پاورپوینت کامل سفرهای حج محدث قمّی (نوّر اللّه مرقده) ۸۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سفرهای حج محدث قمّی (نوّر اللّه مرقده) ۸۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سفرهای حج محدث قمّی (نوّر اللّه مرقده) ۸۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سفرهای حج محدث قمّی (نوّر اللّه مرقده) ۸۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۶۶

محدث بزرگوار و نامدار سده اخیر، حاج شیخ عباس قمی (حدود ۱۲۹۴ ـ ۱۳۵۹ق .، از مردان موفق و از خدمتگزاران بزرگ دین و آیین تشیع است. او با حداقل امکانات ـ بلکه امکاناتی در حد صفر ـ و بدون بهره جستن از بیت المال و تصدّی مسؤولیت های حسّاس، منشأ خدمات و آثار بسیار بود.

در خطابه و منبر وعظ، از خطیبان درجه اول تشیع و از کسانی بود که در حوزه مشهد و قم و نجف، عالمان بزرگ و زهاد و وارستگان و مخلصان جزء مستمعان او بودند و گاهی برای استفاده از منبر او از شهری به شهر دیگر مسافرت می کردند.(۱) در مشهد به دعوت مرحوم آیه اللّه حاج آقا حسین قمی قدس سره ، در قم به دعوت مؤسّس حوزه، مرحوم آیه اللّه حاج شیخ عبدالکریم حائری قدس سره ، و در برخی شهرهای دیگر به دعوت بزرگان آن شهرها منبر می رفت. منبرش شیفتگان زیادی داشت و تأثیرگذاریِ زیادتری. از میان کسانی که در نجف پای منبر او حاضر می شدند، می توان از این بزرگان یاد کرد: حضرات آیات: شیخ محمد حسین کاشف الغطا، سید عبدالهادی شیرازی، شیخ محمّد حسین اصفهانی، شیخ محمد علی کاظمینی، شیخ موسی خوانساری، سید جمال گلپایگانی، سید هادی میلانی، سید ابوالقاسم خویی و گاهی هم آیه اللّه سید ابوالحسن اصفهانی(قدّس اللّه اسرارهم).(۲)

در حوزه درس اخلاق او درمشهد، حدود یکهزار نفر از فضلا و طلاب شرکت می کردند و به شدت تحت تأثیر قرار می گرفتند.(۳) مقبول خاص و عام بود و زهد و ورع او زبانزد همه.

حضرت آیه اللّه بهجت(دامت برکاته) درباره ایشان می گویند:

من با حاج شیخ عباس زیاد مصاحبت داشتم و از ایشان قضایایی دارم؛ یکی از آنها این است که وقتی در نجف به ایشان عرض کردم: شرح اصول کافی، تألیف ملا صالح مازندرانی را کسی دارد و می خواهد بفروشد، می خواهید برای شما بخرم؟ فرمودند: بلی. رفتم و کتاب را از کتابفروش، که مالک نزد او برای فروش گذاشته بود، به صد و پنجاه فلس خریدم و برای ایشان آوردم. حاج شیخ خیلی خوشحال بود، هم از مطالب کتاب و هم از خط آن.

خیلی هم از من تشکر کرد، ولی به من فرمودند: برو ببین، نکند صاحبش در معامله مغبون و از فروش پشیمان شده باشد و می خواهد پس بگیرد یا پول بیشتری می خواهد. رفتم پیش کتابفروشی و سؤال کردم و او گفت: صاحبش فروخت و رفت، به همان قیمت هم راضی بود؛ چون قیمت کتاب همان بود.

حاج شیخ این طور دقت داشت که نکند طرف مغبون شده باشد و می خواهد کتاب را پس بگیرد و یا پول بیشتری می خواهد؛ اگر چنین است، پول بیشتری به او می دهیم که نکند فردای قیامت گرفتار باشیم؛ حتی وقتی به ایران رفته بودند باز برای من پیغام دادند که اگر صاحب کتاب پیدا شد و دیدید مغبون و پشیمان است، به من خبر دهید.

آیه اللّه بهجت آن گاه با حالتی خاص فرمودند: «لا اله الا اللّه ، سابقا چه افرادی بودند!»(۴)

استاد محمود شهابی رحمه الله درباره تأثیر سخن ایشان گفته اند:

مرحوم حاج شیخ عباس قمی، بی اغراق و مبالغه، خود چنان بود که برای دیگران می خواست و چنان عمل می کرد که به دیگران تعلیم می داد. سخنان و مواعظ او چون از دل خارج می شد و با عمل توأم می بود، ناگزیر بر دل می نشست و شنونده را به عمل وا می داشت. هرکس او رابا آن حال صفا و خلوص می دید، عالم بود یا جاهل، عارف بود یا عامی، بازاری بود یا اداری، فقیر بود یا غنی، و سخنان سر تا پا حقیقت را از او می شنید، بی اختیار انقلابی در حال وی پدید می آمد و تحت تأثیر بیانات صادقانه و نصایح مشفقانه او واقع می شد و به فکر اصلاح خویش می افتاد.(۵)

آیه اللّه آقا باقر سلطانی رحمه الله نیز درباره منبر محدث قمی گفته اند:

منبر ایشان به سبکی بود که اگر انسان دل می داد و به مطالب ایشان توجه می کرد، منقلب می شد. نحوه گفتارشان طوری بود که مستمع را عوض می کرد. وقتی عوالم قیامت و عالم برزخ را بیان می کرد، موضوع را مجسم و شخص به خواب غفلت رفته را بیدار و متنبه می کرد. منبری انسانساز داشت. چقدر افراد که به برکت نصایح ایشان منتبه شدند و به راه صلاح و هدایت آمدند! واقعا کلامش در قلب اثر می کرد. البته این به سبب واقعیت و معنویتی بود که درخودش وجود داشت. اصلاً آن سبک ساده زندگی کردن و وضع لباس و طرز رفتار ایشان، خود، مؤدِّب انسان و الگویی برای اهل علم بود.(۶)

علاوه بر عرصه منبر و وعظ و خطابه، در میدان تألیف نیز یدی طولا داشت و به رغم عمر نه چندان طولانی اش (۶۶ سال) آثاری تأثیر گذار و بس پربرکت از خود به جای گذاشت که در جای جای عالم تشیع منتشر شده و شیفتگان بسیاری یافته است؛ از جمله: مفاتیح الجنان، منتهی الآمال، نفس المهموم، سفینه البحار و تتمّه المنتهی. دو کتاب اول را کسی نمی داند تا کنون چند بار و چه تعداد چاپ شده است؛ شمارگان مفاتیح از میلیونها نسخه گذشته و آثارش از زمان حیات تا کنون مورد استفاده خواص و عوام بوده است که این توفیق کم نظیر است.

باری، ایشان به رغم تنگدستی و زهد و احتیاط فوق العاده و کثرت کار و اشتغال دائمی به تألیف، مردی سیّاح و اهل سفر و زیارت بود؛ به طوری که در مدت عمر، چهار بار به حج، بیش از بیست بار به زیارت عتبات (در ایام اقامت در مشهد و قم)، دفعات بسیار به زیارت امام رضا علیه السلام ، چهار بار به بعلبک، شش بار به شام و یک بار به هند عزیمت کرد. اما آنچه اینجا مدّ نظر است، سرگذشت سفرهای حج اوست که با استفاده از یادداشتهای خود ایشان تقدیم می شود. گفتنی است که عمده منبع ما در این مقاله، کتاب سودمند مفاخر اسلام، ج۱۱ و۱۲ یعنی: «محدث نامی حاج شیخ عباس قمی چهره درخشان روحانیت شیعه» است که نویسنده پر کارِ معاصر، حضرت حجّه الاسلام والمسلمین آقای دوانی(دامت افاضاته)، تألیف کرده اند.

سفرهای حج محدث قمی به ترتیب در این سالها بوده است:

۱ . ۱۳۱۸ ق . از نجف اشرف، تقریبا در ۲۴ سالگی، پیش از تأهل.

۲ . ۱۳۲۹ ق . از قم، تقریبا در ۳۵ سالگی، ظاهرا پیش از تأهل.

۳ . ۱۳۴۱ ق . از مشهد، تقریبا در ۴۷ سالگی، پس از تأهل.

۴ . ۱۳۴۷ ق . از مشهد، تقریبا در ۵۳ سالگی، پس از تأهل.

پیش از شرح سفرهای حج محدث قمی، ذکر شهرهای اقامت ایشان در طول عمر مناسب است:

الف) محدث قمی در حدود سال ۱۲۹۴ ق . در شهر مقدس قم متولد شد و مقدمات علوم دینی را در این شهر گذراند.

ب) در سال ۱۳۱۶ ق . برای تحصیل علم، روانه نجف اشرف گردید و تا سال ۱۳۱۸ که حج گزارد مقیم نجف بود، اما پس از سفر حج، به قم باز گشت.

ج) در سال ۱۳۱۹ ق . مجددا از قم به نجف رفت و تا سال ۱۳۲۲ در آنجا بود.

د) سال ۱۳۲۲ ق . به قم بازگشت و تا سال ۱۳۲۹ مقیم قم بود و دوباره به حج مشرف شد و سپس به قم بازگشت.

ه ) درسال ۱۳۳۲ ق .به مشهد تشرف یافت و بیست و دو سال؛ یعنی تا سال ۱۳۵۴، در همین شهر بود.

و) در سال ۱۳۵۴ ق . بر اثر اوضاع پیش آمده در ایران ـ از جمله حوادث مسجد گوهرشاد و کشف حجاب و تبعید مرحوم آیه اللّه حاج آقا حسین قمی(رضوان اللّه علیه) به عراق و انس زیاد و حشر و نشر محدّث قمی با ایشان ـ راهی نجف اشرف شد و تا هنگام وفات؛ یعنی ذی حجه ۱۳۵۹ ق . ساکن نجف اشرف بود. در این مدت، بر اثر بیماری تنگی نفس و ناسازگاری هوای گرم نجف با ایشان، تابستانها به بعلبک مسافرت می کرد؛ اما در سال ۱۳۵۹ به دلیل رخداد جنگ جهانی دوم نتوانست به بعلبک برود و بر اثر بیماری در نجف اشرف درگذشت.

سفر اول حج

پیشتر گذشت که محدث قمی در سال ۱۳۱۸ ق . از نجف اشرف به حج مشرف شد. به طور دقیق روشن نیست که از چه راهی به مکه سفر کرده، ولی نحوه بازگشتش را خود توضیح داده است؛ از جمله اینکه در جدّه حدود چهل روز در انتظار کشتی بوده و این مدت طولانی را با ناراحتی زیاد به سر آورده است. وی در نامه ای خطاب به پدرش ـ که به وسیله حجاج قمی که قبل از او نوبت حرکت داشته اند، به ایران فرستاده ـ می نویسد:

فدایت شوم! الیوم، که جمعه ۲۴ شهر محرم الحرام است، در شهر جدّه به سلامتی مشغول دعا هستم و این جمعه چهارم است که بر ما گذشته در این شهر. و [این شهر] بسیار بد آب و هواست و معلوم نیست کی از این شهر خراب بیرون خواهیم رفت. کشتی نیست نقدا، تا کی بیاید. باید کشتی بنشینیم، در روی دریا سیر کنیم تا قریب بیست روز به ایران برسیم، به بوشهر و شیراز و اصفهان و کاشان و قم. چه کنیم؟ جای اَحِبّا خالی است.

الحال در عجم، مردم تمام به تعزیه داری و روضه خوانی اشتغال دارند. در اینجا ما در میان این سنّیان گرفتاریم و شب و روز صدای دایره می شنویم، چه کنیم؟!

همچنین در نامه ای خطاب به برادرش، شیخ مرتضی، نوشته است:

الآن چهل روز است که در این شهر جدّه گرفتاریم … نه آبی … نه درختی … نه بهاری. روزی نیم قِران پول آب می دهیم، نمی شود خورد. از حشرات و چرک لباس نزدیک است بمیریم. نه می میریم که جانمان خلاص شود، نه به یک آب و هوای خوبی می رسیم که لااقل چشممان باز شود. چه بگویم؟ دنیاست!(۷)

او سرانجام، با کشتی، به سوی ایران حرکت کرد و از راه بوشهر و فارس و اصفهان و کاشان، به قم بازگشت. در مسیر بازگشت، به اماکن زیارتی شیراز نیز می رفت. وی این نکته را در چند جای آثارش یاد کرده است؛ از جمله در منتهی الآمال در بحث از فرزندان امام کاظم علیه السلام می نویسد:

… و این حقیر در سنه هزار و سیصد و نوزده در مراجعت از بیت اللّه الحرام از شیراز برگشتم و در آن بلده، تربت پاک او [شاه چراغ] را زیارت کردم و از باطن آن بزرگوار استمداد نمودم.(۸)

همچنین در تحفه الأحباب، ذیل نام احمد بن موسی بن جعفر علیهم السلام گوید:

… و این احقر در چند سال قبل که از بیت اللّه مراجعت کردم، از طریق شیراز به قم آمدم و در آن بلده، تربت پاک شاه چراغ را زیارت کردم … .(۹)

نیز در الکنی و الألقاب، ذیل نام حافظ می نویسد:

… دفن فی شیراز عند باب البلده و قبره معروف هناک و اتّفق مروری به سنه ۱۳۱۹ فی رجوعی من بیت اللّه الحرام الی قم المحروسه علی طریق شیراز.(۱۰)

همچنین هنگام ورود به اصفهان، به مدرسه صدر می رود و در مجلس درس جهانگیر خان قشقایی قدس سره حضور می یابد. وی در این باره نوشته است:

این احقر در سنه ۱۳۱۹، که از حج بیت اللّه مراجعت کردم، به اصفهان رسیدم. چنان به خاطرم می رسد که به آن مدرسه رفتم. آن مرحوم را دیدم که با کلاه پوست در یکی از حجرات نشسته و فضلا بر دور او احاطه کرده اند و مشغول تدریس است. در سنه ۱۳۲۸ رحلت فرمود.(۱۱)

سفر دوم حج

سفر دوم محدث قمی، به سال ۱۳۲۹ ق . و از شهر قم بوده است.(۱۲) در این سفر در بازگشت با کشتی، از جدّه به هندوستان رفته و در بمبئی کتابهایی، از جمله کامل بهایی را خریده است. در همین سفر به زیارت عتبات عالیات مشرّف شده و در ماه ربیع الآخر سال ۱۳۳۰، در سامرّا در منزل مرحوم آیه اللّه حاج آقا سید حسین قمی قدس سره بوده است.(۱۳) محدث قمی در سرگذشت محبّ الدین طبری گوید:

کامل بهایی در بلده بمبئی به طبع رسیده ولکن بسیار کمیاب است و من درچندین سال قبل، که به آن شهر عبورم افتاد، یک نسخه از آن به دست آوردم؛ لکن افسوس که تصحیح نشده و بسیار سقیم است؛ به حدّی که برای غیر مطّلع خبیر، انتفاع از آن عسیر است.(۱۴)

همچنین به مناسبتی گوید:

… چقدر شایسته است که تمام مسلمین، خصوص اهل علم، در احترامات فوق العاده قرآن مجید و بر تلاوت آن فرقان حمید بکوشند و ملاحظه کنند اهل سنت را که چقدر در این باب اهتمام دارند: در سنه ۱۳۲۹، که به مکه معظمه مشرّف گشته بودم، در مراجعت به کشتی سوار بودم. فراموش نمی کنم یکی از محترمین اهل سنت را که با ما مجاور بود؛ هر گاه که می خواست تلاوت کلام اللّه کند، مصحف شریف را به دست می گرفت و به مردم ارائه می داد. پس امر می کرد که هر کس در اطراف او بودند، به جهت احترام قرآن، از مکان عالی که بودند نزول کنند. پس کسانی که بر روی صندوقها نشسته بودند یا مکانشان از آنجایی که قرآن در دست او بود بلندتر بود، پایین می آمدند و به خضوع می نشستند و خود او نیز از مکان عالی خود نزول می کرد. چون از تلاوت کلام اللّه فارغ می گشت، هر کس به جای خود بر می گشت … .(۱۵)

در این سفر که حدود شش ماه طول کشیده، با دوستش مرحوم آقا شیخ مرتضی عیدگاهی از عالمان مشهد مقدّس همسفر بوده است.(۱۶)

سفر سوم حج

این سفر از مشهد مقدّس و در سال ۱۳۴۱ ق . بوده است. محدث قمی روزی برای خرید گوشت از خانه بیرون می رود، نزدیک دکّان قصّابی می بیند که چند نفر سوار اتومبیل سواری هستند. یکی از آنها می گوید: «حاج شیخ، خوب است حالا گوشت نخرید و تا بیرون شهر به بدرقه ما بیایید». در سه فرسخی شهر به وی می گویند: «ما پول زیادی به شما می بخشیم که از همین جا با ما حرکت کنید». محدث قمی از همانجا نامه ای به آیه اللّه حاج آقا حسین قمی می نویسد و پیغام می دهد: «نمی دانم چه کنم؟ آمده بودم برای خرید گوشت و سپس بدرقه، و اینها چنین می گویند». آیه اللّه قمی، که عموی همسر محدّث قمی بوده است، پیراهن و دیگر لباسهای لازم او را برایش می فرستد و می نویسد: «سفر خوبی است، بروید. التماس دعا».

آن اشخاص به منزل محدث قمی می روند و گوشت و پول را تحویل می دهند و بر می گردند و به همراه ایشان و بقیه زوّار، که در سه فرسخی مشهد بوده اند، راهی حج می شوند. محدث قمی در این هنگام در بیرون شهر، در ورقی مطالب ذیل را با مداد می نویسد و آن را به منزل می فرستد:

نسخه عروه الوثقی در اتاق زیر است، مال جناب حجه الاسلام آقای صدر [آیه اللّه سید صدرالدین صدر] است. در کتابهایش گذاشته شود. از جناب حجه الاسلام آقا [آیه اللّه حاج آقا حسین قمی](دام ظلّه العالی) نزد احقر است: جلد نهم، جلد ششم بحار، مقامع الفضل، مناسک، هر سه بالا خانه است. خدمت ایشان داده شود. مناسک را مرحمت فرمایند به حاجی جعفر یا هر که ملحق شود، به داعی برسد. و از همه التماس دعای لازم دارم