پاورپوینت کامل جامه مصری در دوران جدید ۹۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جامه مصری در دوران جدید ۹۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جامه مصری در دوران جدید ۹۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جامه مصری در دوران جدید ۹۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۳۴

جامه کعبه مکرّمه، که در دوران جدید همه ساله از مصر ارسال می شد، دارای
ویژگی های زیر بود:

۱ ـ هشت قطعه پرده که بدان «احمال کعبه» می گفتند ۲ ـ هشت کمربند ۳ ـ چهار
قطعه نوشته دار ۴ ـ پرده درِ کعبه معروف به «برقع» ۵ ـ جامه مقام حضرت ابراهیم
خلیل علیه السلام ۶ ـ پرده درِ جایگاه مقام ابراهیم خلیل علیه السلام ۷ ـ پرده باب التوبه ۸ ـ پرده دروازه
منبر مکّی ۹ ـ کیسه جایگاه کلید کعبه مشرّفه.

افزون بر این ها، وسایل مورد نیازد دیگر جامه برای آوزیان کردن آن، مانند: طناب ها
و نیز لوازم شستشوی کعبه و مواد معطّر کننده همراه آن بوده است.(۱)

اینک می پردازیم به شرح ویژگی های قسمت های مختلف جامه کعبه معظّمه که در
دوران جدید همه ساله از سوی مصر ارسال می گردید. گفتنی است جامه کعبه همه ساله
به علّت ابداع روش های نوین و پیشرفت فنّیِ آذین بندیِ آن، نسبت به سال پیش
تغییراتی داشت.

جامه اصلی کعبه (احمال کعبه)

جامه اصلی، از هشت قطعه پارچه ابریشم سیاه نوشته دار (نوشته ها به صورت
بافته) تشکیل شده و در زمینه سرتاسر پارچه، عبارتِ «لا إله إلاّ اللّه ، مُحمَّدٌ رَسُولُ اللّه » به
شکل دال نوشته شده و برخی در میانه دالِ دیگر به صورت بافته نقش می بست. این
قطعه ها یا پارچه ها به شصت و دو قطعه می رسید که طول هر یک از آن ها، بیست و شش
ذراع(۲) با عرض نود سانتی متر بود و مساحت تمامی آنها به یک هزار و ششصد و دوازده
ذراع می رسید و همگی به وسیله نخ های ابریشمی سیاه رنگ و مفتول (تارهای نازک و
ضخیم) بافته می شد.

این قطعه ها توسط پارچه پنبه ای سفید آستر گردیده و در قسمت هایی که دو قطعه
از عرض به هم اتصال می یافت با مفتول های پنبه ای پیوند می خورد. تمامی قسمت های
اتصال یافته از قطعه های جامه، به وسیله پوست دباغی شده و غیر دباغی شده بُز
مستحکم و استوار می شد.

بر روی هر یک از «احمال» کعبه، یکی از کمربندهای هشتگانه قرار می گرفت که بر
دو «حمل» از «احمال» کعبه، چهار قطعه نوشته دار (کردشیات)(۳) نقش می بست.

«احمال» هشتگانه کعبه و کمربندهایی که بر آنها قرار می گرفت بدین صورت بود:

* دو «حمل» که هر یک از آنها مرکّب از ۹ قطعه پارچه بوده و مجموع پارچه های
آن به ۱۸ عدد می رسید. طول آنها ۴۶۸ ذراع، که بر این دو «حمل» کمربندهای اوّل و سوم
قرار می گرفت.

* دو «حمل» که هر یک از آنها مرکّب از هشت قطعه پارچه و مجموع آنها شانزده
عدد بود. طول مجموع این قطعه ها به ۴۱۶ ذراع می رسد و بر این دو «حمل» کمربندهای
دوم و چهارم قرار می گرفت.

* دو «حمل» که هر یک از آنها مرکّب از ۲۱۷ قطعه پارچه بوده و مجموع پارچه های
آن به پانزده قطعه می رسید. طول آنها ۳۹۰ ذراع است که بر روی این دو «حمل»
کمربندهای پنجم و هفتم می آید.

* دو حمل که هر یک از آنها مرکّب از ۲۱۶ قطعه پارچه بوده و مجموع پارچه های آن
به سیزده می رسید. طول آنها ۳۳۸ ذراع بوده که بر روی این دو «حمل» کمربندهای ششم
و هشتم قرار می گرفت.(۴)

امّا چگونگی آویختن این «احمال» بدینگونه بود که هر دو قطعه از پرده بر یکی از
قسمت های دیوار کعبه قرار داده می شد و سپس به وسیله طناب هایی به حلقه های آهنی
بسته و آنگاه بر بام کعبه انداخته می شد و بعد به وسیله دستگیره ها و بندهایی به یکدیگر
متّصل می گشت. و در قسمت زیرین به وسیله حلقه هایی که بر روی شاذروان قرار داده
شده بود ثابت و استوار می گردید.

هر گاه یکی از قسمت های یاد شده، بر کعبه نصب می شد؛ به وسیله دستگیره ها و
بندهای یاد شده به قطعه نزدیک خود پیوند می خورد و بدین صورت در پایان همانند
پیراهن سیاه رنگ مربعی بر کعبه پوشیده می شد.

پس از آن، در پیرامون کعبه معظّمه، بر روی این قطعه های به هم پیوسته، و در یک
سوم قسمت فوقانی آن، کمربندهای کعبه، که مرکّب از هشت قطعه بود، نصب
می گشت.(۵)

افزون بر این قطعاتِ ابریشمی، قطعات دیگری نیز وجود داشت که عبارت بودند از
دویست و یازده ذراع پارچه اطلس سیاه و ساده (بافت مصر) و پارچه ابریشم و اطلس
قرمز و سبز (بافت خارجه) که بر روی قسمت هایی از آن تارهای نقره ای سفید رنگ و
تارهایی از طلای زرد و نیز با عیار ۹۹% تنیده می شد.

کمربندهای جامه (طراز)

جامه کعبه، دارای هشت کمربند بوده که بر روی قطعه های هشتگانه ـ همچنانکه
پیش از این یاد کردیم ـ قرار داده می شد. هر یک از این کمربندها از نظر اندازه طول،
مقدار وزن، تارهای تنیده و آذین های میان آن بدین شرح می باشد:

کمربند نخست: طول ۸۷۱۲ ذراع و وزن تارهای طلایی و نقره ای تنیده در میان
آن۱۲۷۱۰۳۰ مثقال.

کمربند دوّم: طول ۸۷۱۱ ذراع و وزن تارهای آذین شده بر آن ۴۱۹۴۷ مثقال.

کمربند سوّم: طول ۸۷۱۲ ذراع و وزن تارهای طلایی و نقره ای تنیده در میان آن،
۱۰۳۹ مثقال.

کمربند چهارم: طول ۸۷۱۱ ذراع، و وزن تارهای آذین شده بر آن ۴۱۹۸۳ مثقال.

کمربند پنجم: طول ۸۷۱۰ ذراع و وزن تارهای طلا و نقره ای تنیده در میان آن۲۱۹۰۱
مثقال.

کمربند ششم: طول ۸۷۹ ذراع، وزن تارهای آذین شده بر آن ۴۱۸۶۲ مثقال.

کمربند هفتم: ۸۷۱۰ ذراع، وزن تارهای آذین شده بر آن ۴۱۸۶۷ مثقال.

کمربند هشتم: طول ۸۷۹ ذراع و وزن تارهای طلا و نقره ای تنیده در میان آن۴۱۸۸۲
مثقال.

بنابراین، مجموع طول کمربندهای یاد شده برابر با ۹۱ ذراع و مجموع
وزن تارهای طلایی و نقره ای تنیده در میان آن ها بالغ بر ۳۱۷۵۱۳ مثقال بوده است.

در این میان آنچه لازم به یادآوری است این است که: تمامی کمربندهای یاد شده به
عرض هفتاد سانتی متر بوده که حاشیه ای به عرض هفت سانتی متر قسمت زبرین و
زیرین آن ها را در بر می گرفته است.

نوشته های روی کمربند

بر روی کمربندها آیات قرآن با خطّ زیبای ثلث عربی نوشته می شد که تمامی
حروف آیات یاد شده به وسیله تارهای نقره ای مطلا بود.

این آیات نوشته های دیگر، به وسیله «عبداللّه بک زهدی» در دوران خدیو اسماعیل
به رشته تحریر در می آمد.

آیات قرانیِ یاد شده، به این صورت بر روی کمربندها نقش می بست:

در سمت شرقی، که در آن دَرِ کعبه قرار داشت، دو کمربند اوّل و دوّم استوار بود که
بر روی کمربند اوّل این آیات به چشم می خورد: بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، وَإِذْ جَعَلْنَا
الْبَیْتَ مَثَابَهً لِلنَّاسِ وَأَمْنا وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلّیً وَعَهِدْنَا إِلَی إِبْرَاهِیمَ وَإِسْمَاعِیلَ أَنْ
طَهِّرَا بَیْتِی لِلطَّائِفِینَ وَالْعَاکِفِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ وبر روی کمربند دوّم: وَإِذْ یَرْفَعُ إِبْرَاهِیمُ
الْقَوَاعِدَ مِنْ الْبَیْتِ وَإِسْمَاعِیلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ * رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ
لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَا أُمَّهً مُسْلِمَهً لَکَ وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا وَتُبْ عَلَیْنَا إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ.

در میان این دو کمربند، دایره ای قرار داشت که بدان «رِنک» گفته می شد.(۶) در زمینه
دایره یاد شده، کلماتِ: «یا حَنّانُ یا مَنّان یا سُبْحان» به صورتی که الف های آن ها به مرکز
دایره متوجّه می گردید، نقش بسته بود.

در این زمینه، حرف ندا به صورت وارونه قرار داشت که این حرکت، اشتباه معمولی
است و همواره به وسیله خط نگاران صورت گرفته و به نظر می رسد که قرار دادن این
حروف در این مکان لازمه آذین آن باشد.

کمربندی از کمربندهای هشت گانه و رنکی که بین دو کمربند است و در چهار کعبه دیده
می شود.

در سمتی که حجرالأسود در امتداد آن است و سمت جنوبی کعبه به شمار می آید،
کمربندهای سوم و چهارم قرار داشت. بر روی کمربند سوّم این آیات نقش بسته است:

بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، قُلْ صَدَقَ اللّه ُ فَاتَّبِعُوا مِلَّهَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفا وَمَا کَانَ مِنْ
الْمُشْرِکِینَ * إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّهَ مُبَارَکا وَهُدیً لِلْعَالَمِینَ * فِیهِ آیَاتٌ
بَیِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِیمَ….

و بر کمربند چهارم …وَمَنْ دَخَلَهُ کَانَ آمِنا وَللّه ِِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنْ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ
سَبِیلاً وَمَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللّه َ غَنِیٌّ عَنْ الْعَالَمِینَ * قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِآیَاتِ اللّه ِ وَاللّه ُ
شَهِیدٌ عَلَی مَا تَعْمَلُونَ…، این دو کمربند در میان خود «رنک» دیگری نیز داشت که
نوشته های آن همانند «رنک» پیشین بود.

بر روی سمت سوم کعبه مشرفه، که سمت غربی آن به شمار می آید، کمربندهای
پنجم و ششم قرار می گرفت. بر روی کمربند پنجم این آیات دیده می شد:

بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، وَإِذْ بَوَّأْنَا لاِءِبْرَاهِیمَ مَکَانَ الْبَیْتِ أَنْ لاَ تُشْرِکْ بِی شَیْئا وَطَهِّرْ
بَیْتِی لِلطَّائِفِینَ وَالْقَائِمِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ * وَأَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجَالاً وَعَلَی کُلِّ
ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ.

و بر روی کمربند ششم لِیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَیَذْکُرُوا اسْمَ اللّه ِ فِی أَیَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَی
مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَهِ الاْءَنْعَامِ فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ * ثُمَّ لِیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْیُوفُوا
نُذُورَهُمْ وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ. که باز در میان این دو کمربند، «رنک» به صورت پیشین
قرار داشت.

بر سمت چهارم، که سمت شمالی کعبه است و در آن ناودان قرار دارد، دو کمربند
هفتم و هشتم قرار می گرفت.

گفتنی است نوشته های روی این دو کمربند، در دوران های مختلف تغییر کرده
است؛ به طوری که به هنگام دوران فرمانروایی خانواده محمّد علی که ـ مصر تابعی از
دولت عثمانی به شمار می آمد ـ بر روی این دو کمربند عبارت: «اهدایی به کعبه از سوی
سلطان عثمانی» قید می شد. این عبارت به صورت طولانی، از نام آن سلطان آغاز و نسب
و القاب او را آنچنان گسترده به رشته تحریر در می آوردند که سراسر مساحت دو کمربند
را دربر می گرفت.(۷)

امّا پس از شکست و از هم گسیختگی دولت عثمانی، در پایان
جنگ جهانی اوّل، مصر خود را از
تبعیت دولت عثمانی رهانید و در آن
هنگام بر کمربند هفتم این آیات نوشته می شد:

بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُومَاتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِیهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ
فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِی الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللّه ُ….

امّا کمربند هشتم ویژه عبارت اهدا بود که بر آن، این جملات نوشته می شد: «أمَر
بصُنع هذهِ الْکسوه الشریفه لکعبه بیت اللّه الحرام (فلان) سنه کذا»(۸)

عبارت اهدا، در دوران های گوناگون قابل تغییر بود.

هنگامی که در رمضان سال ۱۳۵۵ه /۱۹۳۶م. میان مصر و دولت عربستان قرار داد
تفاهمی صورت گرفت ـ پس از درگیری سیاسی که مدّت ده سال به درازا کشید و پیش از
این، از آن یاد کردیم ـ متن نوشته بر روی کمربند هشتم بدین صورت تغییر یافت: «أمر
بصنع هذه الکسوه الشریفه للکعبه بیت اللّه الحرام صاحب الجلاله ملک مصر فاروق الأوّل
واهدیت لها فی عهد صاحب الجلاله عبدالعزیز آل سعود ملک المملکه العربیه السعودیه
سنه ۱۳۵۵ه .»(۹)

قطعه ای از کمربندی که اهدای ملک فاروق اول بر آن موجود است و در زمان ملک عبدالعزیز آل سعود ارسال
گردیده است

قطعه های نوشته دار جامه (کردشیات)

بر روی جامه ای که کمربند اوّل و دوّم قرار داشته و به عبارتی بر روی سمت شرقی
کعبه که پیش روی کعبه است و درِ کعبه بر آن قرار دارد، چهار قطعه نوشته می شد که طول
آنها شش ذراع، و مساحت هر یک از آن ها (کردشیه) ۹۰×۷۵ سانتی متر بود.

در زمینه هر یک از این قطعه ها: بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، قُلْ هُوَ اللّه ُ أَحَدٌ * اللّه ُ
الصَّمَدُ * لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ * وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوا أَحَدٌ به شکل دایره ای به قطر هفتاد
سانتی متر نقش بسته بود. در قسمت زبرین و زیرین این قطعه ها حاشیه ای نقش دار قرار
داده شده بود. این قطعه های چهارگانه به وسیله تارهای نقره ای سفید رنگ و تارهای
نقره ای مطلا به مقدار ۵۰۴ مثقال تنیده شده بود.(۱۰)

پرده درِ کعبه (برقع)

پرده درِ کعبه از چهار قطعه تشکیل شده بود. این بدان جهت بود که حجم زیادی
داشت و امکانِ ساختن آن به صورت یک قطعه غیر ممکن می نمود. پرده از پارچه
ابریشم و اطلس سیاه و ساده به مساحت چهل و شش ذراع و ربع و قسمتی دیگر از آن
پارچه اطلس خارجی به رنگ قرمز و سبز بود که همگی به یکدیگر پیوسته و بر روی آن
تارهای نقره ای و طلاییِ ونیزی خالص، نقش و نگارهای زیبا داشت. این پرده دو آستر؛
نخست آستری پنبه ای به رنگ سفید و بر روی آن پرده ای از
ابریشم اطلس خارجی به رنگ قرمز و
سبز داشت.

همچنین در پیرامون پرده درِ کعبه و نیز میانه آن، نوار پهن پنبه ای به صورت مفتول
قرار داده شده بود.

قطعه های چهارگانه، که پرده درِ کعبه را به وجود می آورند، شامل قطعه فوقانی بود
که بدان «العتبه» می گفتند و قطعه زیرین آن را «طراز» و قطعه ای که در ادامه آن بود، «القائم
الصغیر» و قطعه پایین آنها، که در آن شکافی قرار داده شده بود، «القائم الکبیر» می نامیدند.

افزون بر آن، قطعه ای به نام «الوصله» نیز داشت که قطعه های شماره سه و چهار را به
هم وصل می کرد.

امّا قطعه نخستین، که «العتبه» نامیده می شد، دارای مساحتی به اندازه ۴۳۱۲ ذراع بود.
مقدار وزن تارهای نقره ای سفید رنگ و نیز تارهای نقره ای مطلای تنیده شده بر آن
به۳۱۱۴۰۴ مثقال می رسید. قطعه دوم که «طراز» نامیده می شد، دارای ۴۳۱۱ ذراع مساحت
بود و۳۱۱۰۵۷ مثقال تارها آذین داشت.

قطعه سوّم؛ یعنی «القائم الصغیر» ۹ ذراع مساحت داشت و تارهای آذین شده بر آن
به ۹۰۱ مثقال می رسید.

قطعه چهارم، «القائم الکبیر»، دارای مساحتی به اندازه ۴۳۱۱ ذارع بود و وزن
آذین های تنیده شده بر آن، به ۳۲۱۴۵۵ مثقال می رسید.

«الوصله» قطعه ای بود که دو قطعه «قائم» را به هم وصل می کرد و دارای تارهای
نقره ای آذین شده، به مقدار ۴۳ مثقال بود.

بدین ترتیب مجموع وزن نخهای طلا و نقره تنیده شده بر پرده درِ کعبه مکرمه
(برقع) به ۳۱۴۸۶۱ مثقال می رسید.

افزون بر این، بر روی پرده درِ کعبه (برقع) این وسایل نیز قرار داده می شد:

* شش عدد صفحه های نقره ای با عیار ۹۰ مطلا به طلای زرد ونیزی که هر یک از
صفحه های یاد شده بر روی دو چتر (آفتابگیر) قرار داده شده بود.

* دوازده عدد چتر بافته شده از ابریشم سرخ، که آذین روی آنها به وسیله تارهای
نقره ای و طلایی بود. این چترها به وسیله پوست بُز دباغی شده، آستر گردیده بود و بر
روی هر یک از چترهای یاد شده، منگوله ای از نخ های پنبه ای هندی قرار داشت.

<