پاورپوینت کامل موقوفات امیرالمؤمنین، علی علیه السلام ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موقوفات امیرالمؤمنین، علی علیه السلام ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موقوفات امیرالمؤمنین، علی علیه السلام ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل موقوفات امیرالمؤمنین، علی علیه السلام ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۸۶

شاید بعضی افراد که درباره زندگی زاهدانه و کاملاً بدون تجمّل حضرت
امیرمؤمنان علیه السلام گفته هایی می شنوند یا نوشته هایی می خوانند، گمان کنند که آن حضرت در
فقر و بینوایی روزگار می گذراند و از مال دنیا بهره کافی نداشت و نمی توانست در
وضعیتی بهتر زندگی کند.

آن حضرت، به اضافه سهمی که هر سال از غنایم جنگی و بیت المال داشت، همواره
در اطراف مدینه به کشاورزی می پرداخت و بر اثر بصیرت و اطلاع کامل در امور کشت و
زرع و با کوششهای شخصی، باغ ها و چشمه هایی احداث کرد که سالانه دارای محصولی
فراوان بود و می توان گفت که از افراد تا حدّی غنی مسلمان آن روز به شما می رفت.

امّا انفاق به فقرا و صدقات مستمرّ به مستمندان و بذل و بخشش به نیازمندان، هدف
والای آن حضرت بود و همواره آسودگی دیگران و رفع احتیاج مسلمانان را، حتی بر
زندگی روزمره خود ترجیح می داد،(۱) به خصوص در روزگار خلافت ظاهریش در عمل
نشان داد که خلیفه و رهبر باید آنگونه زندگی کند که بینواترین افراد مسلمانان زندگی
می کنند تا از وضع خویش دلشکستگی نداشته باشند و در تحمّل ناملایمات و مشکلات
روزگار، صبر و شکیبایی پیشه کنند. امیرمؤمنان در پاسخ عاصم بن زیاد، که بر شدّت
سختگیری حضرت در پوشاک و خوراک و دیگر احتیاجات روزانه اش اعتراض داشت،
فرمود: خداوند بر امامان عادل واجب کرده است که در پایین ترین سطح مردمان ضعیف
زندگی کنند تا فشار فقر آنان را از پای درنیاورد.(۲)

وقفنامه عمومی یا وصیت نامه ای که حضرت امیر علیه السلام نوشته و امام کاظم علیه السلام آن را در
روایتی صحیح نقل می کند، مشتمل بر رقبات و املاک و اموالی است که دلیل بر گفتار
ماست، لذا پیش از برشمردن همه موقوفات آن حضرت، عین وقف نامه را می آوریم و
ترجمه می کنیم تا خواننده گرامی بینایی بیشتری در موضوع داشته باشد.(۳)

متن وقف نامه امیر المؤمنین علیه السلام

هذا ما أوصی بِهِ وَقَضی بِهِ فِی ماله عَبْدُاللّه علیٌّ ابتغاءَ وجه اللّه ، لیولجنی به
الجنّه ویصرفنی به عن النّار ویصرف النّار عنّی یوم تَبیَضُّ وجوهٌ وتسودُّ وجوهٌ ،
أنّ ما کان لی من مالٍ بِیَنبُع یعرف لی فیها وما حولها ، صدقه ورقیقها ، غیر أنَّ
رباحا وأبانَیْزَرَ وجُبَیرا عتقاءٌ لیس لأحد علیهم سبیل ، فهم موالیّ یعملون فی
المال خمس حِجَج ، وفیه نفقتُهم ورزقهم وأرزاق أهالیهم .

ومع ذلک ما کان لی بوادِ القری کلّه من مال لبنی فاطمه ، ورقیقها صدقه .

وما کان لی بدَیْمَهَ وأهلُها صدقه ، غیر أن زُرَیْقا له مثلُ ما کتبتُ لأصحابه ، وما
کان لی بِأذِینهَ وأهلُها صدقه ، والفَقیرَیْن کما قد علمتم صدقه فی سبیل اللّه .

وإنَّ الذی کتبتُ من أموالی هذه صدقه واجبه بَتْلَه ، حیّا أنا أو میّتا ، یُنفق فی کلّ
نفقه یُبتغی بها وجهَ اللّه فی سبیل اللّه ووجهه ، وذوی الرحم من بنیهاشم
وبنیالمطلب والقریب والبعید .

وإنّه یقوم علی ذلک الحسنُ بن علیّ ، یأکل منه بالمعروف ، وینفقه حیث یراه اللّه
عزّوجلّ فی حلٍّ محلَّل ، لا حرج علیه فیه ، فإن أراد أن یبیع نصیبا من المال
فیقضی به الدینَ فلیفعل إن شاء ولا حرج علیه ، وإن شاء جعله سَرِیَّ المِلک ، وإن
وُلدَ علیّ وموالیهم وأموالهم إلی الحسن بن علیّ .

وإن کانت دارُ الحسن بن علیّ غیر دار الصدقه فبدا له أن یبیعها إن شاء لا حرج
علیه فیه ، وإن شاء باع ، فإنّه یقسِّم ثمنَها ثلاثه أثلاث ، فیجعل ثلثا فی سبیل اللّه
وثلثا فی بنیهاشم وبنیالمطلب ، ویجعل الثلثَ فی آل أبیطالب ، وإنّه یضعه
فیهم حیث یراه اللّه .

وإن حَدَثَ بحسن حَدَثٌ وحسین حیٌّ فإنّه إلی الحسین بن علی ، وإنّ حسینا
یفعل فیه مثل الذی أمرتُ به حسنا ، له مثل الذی کتبتُ للحسن وعلیه مثل الذی
علی الحسن .

وإنّ لبنی ابنَیْ فاطمه صدقه علیّ مثل الذی لبنی علیّ ، وإنّی إنّما جعلتُ الذی
جعلت لابنَیْ فاطمه ابتغاءَ وجه اللّه عزّوجلّ وتکریم حرمه رسول اللّه صلی الله علیه و آله
وتعظیمهما وتشریفهما ورضاهما .

وإن حَدَثَ بحسن وحسین حَدَثٌ ، فإنّ الآخر منهما ینظر فی بنی علیّ ، فإن وجد
فیهم من یرضی بهداه وإسلامه وأمانته فإنّه یجعله إلیه إن شاء ، وإن لم یرفیهم
بعض الذی یریده فأنّه یجعله إلی رجل من آل أبیطالب یرضی به ، فإن وجد آل
أبیطالب قد ذهب کبراؤهم وذوو آرائهم ، فإنّه یجعله إلی رجل یرضاه من
بنیهاشم .

وإنّه یشتَرِطُ علی الذی یجعله إلیه أن یترکَ المال علی أصوله ویُنفق ثمره ، حیث
أمرتُه به من سبیل اللّه ووجهه وذوی الرّحم من بنیهاشم وبنیالمطلب والقریب
والبعید ، لا یُباع شیء منه ولا یُوهب ولا یُورَّث .

[وإنّ مال محمّد بن علیّ علی ناحیته ، وهو إلی بنی فاطمه علیهم السلام (۴)] ، وإن رقیقیَّ
الذین فی صحیفه صغیره التی کُتِبَتْ لی عتقاء .

هذا ما قضی به علیُّ بن أبیطالب فی أمواله هذه الغد من یوم قدم مِسْکن(۵)
ابتغاء وجه اللّه والدار الآخره ، واللّه المستعان علی کلّ حال ، ولا یحلّ لامرئٍ
مسلم یؤمن باللّه والیوم الآخر أن یقول فی شیء قَضَیتُه من مالی ولا یخالف فیه
أمری من قریب أو بعید .

أمّا بعد ، فإنّ ولائدی . . .

هذا ما قضی به علیّ فی ماله هذه الغد من یوم قدم مِسْکَن . شهد أبوشمر بن
أبرهه وصَعصَعه بنُ صُوحان ، ویزیدُ بنُ قیس وهیّاجُ بن أبیهیّاج . وکتب علیّ بن
أبیطالب بیده لعشرٍ خلون من جمادیَ الأولی سنه سبع وثلاثین .

«این آن چیزی است که وصیّت نموده ودستور داده است به آن در اموال و
داراییش، بنده خدا علی، برای خشنودی خدا، تا مرا به واسطه آن به بهشت برد و
دوزخ را از من برای خاطر آن دور سازد و آتش جهنّم را بر من روا ندارد در
روزی که گروهی روسفید و گروهی روسیاه می شوند.

وصیت چنین است:

املاکی که در «ینبع» و اطراف آن دارم و نسبت آنها به من شناخته شده است،
همه آنها و بندگان در آنها صدقه است. جز بندگانم «رباح» و «ابونیزر» و «جبیر»
که این سه تن آزادند و هیچ کس بر آنها تسلطی ندارد. ایشان غلامان من اند و در
اموال یاد شده پنج سال کار می کنند و حق برداشت مخارج و هزینه زندگی خود
و فرزندانشان را دارند.

با حفظ این مراتب آنچه در «وادی القری» دارم و همه از اموال خودم می باشد
اختصاص به فرزندان «فاطمه» دارد، و بندگان در این املاک صدقه اند (و در راه
خدا مصرف می شوند.)

و آنچه در «دَیْمه» دارم و افرادی که در آنجا هستند نیز صدقه است، جز «زریق»
که مانند غلامان یاد شده می باشد. و آنچه در «اذینه» دارم با آنان که در آنجا
هستند نیز صدقه است، و «فقیرین» ـ چنان که می دانید ـ نیز صدقه است و باید
در راه خدا مصرف شود.

آنچه از اموالم در اینجا یاد کردم همه صدقه لازم قطعی است، و این حکم در
زندگی و پس از مرگ من جاری خواهد بود، باید در آنچه سبب خوشنودی خدا
و در راه خداست به مصرف رسد و خویشانم از بنی هاشم و بنی مطلب نزدیک و
دور بهره برند.

نظارت بر این اوقاف و صدقات با (فرزندم) حسن بن علی است، از آنها به قدر
ضرورت خود بدون زیاده روی بهره می برد و در مواردی که رضای الهی در
آن است صرف می نماید، در این کار بر او باکی نیست. اگر خواست بخشی از
آنها را بفروشد تا قرضی را ادا کند، بفروشد باکی بر او نیست، و اگر بخواهد
می تواند املاک برجسته و نفیس قرار دهد. فرزندان علی و غلامان و اموال وی
اختیارشان در دست حسن بن علی است.

و اگر خانه حسن بن علی جز خانه صدقه باشد و خواست که آن را بفروشد
می تواند بفروشد، بر او باکی نیست. اگر بخواهد می تواند بفروشد و قیمتش را به
سه بخش تقسیم کند؛ قسمتی را در راه خدا مصرف نماید و قسمتی را به
بنی هاشم و بنی مطلب و قسمتی را به فرزندان ابوطالب بدهد، در مواردی که خدا
می پسندد از این سه قسم به مصرف رساند.

اگر پیشامدی برای حسن، رخ داد (و از این جهان درگذشت) در حالی که حسین
زنده باشد، این کارها بدو موکول می شود، باید آنچه را به حسن دستور دادم
وی انجام دهد. برای اوست آنچه برای حسن نوشتم و بر اوست آنچه بر عهده
حسن بود.

برای فرزندان دو فرزند فاطمه (حسن و حسین) از صدقه علی آن چیزی خواهد
بود که برای فرزندان علی تعیین شد، و من هر چه برای دو فرزند فاطمه قرار
دادم به جهت خوشنودی خدای عزّوجلّ و حفظ حرمت رسول اللّه و تعظیم و
بزرگداشت و رضای خدا و رسول است.

اگر برای حسن و حسین پیشامدی رخ داد، آخرین