پاورپوینت کامل حج در آیین یهود ۹۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حج در آیین یهود ۹۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حج در آیین یهود ۹۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حج در آیین یهود ۹۶ اسلاید در PowerPoint :

۴۸

یهودیان به اشکال مختلف با نوعی از مراسم حج سروکار دارند و به این
منظور رهسپار اماکن متعدّدی می شوند. هر فرقه ای راه ویژه ای برای خود
برگزیده است و در اعیاد مخصوص، آهنگ حجّ آن اماکن می کنند و با مذهب
و تعالیم و عقاید خاص و اوامر و نواهی ویژه ای به انجام آن مراسم
می پردازند.

اندیشه حج برای یهودیان، امر جدیدی نیست بلکه پیشینه طولانی دارد. آن
دسته از یهودیان که پیرو آیین ابراهیم علیه السلام بوده اند، حج را به سوی بیت اللّه
الحرام انجام می داده اند و آنان که از اقوام سامی بودند، به سوی معابد و هیاکل
و ابنیه و آثار و قبور مردگان که ـ در حج تمدن ها دیدیم ـ(۱) به انجام مراسم
حج می پرداخته اند.

به نظر می رسد که حج یهود یک فریضه دینی بوده که تورات بر آن ها واجب
نموده است.

این مطلب را در نوشتاری اینگونه می خوانیم:

«حج به سوی یکی از معبدها، یک رسم دیرینه سامی است که حتّی در اجزای
قدیمی اسفار پنجگانه موسی، به عنوان یک فریضه دینی عنوان شده است. در «سفر
خروج» فصل بیست و سوم، فقره چهاردهم آمده است: «در هر سال سه مرتبه برای من
عید بگیرید» و در آیه سی و سوم از فصل سی و چهارم آمده است: «در هر سال سه مرتبه
همه مردان باید در برابر خدای بزرگ، خدای اسرائیل ظاهر شوند.» و در سرزمین های
عربی نیز اماکن بسیاری وجود داشته که در آن اماکن مراسمی همچون حضور در
عرفات صورت می گرفته است.»(۲)

در هر یک از اعیاد سه گانه، فرقه های یهود به اماکن معیّنی آهنگ حج می کردند.
در روز «استغفار» (عید مظال(۳)) به سوی کوه سینا حج می کرده و در عید «فِصح» به
بیت المقدس و در عید «استیر» و «عید باران» و… به اماکن دیگری رهسپار می شدند که
ان شاء اللّه در خلال بحث های آینده خواهد آمد.

با این حال، از تحقیق و تفحّص در تورات، مکان خاصی را پیدا نمی کنیم که از
زبان پیامبرشان حضرت موسی علیه السلام ، حج همانند یک دستور الهی آمده باشد. و جای این
پرسش است که: آیا خداوند برای یهودیان حج به مکان مخصوصی را واجب نساخته
است یا اینکه راویان و نویسندگان متون دینی توراتی، آن را از قلم انداخته اند یا به عادت
معروف قوم یهود که تورات را تحریف می کردند آن را نیز تحریف نموده اند؟!

بدین جهت است که اماکن حج متعدد شده و کوچ یهودیان در اعیاد سالانه به نقاط
مختلف بوده و هر مکان عبادتی را با عنوان «بیت» می نامیده اند که در ازمنه مختلف
محل برگزاری حج آنان بوده است؛ مثلاً در «بیت المقدس» «بیت ایل» «بیت آون» که
در نزدیکی بیت ایل بوده و «بیت اصل» در یهودا و «بیت حور» نزدیکی قدس و
«بیت هاجن» در جایگاه تولد عیسی علیه السلام در «بیت لحم» و «بیت هاشطه» و سایر بیوت که
شمارش آنها به درازا می کشد و می توان به کتاب مقدس در عهد جدید و قدیم مراجعه
کرد که در آن جا درج شده است.

در خصوص زمان حج یهودیان «دکتر حسن ظاظا» می نویسد:

«اوقاتی که در آن حج می کنند همزمان با اعیاد آنهاست و اینها سه زمان است:

۱. عید فِصح، که در فصل بهار واقع شده و مدت آن هفت روز است و از روز
پانزدهم نیسان به تقویم یهودی آغاز می شود.

۲. «عید حصاد» یا «اسابیع»، (شبوعوت) که مدت آن یک روز است مصادف با
ششم ماه سیوان به تقویم یهودی که در اوایل تابستان (یونیه) قرار گرفته است.

۳. «عید ظُلل»، (سرکوت) که مدت آن هشت روز است و در پاییز قرار دارد و از
روز پانزدهم ماه «تشرین» یهودی آغاز می گردد. موسم های سه گانه یاد شده را سه عید
می نامند که حج در آن ها مستحب است و با صدقات بسیاری همراه می گردد.(۴)

حج حضرت موسی علیه السلام

ضروری و مناسب است که بدانیم حضرت موسی علیه السلام چگونه حج می کرد. پیش از
آنکه به تحریف شریعت موسی علیه السلام به وسیله یهودیان بپردازیم.

هرگاه در اخبار و روایات و احادیث وارده از سنت شریفه تتبع کنیم،
خواهیم دید که موسای کلیم بر خلاف
حج پیامبران سلف حج نکرده اند. آن پیامبر گرامی نیز به سوی بیت اللّه عتیق حج کرده و
طواف نموده و تلبیه گفته، به گونه ای که پدران و نیاکانش که پیام آوران حق و
فرمانبرداران دستورات آسمانی بوده اند، حج کردند. این مطلبی است که روایات حج
پیامبران بر آن تأکید می ورزد.

اکنون به چند مورد اشاره می کنیم:

ابن عباس گوید: «در محضر پیامبرخدا صلی الله علیه و آله بودیم، مسافت میان مکه و مدینه را
می پیمودیم که به یک وادی رسیدیم. پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: نام این وادی چیست؟ پاسخ
دادند: «وادی ازرق» فرمود: گوئیا می نگرم موسی علیه السلام را که با گیسوان بلند در حالی که
انگشتان دستش را در گوش ها نهاده بود و تلبیه حج می گفت،ازاین وادی می گذشت و
آهنگ حجّ مکه مکرمه و کعبه مشرفه را داشت.»(۵)

همچنین از حضرت ابی جعفر، باقر علیه السلام روایت شده که فرمود: «موسی بن عمران علیه السلام
با گروهی مرکّب از هفتاد تن از پیامبران به قصد حج از گذرگاه «روحاء» عبور می کرد در
حالی که می گفت: «لَبَّیْکَ عَبْدُکَ ابْنُ عَبْدَیْکَ».(۶)

و نیز از قول آن حضرت نقل شده که: «موسی علیه السلام از رمله مصر محرم شد و از
«صفائح الروحاء» با حالت احرام گذشت و بر ناقه ای سوار بود که مهار آن از برگ خرما
بود و دو جامه قطوانی (سفید) بر تن داشت و تلبیه می گفت و کوه ها او را در تلبیه
همراهی می کردند.»(۷)

و نیز از امام صادق علیه السلام است که فرمود: «موسای پیامبر علیه السلام از صفائح روحاء عبور
کرد و بر شتر سرخ موی سوار بود که افسار آن از برگ خرما بود و دو جامه قطوانی
(سفید و کوتاه) دربرداشت و می گفت: لَبَّیْکَ یا کَرِیمُ لَبَّیْک».(۸)

و ازرقی گوید: «پیامبر خدا، موسی علیه السلام بر شتر سرخ موی سواره حج کرد و به
روحاء گذشت و دو جامه قطوانی دربرداشت که یکی را به صورت لنگ بست و دیگری
را بر دوش افکند و طواف خانه کرد و سپس سعی صفا و مروه نمود و درحالی که صفا و
مروه را سعی می کرد، ندایی از آسمان شنید که می گفت: «لَبَّیکَ عَبْدی أنا مَعَک» و
موسی علیه السلام با شنیدن این ندا به خاک افتاد و سجده کرد».(۹)

حضرت موسی علیه السلام از پیامبران اولوالعزم بود و امکان نداشت از طریق حجّ صحیح
منحرف گردد و به راهی که جز رضای خداوند است، ره بسپارد. بنابراین، انحراف هایی
که در حج یهود رخ داده، عملکرد پیروان موسی علیه السلام است که به تعالیم و اوامر خداوند
ملتزم نشده و در نتیجه به انحراف گراییدند و عقوبت گناهانشان را دیدند و به خفّت و
ذلّت موسوم شدند؛ آن گونه که خداوند در قرآن کریم فرمود:

…ضُرِبَتْ عَلَیْهِمُ الذِّلَّهُ وَ الْمَسْکَنَهُ وَ باوءُ بِغَضَبٍ مِنَ اللّه ِ ذلِکَ بِأَنَّهُمْ کانُوا یَکْفُرُونَ
بِآیاتِ اللّه ِ وَ یَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ الْحَقِّ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ (۱۰)

«نشانه ذلّت و بدبختی بر آنان زده شد و مشمول خشم خدا شدند؛ چرا که نسبت به
آیات خدا کفر ورزیدند و پیامبران را به ناحق کشتند، از آن رو که به تبهکاری و تجاوز
گرویدند.»

انحراف یهود در حج

یهودیان سنّت پیامبرشان، موسی کلیم اللّه را ـ که در حج به خانه خدا توجه داشت ـ
پیروی نکردند و چنانکه گفتیم، بیشتر تعالیم شریعت موسی و از جمله حج را تحریف
کردند. گفتنی است که در حال حاضر حج از دیدگاه یهودیان واجب نیست و از ارکان
عبادات آنها به شیوه ای که در اسلام دیده می شود، به شمار نمی آید و حداکثر به عمره
مسلمانان شباهت دارد.(۱۱)

پس از کلیم علیه السلام یهود به فرقه های مختلف درآمدند و هر فرقه ای شیوه ای را برای
حج برگزید و مکانی را برای آداب و مراسم حج انتخاب کرد؛ به عنوان مثال:

۱. گروهی از آن ها آهنگ بیت المقدس و هیکل سلیمان نمودند.

۲. گروهی به کوه طور سینا رفتند.

۳. برخی «بئر حیّ» واقع در نزدیکی شهر الخلیل را برگزیدند.

۴. برخی دیگر به اماکن متبرکه به تعبیر آنها، که مهم ترین آنها کوه های برافراشته و
تپه ها و چاه های آب و اماکن دیگر طبیعی است، رفتند.

و اکنون به توضیح کوتاهی در باره این اماکن می پردازیم:

حج به بیت المقدس

بیت المقدس یا قدس از اهمّ اماکن مقدس نزد یهود است. همچنین این مکان
مقدس از نگاه مسیحیان و مسلمانان مورد احترام است، از این رو حج بیت المقدس از
قدرت ویژه ای برخوردار می باشد.

یهودیان به ویژه فرقه «یهودا» که از داود و سلیمان تبعیت می کنند، برای
بیت المقدس به ویژه پس از بنای هیکل معروف درقدس شریف به دست حضرت
سلیمان علیه السلام ، احترام خاصی قائل اند.

قداست بیت المقدس از نظر یهودیان مقارن با بنای هیکل سلیمان است. هیکل
سلیمان معبد مرکزی یهود بود که حرم حج و قبله نماز آنها از زمان داود و سلیمان به
شمار آمده است. این معبد بزرگ در رهگذر تاریخ رو به ویرانی نهاده و امروزه جز
بخشی از دیوار اصلی آن نمانده است که یهودیان آن را «دیوار غربی» می خوانند و دیگر
امت ها به نام «دیوار سوگواری». این دیوار بخشی از حصاری است که در عهد هیرودیس
بنا شده که هم عصر تولّد عیسی علیه السلام بوده است.(۱۲)

قدس شهری است در نقطه مرکزی فلسطین که بر فراز تپه ای از سنگ، به ارتفاع
۷۶۲ متر قرار گرفته و با شهر «یافا» که شهر جدید البنایی است، تقریبا پنج کیلومتر فاصله
دارد.

بیت المقدس از نظر پیروان آیین های یهود و مسیحی و اسلام مورد تقدیس و
احترام است و مقدسات آیین های سه گانه در این شهر تاریخی قرار دارد. یهودیان عقیده
دارند که یکی از دیوارهای مسجد الاقصی با سنگ هایی ساخته شده که از هیکل سلیمان
برجای مانده و همان دیوار معروف به دیوار سوگواری است. شاید این شهر همان شهری
باشد که در سفر تکوین تورات به نام «شلیم» از آن یاد شده که داود پس از خارج ساختن
آن از دست «یبوسیان»(۱۳) پایتخت خود گرفت و سلیمان هیکل عظیم را در آن ساخت و
بر عظمت و شکوه آن افزود و پادشاهان یهودا آن را مقرّ سلطنت خود قرار دادند و
بسیاری از پیامبران بنی اسرائیل آنجا ظهور کردند و به ترویج شریعت خود پرداختند.
گویند: «هر وجب از این سرزمین جایگاه نماز پیامبری بوده است».(۱۴)

اعراب با یهودیان جنگیدند تا بیت المقدس قدیم را از چنگال آنها برهانند و
یهودیان ناگزیر از این شهر عقب نشینی کردند، لیکن شهر جدید بیت المقدس همچنان
در قبضه آنهاست.(۱۵)

خلاصه آنکه: فرقه یهودا، بیت المقدس و هیکل سلیمان را محلّ برگزاری حج
سالانه خود قرار داده و در عید سالانه موسوم به «عید فِصح» به برگزاری مراسم
می پردازند. اهمّ مراسمی که در آنجا انجام می شود، قربانی است که تعالیم دینی آن ها به
آنان توصیه کرده است و با آنچه در تورات آمده تفاوت بسیار دارد. تورات به قربانی
کردن گاو فرمان می دهد.(۱۶) اما رساله دینی آنها قربانی کردن انسان را توجیه می کند!
بدینگونه در عید فِصح قربانی از کودکانی انتخاب می شود که بیش از ده سال ندارند و یا
کمی بیش از ده سال داشته باشند. خون این قربانی را با خمیر می آمیختند و بدان تبرک
می جستند.

یهودیان خون قربانی را به طرق گوناگون بیرون می کشند. گاهی قربانی را به صورت
زنده در بشکه ای قرار می دهند که در اطراف آن بشکه، سوزن هایی به داخل تعبیه شده
که بر بدن قربانی فرومی رود و خون از آن سوزن ها جاری می گردد و قربانی با عذاب و
شکنجه جان می سپارد و در این حال یهودیان از لذت سرمست می شوند(۱۷) و گاه
شریان های قربانی را از چند موضع پاره می کنند تا خون از رگ ها بیرون بپاشد و گاه
کودک را همانند گوسفند قربانی می کشند و خون آن را به نحوی که اشاره شد می گیرند
و به حاخام یا کاهن یا ساحر می دهند تا در تهیه فطیرهای مقدس یا عملیات سِحر از آن
استفاده کند.(۱۸)

زمان برگزاری حج یهود در بیت المقدس، روز چهاردهم ماه اول سال دینی آن ها،
ماه نیسان است که به مناسبت نجات موسی و بنی اسرائیل از فرعون و قوم و خروج از
مصر جشن می گیرند.(۱۹)

ویل دورانت، درباره قربانی کردن کودکان می نویسد:

«پیشینیان یهود را همانند پاره ای از اقوام عادت بر این بوده که کودکی را قربانی
کنند. این کار را دوست می داشتند تا بدینوسیله خشم آسمان را فرو نشانند! به مرور زمان
ترجیح دادند این قربانی را از میان کودکان مجرم که به اعدام محکوم می شدند، برگزینند.
بابلی ها به این قربانی جامه پادشاهی می پوشاندند تا به فرزند پادشاه شباهت پیدا کند
سپس به دار می آویختند و این کار در «رودس» و عید «کرونس» بود. گمان می رود که
قربانی کردن گوسفند یا بزغاله در عید فِصح در حقیقت تخفیف حکم قربانی بوده که با
پیشرفت تمدن از قربانی انسان به قربانی حیوان تحوّل یافته است.»(۲۰)

چنین به نظر می رسد که یهودیان در حال حاضر برّه یا بزغاله ای را در حج
بیت المقدس قربانی می کنند و انسان کشی یهودیان به شیوه دیگری درآمده است!(۲۱)

کوه موسی علیه السلام در صحرای سینا

یهودیان بر این باورند کوهی که
در طور سینا واقع است و ۳۲۰
کیلومتر از منطقه «عیون موسی» فاصله دارد و ارتفاع آن به ۷۶۰۰ پا می رسد همان
کوهی است که خدای تعالی با موسی علیه السلام در آن سخن گفت و الواح مقدس را بر او
فروفرستاد. از این رو یهود کوه سینا را طی قرن ها تقدیس کرده و آهنگ زیارت آن
نموده و آن را از مقدسات خود شمرده است.

«منشه حاریل» استاد جغرافیای دینی و تاریخ ادیان در دانشگاه های عبری می گوید:
«یهود همه ساله حج می گزارند. از قرن هفتم میلادی تا به امروز آهنگ زیارت کوه
موسی را
می کنند و برای رسیدن به این مکان، مشقت زیادی را متحمل می شوند و ۳۸۰۰ متر
کوه پیمایی می کنند تا به قلّه آن برسند. آنها معتقدند که خداوند از بالای این کوه با
موسی علیه السلام تکلم کرده و همو رسالت و وصایایی را دریافت نموده است.

این کوه برای آنان به مثابه کعبه برای مسلمانان است. عدد کسانی که از بیست
میلیون یهودی مشقت حج این کوه را تحمل می کنند، کم نیست این کوه به صورت یکی
از اماکن مقدس یهود درآمده است.»(۲۲)

نامبرده سپس به بیان بطلان این باور یهودیان پرداخته و در مقاله ای که در مجله
المختار آلمان سال ۱۹۷۴ به چاپ رسیده، تصریح می کند: آنچه در گزارش هیأت
اعزامی آمریکایی آمده درست است و نتایج حاصله با نتیجه تحقیق مرکزی وی
هماهنگی دارد و می افزاید: کوهی که یهودیان به حج آن می روند، کوهی نیست که در
آن جا خداوند با موسی سخن گفته است و هنگامی که دلیل عدم موافقت او را با انتشار
رسمی این تحقیق می پرسند، پاسخ می دهد: اعلام اینگونه مباحث و دیگر حقایق
تاریخی به احساسات دینی و باورهای آنها نسبت به اسطوره ای که به صورت یک عقیده
درآمده است، لطمه خواهد زد.(۲۳)

حقیقت این است که آنچه تورات در مشخصات و علائم کوه موسی علیه السلام ذکر
می کند با آنچه در کوهِ مورد توجهِ یهود در حج سالانه دیده می شود، تفاوت دارد؛ مثلاً
فاصله این کوه با «عیون موسی» و ارتفاع آن و دیگر علائم و نشانه ها و توصیف آن
منطقه به عنوان معادن فیروزه و مس، که یهودیان در آن تاریخ به صنعت و تجارت آن
شهرت داشته اند.(۲۴)

در حالی که کوه مورد توجه یهود در حجّ سالانه، از «عیون موسی» فاصله دارد و
ارتفاع آن از کوه مذکور در تورات بیشتر است و مطالعات هیأت آمریکایی درباره