پاورپوینت کامل مسجد و حرم نبوی و چگونگی اداره آن در دوره عثمانی ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسجد و حرم نبوی و چگونگی اداره آن در دوره عثمانی ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسجد و حرم نبوی و چگونگی اداره آن در دوره عثمانی ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسجد و حرم نبوی و چگونگی اداره آن در دوره عثمانی ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

۱

پژوهشگر توانمند عهد عثمانی، سرتیپ ایوب صبری پاشا، متوفای ۱۳۰۸ه .
(۱۸۶۰ م.) صاحب آثار ارزشمند فراوانی در کتاب گرانسنگ «مرآت
مدینه»(۱) گزارش بسیار جامع و مستندی از حرم مطهر نبوی، فراشان،
خادمان، ائمه جماعات، آیین ها و نیایشها ارائه داده که پنجمین قسمت آن
از نظر خوانندگان گرامی می گذرد:

موقعیت مسجد نبوی

مسجد شریف نبیّ گرامی صلی الله علیه و آله در
مرکز شهر مقدس مدینه منوّره قرار دارد.

ضریح مقدس و مرقد مطهر
حضرت ختمی مرتبت، در قسمت شرقی
روضه مبارکه، در طرف قبله سکوی
اصحاب صفه، نگین افتخار و وسیله
اشتهار مدینه منوره می باشد.

مساحت مسجد

هریک از مورخان به هنگام
پژوهش از هجرتسرای پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله
بحث از
مساحت مسجد نبوی را زینت بخش
کتاب خود قرار داده اند.

مولانا عبدالرحمان جامی کتاب
مستقلی در این باره تألیف کرده، آن را
«ذراع مدینه» نام نهاده است.(۲)

بر اساس تحقیقات ایشان، طول
مسجدالنبی از دیوار شمالی تا دیوار
جنوبی ۲۵۰ ذراع، و عرض آن از دیوار
شرقی تا دیوار غربی ۱۵۰ ذراع
می باشد.(۳)

جامی تصریح کرده که طول و
عرض آن در عصر رسالت، هرکدام
۱۰۰ ذراع بوده است.

وی اضافه می کند که من شخصا
روضه مطهر را اندازه گرفتم، طول آن
۳۵ و پهنای آن ۲۰ ذراع بود، درازای
صُفّه ۱۲ و پهنای آن نیز ۱۰ ذراع بود. و
تعداد ستونهای مسجد ۳۱۲ بود و این
اندازه شرعی آن می باشد.

نگارنده گوید: مساحت مسجد بر
اساس نقشه ای که در عصر سلطان
عبدالحمید(۴) به وسیله مهندسان تهیه شده
به استانبول ارسال شده بود، از این قرار
می باشد:

طول ۱۵۶ ذرع، عرض جنوبی ۹۷
ذرع و ۱۸ انگشت و عرض شمالی ۸۹
ذرع و ۶ انگشت.

در عهد سلطان عبدالحمید دیوار
شرقی به مقدار ۸ ذرع به طرف بیرون
توسعه یافت و
پهنای مسجد در ناحیه جنوب به ۱۰۵
ذرع بالغ گردید.

درها و پنجره های

مسجد شریف نبوی پنج در به
نامهای زیر دارد:

۱ . باب السلام

۲ . باب الرحمه

۳ . باب جبرئیل

۴ . باب النساء

۵ . باب التوسل

مسجدالنبی دو پنجره به نامهای:
روزنه جبرئیل و روزنه مواجهه دارد و
باب التوسل در زمان سلطان عبدالحمید
گشوده شده.

محراب ها

مسجد مقدس نبوی پنج محراب به
شرح زیر دارد:

۱ . محراب پیامبر صلی الله علیه و آله ، که محل
اقامه نماز جماعت توسط پیامبر رحمت
بود.

۲ . محراب عثمانی، که در عهد
عثمان ابن عفان اتخاذ شد.

۳ . محراب سلطانی، که از سوی
سلطان سلیمان بن سلطان سلیم(۵) به امام
جماعت حنفی ها اختصاص داده شد.

۴ . محراب تهجد، که محل تهجد
شبانه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می باشد و محراب
از این جهت ساخته شده که با گذشت
قرون و اعصار محلّ آن محفوظ بماند.

۵ . محراب النساء، که در عصر
سلطان عبدالمجید برای مشخص بودن
محدوده بانوان ساخته شد.

ستونها و مناره ها

پنج مناره در چهار سوی مسجد و
۴۲۰ ستون در داخل حرم شریف وجود
دارد، که تعداد ۱۰ عدد از آنها بزرگ،
۱۶ عدد از آنها سفید، ۶۴ عدد از آنها
متوسط و بقیه کوچک می باشند.

در مسجدالنبی ۲۴۲ قبه، ۱۷۹۲
قندیل، ۲۵ شمعدان و ۱۳ آویزه
(لوستر) جهت تأمین روشنایی مسجد
وجود دارد که تعداد ۲۲۲ عدد از
قندیلها در طول سال، همه شب روشن
می باشد و بقیه در شبهای احیا و در
شبهای ماه مبارک رمضان روشن
می شود.(۶)

هنگامی که جامی به شمارش
ستونهای مسجد پرداخته، تعداد ۲۷ عدد
از آنها از کاشی و تعداد ۵۷ عدد از آنها
از مرمر، تعدادی از سنگ و بقیه از
چوب بوده است.

در عهد سلطان عبدالمجید، همه
ستونها یکنواخت شده و از مرمر شناخته
شد و تعداد آنها به ۳۲۷ کاهش یافت.

ستونهای مرمری را «اسطوانه»
می نامند، بیشتر ستونهای کاشی کاری شده
در داخل روضه قرار داشت و بقیه به
اقامتگاه خدّام حجره نبوی اختصاص
داشت.

تعداد ۱۶۴ عدد از آنها به صورت
مربع و ۲۵۹ عدد از آنها گرد بود ولی
در تعمیرات اخیر (در عهد عبدالمجید)
همه آنها به صورت گرد ساخته شد.

تعداد ۵۴ عدد از آنها در داخل
دیوارهای چهار طرف، تعداد ۲۲ عدد
از آنها در داخل حجره نبوی و خانه
فاطمه زهرا علیهاالسلام و بقیه در محاذات
درهای حرم می باشد.

مناره های مسجد عبارت اند از
مناره رئیسیّه، باب السلام، باب الرحمه،
مجیدیه و عزیزیه.

مناره رئیسیه از بقیه بلندتر است، درِ
ورودی آن مقابل پنجره مواجهه و خود
متصل به رکن شرقی دیوار قبله می باشد.

قبر شریف حضرت زهرا علیهاالسلام

روضه مطهر میان حجره شریف و
منبر مقدس حضرت ختمی مرتبت قرار
دارد، مزار کثیرالانوار حضرت فاطمه
زهرا علیهاالسلام در

این قسمت در منتهای شمالی حجره
شریف قرار دارد.(۷)

بنا به قولی دیگر، قبر شریف آن
حضرت در قبرستان بقیع، در نزدیکی قبر
عباس بن المطّلب قرار دارد. گفته می شود
این قول از دیگر اقوال قوی تر است، ولذا
زائران بقیع در کنار قبر عباس برای
حضرت فاطمه علیهاالسلام عرض ادب و
اخلاص می نمایند.(۸)

اطراف حجره شریف با شبکه
شرافت احتوا همواره محدود گشته، بین
قبر شریف و منبر منیر روضه مطهر نامیده
می شود، بخش مربع قبر مطهر حُجره
معطر شهرت دارد.

تنها فراشان حرم و سادات
ذوی الاحترام مدینه به داخل حجره
توفیق تشرف دارند، دیگر زائران از
بیرون حجره، از مقابل پنجره مواجهه،
عرض ادب و ارادت می کنند.

از باب السلام تا حجره شریف به
موازات دیوار قبله، با مرمر مفروش شده،
بین این قسمت و روضه مطهره با یک
حایل برنجی جدا گشته، در دو طرف
محراب پیامبر و محراب سلیمانی
درهایی قرار گرفته است.

محراب پیامبر

در وسط روضه مطهر، در میان قبر
شریف و منبر منیر پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله
محراب آن حضرت قرار دارد.(۹)

در دو طرف این محراب دو در از
برنج می باشد، که روی یکی از آنها
حدیث شریف:

«ما بَیْنَ قَبْری وَمِنْبَری رَوْضَهٌ مِنْ رِیاضِ الْجَنَّهِ».

«میان قبر و منبر من باغی از
باغهای بهشتی است.»(۱۰)

و بر روی دیگری، حدیث:

«مَنْ زارَنی بَعْدَ مَماتی فَکَأَنَّما زارَنی فِی حَیاتِی».

«هر کس بعد از وفاتم مرا زیارت
کند، همانند کسی است که در حال
حیات من به دیدنم آمده باشد.»(۱۱)

نوشته شده است.

بر روی دو درِ دیگر که در دو
طرف محراب سلیمانی قرار دارند، بر
یکی حدیث:

«مَنْ زارَ قَبْریوَجَبَتْ لَهُ شَفاعَتی».

«هر کس قبر مرا زیارت کند،
شفاعتم بر او واجب می شود.»(۱۲)

و بر دیگری آیه شریفه:

وَما اَرْسَلْناکَ اِلاّ رَحْمَهً لِلْعالَمینَ .

«ما تو را جز به عنوان رحمت بر
عالمیان مبعوث نکردیم.»(۱۳)

و بر فراز پنجره پیش روی مبارک
حدیث: «اِنَّمَا الاَْعْمالُ بِالنِّیّاتِ»(۱۴) نقش
شده است.

باغچه نبویه

قسمت شمالی روضه مطهر
باغچه ای است که با ماسه و شن فرش
شده و چهار طرف آن با شبکه هایی
محدود شده است.

این باغچه چهارگوش می باشد، در
این محدوده دو نخل بزرگ، ۶ نخل
کوچک، یک درخت سدر و یک تیمور
هندی(۱۵) و در سمت دیگر آن چاه آبی
هست که آب شیرین و گوارایی دارد و
در نزد اهالی مدینه از آب زمزم لذیذتر و
عزیزتر می باشد.

این باغچه، روضه پیامبر و روضه
فاطمه نامیده می شود.

برخی خیال کرده اند که خرماهای
روضه پیامبر را رسول گرامی صلی الله علیه و آله به
دست مبارک خود کاشته است، در حالی
که این باغچه، باغچه حضرت فاطمه
است و تعدادی از این نخل ها را رییس
خدمه «عزیزالدوله» کاشته است.

جهانگرد نامی، ابن جبیر، تعداد این
نخلها را در عهد عزیزالدوله ۱۵ و در
عهد مجدالدین لغوی بیش از ۱۵ نفر
دانسته است.

ابن فرحون تاریخ کاشت این نخلها
را پیش از عهد عزیزالدوله دانسته است.

خادمان حرم

برای اینکه حجره شریفه هرگز
خالی نباشد، دو قسم خادم به نامهای:
«بطال» و «خبزی» استخدام می شود و
اداره آنها به مسؤولیهایی به نامهای:
بوّاب و مفتاحدار (کلیددار) موکول
می گردد.

به گروه بطال «عجمی» نیز
می گویند، آنها از نظر رتبه پایین تر از
خبزی ها، و آنها پایین تر از بوّاب و آنها
پایین تر از کلیددار می باشند.

کلیدداران را «سبع الکبار» نیز
می نامند.

در گذشته تعداد خادمان حرم
همواره ۸۰ نفر بود، هیچوقت کم و زیاد
نمی شد، چون یکی از «خبزی»ها وفات
می کرد، یک نفر از بزرگان صنف بطّال به
جای او نصب می گردید.

تعداد ۱۶ تن از خبزی ها «بوّاب»
بودند، که از میان آنها چهار تن به عنوان:
نایب الحرم، متسلم الحرم، نقیب الحرم، و
خزینه دار حرم برگزیده می شود، عزل و
نصب آنها توسط «شیخ الحرم» انجام
می شود.

همواره چهار تن از بواب در داخل
حجره شریفه نگهبانی می دهند و ۲۵ نفر
از دیگر خدمه همواره در حرم به نوبت
انجام وظیفه می کنند. در این اواخر تعداد
خدمه را به ۵۰ نفر کاهش دادند.

از این ۵۰ نفر یکی متسلم، یکی
نقیب، ۱۲ تن بواب، ۱۹ نفر خبزی، ۱۴
تن بطال و ۳ تن ملازم می باشد.

این اصول استخدام از زمان دولت
عثمانی ها اتخاذ گردید. پس از مطالعه
محسّنات انتخاب اغوات و تأیید
نورالدین شهید، این خادمان از حاملان
قرآن کریم انتخاب شده، به سوی مدینه
منوّره اعزام گردید، برای گروه بعدی
مقرر گردید که از حمله قرآن از حبشه،
پس از حاملان قرآن روم، آنگاه از
حاملان قرآن هند انتخاب و به جای
درگذشتگان آنها نصب شوند.

حقوق خادمان

پیش از سلطان صلاح الدین ایوبی،
خادمان حرم مطهر نبوی صرفا برای خدا
خدمت می کردند و حقوق ثابتی نداشتند.
با هدایا و عطایایی که از سوی اهل خیر
تقدیم می شد، زندگی خود می گذراندند.
صلاح الدین درآمد دو شهر: «نقاده» و
«قیاده» را به خدام حرم اختصاص داد و
بدرالدین اسدی را به رعایت آنان نصب
کرد.

بدرالدین اسدی مدتی
«شیخ الخدمه» معروف بود، بعدها به
«شیخ الحرم» اشتهار یافت.

وی و شیخ الحرم های بعدی، با هر
یک از وزرا و امرای بلاد اسلامی دیدار
می کردند و به احترام صاحب روضه
منوره مورد احترام قرار می گرفتند.

مقررات وضع شده از سوی
صلاح الدین ایوبی بعدها از میان رفت.
ترتیبات دیگری از سوی سلاطین مغرب
و سودان اتخاذ شد و خدّام حرم مدّتها از
سوی آنان ارسال می شد، ولذا تعداد آنها
در نوسان بود.

بعدها از سوی دولت عثمانی
مقرّری تعیین شد که توسط شیخ الحرم در
میان آنها تقسیم می شد.

تعداد چهل باب خانه از سوی افراد
خیّر در یک محل بنیاد شده، به خدام
حرم اختصاص یافت. شیوخ، نقبا و سران
خدمه در این عمارتها اسکان داده شدند.

خادمانی که مسؤول روشن و
خاموش کردن قندیلها می باشند، به دو
گروه: «سند بلیس» و «مکاده» تقسیم
می شوند. هر یک از آنها در منطقه خود
به انجام وظیفه مشغول اند و هیچ کدام در
کار دیگری مداخله نمی کنند.

فراشها و فراشیت ها(۱۶)

حقوقی که روزانه به یک خادم
کعبه مکرمه یا مدینه منوره تقدیم می شد،
یک «فراشیت» نام داشت.

این حقوق بر اساس تعداد قندیل ها
و مشعلهایی که افروخته می شد، تنظیم
می گردید.

نخستین پایه گذار «فراشیت» برای
هر خادم روزانه ۲۴ قیراط و جمعا
۱۴۰ فراشیت برای ۱۴۰ خادم مسجد
نبوی مقرر نمود.

از این مبلغ ۲۴ قیراط به پادشاه
عثمانی، ۱۲ قیراط به اشراف مکه
مکرمه، ۱۲ قیراط به منسوبین حجره
شریفه، و ۹۳ قیراط دیگر را به تناسب در
میان مردم تقسیم می کردند و
هر قیراطی را به ۵ الی ۱۰ نفر به رسم
هدیه
تقدیم می کردند.

عاشقان خدمت و شیفتگان آستان
ختمی مرتبت، تا ۵ ـ ۶ هزار فراشیت
برای خدمتگزاران حرم نبوی اهدا
می نمودند. این هدایا در کیسه هایی به
خادمان حرم تقدیم می شد، که آنها را
«حُرّه» می نامیدند.

با افزایش عطایا و هدایا بر تعداد
خادمان افزوده می شد، گاهی برای یک
خادم از ۱۵ روز یا ۲۰ روز یک مرتبه
نوبت می رسید که شمع و یا قندیلی را
روشن کند، تا نامش در دیوان خادمان
ثبت گردد و از این هدایا و عطایا بهره مند
شود.

رییس خادمان «شیخ الفراشین»
نامیده می شود، که اسامی فراشها را در
دفتری قید می کند. تعداد این فراشها در
زمان ما از مرز یک هزار نفر گذشته است.

در ساعات روشن کردن قندیل ها،
شیخ الفراشین به همراه شیخ الحرم،
نایب الحرم و خزانه دار حرم در حجره
شریفه حضور پیدا می کنند.

۲۰ نفر هندی مسؤول تعمیر،
تطهیر، اصلاح و مرمّت قندیلها و
آویزه ها هستند، که در زیر نظر
شیخ الفراشین انجام وظیفه می کنند.

پوشش قبر شریف

پوشش بسیار نفیس و گرانبهای
مصری، روی مرقد منور رسول مکرّم، بر
فراز صندوق شرافت احتوای نبوی، مزیّن
به انواع جواهرات، از پارچه ای بسیار
قیمتی، با زمینه سبز و نوشته هایی سپید از
لؤلؤ گرانبها، که نام نامی و القاب گرامی
رسول گرامی صلی الله علیه و آله بر آن نقش بسته، درود
و صلوات بر اشرف کاینات با خطوط
برجسته، به طرزی شایسته، بر اطراف آن
نوشته شده است.

مراسم گلاب پاشی

در سال سه بار حرم مطهر و حجره
منور رسول گرامی اسلام را با گلاب ن