پاورپوینت کامل تصرّف مسجدالحرام در سال ۱۳۴۹ ۹۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تصرّف مسجدالحرام در سال ۱۳۴۹ ۹۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تصرّف مسجدالحرام در سال ۱۳۴۹ ۹۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تصرّف مسجدالحرام در سال ۱۳۴۹ ۹۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۹۹

از مسائلی که شیعه و سنی بر آن اتّفاق نظریه دارند، مسأله «مهدویت» است.
سنّیان از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل می کنند که آن حضرت فرمود:

«شخصی در آخرالزمان ظهور و دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد.»

ابونعیم اصفهانی (متوفای ۴۳۰ق.) این حدیث را در کتاب خود، «صفه
المهدی» آورده است.

یوسف بن یحیی بن علی شافعی از علمای قرن هفتم نیز در کتاب «عقد الدرر
فی اخبار المنتظر» از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل کرده که آن حضرت به حذیفه بن یمان
فرمود:

«یَا حُذَیْفَهَ لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلاَّ یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِکَ الْیَوْمَ حَتَّی یَمْلِکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی تَجْرِی
الْمَلاحِمُ عَلی یَدَیْهِ وَیُظْهِرُ اْلإِسْلامَ».(۱)

سلیمان بن ابراهیم حنفی (متوفّای ۱۲۹۴) هم آن را در کتاب «ینابیع المودّه»
آورده و در این حدیث پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله از ملاحم و حوادث کثیری در زمان
حضرت مهدی علیه السلام خبر می دهد.

محمدبن ابراهیم، معروف به ابن مقری (متوفّای ۳۸۰ق.) در «المعجم
الکبیر»،(۲) ابن
عساکر (متوفای ۵۷۱ ق.) در «تاریخ ابن عساکر»،(۳) ابن اثیر (متوفای ۶۳۰ق.)
در «تاریخ ابن اثیر»،(۴) و ابن صباغ مالکی (متوفای ۸۵۹ ق.) در «فصول
المهمه»(۵) نیز از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله حدیثی نقل کرده اند که آن حضرت فرمود:

«یَمْلِکُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی، یَمْلاَءُ الاْءَرْضَ عَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً».

دیگر علمای اهل سنت نیز این حدیث را در کتاب های خود آورده اند.

همچنین در کتابهای شیعی؛ مانند ملاحم سیدبن طاووس و کشف الغمه اربلی و
اثبات الهداه شیخ حرّ عاملی و بحارالأنوار مرحوم مجلسی نیز این حدیث آمده
است.

احمد بن حنبل(۶) (متوفّای ۲۴۱ق.)، حاکم نیشابوری(۷) (متوفای ۴۰۵ق.) و
یوسف بن یحیی بن علی شافعی(۸) (از علمای قرن هفتم) از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل
کرده اند که فرمود:

«لا تَقُومُ السّاعَهُ حَتّی تَمْتَلِی ءَ اْلأَرْضُ ظُلْما وَ جَوْرا، قالَ صلی الله علیه و آله : ثُمَّ یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ عِتْرَتِی أَوْ مِنْ أَهْلِ
بَیْتِی یَمْلاَءُ اْلأَرْضَ قِسْطا وَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا».

ابن جوزی(۹) (متوفای ۶۵۴ق.) و ابن تیمیّه(۱۰) (متوفای ۷۲۸ق.) نقل کرده اند
که رسول اللّه صلی الله علیه و آله فرمود:

«یَخْرُجُ فِی آخِرُ الزَّمانِ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی اسْمُهُ کَاسْمِی وَکُنْیَتُهُ کَکُنْیَتِی یَمْلاَءُ اْلأَرْضَ عَدْلاً کَما مُلِئَتْ جَوْرا»

حدیث بالا درکتاب «منتخب الأثر» نیز به نقل از «تذکره الخواص» ابن جوزی
آمده است.

غیبه شیخ طوسی (ص۱۱۱)، اثبات الهداه (ج۳، ص۵۰۲)، بحارالأنوار
(ج،۵۱ ، ص۷۴) و منتخب الأثر (ص۱۶۹) به نقل از غیبه شیخ طوسی آورده اند
که پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:

«اَلْمَهْدِیُّ مِنْ عِتْرَتِی مِنْ أَهْلِ بَیْتِی».

احمد حنبل (متوفای ۲۴۱ق.) در مسند (ج۱، ص۳۷۶) ، ابی داوود (متوفای
۲۷۵ق.) در سنن (ج۴، ص۱۰۷)، ترمذی (متوفای ۲۹۷ق.) در سنن (ج۴،
ص۵۰۵) و طبرانی در معجم خود (ج۱۰، ص۱۶۴) از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نقل
کرده اند که فرمود:

«لا تَنْقُضُ اْلأَیّامُ وَ لا یَذْهَبُ الدَّهْرُ حَتّی یَمْلِکَ الْعَرَبَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی اِسْمُهُ یُواطِی ءُ اسْمِی».

وبیشترکتابهای اهل تسنّن متعرض این حدیث از پیامبر صلی الله علیه و آله
شده اندکه ذکرآنهالزومی ندارد.

حاکم نیشابوری در المستدرک (ج۴، ص۵۵۷)، ابن اثیر (متوفی ۶۰۶ق.)
در جامع الاصول (ج۱۱، ص۴۹)، یوسف بن یحیی شافعی در عقد الدرر
(ص۱۵)، ذهبی (متوفای ۷۴۸ق.) در تذکره الحفاظ (ج۲، ص۴۶۳)، ابن
الصباغ مالکی (متوفی ۸۵۵ق.) در الفصول المهمه (ص۲۹۴)، جلال الدین
سیوطی (متوفای ۹۱۱ق.) در الدرّالمنثور (ج۴، ص۵۸) و شیخ منصور علی
ناصف (متوفای ۱۳۷۱ق.) در التاج الجامع (ج۵، ص۳۴۳) همگی این حدیث
را آورده اند که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

«اَلْمَهْدِیُّ حَقٌّ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ فاطِمَهِ علیهاالسلام ».

تقریبا در همه کتبی که راجع به مهدی موعود نگاشته شده، این حدیث آمده
است. در ذیل این حدیث نقل شده که سلمان پرسید:

«یا رَسُول اللّه ِ صلی الله علیه و آله مِنْ أَیِّ وُلْدِکَ؟» قالَ صلی الله علیه و آله : «مِنْ وُلْدِی هذا وَ ضَرَبَ بِیَدِهِ عَلَی الْحُسَیْنِ علیه السلام ».

و حدیثی دیگر را ابن صباغ مالکی در الفصول المهمه (ص۲۹۵)، قندوزی
حنفی در ینابیع المودّه (ص۴۹۰) همچنین شیخ طوسی در کتاب الغیبه
(ص۱۱۶) و اربلی در کشف الغمه (ج۱، ص۲۳۷) و شیخ حرّ عاملی در اثبات
الهداه و زمخشری در حلیه الأبرار (ج۲، ص۶۹۹) و بحارالأنوار (ج۵۱ ، ص۷۶)
ذکر کرده اند و منتخب الأثر (ص۱۵۶) آن را از ینابیع الموده نقل کرده که وقتی
پیامبر صلی الله علیه و آله حضرت زهرا علیهاالسلام را گریان دید، برای تسلیت خاطر او فرمود:
خداوند پنج چیز به ما داد که به هیچ کس نداد:

«نَبِیُّنا خَیْرُ اْلأَنْبِیاءِ» (اشاره به خودش)،

«وَ وَصِیُّنا خَیْرُ اْلأَوْصِیاءِ» (اشاره به امیر المؤمنین علی علیه السلام )،

«وَ شَهِیدُنا خَیْرُ الشُّهَداءُ» (اشاره به حضرت حمزه)،

«وَ مِنّا سِبْطا هذِهِ اْلأُمَّه وَ هُما اِبْناکَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ مِنّا مَهْدِیُّ هذِهِ اْلأُمَّهِ الَّذِی یُصَلِّی عِیسی خَلْفَهُ»
سپس دست روی شانه امام حسین گذاشت و فرمود:

«مِنْ هذا مَهْدِیُّ هذِهِ اْلأُمَّهِ».

سلیمان بن ابراهیم حنفی (متوفای ۱۲۹۴ق) در ینابیع الموده (صص۴۹۲
و۴۹۳) و بسیاری از کتب شیعه؛ از جمله کمال الدین صدوق (ج۱، ص۲۸۳) و
عیون اخبارالرضا (ج۱، ص۵۶) و مناقب ابن شهرآشوب (ج۱، ص۲۹۸) و
اثبات الهداه شیخ حر عاملی (ج۱، ص۶۱۶) و بحارالأنوار (ج۳۶، ص۳۷۸) و
دیگر کتب حدیثی از پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده اند که آن حضرت فرمود:

«الاْءَئِمَّهُ بَعْدِی اثْنَا عَشَرَ؛ أَوَّلُهُم أَنْتَ یا عَلِیُ وَ آخِرُهُمْ الْقائِمُ الَّذِی یَفْتَحُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَل عَلی یَدَیْهِ مَشَارِقَ
الاْءَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا».

و همچنین احادیثی از عقد الدرر (ص۲۲۶)، غیبه شیخ طوسی (ص۲۷۴)،
ملاحم سیدبن طاووس (ص۶۳) و اثباه الهداه (ج۳، ص۵۱۴) و منتخب الأثر
(ص۴۶۸) هر دو، از غیبه شیخ طوسی، راجع به بیعت مردم با حضرت
مهدی علیه السلام در آخرالزمان نقل شده که در آن، به محل بیعت؛ یعنی میان رکن و
مقام در مسجدالحرام اشاره گردیده است. پیامبرخدا صلی الله علیه و آله در این حدیث فرمود:

«یُبایَعُ الْمَهْدِیُ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقامِ وَ لا یُوقِظُ نائِما وَ لا یُحْریقُ دَما».

اینها بخشی از روایات بر گرفته از کتاب پنج جلدی «معجم أحادیث الإمام
المهدی علیه السلام » است که تمام مستندات و احادیث مربوط به حضرت مهدی علیه السلام
در آن گرد آمده است و بهترین اثری است که تاکنون نوشته شده و توسط
«مؤسّسه المعارف الاسلامیه» نشر یافته است.

مهدی کیست؟

روایاتی از این دست، که چند نمونه آن از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شد و در کتابهای
شیعی و سنی آمده، مهدی موعود را منحصر در فرزند بلافصل و بدون واسطه
امام حسن عسکری علیه السلام دانسته اند و او است که همه خصوصیات ذکر شده در
روایات را دارد و این روشن است و هیچ ابهامی ندارد و تاکنون کسی به این نام
و ویژگی ها که فرزند امام حسن عسکری و امام حسین علیهماالسلام باشد قیام نکرده
است. البته ظهور او همراه با آثار و علایمی است که در کتابها آمده است و آن
اینکه در لحظه اول تمام جهان از ظهور او آگاه شده و قدرتش عالمگیر خواهد
شد و پیوسته پیروانش انتظار ظهور او را دارند.

در طول تاریخ، افرادی به داعی مهدویت قیام کرده اند بی آنکه آثار و علایم ذکر
شده در روایات بر آنها منطبق باشد. البته گاهی افراد به عنوان امر به معروف و
نهی از منکر قیام کرده اند و هیچ گاه ادعای مهدویت نداشته اند، لیکن دوستان و
گاهی دشمنانشان، آنها را مهدی موعود نامیده اند؛ مانند:

زیدبن علی بن الحسین

زید در مخالفت با حکومت بنی امیه (هشام بن عبدالملک) قیام کرد و در جنگ
با لشکری که از طرف هشام گسیل شده بود، کشته شد. حضرت رضا علیه السلام زید را
عالم آل محمد صلی الله علیه و آله لقب داد و امام صادق او را شهید نامید و در باره اش فرمود:
«او راهی را رفت که جدّش امیرمؤمنان علیه السلام رفت». در روایتی از کتب عامه،
پیغمبر از شهادتش خبر داده بود.

آری، زید داعیه مهدویت نداشت لیکن دشمنان و شاید گروهی از دوستانش او
را مهدی خواندند. شاعر بنی امیه، خطاب به بنی هاشم گفت:

صَلَبْنَا لَکُمْ زَیْداً عَلَی جِذْعِ نَخْلَهٍ

وَ لَمْ أَرَ مَهْدِیّاً عَلَی الْجِذْعِ یُصْلَبُ(۱۱)

محمد بن عبداللّه بن حسن مثنی

محمد بن عبداللّه بن حسن مثنی یکی دیگر از افرادی است که به عنوان امر
به معروف و نهی از منکر قیام کرد و هیچ گاه ادعای مهدویت نداشت. او در
مخالفت با حکومت منصور دوانیقی به پا خاست، هرچند ابتدا مدینه و مکه
و یمن را تصرف کرد ولی سرانجام در مصاف با لشکر منصور کشته شد.
محمد، داعیه مهدویت نداشت، لیکن نزد گروهی از طرفدارانش مهدی
خوانده می شد و در روایات ما از این شخص تعریف و از مرگش با نام
شهادت یاد شده است.

در مصر و تونس و سودان نیز عده ای به داعی مهدویت قیام کردند ولی
جریان زندگی آنها و قیامشان قابل انطباق با مهدی موعودی، که در روایات
آمده، نمی باشد.

و بالأخره در محرم سال ۱۴۰۰ شخصی از اهالی عربستان در مکه نیز قیام و
ادعا کرد که مهدی موعود است!

اکنون ماجرای وی را، که خود ناظر و شاهدش بودم، به تفصیل برای ثبت
در تاریخ می آورم:

آخرین مدّعی مهدویت

در ذی حجه سال ۱۳۹۹ قمری،
افتخار تشرّف به حج تمتع را یافتم. پس
از انجام مراسم و زیارت قبر پیامبر و ائمه
بقیع علیهم السلام ، چون محرّم نزدیک و جریان
رأی گیری برای جمهوری اسلامی در
پیش بود، از سرپرستی
اجازه گرفتیم که زودتر به ایران برگردیم.
از این رو، به جده آمده و به دفتر
هواپیمایی
ایران و مسؤول تنظیم برگشت حاجیان به
ایران مراجعه کردیم. آگاه شدیم که تا سه
روز جای خالی برای برگشت نیست. البته
از آنجا که کاروانها با افراد خود در یک
پرواز قرار می گیرند، نمی شود یک یا دو
نفر را کنار
بگذارند و ما را به جای آنها بفرستند.
اینجا بود که تصمیم گرفتیم از فرصت
استفاده کرده، باردیگر جهت زیارت
خانه خدا
به عنوان عمره مفرده به مکه برگردیم.
برای گرفتن مجوّز به قونسولگری ایران
در جدّه مراجعه نموده، با نذر در جدّه
مُحرم شدیم و شب اوّل محرم سال
۱۴۰۰، همراهِ یکی از دوستان
(حجت الاسلام شیخ محمد کاظم پناه)
به طرف مکه حرکت کردیم و بعد از
ورود به مکه و حضور در مسجد
الحرام، به طواف و اعمال عمره
پرداختیم.

چون در آن ایام بیشترِ حاجیان از
مکه خارج شده یا در حال رفتن به مدینه
و گروهی نیز مشغول برگشتن به کشور
خود بودند، طواف، نماز و سعی میان
صفا و مروه
و همچنین طواف نساء و نماز، به خوبی و
در کوتاهترین مدت؛ یعنی حدود دو
ساعت انجام می شد. و ما که در حال
سعی میان صفا و مروه، در شوط چهارم
بودیم، زن و مرد عربی، در حالی که آنها
هم مشغول سعی بودند، به ما نزدیک
شدند. مرد جوان که خود را دانشجوی
علوم دینی در ریاض معرفی می کرد، با
ادب و احترام، خطاب به ما گفت: «فردا
مهدی موعود قیام می کند و من برای این
منظور از ریاض آمده ام و من از یاران او
هستم و خواستم این بشارت را به شما
بدهم!»

ابتدا گمان کردیم که چون ما ایرانی
هستیم و معتقد به ظهور حضرت
مهدی علیه السلام می باشیم، قصد آزار ما را
دارد، اما وقتی دیدیم که آنها هم مانند ما
در حال سعی و عبادت هستند، گفتیم
بعید است که در چنین حالی مسلمانی،
مسلمانی را به سخریّه بگیرد.
به او گفتم: بعد از سعی، همدیگر را
ملاقات کنیم. هدفم این بود که با فراغت
بال، در یکجا بنشینیم و کمی به گفت و
گو و مذاکره بپردازیم، ولی چون جایی
معین نکردیم، بعد از سعی و انجام
تقصیر، هر چه جست و جو کردم او را
نیافتم.

اعمال عمره را که انجام دادیم، از
لباس احرام در آمدیم و لباس های احرام
را در کیسه ای نهاده، لباس معمولی به تن
کردیم. در این هنگام، حدود دو ساعت
به نماز صبح مانده بود. در گوشه ای از
مسجدالحرام مانند دیگران دراز کشیدیم
و به خواب رفتیم.

پس از اذان برای اعلام وقت نماز
شب، اذان نماز صبح گفته شد و همه
بدور کعبه در مسجدالحرام به صف
ایستادند. من نیز همراه دوستم وضو
گرفتیم و به نماز ایستادیم. گرچه هنگام
طواف، بیشتر مسجد خالی بود لیکن در
زمان اقامه نماز پر شد و در قسمتهای
مسقف مسجد نیز افراد به نماز ایستادند.
وقتی نماز به پایان رسید، صدای تکبیر در
مسجدالحرام پیچید، حتی لحظه ای هم
قطع نمی شد! برای ما که اهل ایران بودیم
اینگونه با فریاد تکبیر گفتن چیز ناشناخته
و غیر مترقبه ای نبود ولی اینکه همه
مردم، یکپارچه
بی آنکه کسی از آنها بخواهد یا
هماهنگشان
کند، اینگونه مرتّب تکبیر بگویند، برای
ما
شگفت آور بود.

در این حال تصمیم گرفتیم برای
کشف ماجرا، به کعبه نزدیک شویم و
هرچه نزدیک تر می رفتیم، تراکم
جمعیت در
اطراف کعبه بیشتر بود؛ به طوری که میان
کعبه و مقام ابراهیم، که تقریبا در فاصله
سیزده متری خانه قرار دارد، انبوهی از
جمعیت بود و گه گاه سلاحهایی هم در
دست برخی از افراد دیده می شد. پیش
خود گفتیم که گویا جریان مهمی رخ
می دهد.

در این هنگام دیدیم جوانی که شب
گذشته، در حال سعی، میان صفا و مروه با
ما سخن گفت؛ همو که می گفت فردا
مهدی موعود قیام می کند و من از یاران
او هستم و… پشت به حجرالأسود
ایستاده و مردم را از استلام حجر باز
می دارد، بی آنکه مقاومتی در برابرش
انجام گیرد.

با مشاهده این منظره، در صدد
برآمدم که مهدی آنان را ببینم! در حال
تجسّس و پی گیری بودم که ناگهان صدای
گوینده ای از بلندگوی مسجد؛ از همان
جایگاهی که مُکبّر هنگام نماز جماعت،
نمازگزاران را هدایت
می کند، به گوش رسید. فهمیدیم که
می خواهد در باره این جریان و قیام
سخن بگوید. آنگاه که صدایش از
بلندگوها شنیده شد، همه نگاه ها متوجه
او گردید. همگان منتظر بودند که او چه
می گوید.

او که به عربی سخن می گفت، با
استناد به روایاتی از کتب اهل سنت،(۱۲) به
نقل از پیامبر صلی الله علیه و آله ، در باره قیام مهدی
موعود و صفات و خصوصیات او سخن
گفت و نتیجه گیری کرد که اکنون آن
مهدی موعود قیام کرده است و مردم را
به قیام او بشارت داد.

گوینده در ضمن سخنانش ادعا کرد
که مهدی این قیام از نسل پیامبر
اسلام و از سلاله حسین بن علی
است و قیام کرده است تا جهان را
پر از عدل و داد کند!

این خبر و سخنان، بسیار
هیجان انگیز بود و جمعیتی که در حرم
گرد آمده بودند؛ عده ای طرفدار این
حرکت و قیام و گروهی هم زائر بی خبر
بودند که تازه خبر این قیام به گوششان
رسیده بود.

البته اهل سنت کم و بیش با روایاتی
که در باره مهدی است، آشنایی دارند،
وقتی به کتبی که درباره فتنه های
آخرالزمان و مهدی موعود مطالبی
نوشته اند، مراجعه می کنیم، می بینیم سنیان
بیش از شیعیا