پاورپوینت کامل نقد کتاب «تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی» ۶۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقد کتاب «تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی» ۶۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقد کتاب «تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی» ۶۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقد کتاب «تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی» ۶۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۲

تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ، تألیف ناجی بن
محمد حسن عبد القادر انصاری، ترجمه عبد المحمد آیتی. چاپ اول،
تهران، مشعر ۱۳۷۸ ش. ۲۲۴ صفحه، رقعی.

درباره مدینه منوره و مسجد شریف نبوی و تغییرات آن در طول تاریخ، آثار
متعدّدی نگاشته شده است؛ از جمله «عماره و توسعه المسجد الشریف النّبوی عبر
التاریخ» از ناجی بن محمد حسن عبد القادر انصاری. این کتاب نخستین بار به همّت
انجمن ادبی مدینه منوره، به سال ۱۴۱۶ ق . در مدینه، با ویرایش و مقدمه عطیّه محمد
سالم در ۲۸۴ صفحه وزیری چاپ شده است. بخش مهمی از این کتاب به توسعه مسجد
شریف نبوی در عهد دولت سعودی اختصاص دارد، اما از نابود شدن بخشی از آثار مهمّ
تاریخی مدینه منوره بر اثر توسعه مسجد، سخنی به میان نیامده است. همچنین درباره
بقیع ـ با همه اهمیت آن ـ سخنی ندارد.

مؤلف به سال ۱۳۶۳ ق . در مدینه به دنیاآمده وآثارچاپ شده وچاپ نشده ای
دارد. وی این آثار را در ۱۷ جمادی الأولی۱۴۱۵ در مدینه به پایان برده است. بنابر
این، از جدیدترین و کامل ترین آثار در این زمینه محسوب می شود.

این کتاب دارای شش فصل و یک مقدمه و خاتمه، همراه با فهرست مآخذ و
فهرستی از جدول ها و عکس ها، و مزیّن به تصویرهایی زیبا از مدینه منوره و مسجد
شریف نبوی است. همچنین زندگی نامه کوتاه مؤلف نیز در پایان آن درج شده است.

با توجه به اهمیت موضوع و کتاب، مترجم توانا استاد عبد المحمد آیتی (حفظه اللّه )
این اثر را ـ به جز حدود یک سوم آن که برای خواننده فارسی زبان لازم نبوده ـ به
فارسی ترجمه کرده اند که به عنوان «تعمیر و توسعه مسجد شریف نبوی در طول تاریخ»
منتشر شده است.

از آن جا که در این ترجمه مطالبی ویژه اهل فن و متخصصان است و عموم زائران
حرم شریف نبوی را به کار نمی آید، به منظور عام تر شدن فایده آن و استفاده بیشتر
فارسی زبانان، معاون محترم آموزش و پژوهش بعثه مقام معظّم رهبری از این ناچیز
خواستند تا آن را خلاصه، و پاره ای از مباحث غیر ضرور را حذف کنم. به حمداللّه این
بنده نیز آن را تلخیص کردم که در بهار ۱۳۷۹ به همت نشر مشعر در ۲۱۶ صفحه
پالتویی منتشر شد. در این تلخیص بیش از یک سوم مطالبِ ترجمه حذف شد. بنابراین،
مشتمل بر حدود نیمی از مطالب اصل متن عربی است. از جمله مطالب محذوف، عمده
مآخذِ مطالب در پاورقی ها و فهرست مآخذ است که عموم خوانندگان فارسی زبان را از
آنها حظّی نیست. خواستاران آگاهی از آنها می توانند به اصل عربی یا ترجمه فارسی
مراجعه کنند.

همچنین گذشته از تلخیص، پاره ای از مطالب ترجمه ویرایش شد، و هر جا ابهام یا
احتمال خطا در ترجمه وجود داشت به متن عربی مراجعه و مواردی از ترجمه اصلاح
شد.

به هنگام تلخیص، هر جا در عبارت ابهامی می دیدم به اصل عربی مراجعه
می کردم. در نتیجه معلوم شد که در مواردی، عبارت عربیِ اصل، اشتباه ترجمه شده
است. در این جا اهمّ این موارد را ـ به امید اصلاح در چاپ های بعد ـ یاد آوری می کنم:

۱. متن عربی، ص ۷۲ ـ ۷۳ :

أُسطوانه مربّعه القبر… أنّها تکون داخل الجدار المحیط بالقبر الشریف، ولا یتمکّن
الزائر من رؤیتها. یقول السمهودی: «وقد حُرِم الناسُ الصلاه إلی هذه الأُسطوانه
لإداره الشباک الدائر علی الحجره الشریفه و غلق بابه.»

ترجمه، ص ۸۰ ـ ۸۱ :

ستون مربع قبر.. سمهودی می گوید: «مردم نمی باید به سوی این ستون نماز بگزارند،
به سبب پنجره هایی که گرد حجره شریفه را گرفته اند و درِ آن بسته است.»

پیدا است که معنایِ «وقد حُرِمَ الناس…» یعنی مردم از نماز خواندن کنار این ستون
«محروم» شده اند، نه اینکه «نماز خواندن در آنجا حرام است» که مترجم محترم به:
«مردم نمی باید به سوی این ستون نماز بگزارند» ترجمه کرده اند. در ترجمه «خلاصه
الوفا»ی سمهودی این عبارت چنین ترجمه شده است:

امروز به سبب آن که شباک دایر بر حجره، مانع است از وصول به این استوانه و
استوانه سریر، مردم از تبرّک جستن به این دو استوانه محرومند.(۱)

۲. متن عربی، ص ۷۲ :

أسطوانه المحرّس… تسمّی بأُسطوانه علی بن أبی طالب (رضیاللّه عنه) لأنّه کان
یجلس عندها یحرس النّبی صلی الله علیه و آله .

ترجمه، ص ۸۰ :

آن را «ستون محرّس» از آن جهت می گفتند که علی بن أبی طالب علیه السلام برای حراست و
حفاظت از پیامبر صلی الله علیه و آله در کنار آن می نشست.

روشن است که مؤلف در صدد بیان وجه تسمیه ستون محرّس به «ستون علی بن
ابی طالب» است.

و در ترجمه، این نکته بسیار مهم از قلم افتاده است.

ترجمه صحیح:

ستون محرّس، «ستون علی بن أبی طالب» علیه السلام نیز نامیده می شود؛ زیرا وی برای
حراست از پیامبر صلی الله علیه و آله در کنار آن می نشست.

۳. متن عربی، ص ۵۱ :

وقد ظلّت القبله علی اتّجاه بیت المقدّس سته عشرأوسبعه عشر شهرا.

ترجمه، ص ۵۴ :

شانزدهم یا هفدهم ماه، قبله، بیت المقدّس بود.

پیداست که در این جا «شانزده یا هفده ماه» صحیح است.

۴. متن عربی، ص ۱۱۷ :

فی عام ۶۵۵… فی خلافه المستعصم باللّه توالتْ أعمال الإصلاح فی المسجد النبوی
الشریف فی خلافته، حیث تعرّض المسجد لحریقٍ مدمّر وقع فی أوّل شهر رمضان
سنه ۶۵۴.

ترجمه، ص ۱۳۰ :

در سال ۶۵۵ ه . ق . در عهد المستعصم باللّه تعمیر و اصلاح در مسجد شریف نبوی
همچنان ادامه داشت تا آنگاه که مسجد دستخوش حریقی ویرانگر گردید. این حریق در
اوّل ماه رمضان ۶۵۴ اتفاق افتاد.

روشن است که در فرض وقوع حریق در سال ۶۵۴ نمی توان گفت: «در سال ۶۵۵
تعمیر ادامه داشت تا آنگاه که مسجد دستخوش حریقِ ۶۵۴ ویرانگر گردید !» مترجم
محترم تعبیر «حیث تعرّض» را «تا آن گاه که…» ترجمه
کرده اند، در حالی که باید ترجمه شود به: «نظر به اینکه…» و مانند آن؛ زیرا می دانیم که
در ماه رمضان ۶۵۴ مسجد دستخوش حریق شد و تعمیر آن از آغاز سال ۶۵۵ شروع
شد.(۲)

البته در تلخیص این ناچیز (ص۱۱۷) هم تعبیر «از هنگامی که» به کار رفته که
درست نیست.

۵ . متن عربی، ص ۳۶ :

… فأدرکته الجمعه فی بنی سالم بن عوف، فجمع بهم فی المسجد الّذی ببطن الوادی
[هامش: یسمّی مسجد الجمعه].

ترجمه، ص ۳۷ :

… چون به میان بنی سالم رسید، وقت نماز جمعه بود. در مسجدی که در بطن وادی بود
با مردم نماز به جای آورد.

پیداست که در آن هنگام «مسجدی در بطن وادی» نبود، بلکه پس از اینکه پیامبر
خدا در آن نقطه نماز جمعه خواند، آنجا «مسجد جمعه» نامیده شد. مؤلف نمی گوید:
«فی المسجد الذی کان ببطن الوادی». بلکه مرادش این است: «در بطن وادی، جایی که
اکنون مسجد جمعه نامیده می شود، نماز جمعه خواند».

۶. متن عربی، ص ۵۵ ـ ۵۶ :

أصبحتْ عدد الأساطین فی هذه المرحله ۲۷ أُسطوانه: ثلاث… وتسعه من…

ترجمه، ص ۵۹ :

شمار ستون ها در این مرحله ۲۷ ستون بود، ۷ ستون در طول و ۳ ستون در عرض.

پیدا است که به جای «۷ ستون»، «۹ ستون» صحیح است. و «تسعه» با «سبعه» اشتباه
شده است.

۷. متن عربی، ص ۱۲۸ :

فشرعوا فی تجدید سقف الروضه المطهّره وقبّه القبر النّبوی، فرفع سقف الروضه
العِلْوی وبعض السقف غربیّ المنبر.

ترجمه: ص ۱۴۱ :

او سقف روضه مطهر، همچنین گنبد مرقد نبوی را تجدید بنا کرد. و سقف روضه علوی
را بالاتر برد و قسمتی از سقف غربی منبر را.

روشن است که در این جا عبارت «سقف روضه علوی» ترکیب عجیب و غریب و
بی معنایی است.

مترجم محترم «العِلْوی» را صفت «روضه» گرفته اند در حالی که صفت «سقف»
است. یعنی «سقف عِلْوی» مراد است؛ چون در این جا مکرر سخن از دو سقفِ سِفْلی و
عِلْوی برای مسجد است و مؤلّف چند سطر بعد، تصریح کرده است: «… این امر سبب شد
که سقف این منطقه از دیگر سقف های جناح قبله ـ با وجود آن که آنها را دو سقف بود ـ
بالاتر رود».

۸. متن عربی، ص ۱۲۹ :

وعلی الرغم من أنّ السمهودی لم یکن موجودا بالمدینه المنوّره أثناء الحریق إلاّ أنّه
یُعطینا وصفا دقیقا لأسباب الحریق وکیفیّه التغلّب علیه.

ترجمه، ص ۱۴۳ :

با آن که سمهودی هنگام حریق در مدینه حضور نداشت؛ ولی توصیف دقیقی از علت
حریق و کیفیت انتشار آن برای ما ذکر کرده است.

تعبیر «التغلّب علیه» به معنای «مهار کردن آتش و غلبه یافتن بر آن» است، نه انتشار
آن.

۹. متن عربی، ص ۱۴۱ :

وقد أعطی بورکارت وصفا تفصیلیّا عن حاله المسجد النبوی الشریف خلال زیارته
سنه ۱۲۳۰ ه . ق . أی قبل عماره السلطان عبد المجید الأوّل، یقرّر فیه وضع المسجد
فی عهد السلطان محمود الثانی .

ترجمه: ص ۱۵۶ ـ ۱۵۷ :

بورکارد به هنگام دیدارش در سال ۱۲۳۰ از مسجد شریف نبوی؛ یعنی از عمارت
سلطان عبد المجید اول، وضع مسجد را در عهد سلطان محمود چنین وصف می کند.

در این قسمت، به جای «از عمارت سلطان» و «سلطان محمود» به ترتیب «قبل از
عمارت سلطان» و «سلطان محمود ثانی» صحیح است.

۱۰. متن عربی، ص ۶۵ :

و أوّل من کسا الدائر المخمّس الخیزران… ثمّ کساها آل عثمان من بعد ذلک.

ترجمه، ص ۷۱ :

نخستین کسی که بر مرقد رسول خدا صلی الله علیه و آله جامه پوشانید، خیزران بود… سپس آل عثمان
جامه کعبه را مهیّا می نمودند.

پیداست که به جای «مرقد رسول خدا» در این عبارت، تعبیر «دیوارهای پنج گانه
(پنج ضلعی) اطراف قبر مطهر» درست تر است. علاوه بر این، تعبیر «جامه کعبه» اشتباه
است و صحیح همان جامه پنج ضلعیِ اطراف قبر مطهّر است و در متن عربی سخنی از
«جامه کعبه» نیست.

مؤلف این قسمت را از «مرآه الحرمین» نقل کرده است. عبارت ترجمه مرآه
الحرمین چنین است

نخستن کسی که دیوارهای پنج گانه را پرده کشید، خیزران بود… این سنت به وسیله
سلاطین عثمانی نیز ادامه یافت.(۳)

۱۱. متن عربی، ص ۱۶۶ :

و قد نتج عن التوسعه السعودیّه الأُولی… أن أُضیف إلی مسطّح المسجد (… , ۶۰۲۴)
مترا مربعا فأصبح مسطّحه الإجمالی (.. , ۱۶۳۲۷).

ترجمه، ص ۱۷۹ :

در این توسعه اولیه به سطح مسجد ۴۰۰/۶۰۲ متر مربع افزوده شد و مساحت اجمالی
آن به ۷۰۰/۶۳۲/۱ متر مربع رسید.

در این جا به جای رقم اول «۰۲۴/۶» و به جای رقم دوم «۳۲۷/۱۶» صحیح
است، و در حقیقت دو صفر هر دو رقم ـ در متن و ترجمه ـ زاید است. جاهای دیگر
همین کتاب (ص۱۸۳ ترجمه و ص۱۷۱ متن) و منابع دیگر، شاهد و دلیل این سخن
است.

۱۲. متن عربی، ص ۱۸۲ :

بلغت مساحه الأراضی والدور التی شملتها التوسعه ۹۵۵/۲۲م.

ترجمه، ص ۱۹۳ :

مساحت اراضی و خانه های گرفته شده از اشخاص ۹۵۵/۲۲ م.

هر چند ترجمه در این جا مثل متن است؛ ولی هر دو اشتباه است؛ زیرا در توسعه
اول سعودی، کلّ مساحت مسجد ۳۲۷/۱۶ متر بوده است. بنابراین، عدد فوق اشتباه و
احتمالاً صحیح آن ۹۵۵/۲م است.

۱۳. متن عربی، ص ۱۹۵ :

… فهد… فقد أمر بتألیف لجنه وزاریّه برئاسته، وعهد إلی أمیر منطقه المدینه المنورّه
الأمیر عبد ال