پاورپوینت کامل خاطراتی از نهضت امام خمینی قدس سره در حج ۱۳۵۶ش. ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاطراتی از نهضت امام خمینی قدس سره در حج ۱۳۵۶ش. ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاطراتی از نهضت امام خمینی قدس سره در حج ۱۳۵۶ش. ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاطراتی از نهضت امام خمینی قدس سره در حج ۱۳۵۶ش. ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۴۴

پخش اعلامیه

در سوریه، کنار مرقد مطهّر
حضرت زینب علیهاالسلام بودیم که آگاه شدیم
در ایران مجالس با شکوهی در سوگ
شهادت حاج آقا مصطفی خمینی رحمه الله (۱)
برگزار می شود
و سخنرانان در منابر نام امام خمینی قدس سره را
بر زبان می آورند. امید و شور
وصف ناپذیر وجودمان را فرا گرفت.

گروه ما، که سرپرستی آن با شهید
محمد منتظری بود، نزدیک بیست روز
قبل از شهادت حاج آقا مصطفی، در
کلیسای «سَن مِریِ» پاریس برای بازگشت
امام به
وطن و آزادی زندانیان تحصّن و
اعتصاب غذای هفت روزه ای داشت و
این اعتصاب غذا و تحصّن به نام
«روحانیون و مسلمانان
مبارز خارج از کشور» در قلب فرانسه
انجام گرفت و انعکاس زیادی در خارج
و داخل کشور پیدا کرد.

وقتی خبر رسید که جوّ رعب و
وحشت در ایران شکسته شده، نام امام
خمینی بر سر زبانها است و مخالفان رژیم
ستمشاهی در مبارزه فعال تر شده اند،
تصمیم ما هم بر آن شد که در موسم
حج، بیانیه های فارسی، عربی و انگلیسی
(در راستای نهضت امام خمینی بر ضدّ
رژیم طاعوتی) میان زائران توزیع کنیم.

چندین گروه شده و هر گروه با
هواپیما یا ماشین، راهیِ حرمین شریفین
شدیم.

من و آقای دکتر غرضی (وزیر
پست و تلگراف در دولت جناب آقای
هاشمی رفسنجانی) که از طریق هوا عازم
جده بودیم، اعلامیه ها را در لابلای
لباسها مخفی نموده، در ساکهای متعدد
جاسازی کردیم.

در فرودگاه دمشق بود که با بد
اقبالی مواجه شدیم و یکی از ساکها به
زمین افتاد و اعلامیه ها در سالن انتظار
پراکنده شد. از فاش شدن هدفمان سخت
نگران و هراسان بودیم ولی به یاری خدا،
به خیر گذشت و به سرعت و با
خونسردی، آنها را گرد آوردیم و در
ساک جاسازی کردیم.

در فرودگاه جده

هواپیما، پس از چند ساعت پرواز،
در فرودگاه جدّه بر زمین نشست. من و
آقای غرضی باید گذرنامه عربی خود را
نزد مأموران فرودگاه مهر می زدیم،
لحظه حساسی است؛ چرا که احتمال به
دام پلیس افتادن جدّی بود، لیکن اینجا
نیز خداوند یاریمان کرد و بنده به آسانی
و آقای غرضی با اندکی تأخیر از این
مرحله هم گذشتیم.

اکنون به لحظه بازرسی نزدیک
می شویم. باید با ساکهای پر از لباس و
اعلامیه از مقابل مأموران فرودگاه
بگذریم! پلیس ساکهای حاجیان را با
تفتیش می کند و با قطعه گچی علامت
می زند. و این کار برای هر دو ما غیر
منتظره بود. مانده بودمی که چگونه
ساکهای پر از اعلامیه را رد کنیم؟! در این
حال، ماجرای آقای ناصری (امام جمعه
شهرکرد) را به یا آوردیم که از نجف و
بغداد راهی مکه بود و همراه اعلامیه های
جاسازی شده امام خمینی، به چنگ
مأموران می افتد و سه سال از عمر خود
را در بدترین وضعیت، در زندان
می گذراند.

اما خداوند اینبار هم مدد نمود و
پیش از آنکه ساکها را نزد مأموران
ببریم، از شلوغی فرودگاه بهره جستیم و
تمام اعلامیه ها را از ساکهای متعدد
درآورده، در یک ساک جا دادیم.
ساکهای پر از لباس و اثاثیه را برای
علامت زدن و ترخیص آماده ساختیم و
تنها یک ساک اعلامیه بود که
نمی دانستیم با آن چه کنیم؟ با خود
گفتیم، اگر از پیش خبر داشتیم، قطعه
گچی همراه خود می آوردیم و…

و سرانجام قرص سفید رنگی یافتیم
و تکه گچی هم با چاقوی دستی از دیوار
جدا کردیم و آن یک ساک را با علامت
کم رنگی، در لابلای ساکهای دیگر، که
علامت خورده بودند، رد کردیم.

زیارت مدینه

از فرودگاه جده (که آن روز در
داخل شهر بود)، بیرون آمدیم و برای
زیارت مرقد مطهّر پیامبر صلی الله علیه و آله و امامان
بقیع علیهم السلام به سوی مدینه منوره حرکت
کردیم.

بیش از دو روز در مدینه نماندیم؛
چرا که فرصت برای انجام حج اندک بود
و برای پخش اعلامیه هم زمینه ای وجود
نداشت.

مسجد النبی صلی الله علیه و آله در آن سال، به
همان قسمت قدیمی و دو حیاط دارای
سایبان محدود می شد و تنها در قسمت
باب السلام فضایی باز با سایبانهایی ساده
و ساخته شده از
ایرانیت، برای نمازگزاران وجود داشت و
میان باب جبرئیل و بقیع، محله بنی هاشم
با خانه های قدیمی و کوچه های تنگ و
تعدادی مغازه به چشم می خورد.

درِ بقیع برای زائران گشوده می شد
و پنجره ها و دیوارهایش به شکل کنونی
نبود.

در سال ۱۳۵۶، اطراف مسجد
پیامبر صلی الله علیه و آله نه وضوخانه ای بود و نه
دستشویی. اگر کسی در هتل و یا
مسافرخانه نبود، باید ظرف آبی از
صاحبان بشکه آب می خرید و در
گوشه ای تطهیر می کرد و وضو می گرفت.

در آن روز، در چند متری ما
حادثه ای تلخ رخ داد! مسافرخانه ای
قدیمی که درهای چوبی داشت و
نزدیک مسجد النبی بود آتش گرفت و
تعدادی زائر در طبقات مختلف آن
سوختند! صحنه ای که بسیار رنجمان داد.
نه برای ما امکان امداد وجود داشت و نه
برای دیگران. ماشین های آتش نشانی هم
پس از سوختنِ زائران رسیدند!

دیگر اماکن زیارتی مدینه؛ مانند
مسجد قبا و ذوقبلتین، به شکل توسعه
یافته و جدید امروزی نبود. و از میان
آنها، تنها اُحُد و خندق به شکل سابق
باقی مانده اند.

احرام در مسجد شجره

برای این محرِم شویم و به سوی
حرم رویم، به مسجد شجره رفتیم. بسیار
کوچک و دارای ساختمانی قدیمی بود.
پیرامون آن نیز نه دستشویی بود و نه
وضوخانه ای!
هر کسی باید برای وضو یا غسل، یک یا
دو
ریال سعودی به صاحبان بشکه آب
می داد و
یک حلب کوچک آب می خرید. در
آن زمان، یک ریال سعودی، معادل دو
تومان ایرانی بود!

من و آقای غرضی هم مانند
بسیاری از حاجیان فکر می کردیم که
غسل
احرام واجب است، لذا با خریدن آب
و ایجاد حایل (به وسیله حوله احرام)
میان خود و دیگران، غسل کردیم و
احرام
پوشیدیم و در قسمت عقب یک
وانت بارِ
بدون سقف، نشستیم و راهی مکه معظمه
شدیم.

راه مکه ـ مدینه، در آن سال ها،
همان طریق هجرتِ پیامبرخدا صلی الله علیه و آله بود و
در میان راه، برای ما هیچ نشانه ای جز
تابلوی شهدای بدر قابل توجه نبود.

هنگامی که به مکه رسیدیم، در
یک خانه قدیمی، واقع در خیابان
ابراهیم
خلیل، اتاقی کرایه کردیم و دوستان دیگر
هم
که از راه اردن یا هوا آمدند بودند، به ما
پیوستند.

خانه محل سکونت ما آب لوله
کشی نداشت. تنها بشکه آبی بود ک