پاورپوینت کامل مراسم جشن ارسال جامه از مصر به کعبه معظمه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مراسم جشن ارسال جامه از مصر به کعبه معظمه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مراسم جشن ارسال جامه از مصر به کعبه معظمه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مراسم جشن ارسال جامه از مصر به کعبه معظمه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۷۴

پس از آماده سازی جامه کعبه در مصر پیش از ارسال آن به سوی سرزمین های
مقدس، دو جشن برپا می شد که در آنها بر اساس عادت، پادشاه مصر و یا شخصی به
جانشینی از سوی وی شرکت می کرد. بدین منظور در پایان شوال هر سال، ابتدا مراسم
جشنی به عنوان نمایش اجزای مختلف جامه شریف برگزار می شد، سپس در نیمه های
ذی قعده، مراسم جشن دیگری برای حرکت کاروان محمل و جامه از
قاهره به سوی سرزمین حجاز به پا می گشت. در این مراسم جامه کعبه،
از سوی سرپرست بافندگان (که به او مدیر کارگاه جامه و یا ناظر
جامه می گفتند) پس از تنظیم، شهادت نامه شرعی به مسؤول کاروانِ حمل جامه داده
می شد. در این شهادت نامه، قطعات پرده و اوصاف آن در حضور قاضی القضات مصر و
یا جانشین او و نیز امیرالحاج به ثبت می رسید. آنگاه تمام قطعات را در صندوق های
چوبی که از پیش آماده می کردند، قرار می دادند و به همراه کاروان محمل به سوی مکه
مکرمه به حرکت در می آوردند.

اکنون پیش از سخن درباره جشن حرکت کاروان محمل و جامه شریفِ همراه آن،
نظری گذرا به کاروان محمل و چگونگی آن می افکنیم:

محمل

به شتری که حامل هدایای عینی و نقدی برای کعبه معظمه بود «محمل» می گفتند.
درآن دوران، جامه را با قطعه ای از پارچه ساده به نام «جوخ» می پوشاندند.

گفتنی است حرکت محمل به مکه مکرمه در هر سال، تنها از مصر انجام نمی گرفت،
بلکه پادشاهان مسلمان و فرمانروایان آن، بدان تبرک جسته و هدایا و خزانه های خویش
را همه ساله بدین وسیله به سوی حرمین شریفین گسیل می داشتند.

در تاریخ، از محمل «عراقی» و «یمنی» و محمل «النظام» پادشاه حیدرآباد هند در
دوران های اسلامیِ گذشته و نیز از محمل «ابن الرشید» و محمل «ابن سعود» و محمل
«ابن دینار» یاد شده است. آنان ابتدا به سوی مصر می آمدند و در حالی که پرِ پرندگان و
صمغ و جز این ها را، که از خیرات کشورشان به شمار می آمد، همراه خود می بردند و در
آن جا به فروش می رساندند، سپس نقدینه این فروش را به همراه سایر حاجیان از مصر
به صورت کاروانی به سوی حرمین شریفین به حرکت درمی آوردند.

(شکل شماره ۱۹)

تاریخ نگاران هریک زمانی را به عنوان ظهور محمل یاد کرده اند. برخی از آنان
گفته اند که تاریخ پیدایش آن، سال ۶۴۵ ه . ق . بوده است.

محمل همان کجاوه ای است که «شجره الدُّرّ»، ملکه مصر به هنگام حج خود در آن
سال، از آن استفاده کرد و پس از آن، سنتی شد که همواره پیشاپیش کاروان حاجیان به راه
می افتاد و به علت آن که جایگاهی برای نشستن ملوک و پادشاهان بود، هیچ گاه کسی بر آن
سوار نمی شد.

در مقابل، برخی دیگر معتقدند که محمل، تاریخی کهن تر از آن دارد و احتمالاً
تاریخ آن به پیش از اسلام نیز می رسد؛ زیرا محمل به شتری که حامل هدایایی برای کعبه
معظمه بود، اطلاق می گردید.(۱)

به سختی می توان زمان معینی را به عنوان تاریخ ظهور محمل یاد کرد؛ زیرا حرکت
کاروان محمل، آن هم بدین صورت ساده که تنها حامل هدایای ویژه ای برای بیت العتیق
باشد، امری عادی بوده که ممکن است به پیش از اسلام برگردد؛ زیرا باتوجه به تقدّس
کعبه مشرّفه در میان عرب و ارسال هدایا به وسیله آنان، امری طبیعی در میان عربِ دوران
جاهلیت بود، امّا حرکت محمل در هیأتِ کاروانی رسمی، آن هم با چنین جلال و
جبروتی که پیرامون آن را خَدم و حَشم فراوانی دربرگیرد و آذین هایی را بر آن قرار دهند
و طبل زن ها و نی لبک زن ها همراه آن به حرکت درآیند، نمی تواند ارتباطی با ظهور اسلام
و آغاز آن داشته باشد، بلکه قرن ها پس از ظهور اسلام، به هنگام دولت ایوبیان بوده و شاید
حرکت کاروان «شجره الدرّ» ـ که کجاوه را آراسته به زیباترین و مجلّل ترین تزیین ها کرده
بودند و خَدم و حَشم فراوانی پیرامون آن را دربرگرفته بود ـ موجب شده باشد که برخی
تاریخ نگاران تصور کنند ظهور محمل به دوران حج گزاری او در سال ۶۴۵ بازمی گردد. و
از آن پس حرکت محمل بدین صورت، در نزد پادشاهان مصر سنت شد تا آن جا که تزیین
و آراستن آن از سالی به سال دیگر فزونی یافت و سنگینی پرده محمل به حدّی رسید که
شتر حامل محمل از حمل کالای دیگری ناتوان می شد؛ زیرا پرده محمل به همراه
چهارچوب کجاوه آن، به حدود چهارده قنطار(۲) می رسید.

بدین جهت، از آن پس هدایای ارسالی دیگر، در صندوق های ویژه ای قرار می گرفت
و به وسیله دیگرشتران کاروان حمل می گردید.

محمل مصری دارای دو پرده بود؛ پرده روزانه که از پارچه ای سبز بود و دیگر پره
زردوزی شده که تنها به هنگام مراسم رسمی بر روی محمل قرار داده می شد.

روز خروج محمل از مصر، جشن باشکوهی به پا می شد و قاهره در آن روز
تماشایی بود؛ زیرا سربازان سواره و پیاده و پاسداران و خدمتگزاران محمل به همراه
امیرالحاج که غالباً از میان پاشاهان ارتشی برگزیده می شد، در پیشاپیش کاروان حرکت
می کردند.

در این مراسم حاکم مصر ـ یا جانشین وی ـ و نیز رجال حکومتی؛ مانند وزرا و علما
و بزرگانی از شخصیت های کشوری در قاهره شرکت می کردند. روزهایی که محمل در
مکه بود، آن را میان «باب النبی» و «باب السلام» قرار می دادند و پرده سبز روزانه را به آن
می گستردند.

این محمل به استثنای حرکت کاروان به صورت رسمی، همچنان در آن نقطه قرار
داشت. هنگامی که محمل به مدینه منوّره می رسید، طی جشن باشکوهی از «باب العنبریه»
وارد شهر می شد و هنگام ورود، بیست و یک گلوله توپ شلیک می کردند. و آنگاه که به
«باب المصری» می رسید. تمامی افراد کاروان به پاس احترام به مقام رسول اللّه صلی الله علیه و آله از
مرکوب خود پایین آمده، با پای پیاده به سوی حرم پیامبر رهسپار می گردیدند. آن گاه که به
«باب السلام» می رسیدند، بزرگِ حرم پیش آمده، زمام شتر محمل را به دست می گرفت و
آن را بر پله در بالا می برد، سپس در آن فضای گسترده، او را به زمین می نشانید. در این
هنگام بود که محمل را از روی شتر برداشته، به جایگاه ویژه خود در حرم که در غرب
منبر شریف قرار داشت می بردند و بر زمین می نهادند. از آن پس پرده زردوزی شده روی
آن را برداشته، پرده سبز را جایگزین می کردند.

در روز خروج محمل از مدینه منوره، مجدداً پرده سبز را از روی آن برمی داشتند و
همانند روز ورود، پرده زردوزی شده را بر روی آن می کشیدند.

هنگام بازگشت محمل به مصر، جشن باشکوهی به مناسبت مراجعت آن برپا
می گردید که در این مراسم حاکم مصر و یا جانشین وی شرکت می کرد.

کاروان از «عباسیه» به سوی «القلعه»، همان راهی که پیشتر از آن خارج گردیده بود،
حرکت می کرد تا این که به جایگاه استقرار حاکم مصر در «مصطبه» می رسید. در این
هنگام، حاکم زمام شتر را از دست امیرالحاج می گرفت و به دست مأمور سازنده جامه
(مدیر کارگاه جامه بافی) می سپرد. در این لحظه، توپخانه بیست و یک گلوله توپ را
شلیک می کرد که از آن پس مراسم جشن به پایان می رسید.

پرده زردوزی شده محمل در خزانه وزارتخانه ای که کارگاه جامه بافی، تابعی از آن
به شمار می آمد، به ودیعت نهاده می شد. این پرده هر بیست سال یک بار تجدید و از نو
ساخته می شد که هزینه آن (سال ۱۳۲۸ ه . ق . / ۱۹۱۰م) به هزار و پانصد جنیه مصری
می رسید.

امّا پرده سبز روزانه محمل، همواره در طول سال بر روی آن و در کنار قبر عارف
الهی شیخ یونس سعدی در «باب النصر» قرار داده می شد. گفته اند که نامبرده در طول
دوران زندگی خویش در خدمت کاروان محمل بوده است.

محمل همواره در دوران های گوناگون و از مقام و مرتبتی بس ویژه در نزد دولت
مصر برخوردار بود. تا آن جا که مقام امیرِ آن از میان مقام های دولتی، رتبه سوم را داشت.
در دوران ممالیک، امیر کاروان محمل نامزد پست حاکم (= استاندار) پایتخت بوده که این
رتبه و مقام یکی از مهم ترین جایگاه های دولتی پس از والی و سلطان را به همراه داشته
است. این شخص دارای مقامی مقرّب و شخصیتی محترم و سخنی نافذ بوده که حقوق
او مادام العمر و تولیت او در این مقام تنها به فرمان سلطان صادر می شد.

امیرالحاج همواره دارای مقامی والا و سخنی نافذ در سرزمین حجاز بوده و
چه بسیار از امرای مکه به دستور آنان، از پست خود عزل می شدند. پادشاهان مصر در
دوران ممالیک عنایت و توجه خویش نسبت به محمل را به حدّی افزایش داده بودند که
این افراط گرایی آنان را از مسیر اخلاقی و مروت خارج می ساخت و به کارهای
ناشایستی دست می زدند؛ اعمالی که نمی توان آن را با دین سازگار دانست. آن ها به حکام
و فرمانروایانی که محمل از سرزمین آنان عبور می کرد، فرمان داده بودند که به هنگام
استقبال پای شتر محمل را ببوسند! که در این میان، امرای مکه نیز از این فرمان مستثنی
نبودند. تا این که سلطان چقمق در سال ۸۳۴ ه . ق . این فرمان را لغو کرد. همچنین آنان در
جشن خروج و بازگشت محمل مبالغه کرده، به هنگام بازگشت آن، حوض های بزرگی را
پر از آب و شکر می کردند و آن را با شادمانی و خوشحالی در آهنگ جشنی باشکوه، به
مدّت سه شبانه روز در اختیار مردم قرار می دادند.

این عادت کهن، تا پیش از توقف ارسال محمل همچنان ادامه داشت. کاروان محمل
در هنگام سفر ـ علاوه بر کارمندان رسمی خویش؛ مانند امیرالحاج و خزانه دار و
منشی های مخصوص و صرافان ـ تعداد فراوانی از سربازان محافظ سلاح به دست و نیز
بسیاری از خَدم و حَشم و باربندان و ساربانان و طبّالان و نجّارها و خدمت کاران و
چاربندها و سقایان را به همراه خود داشت.

یکی از مسؤولیت ها در کاروان محمل این بود که کسی را به عنوان «امین جامه»
برمی گزیدند و او شیرینی جات و جز این ها را در اختیار خویش داشت و نیز مسؤولیت
تقسیم و توزیع پوشاک و شیرینی جات ارسالی برای ساکنان حرمین شریفین به عهده او
بود. این سنت در اوایل قرن چهاردهم هجری تغییر داده شد و از آن پس این گونه کمک ها
به صورت نقدی در اختیار افراد قرار داده می شد.

همچنین کارمندی به عنوان «مأمور ذخیره» با کاروان همراه می شد تا در موارد
ضروری و برخلاف مقررات ویژه کاروان، مبالغی را با نظر خود در میان حاجیان صرف
کند. و نیز شخص دیگری در میان کاروان محمل وجود داشت که بدان «بزرگِ شتربانان»
می گفتند و همچنین شخص دیگری بود که نام «ابوالقطط»(۳) را بر خود داشت و فردی
به عنوان نظم دهنده کاروان در پیشاپیش آن حرکت می کرد. و بالاخره شخصی به عنوان
راهنمای از راه افتادگان و بیماران با کاروان همراه می شد.

بزرگِ شتربانان، وظیفه خرید شترهای مورد نیاز محمل را داشت. او خود سوار بر
شتری در پشت شتر محمل به حرکت درمی آمد و نظارت بر حرکت صحیح و منظم
کاروان را به عهده داشت. و می گویند دومی مسؤولیت تغذیه گربه ها را در طول مسیر
حرکت کاروان از خشکی به عهده داشته است. همچنین گفته اند که نام او بدین اسم بوده
اما وظیفه و مسؤولیت راهنمایی کاروان را داشته و در پیشاپیش کاروان به حرکت
درمی آمده است. گویند این مسؤولیت از دوران سفر «شجره الدرّ» به وجود آمده است.
سوّمی به عنوان رییس کارگران روشنایی (= زنبورکچی ها) و باربندان بود که به هنگام
اجرای فرمانی مهم، این گروه بدون نظم و با سروصدای فراوان، اجرای فرمان می کردند.
و بالاخره چهارمی به بیماران و تنگدستان از حاجیان میانه راه رسیدگی می کرد. نامبرده، به
افرادی که گاه در اثر بیماری و یا تنگدستی از ادامه راه بازمی ماندند، کمک و مساعدت
می کرد. وظیفه ها و مسؤولیت های یادشده همگی به وسیله فرمان های ویژه ای که برخی از
سوی مقام سلطنت و خلافت و برخی دیگر به وسیله فرمانروایان مصر بود، صادر
می گردید. این گروه از قدیم دارای حقوق تعیین شده ای در دفاتر حکومتی مصر بوده اند.
در دوران اخیر، دیگر نیازی به بسیاری از آن سمت ها و مسؤولیت ها نبود همچنان که
وظیفه خزانه داری نیز از میان برداشته شد و شخصی از منشی های اداره مالیه (= دارایی)
مسؤولیت این مهم را به عهده می گرفت.

کاروان محمل در این مأموریت، از بیست شتر تشکیل می شد که دارای
استراحت گاهی به نام «بولاق» در کنار مزار شیخی به نام «سیدی سعید» بود. دولت در زمان
قدیم، افزون بر شتران یاد شده، شتر دیگری را همه ساله جهت قربانی می خرید که در این
حال شتربانان پیش از حرکت کاروان حج، شتر یاد شده را می آوردند و در حالی که بزرگِ
شتربانان بر روی آن سوار می شد، همگی به همراه باربندان و زنبورکچی ها و در پیشاپیش
آنان، گروه طبّالان (شادی آفرینان) با سر و صدا و غوغای فراوان حرکت می کردند و در
خیابان های قاهره به گردش درمی آمدند. سپس به سوی مزار «سیدی سعید» آمده و شتر را
در آن مکان قربانی می کردند. مأموران کجاوه یک چهارم آن را و شتربانان ربع دیگر و
نوکران بارگاه شیخ سعید. ربع سوم و نوکران مزار شیخ یونس ربع باقی مانده را از آنِ خود
می کردند. در این حال افراد یادشده گوشت قربانی را به عنوان تبرّک به مردم می فروختند
و ادعا می کردند که این گوشت درمانی برای بسیاری از بیماری ها است. این اعتقاد پوچ و
بی اساس موجب شده بود که مردم در این هنگام، برای دراختیار گرفتن مقداری از گوشت
شتر یاد شده، آن چنان بدان حمله ور شوند که گاه پیش از آن که حیوان را ذبح نمایند،
قسمت هایی از بدن آن را قطعه قطعه کرده، هرکدام قسمتی را از آنِ خویش می کردند!
چه بسیار حوادث هولناک جسمی که در این مرحله به وقوع نمی پیوست.

به همین منظور خدیو «عباس حلمی پاشای دوم» فرمان به ابطال این سنت ناپسند
داد و هزینه خرید شتر یادشده را در اختیار تهیدستان قرار داد.(۴)

هزینه سفر محمل

هزینه سفر محمل که شامل حقوق و دیگر مخارج بود، همواره از سالی به سال دیگر
و دورانی به دوران دیگر تغییر می کرد و بنا بر وضعیت اقتصادی زمان. نوساناتی را به
همراه داشت. در این جا به عنوان مثال هزینه سفر محمل در دوران فاطمیان و نیز مبلغ
خرج شده به هنگام سفر محمل در سال ۱۳۲۸ ه . ق ./ ۱۹۱۰م را می آوریم:

مقدار هزینه آن در دوران فاطمیان، بنابه گفته مقریزی در کتاب «الذخائر و التحف»
این گونه است:

«هزینه سفر محمل در موسم هر سال، برابر با یکصد و بیست هزار دینار بود و در این
میان تنها هزینه شیرینی جات و شمع به (معادل) ده هزار دینار در هر سال می رسید.
همچنین هزینه رسیدن کاروان به حرم برابر با چهل هزار دینار و هزینه پشتیبانی و
صدقات و دستمزد کرایه شترها و سربازان همراه و امیرالحاج و خدمت گزاران کاروان
و نیز حفر چاه ها و جز این ها معادل شصت هزار دینار بود. این هزینه در دوران وزیر
«بازوری» به دویست هزار دینار افزایش یافت، که در آن هنگام این مقدار هزینه سالانه
موسم، در هیچ یک از حکومت ها سابقه نداشته است».

مقریزی هزینه سفر کاروان را مبلغ یکصد وبیست هزاردیناردر سال عنوان کرده،
لیکن ضمن شرح قسمت های مختلف این هزینه تنهابه مبلغ یکصد و ده هزار دینار آن
بسنده کرده است که در این میان روشن نیست ده هزاردینار باقی مانده صرف چه اموری
می شده است؟

اما هزینه ای که به هنگام سفر محمل در سال ۱۳۲۸ ه . ق . / ۱۹۱۰م ـ همان سالی که
خدیو «عباس حلمی دوم» به سفر حج مشرف گردید ـ صرف شده، معادل ۵۰ هزار جنیه
مصری بوده که نحوه تقسیم آن به این صورت است:

مبلغ به جنیه

مورد هزینه شده

۱۲۸۲

حقوق امیرالحاج و کارمندان محمل

۲۵۱۱

حقوق اعراب

۱۴۹۳

حقوق و مستمری اشراف مکه مکرمه و مدینه منوره

۱۹۶۱

حقوق تکیه مکه مکرمه

۱۶۵۷

حقوق تکیه مدینه منوره

۲۸۷۹

حقوق اهالی مکه و مدینه

۳۰۰۰

حقوقی که سالانه برای مکه و مدینه، از سوی اوقاف حرمین و اوقاف
خصوصی و مردمی و خیریه و نیز از سوی اوقاف خدیوی و مالیه (= دارایی)
هزینه می شد

۲۲۵۰۰

هزینه گندم های مصرفی صدقه در مکه و مدینه

۱۶۲۹

هزینه شمع و قندیل های حرمین شریفین

۱۵۵

هزینه چادرها و ظرف ها و جز این ها

۴۲۴۸

هزینه حمل و نقل برّی و بحری و دستمزد ساربان ها

۶۴۲۰

هزینه روغن و حصیرها و جز این ها که سالانه برای حرمین شریفین از سوی
دیوان اوقاف ارسال می گردید

۲۶۵

هزینه های متفرقه

۵۰۰۰۰

مجموع هزینه های صرف شده در سال (۱۳۲۸ ه . ق .)(۵)

کاروان محمل که جامه کعبه شریف با آن ارسال می شد ـ با قطع نظر از بدعت هایی
که به هنگام حرکت آن به وجود آورده بودند که با مذهب

سازگاری نداشت ـ درنظر افراد دست اندرکار، حرکت آن، خود رمزی برای امنیت
حاجیان به شمار می آمد؛ زیرا به علت همراهی جامه کعبه با آن، سربازان مسلحی با کاروان
به حرکت درمی آمدند که خود موجب تأمین امنیت کاروان از دستبرد دزدان و متجاوزان
در میان راه به ویژه هجوم اعراب به حاجیان و قتل و غارت آنان می گردید.

کاروان محمل همچنان تا موسم سال ۱۳۴۴ ه . ق . به هنگام حرکت خود با برپایی
مراسم جشن و حرکت در میان خیابان های قاهره، رو به سوی سرزمین های مقدس
می گذاشت و سپس به همراه کاروان حاجیان به جایگاه نخستینِ خود بازمی گشت تا
این که در سال یادشده مصر به مدّت ده سال از ارسال جامه خودداری کرد ـ همان طور که
پیش تر گفتیم ـ سپس دولت مصر با توافقی که با دولت سعودی در سال ۱۳۵۵ ه . ق .
به عمل آورد، مقرر گردید که جامه به همراه محمل تا جدّه آورده شود و سپس در این نقطه
مستقر شده، به سرزمین حجاز وارد نشود. مدتی پس از آن سفر محمل به کشور عربستان
نیز از سوی دولت سعودی لغو گردید و بدین ترتیب محمل تنها در زمان برپایی جشنِ
ارسال جامه کعبه در قاهره با آن به حرکت درمی آمد ودر پایان، در سال ۱۳۷۲ه . ق./
۱۹۵۳م محمل به طور کلی از میان برداشته شد؛ همچنان که حرکت جامه در خیابان های
قاهره نیز الغا گردید و تنها به هنگام حرکت جامه از قاهره مراسم جشنی در
مسجدالحسین علیه السلام برپا می گردید.

مراسم جشن سالانه جامه کعبه

در آغاز باید گفت که مراسم جشن جامه کعبه شریف، همواره به دنبال مراسم
ویژه ای بود که به هنگام حرکت کاروان محمل صورت می گرفت و هیچ گاه مراسم خاصی
به عنوان جشن جامه و یا جشن همراهان کاروان به تنهایی برگزار نمی شد؛ زیرا رسم بر
این بود که جامه به همراه محمل به حرکت درمی آمد و درنتیجه مراسم جشن نیز در یک
زمان برای هردو برگزار می گردید. تاریخ نگاران از این مراسم، در دوران گذشته به طور
مشروح یاد نکرده اند و تنها برخی از آنان درباره مراسم یادشده در دوران های اخیر،
به ویژه در دوران ایوبیان، به صورتی بسیار گذرا و اجمالی مطالبی آورده اند و آن هنگامی
بوده است که «شجره الدرّ» برای انجام مراسم حج، به همراه کاروان محمل در سال
۶۴۵ ه . ق . مصر را ترک کرد. بیشتر مورخان تنها اشاره ای گذرا به جشن خروج کاروان
محمل در هر سال کرده و به ذکر جزئیات این مراسم نپرداخته اند.

در این جا شایسته است مطالبی درباره مراسم جشن جامه در دوران مختلف
بیاوریم:

الف ـ جشن جامه در دوران ممالیک

قلقشندی (متوفای سال ۸۲۱ه . ق .) به ذکر جزئیات مراسم جشن جامه در دوران
ممالیک پرداخته و چگونگی برپایی مراسم جشن و حرکت کاروان محمل در خیابان های
قاهره و شرکت تمامی مردم و شخصیت های بزرگ دولتی در آن را به تصویر کشیده
است. قلقشندی شرکت گروه های اسب سوار ممالیک و نمایش نظامی آنان و نیز
فرقه های موسیقی مملوکی در این جشن را عاملی برای هیجان و زیبایی جشن یادشده
دانسته است.

قلقشندی می نویسد:

«گردش محمل معمولاً در سال دوبار انجام می گیرد؛ نخستین بار پس از گذشت نیمی از
ماه رجب، محمل را به خیابان ها می آورند و منادیان از سه روز پیش به تمامی مغازه ها
و فروشگاه های مسیر ندا می دهند که مکان های خود را برای حرکت محمل آرایش و
تزیین نمایند. این گردش محمل معمولاً در روزهای دوشنبه یا پنج شنبه انجام می گیرد و
هیچ گاه تغییرپذیر نیست. محمل در حالی که به وسیله پرده ابریشم زردی پوشانیده
می شود، بر شتری آراسته از خرگاه حرکت می کند.

بر بالای محمل قبه ای از نقره مطلاّ است. محمل در شب حرکت خود در درون
«باب النصر» و در نزدیکی دَرِ «جامع الحاکم» به بیتوته می پردازد و سپس در روز بعد،
بار دیگر بر روی شتر یادشده به سوی پایین «قلعه» به حرکت درمی آید. در پیشاپیش
کاروان محمل، وزیر، قضات چهارگانه، حسابدار، شهود، ناظر جامه و جز این ها حرکت
می کنند…

بار دوم محمل را در نیمه شوال به گردش درمی آورند، لیکن این بار آن را از کنار قلعه
به «باب النصر» آورده، سپس به سوی «الریدانیه» برای حرکت به سوی سرزمین های
مقدس حمل می کنند».

با بیان این مطلب، روشن می شود که جشن ارسال جامه و خروج محمل در دوران
ممالیک، تنها به گردش محمل در خیابان های قاهره و حرکت بزرگانی از شخصیت های
مملکتی و دولتی به دنبال آن و نیز به نمایش گذاشتن برخی بازی ها از سوی اسب سواران
مملوکی