پاورپوینت کامل پیوند «زمزم» و «کوثر» ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیوند «زمزم» و «کوثر» ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیوند «زمزم» و «کوثر» ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیوند «زمزم» و «کوثر» ۱۰۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۴

لقد فضّل الرحمان آل محمد صلی الله علیه و آله

بعلم و کان اللّه بالنّاس اَخبرا

سقاهم لیسقوا الحاج فیالحج زمزما

و خط لهم فی جَنّه الْخُلد کوثراً(۱)

نام «زمزم» در زمین یادآور «کوثر» در بهشت است.

کیست که تشنه آب حیات کوثر باشد اما شیفته آب شفا بخش زمزم نباشد؟!

زمزم، تاریخی است زنده از پیشینه ای درخشان که سرگذشت تشنه کامان عشق ازلی و
راهیان کوی سرمدی را تفسیر می کند. تذکاری است از بانیان کعبه موحدان، نمادی است از
انقطاع و توکّل و صبر و امید که جلوه ایمان و رضا و تسلیمِ پاک باختگان را در زلال صافی اش
به
تصویر می کشد.

زمزم، آب حیات جاودانه ای است که صدها نسل خداجوی و جرعه نوش محبت را طی
هزاران سال به یکدیگر پیوند داده است.

زمزم، جوشش چشمه فیض ازلی است در دل تفتیده صحرای سوزان حجاز و لابلای
کوه ها و صخره های عبوس و «وادی غیر ذی زرع» که سالها چشم به راه آب و آبادانی نشسته
تا دعای ابراهیم در باره اش مستجاب گردد و سرانجام چنین شد که خلیل اللّه از خدای خود
خواست:

رَبَّنَا إِنِّی أَسْکَنتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوَادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُوا الصَّلاَهَ
فَاجْعَلْ أَفْئِدَهً مِنْ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنْ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ(۲)

و اجابت این دعا با جوشش زمزم آغاز گشت و آنگاه دلها به سوی کعبه رو آورد و
نعمت ها به این سرزمین سرازیر شد.

زمزم، تبلوری است از خاطره پرهیجان مادری غریب و تبعیدی، بی کس، و بی مونس و
انیس که با تسلیم در برابر حکم الهی همسفر با کودک دلبند شیرخوارش پذیرای آزمونی بزرگ
شد و به وحی الهی با مأموریت خلیل اللّه به آن وادی خشک و سوزان و در جوار بیت عتیق
مأوی گزیدند تا پایه گذار امّ القرای توحید و خادمه کعبه موحّدان باشد.

زمزم، زمزمه مادری را در جوشش درون دارد که خدایش از مأمن خویش آواره ساخت و
از دیگرانش جدا نمود تا با خود پیوندش دهد و آن روز که پرنده ای در آن دیار پر نمی زد و
جنبنده ای به چشم دیده نمی شد و آن سرزمین تفتیده و خاموش در حسرت آب و آبادانی
می سوخت، آن مادر تن به تقدیر و تدبیر الهی داد و به امر حق سر فرود آورد و گفت: ای
ابراهیم! اگر مشیت الهی بر این امر تعلق گرفته است، او ما را تنها نمی گذارد «حسبنااللّه » و
آنگاه که توشه ناچیزی از آب و غذا، که همراه داشت، به آخر رسید و شیر در سینه اش خشکید،
بیچاره و درمانده به راه افتاد و در وادی انقطاع سرگردان شد و در حالی که نگران اسماعیل بود
و فریاد استغاثه اش در میان کوه ها پیچید و جز هوسه کوه، کسی به ندایش پاسخ نمی داد،
آسیمه سر به طواف صفا و مروه رو آورد و هرچه جستجو کرد کمتر یافت و سراب آب بیشتر
روحش را می آزرد و جز خشونت از سنگ های سیاه و لهیب سوزان صحرا پاسخی نمی شنید و
در این حال که جانش به لب رسیده بود و مرگ حتمیِ اسماعیلش را لحظه شماری می کرد،
ناگاه سروش غیب ندایی بر کشید و مدد غیبی دستگیرش شد و جبرائیل امین به یاریش
شتافت و هاجر آمد که مرگ عزیزش را ببیند اما بر خلاف انتظار بازی او با آب زمزم را دید!
این بار اشگ شوق ریخت که خدای من رؤوف و مهربان است و وعده الهی تخلّف ناپذیر!
اینجا بود که بارقه امید درخشید و شاهد فیض ربوبی و پیک ایزدی گردید و از آن آزمایش
بزرگ، سرخ روی و سر بلند به در آمد تا پرده دار حجاب غیب باشد و محرم حرم دوست و
ملازم کعبه گردد و همانجا معتکف باشد و در آنجا جان بسپارد و آن را برای همیشه آرامگاه
خویش بر گزیند و در حجر اسماعیل زیارتش نمایند و خاطره درخشانش را در میان صفا و
مروه با سعی و طواف حاجیان، طی هزاران سال تکرار کنند و صفا و مروه که محل سعی او بود
از «شعائراللّه » گردد. که:

إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَهَ مِنْ شَعَائِرِ اللّه ِ…

چرا؟ برای اینکه آنجا نماد توحید خالص است و رمز انقطاع و تبلور عشق و جلوه صبر و
باور به وعده الهی و پایانی روشن و امید بخش برای سالکان کوی حق، تا همه بدانند که سنت
الهی چنین است که هرگاه تمام درها به روی آدمی بسته شود و بنده مؤمن از همه جا قطع
امید کند و از همه علایق رخ برتابد و دل به دریای بی کرانه هستی بسپارد، در چنین حالتی
است که برق امید می درخشد و سروش غیب به صدا می آید و از جایی که در اندیشه آن نبوده،
راه نجات گشوده می شود و معنای آیه کریمه: أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ
السُّوءَ… جز این نیست.

پس باید به اضطرار رو آورد و آنگاه دعا کرد تا شاهد اجابت و رفع پریشانی شد. و این
اضطرار همان بود که هاجر با آن دست به گریبان شد و به دنبال آن در جوشش زمزم چشمه
حیات و امید را جست و آن چیزی که هاجر جست و حاجیان باید بجویند چیزی فراتر از آب
زمزم است که آن آب حیات ایمان و عشق و سیراب شدن از فیض ربانی است. و خدا
می خواهد به بندگان خود ثابت کند که جز خدا و دستگیری رحمت و فضل او، چاره سازی
نیست و آنانکه به غیر خدا تمسک جسته اند، به لانه ناپایدار عنکبوتی چنگ زده اند. و همه
بدبختی های بشر از اینجا نشأت گرفته است که دل را، که حرم دوست است، به دست نامحرم
سپرده و اغیار را به جای یار نشانده اند.

چه زیباست ارشاد عرفانی امام صادق علیه السلام در اینجا که:

«اِنّ القلبَ حرم اللّه فَلا تسْکُنُ حرمَ اللّه غَیْرُاللّه » که آن را حافظ در شعر خود چنین
ترجمه می کند:

پاسبان حرم دل شده ام شب همه شب

تا در این پرده جز اندیشه او نگذارم

و این درسی است برای همه نسل های بشری در طول عصرها؛ که بیاموزند توحیدِ
عملی چیست و زائران بیت ربّ و قاصدان کوی حق چگونه باید کتاب توحید و صحیفه انقطاع
را بخوانند و تأمل کنند و از خود به خدا سفر کنند و از همه باز آیند و بادوست نشینند و از آن
طبیب مشفق درمان دردهای خویش را بخواهند و در کویر هجرت و انقطاع آب گوارای وصل
را بنوشند.

رمز و راز انقطاع

و نباید این سنت الهی را در کارگاه انسان سازی و مکتب توحید فراموش کرد که خدا
هرگاه بخواهد بنده ای را به مقام قرب کشاند، همه درها را به روی او ببندد و رشته اغیار را تار و
پود بگسلد و پیوندهای سست عنکبوتی و علل ظاهری را بنیاد بر باد دهد تا بنده خود بدون
واسطه و در میان درد و رنج دربارگاهش تشرف حضور یابد و پس از لابه و صبر، او را به صدر
نشانند و اثر مهر و لطف بی دریغ حضرت دوست را در سویدای قلب خویش احساس کند و
حجابها برچیده شود و اینهمه درد می خواهد تا حواله درمان برسد و طبیب عشق بر بالین
بیمارش آید. این درد درد عشق است که داروی همه دردهاست و اینجاست که بی دردی گناه
است.

طبیب عشق مسیحا دم است ومشفق لیک

چو درد در تو نبیند که را دوا بکند؟!(۳)

و خاطره اسماعیل و هاجر این حقیقت را به تصویر می کشد و نباید به سادگی از کنار
آیات حق و شعائراللّه گذشت.

پیوند زمزم و کوثر

این از یکسو، از سوی دیگر پیوندی است میان زمزم و کوثر، که یکی در زمین و جوار
کعبه جای دارد و دیگری در بهشت برین قرار گرفته است. و ساقیان و جرعه نوشانِ هر دو را
یک رشته استوار آسمانی در یک نسل پیوند می دهد و آن «نبوّت» است و «ولایت». و به
طلایه داران این نسل و صدرنشینان این منزلت باید گفت:

ای جنّت انس را تو کوثر

وی کعبه قدس را تو زمزم(۴)

باری، اگر زمزم با درخشش زیبایی که در کتاب حج دارد، نام ابراهیم و اسماعیل و مادرِ
موحدی چون هاجر را تداعی می کند و یادآور پایداری آن منادیان توحید در اعماق تاریک
تاریخ است. کوثر تذکار نام محمد و علی علیهماالسلام و شجره طیبه نبوی و علوی است که در آن
سرزمین پاک روییده و ابراهیم برای رسالت و مکتبش دعا کرده است: رَبَّنَا وَابْعَثْ فِیهِمْ
رَسُولاً مِنْهُمْ… در مشاعر و مناسک حج، زمزم یاد هاجر را تداعی می کند. در قرآن کریم
«سوره کوثر» نام مبارک امّ الائمه علیهاالسلام را جاودانه می سازد که مادر اسماعیل در حریم کعبه دامن
برای انتظارش گسترد تا خدایش به محمد صلی الله علیه و آله عطا فرمود: إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ.

پس این خاندان از یک تبارند و بیت رسالت و ولایت و ساقیان کوثر ثمره ای از شجره
ابراهیم و اسماعیل اند. بنابراین زمزم و کوثر تاریخ به هم پیوسته اند و بیت و مقام و حجر و
زمزم هر آنچه از فرّ و شکوه دارند در پرتو طاق ابروی یار است و اگر آن پیام آور توحید و وارث
خلیل و ذبیح نمی آمد که قبله موحدان را آزاد کند، کعبه بت خانه ای بود به لوث شرک آلوده،
بدینسان همه ارزشها را روح پاک نبوت و ولایت تعیین می کند و کعبه و مقام و زمزم را معنی
می دهد. به گفته ناصر خسرو:

اگرفضل رسول از رکن وزمزم جمله برخیزد

یکی سنگی بودرکن ویکی شوراب چه زمزم

فضل بن عبدالرحمان فرزند ربیعه بن حارث بن عبدالمطلب که شیخ بنی هاشم در عهد
خویش و از شعرا و عالمان هاشمیان بود در باره زمزم و کوثر ابیاتی سروده؛ از جمله با اشاره به
این فضیلت برای دودمان رسالت وپردازشی ازپیوندزمزم وکوثر می گوید:

لقد فضّل الرحمان آل محمد صلی الله علیه و آله

بعلم و کان اللّه بالنّاس اَخبرا

سقاهم لیسقوا الحاج فی الحج زمزما

و خطّ لهم فی جَنّه الْخلد کوثراً(۵)

«خداوند، مهربان آل محمد صلی الله علیه و آله را با علم و دانایی برتری بخشید و خدا به حال مردمان از
هرکس آگاه تر است.

آب زمزم را به آنان داد تا به حج گزاران بنوشانند و برای آنها در بهشت برین کوثر را ترسیم
نمود.»

افزون بر این، در برخی روایات آمده است که زمزم نهری بهشتی است که جرعه ای از آن
در زمین جوشیده است.

به روایت فاکهی، اصبغ بن نباته از علی علیه السلام نقل کرده که فرمود:

«خداوند زمزم را حایلی میان بهشت و دوزخ قرار داده است. پس هرگاه مردم از صراط
عبور کنند به زمزم نزدیک گردند و بنوشند که با نوشیدن آن عرق بر پیکر آنها جاری گردد که
از مشک خوشبوتر است و بدینسان در سینه ها از غش و دغل و ناخالصی و اندوه و حسد و
کینه اثری نماند و خداوند آنها را با آلودگی های بدن از آنها بر دارد و آنگاه به بهشت در آیند و
فرشتگان به آنها گویند:

…سَلاَمٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ(۶)

«سلام بر شما، پاک شدید، به بهشت جاودان در آیید.»

«طبتم»؛ یعنی «درد و رنج ها و حسادت ها و دشمنی ها و ناخالصی و اندوه و غش و دغل
از شما برطرف گردیده است.»(۷)

و چه خوب است که حاجیان با نوشیدن آب زمزم هر آنچه ناخالصی است از درون و
برون فرو ریزند و پاک و صاف برگردند.

زمزم سر آغاز تکوین مکّه

تاریخ شهر مکه با زمزم آغاز می شود. جوشش چشمه زمزم سر آغاز تحقق مشیت الهی
در تکوین امّ القری و تجدید بنای قبله ناس و بیت عتیق و خانه مردم بود. خداوند با زمزم خانه
خود را آبادانی بخشید؛ چرا که هر جا آب نیست آبادی نیست؛ وَ مِنَ
الْماءِ کلّ شَی ءٍ حَیّ حیات همه چیز به آب است. اما این آب با دیگر آب های رودها و
چشمه ها فرق دارد. آنها در حیات مادی و طبیعی نقش دارند، اما زمزم علاوه بر حیات طبیعی،
از حیات بخشی معنوی برخوردار
است و آنهمه فضیلت که برای آن گفته شده، در این نکته نهان است. زمزم نه تنها
بادیه نشینان حجاز را به این نقطه کشاند و خود نمی دانستند در این طراحی بزرگ چه نقشی
ایفا می کنند بلکه قلوب تشنه کامان زلال معنویت و مهاجران الی اللّه را نیز در یک نقش
اساسی تر، به آن کانون توحید جذب کرد تا بیایند و رمز حیات و جاودانگی را با نوشیدن زلال
عرفان و عشق، فراگیرند و تا جهان باقی است جام معنویت و ایمان را دست بدست برای
نسل ها جاودانه سازند و شاید به همین لحاظ در سخن پیشینیان و راویان آمده است: «همه
آب های شیرین دنیا قبل از قیام قیامت بخشکد مگر زمزم که هرگز نخشکد»(۸) و این خود
رمزی است از جاودانگی زمزم وَأَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الاْءَرْضِ(۹) جاودانه است،
چراکه در دو بعد مادی و معنوی سودمند و حیات آفرین است و کدورت ها و آلودگی ها را با آن
می بایست از جان ها و تن ها زدود و خانه دوست را طهارت کرد همانگونه که در فتح مکه
فاتحان مسلمان در ملازمت رسول مکرم صلی الله علیه و آله بیت اللّه را با زمزم از درون و برون شست و شو
دادند. راویان اخبار گفته اند: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پس از فتح مکه، بلال مؤذن خود را فرمود بر
بالای خانه کعبه رود و اذان نماز را بگوید و صلای توحید را بسراید و آنگاه مسلمانان مجهز
شدند و دلوها آماده کرند و رجز خوانان در پیرامون زمزم گرد آمدند و از آب زمزم برگرفتند و
کعبه را از بیرون و درون پاک و پاکیزه شستند و از آثار شرک و مشرکان هرچه بود محو و نابود
کردند(۱۰) تا قبله توحید برای نمازگزاران و طواف کنندگان پاک و مطهر گردد؛ آنگونه که ابراهیم
و اسماعیل بدان مأمور شدند: …أَنْ طَهِّرَا بَیْتِی لِلطَّائِفِینَ…(۱۱) و آنگاه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله با آب
زمزم وضو گرفتند تا نخستین نماز جماعت را در مسجدالحرام ادا کنند که وضوی پیامبر و
تبرّک جستن یاران رسول اللّه صلی الله علیه و آله به آب وضوی حضرتش شگفتی و اعجاب و حسد مشرکین
را بر انگیخت و می گفتند: هرگز ندیدیم پادشاهی را که به این منزلت یا مانند آن رسیده باشد!
ببینید، با آب وضوی پیامبر چه می کنند؟!(۱۲) و این پرتو سلطنت الهی بود که بدینگونه جلوه
نمود، نه سلطه شاهان و سلطنت عشق و ایمان بود نه سلطه قدرت و سطوت …

اسامی و مشخصات زمزم

برای چاه زمزم، به جز نام مشهور آن نام های دیگری در کتب لغت و حدیث و سیره
آورده اند.(۱۳) که در اینجا مشهورترین آنها را می آوریم: ابن منظور در «لسان العرب» گوید: زمزم
را یازده نام است که عبارتند از: «زمزم»، «مکتومه»، «مضنونه»، «شباعَه»، «سُقیا»، «الرَّواء»،
«رکضه جبرئیل»، «هزمه جبرئیل»، «شفاء سقم»، «طعام طعم» و «حفیره عبدالمطلب».(۱۴)

هریک از این اسامی را با عنایت خاصی گزیده اند:

«مکتومه»، به معنای پنهان شده است و این اشاره به دورانی است که زمزم چون
گنجی در دل خاک پنهان بود تا اینکه به دست عبدالمطلب باز شناسی و حفر گردید.

«مضنونه»، از ماده «ضنّ» به معنای بخل ورزیدن و دقت در حفظ و مراقبت چیزی
است. از اینرو هر چیزی نفیس و گرانبها را مضنون و مضنونه گویند؛ بدان جهت که دارنده آن
در نگهداری اش سخت می کوشد و کمتر آن را از دست می دهد.

«شُباعه»، به معنای سیر کننده است و چنانکه در خواص زمزم آمده، آب زمزم علاوه بر
اینکه رفع تشنگی می کند، گرسنگی را برطرف می نماید. قبل از اسلام زمزم را «شباعه»
می نامیدند.(۱۵)

«سُقیا»، اسم مصدر است از «استسقا» به معنای طلب باران کردن.(۱۶) و زمزم را از آن
جهت سقیا نامیده اند که از طرف خداوند در برابر تضرّع هاجر به آن مادر و فرزندش اسماعیل
عطا شد. لذا به آن «سقیا اسماعیل» نیز گفته اند.

«الرَّواء»، به معنای آب گوارا و همواره جاری و جوشان است.

«رکضه جبرئیل» و «هزمه جبرئیل»، دو واژه «رکضه» و «هزمه» به یک معنا هستند و
آن ساییدن پا و یا پاشنه پا بر زمین است و بدان جهت به جبرئیل نسبت داده شده که بصورت
انسانی در آمد و پای بر زمین سایید و بدنبال آن آب فوران زد و چنانکه در بحث «چگونگی
جوشیدن زمزم» خواهیم دید، بیشتر روایات، به ویژه روایات نقل شده از طریق اهلبیت علیهم السلام ،
زمزم را به پا ساییدن اسماعیل بر زمین نسبت داده اند، که تفصیل و تحقیق بحث خواهد آمد.

«شفاء سقم» و «طعام طعم»، که در روایات فریقین نیز مکرر از آن یاد شده، بدین
معناست که آب زمزم شفای بیماری ها و غذایی از خوراکی ها است.

«حفیره عبدالمطلب»، چاهی که به دست عبدالمطلب و دستیاری فرزندش حارث حفر
گردید و نیز از قول سعیدبن جبیر نقل شده که چون نام زمزم برد، از سه کلمه یاد کرد: «زمزم»،
«بَرَّه» و «مضنونه»(۱۷) و بَرَّه به معنای پسندیده و پر منفعت است.

از قول ابن عباس آورده اند که گفت: «کُنّا نُسَمِّیها شباعه»(۱۸)؛ «ما آن را شباعه می نامیدیم»،
معنای شباعه از نظر گذشت.

همچنین از زبان ابن عباس نقل کرده اند:

«صَلُّوا فی مُصَلّی الأخیار و اشربوا مِنْ شَراب الأبرار قیل: ما مصلّی الأخیار؟ قال:
تحت المیزاب. قیل: ما شراب الأبرار؟ قال: ماء زمزم، اکرم به من شراب».(۱۹)

«در نمازگاه برگزیدگان نماز بگزارید، و از نوشیدنی ابرار و پارسایان بنوشید. پرسیدند:
نمازگاه اخیار کجاست؟ گفت: زیر ناودان (کعبه)، گفتند: نوشیدنی ابرار چیست؟ پاسخ داد:
زمزم، چه نوشیدنی ارزشمندی است!»

یاقوت حموی در باره اسامی زمزم می نویسد:

زمز