.

این بحث مجملی از چشمه های اطراف شهر مدینه و زمینهای نهال کاری شده یا
بی نهال، خارج از دیوار شهر بود اما از شهر که بیرون می روید در چهار جهت مذکور، بعد ازمدت
زمانی، حدود پنج ساعت، بستر رودهای زیادی ظاهر می شود که ویران شده اند. چاهها در
قسمت شمالی در مقایسه با دیگر جهات بسیار کم هستند و اغلب زمینها درختکاری شده و
مزرعه را با آب رودهای جاری و چشمه آبیاری می کنند. در برخی از باغها، چاههای جدیدی
وجود دارد که هنگامی که آب چشمه برای آبیاری مزارع کافی نیست، از آب چاهها برای
آبیاری استفاده می شود.

نزدیکترین باغها به بازار مدینه منوره، داودیه است که متعلق به مرحوم داود پاشا بوده
است و باغ زکی که متعلق به مرحوم علی آقا فرزانی است و راهی وجود دارد که در آن
چشمه ای برای استفاده حیوانات حاجیانِ سمت شام و عراق تعبیه شده است. و اکنون در
تصرف شیخ الخطبا سید احمد افندی است. باغ دیگر معروف به نصباعه در ملکیت سید جمل
اللیل است.

و بعد باغ مینعه که متعلق به سید احمد اسعد ا