پاورپوینت کامل جامه کعبه معظمه در دوران عثمانی ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جامه کعبه معظمه در دوران عثمانی ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جامه کعبه معظمه در دوران عثمانی ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جامه کعبه معظمه در دوران عثمانی ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۳

کوشش سلطان سلیم اوّل درباره جامه شریفه:

همچنانکه در بخشهای پیش گفتیم، آخرین جامه کعبه دردوران ممالیک، همان
جامه ای بودکه ازتوسط سلطان «اشرف طومان بای» درسال ۹۲۲ه . ق . فرستاده شد.
سپس سلطان «سلیم اوّل عثمانی» باگسترش نفوذش بر مصرو ورودش به قاهره در محرم
سال ۹۲۳ه . ق ، خودرابه «خادم الحرمین الشریفین» ملقب ساخت و بدان فخر می کرد.
نویسنده «الاعلام» در این باره می گوید: «هنگامی که سلیم بر «قانصوه غوری» پیروز شد،
به حلب وارد گردید و آنگاه که گفته سخنران را در تعریف و تمجید خود شنید که
می گوید: «خادم الحرمین الشریفین»، به درگاه الهی سجده شکرگزارد وگفت:
«پروردگارراشکرگزارم که به من افتخار خادم الحرمین الشریفین را ارزانی داشت». آنگاه
خیرات و برکات فراوانی را به ساکنان حرمین رواداشت و از ملقّب شدنش به
خادم الحرمین اظهار خرسندی و شادمانی نمود».(۱)

از آن پس سلطان سلیم اوّل، به هنگام اقامت خویش در مصر، اهتمام ویژه ای به تهیه
جامه کعبه مشرّفه و نیز پرده ضریح پیامبر صلی الله علیه و آله و ابراهیم خلیل علیه السلام از خود نشان داد؛
همچنانکه پرده تازه ای را برای محمل ساخت و نام خود را بر روی آن، که به درجه
والایی از زیبایی و آذین رسیده بود، نوشت.

سلطان سلیم دو روز پیش از حرکت خود؛ یعنی در تاریخ ۲۱ شعبان سال
۹۲۳ ه . ق . مجلس جشنی به پا کرد و جامه های یادشده را در آن به معرض نمایش گزارد.
(و قاهره را در ۲۳ شعبان سال ۹۲۳ ه . ق . ترک کرد).

ابن ایاس می گوید: «در دوشنبه بیست و یکم شعبان ۹۲۳ ه . ق . سلطان سلیم شاه،
جامه کعبه شریف و جامه مرقد پیامبر صلی الله علیه و آله و ضریح حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام را (در متن
این گونه آمده است)(۲) به نمایش گذاشت؛ همچنانکه جامه ای برای محمل شریف نیز
ساخت. نامبرده به خلاف عادت، کوشش ویژه ای نسبت به جامه کعبه از خود نشان داد و
آذین زیبایی را بر پرده دَرِ کعبه قرار داد که درنتیجه، آن را به درجه ای والا از زیبایی
رسانید. و نیز به هنگام ساخت جامه محمل، از هیچ کوششی دریغ ننمود».(۳)

عثمانیان در آن سال (۹۲۳ ه . ق .) اهمیت فراوانی به جامه کعبه از خود نشان دادند؛
به طوری که پس از خروج «سلطان سلیم» از مصر، سه جشن دیگر برگزار نمودند.

در جشن نخستین که در روز دوشنبه، ۱۲ رمضان سال ۹۲۳ ه . ق . برگزار شد، جامه
شریف را به میان خیابان های قاهره آورده و طی مراسم باشکوهی آن را در معرض دید
همگان قرار دادند، سپس آن را به سوی قلعه، جایگاه بزرگِ امرا خایربک برده و به دید
وی رسانیدند، از آن پس جامه را به جایگاه اصلی خویش بازگرداندند.

مراسم جشن دوم، در روز دوشنبه، ۱۹ ماه رمضان سال ۹۲۳ ه . ق . یعنی یک هفته
پس از سپری شدن از مراسم جشن اوّل، آغاز نمودند. در این مراسم، جامه را به میان
خیل عظیم برگزار کنندگان جشن در خیابان های قاهره آورده و به سوی میدان «ریدانیه»
آن را به حرکت درآوردند. و در روز دوشنبه ۱۷ شوال سال ۹۲۳ ه . ق . مراسم دیگری
برای خروج محمل و گردش آن در خیابان های قاهره به سوی «ریدانیه» آغاز گردید که از
آن پس کاروان محمل به همراه جامه شریف عازم سرزمین مقدس شد.

در مراسم جشن های سه گانه، قضات چهارگانه و اعیان و دست اندرکاران دولتی و
نیز سربازان عثمانی و گروه های طبّال و موسیقی و زنبورکچی ها شرکت داشتند، که
علاوه بر آن، تمامی اقشار ملت نیز در جشن های یادشده حضور یافتند.

ابن ایاس به هنگام یاد از جشن های آن سال، چندین صفحه قلم فرسایی کرده
است(۴) که ما به هنگام سخن از آن مراسم جشن، در بخش ویژای به نام برپایی مراسم
جشن برای جامه شریفه به تفصیل یاد خواهیم کرد، ان شاء اللّه تعالی.

وقف سلطان سلیمان قانونی بر جامه شریفه:

هزینه جامه کعبه مشرفه، از وقفی که بدین منظور از سوی ملک صالح اسماعیل
قرار داده شد، همه ساله از مصر ارسال می گردید. این وضع همچنان تا دوران سلطان
«سلیمان قانونی» ادامه داشت، لیکن در این هنگام به علت ضعف مالی وقف یادشده و
کاهش درآمد آن، امکان رسیدگی کامل به جامه تقلیل یافت و درنتیجه، وظایف لازمه
نمی توانست آنچنان که باید انجام گیرد. این وضعیت به آگاهی سلطان سلیمان قانونی
رسانده شد و نامبرده طی فرمانی دستور داد که هزینه های ساخت جامه از خزانه
سلطنتی در مصر تأمین گردد. سپس در سال ۹۴۷ ه . ق . ، هفت دهکده دیگر مصری را
خریداری کرد و به سه دهکده وقف شده پیشین اضافه نمود که درنتیجه وقف یادشده به
ده دهکده رسید. از آن پس درآمد دهکده های یادشده صرف تهیه و ساخت جامه
شریفه می گردید که این وقف خود به عنوان پشتوانه نیکویی برای جامه درآمد.(۵)

بدین ترتیب تعداد دهکده های وقف شده، همچنانکه در متن وقف نامه سلطان
سلیمان قانونی آمده، به ده دهکده مصری رسید.

دهکده های یادشده عبارتند از:

۱ ـ بیسوس (در کتاب عربی ص ۹۵)؛ دهکده ای است که هم اکنون به نام (باسوس)
شناخته می شود و از توابع استان قلیوبیه است.

۲ ـ ابوالغیث؛ در این زمان به «ابوالغیط» نامبردار است و در مرکز «قلیوب» در استان
«قلیوبیه» واقع است.

۳ ـ حوض بقمص؛ همان «حوض بقیس» کنونی است که در بخش «مرصفا» از توابع
«بنها» در استان «قلیوبیه» واقع است.

۴ ـ سلکه؛ یکی از دهکده های «المنصوره» در استان «دقهلیه» به شمار می آید.

۵ ـ سرو بجنجه؛ بهتر آن است که «سرو بججه» نامیده شود و آن دهکده ای است که
هم اکنون به «سرو» مشهور است و از توابع «فارسکور» در استان «دقهلیه» به شمار
می آید.

۶ ـ قریش الحجر؛ دهکده ای است در «المنصوره» استان «دقهلیه» که هم اکنون به
«أویش الحجر» شهرت داد.

۷ ـ منایل و کوم رحان؛ دهکده ای است در مرکز «شبین القناطر» از استان «قلیوبیه»
که هم اکنون به «المنایل» مشهور است.

۸ ـ بجام؛ امروزه از توابع «شبرالحیمه» در استان «قلیوبیه» است.

۹ ـ منیه النصاری؛ دهکده ای است در مرکز «دکرنس» از استان دقهلیه که به
«منیه النصر» نامور است.

۱۰ ـ بطالیا؛ در صورت وقف، از این دهکده در بخش مرکزی شرقی یاد گردیده
است، در صورتی که جزو این بخش نیست. نام های دیگری نزدیک به آن در استان های
دیگر وجود دارد؛ مانند «طالیا» که یکی از دهکده های مرکز «اشمون» در استان
«المنوفیه» بوده است. همچناکه در قدیم دهکده دیگری به نام «بتالی» در استان «الغربیه»
وجود داشته که در این زمان نمی توان به موقعیت دقیق آن دست یافت.(۶)

در آن هنگام، پس از وقف ده دهکده یاد شده، درآمد آن برآورد گردید و بدین
ترتیب در صورت وقف نامه یاد شده در آن سال آمده است:

اوّل ـ درآمد سالانه دهکده های سه گانه (بیسوس، أبوالغیث و حوض بقمص) برابر
است با مبلغ ۸۹۰۰۰ درهم.

دوم ـ درآمد سالانه دهکده «سلکه» برابر است با مبلغ ۳۰۹۴۴ درهم.

سوم ـ درآمد سالانه دهکده «سیروبجنجه» مبلغ ۷۱۸۲۰ درهم است.

چهارم ـ درآمد سالانه دهکده «الحجر» برابر با مبلغ ۵۱۳۰۴ درهم می باشد.

پنجم ـ درآمد سالانه دهکده «منایل و کوم رحان» برابر است با مبلغ ۳۷۸۴۰ درهم.

ششم ـ درآمد سالانه دهکده «بجام» مبلغ ۱۴۹۳۴ درهم می باشد.

هفتم ـ درآمد سالانه دهکده «منیه النصاری» برابر است با مبلغ ۶۰۸۵۸ درهم.

هشتم ـ درآمد سالانه دهکده «بطالیا» مبلغ ۱۰۴۸۴ درهم می باشد.

بنابراین، مجموع درآمد سالانه وقف یاد شده، برابر است با ۳۶۵۱۵۲ درهم نقره.

در وقف نامه یاد شده، استفاده از درآمد را به صورت تقریبی بدین صورت تعیین
کرده اند:

الف ـ هر سال مبلغ ۲۷۶۲۱۶ درهم از آن را مانند سال های گذشته صرف تهیه جامه
بیرونی کعبه نموده و باقی درآمد سالیانه را، که تقریباً مبلغی معادل ۸۸۹۳۶ درهم
می باشد، نزد ناظر وقف به مدّت پانزده سال قرار دهند. بنابراین، مبلغ یادشده پس از این
مدت، تقریباً برابر با ۱۳۳۴۰۴۰ درهم می باشد.

ب ـ از مبلغ جمع شده، هر پانزده سال یک بار مبلغی حدود ۷۵۰۳۷۰ درهم را هزینه
ساخت جامه و پرده های درون کعبه مشرفه و حجره نبوی شریف و ضریح مبارک در
حرم شریف و منبر و محراب تهجد و نیز پرده های چهارگانه حرم شریف و محراب
ابن عباس و قبر وی و نیز قبر عقیل بن ابی طالب و (حضرت امام) حسن بن علی علیهماالسلام و
عثمان بن عفان و فاطمه بنت اسد می رساندند.

ج ـ مازاد آن را، که مبلغی حدود ۵۸۳۶۷۰ درهم می باشد، در اختیار ناظر وقف
قرار می دادند تا وی برای رفع گرفتاری ها و مشکلاتی که گاه درنتیجه کمبود آب نیل و یا
خشکی آن به وجود می آید، هزینه کند. در صورتی که پانزده سال گذشته و مبلغ یادشده
افزایش یابد، موظفند که املاکی را خریداری کرده و ضمیمه وقف یاد شده بنمایند تا
درنتیجه درآمد این وقف، پیوسته به میزان قابل ملاحظه ای افزایش یابد.

گفتنی است در وقف نامه جامه کعبه، به وقف دیگری نیز اشاره شده است، که این
وقف از سوی «سلطان سلیمان قانونی» برای کمک به حاجیان بی بضاعت، به هنگام
سفرشان برای انجام فریضه حج و بازگشت از آن تعیین گردیده است.

در وقف نامه جامه کعبه قید شده است: اگر در هریک از دو وقف یادشده مشکلی
پیش آید، می توانند از مازاد وقف دیگر بر این وقف استفاده نمایند.(۷)

لازم به یادآوری است علاوه بر وقفی که از سوی سلطان سلیمان قانونی در مصر بر
جامه بیرونی کعبه در هر سال و بر جامه درونی کعبه و جامه حجره شریف نبوی و دیگر
جامه ها ـ که پیش از این از آنها نام بردیم ـ ، هر پانزده سال یک بار قرار داده شد،
پادشاهان آل عثمان نیز هریک جامه ای را برای درونِ کعبه و جامه حجره نبوی شریف، به
هنگام رسیدن به سلطنت، بدان ارسال می داشتند؛ همچنانکه علاوه بر آن شمع های
بزرگ و کوچک را که با آن، کعبه و سایر مقامات مسجدالحرام و نقاط متبرک این سرزمین
را روشن می کردند، ارسال می داشتند. آنان افزون بر این، عطرهای گوناگون و گلاب و
عطر آن و عنبر و جز این ها را نیز می فرستادند.

همچنین طناب هایی که جامه کعبه را بدان استوار می ساختند، به همراه سایر موارد
گذشته، همه ساله به این دیار گسیل می کردند. مصر با دارا بودن ویژگی ارسال جامه
بیرونی کعبه در هر سال، تا سال ۱۱۱۸ ه . ق . پارچه های جامه بیرونی و درونی کعبه را
می بافت. لیکن در این سال به فرمان «سلطان احمد سوم» فرزند «سلطان محمد چهارم»
(عثمانی) جامه درونی را در استانبول بافت و به عنوان اولین سالگرد فرمانروایی خویش
در استانبول، آن را در سال بعد، از راه مصر به مکه فرستاد.

از آن هنگام استانبول، بافتن جامه درونی کعبه را به خود اختصاص داد و پادشاهان
آل عثمان به همان صورت جامه یاد شده را ارسال می کردند تا این که دوران سلطنت
عبدالعزیز بن سلطان محمود دوم فرا رسید و آخرین جامه را او فرستاد و پس از آن دولت
عثمانی از ارسال جامه درونی کعبه خودداری کرد. بنابراین، جامه فرستاده شده از سوی
سلطان عبدالعزیز به هنگام جلوس بر کرسی سلطنت در سال ۱۲۷۷ ه . ق .(۸) تا سال
۱۳۵۵ ه . ق . ، همچنان باقی ماند. در این سال «ملک عبدالعزیز آل سعود»، درون کعبه را
با جامه ای که از سوی پادشاه بهره در هند ارسال گردیده بود، پوشانید.

در سال ۱۳۶۳ ه . ق . ملک عبدالعزیز آل سعود فرمان داد جامه دیگری برای درون
کعبه، مهیا کنند که در سال یادشده این جامه در درون کعبه نصب شد.(۹)

توقف ارسال جامه از مصر به هنگام حمله فرانسویان به آن

جامه کعبه در طول دوران عثمانی، همه ساله از محل درآمد اوقاف یادشده از مصر
ارسال می گردید. هنگام تصرف مصر به وسیله فرانسویان، ارسال جامه در طول سال های
۱۲۱۳، ۱۲۱۴ و ۱۲۱۵ ه . ق . انجام نگرفت.

«جبرتی» که خود معاصر آن دوران بوده، از شرایط و مقتضیات آن دوران که منجر
به توقف ارسال جامه از مصر به کعبه مشرف گردید، سخن گفته است.

وی در این باره، از آمادگی جامه کعبه و جشن حرکت آن در سال ۱۲۱۳ ه . ق .
مطالبی آورده و از کوشش فرانسویان به فرماندهی «مینو» در ارسال جامه در سال
۱۳۱۵ ه . ق . نیز نوشته است.

جبرتی به بیان جشن حرکتِ کاروانِ جامه در سال ۱۲۱۳ ه . ق . در خیابان های
قاهره پرداخته و از چگونگی حرکت والی و خزانه دار و مردان طُرُق صوفیه در پیشاپیش
کاروان و نیز از چگونگی حرکت سربازان و طبالان و گروه موزیک در اطراف آن، که پیش
از آن کاروان جامه هیچگاه این چنین شکوهی را به خود ندیده بود، به تفصیل مطلب
نوشته و گفته است: «در هشتم شوال ۱۲۱۳ ه . ق . که مصادف با روز جمعه بود، در
بازارها از حرکت کاروان جامه کعبه مشرفه از «قرامیدان» ندا داده شد که پیش از آن
کاروان جامه هیچ گاه این چنین شکوهی را به خود ندیده بود، به تفصیل مطلب نوشته و
گفته است:

«در هشتم شوال ۱۲۱۳ ه . ق . که مصادف با روز جمعه بود، در بازارها به حرکت
کاروان جامه کعبه مشرفه از «قرامیدن» ندا داده شد و مردم را به رعایت حرکت
دسته جات، دارندگان علم ها و کتل ها و جلوگیری از بی نظمی فراخواندند، و در
بامداد روز شنبه خیل جمعیت در بازارها و خیابان ها و گذرگاه ها درانتظار عبور
کاروان به هم پیوستند و در این هنگام کاروان، در حالی که پیشاپیش آن والی و
داروغه دستار بر سر و جُبّه بر