پاورپوینت کامل بیت الاحزان یک حقیقت فراموش ناشدنی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیت الاحزان یک حقیقت فراموش ناشدنی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیت الاحزان یک حقیقت فراموش ناشدنی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیت الاحزان یک حقیقت فراموش ناشدنی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۱۹

هر زائر شیعی، از هر نقطه دنیا که وارد مدینه منوره می گردد، پس از زیارتِ قبر مطهر
حضرت رسول – ص – و اقامه نماز در مسجد آن حضرت و پس از زیارت قبور پاک ائمه بقیع –
علیهم السلام – و سایر قبور متعلق به اقوام و عشیره پیامبر اکرم – ص – عازم زیارت
بیت الاحزان می شود، به این امید که اگر به قبر مطهر زهرای مرضیه – سلام اللَّه
علیها – دسترسی ندارد، آن حضرت را در محل دیگری که به وی منتسب است زیارت کند و اگر
نمی تواند که صورت خود را به خاک قبر یگانه یادگار رسول خدا بگذارد و ضریح مقدس آن
حضرت را با اشک دیده بشوید، حداقل در جایگاهی که دخت گرامی پیامبر – ص – پس از رحلت
پدر بزرگوارش و در ایام آخر عمرش هر روز چند ساعت از وقت خویش را در آنجا به عبادت
و گریه و ناله سپری نمود، نماز بخواند و به یاد اشکهای آن حضرت اشک بریزد.

اما اینک نه از چنین محلی خبری است و نه از بیت الأحزان در بقیع، اثری.

آیا اصلاً بیت الاحزان در حقیقت وجود دارد یا یک موضوع موهوم و خیالی بوده و بجز در
لسان بعضی از خطبا و گویندگان وجود خارجی نداشته است؟! در این مقاله برآنیم که با
مطالعات کم و ناقص خود، محل واقعی و تاریخ ساختمان بیت الاحزان را، تا آنجا که از
کتب حدیث و تاریخ به دست می آید و گفتار کسانی را که در طول تاریخ و از قرن اول تا
دوران تخریب، از نزدیک این بیت حزن را زیارت کرده و شاهد ساختمان آن بوده اند در
اختیار خواننده ارجمند قرار دهیم تا معلوم شود که بیت الأحزان یک واقعیت غیر قابل
انکار و یک حقیقت فراموش نشدنی است، اگر چه ساختمان آن ویران گردیده و درگوشه بقیع،
از بیت الاحزان اثری باقی نمانده است.

منابع حدیثی و تاریخیِ متقن از محدثان، مورخان، نویسندگان معروف و دانشمندان مشهور
از شیعه و اهل سنت در طول تاریخ آن را تأیید و تثبیت نموده اند که اینک نمونه هایی
از روایات و اعتراف مورخان را از نظر خوانند می گذرانیم.

بیت الاحزان در منابع حدیثی از جمله منابع حدیثی که در آن از انگیزه به وجود آمدن
بیت الاحزان سخن به میان آمده، خصال شیخ صدوق – ره – می باشد که آن محدث بزرگ، در
ضمن روایتی با اسناد از امام صادق – ع – نقل می کند: «و اما فاطمه فبکت علی رسول
اللَّه حتی تأذّی بها اهل المدینه فقالوا لها قد آذیتنا بکثره بکائک فکانت تخرج الی
المقابر.

»۱ صریح تر و روشن تر از روایت صدوق، گفتار فضه (خادمه حضرت زهرا – سلام اللَّه
علیها – است که مرحوم علامه مجلسی در ضمن بیان جریان مفصل شهادت حضرت زهرا از زبان
فضه، چنین نقل می کند که: «ثم انه بنی لها بیتاً فی البقیع نازهاً عن المدینه».

۲ «امیر مؤمنان – ع – برای فاطمه، در بقیع و در خارج مدینه، خیمه ای را بپا داشت که
آن حضرت به همراه حسنین بدانجا می آمد و پس از گریه طولانی به خانه اش مراجعت می
نمود.

توضیح اینکه: بطوریکه در کتب لغت آمده است، «بیت» در لغت به معنای «محل و مسکن» است
خواه به شکل چادر باشد یا خانه ای از خاک و گل ۳ و بطوری که در آینده نیز خواهیم
دید، اولین بیت و مسکنی که برای فاطمه زهرا در بقیع ساخته شده، بصورت چادر و خیمه
بوده است.

بیت الاحزان از نظر علما و مورخان عده ای از علمای بزرگ و شخصیتهای علمی که در
تاریخ مدینه و یا درباره زیارت بقیع مطلبی نوشته اند، از بیت الأحزان نیز سخن گفته
و وجود آن را تأیید و تثبیت نموده اند که نظرات چند تن از آنان را به ترتیب تاریخ
زندگی آنان، می آوریم:

۱ – ابن شبه نمیری ۱۷۳ – ۲۶۲ قدیمی ترین تاریخ موجود۴ در باره مدینه منوره، تاریخ
المدینه، تألیف ابوزید عمر بن شبه النمیری ۵ است.

او که یکی از شخصیّتهای علمی و از فقها و محدثان مورد وثوق و از مورخان مورد
اعتماد، نزد علما و دانشمندان اهل سنت است، در کتاب خود، آنجا که آثار و قبور بقیع
– موجودِ در زمان خودش – را معرفی می کند، چنین می نویسد: «شخص موثق و مورد اعتمادی
بر من نقل نمود مسجدی که در طرف شرقی آن به جنازه اطفال نماز خوانده می شود، دراصل
خیمه ای بوده برای زن سیاهی بنام «رقیه»۶ که به دستور حسین ابن علی – ع – در آنجا
می نشست تا از قبر فاطمه – ع – مراقبت کند زیرا قبر فاطمه را کسی بجز همان زن نمی
شناخت.

۷ از این گفتارِ ابن شبه که مشهود و مسموع خود را در مورد بیت الاحزان نقل نموده
است، دو مطلبِ زیر بوضوح به دست می آید:

۱ – بیت الاحزان در دوران حسین بن علی – ع – یعنی تا سال ۶۱ هجری، مانند حال حیات
حضرت زهرا – سلام اللَّه علیها – بصورت خیمه و چادر و محلی بوده است مشخص و معین و
حسین بن علی – ع – بر حفظ آن عنایت و اهتمام داشته؛ بطوری که یکی از بانوان و
ارادتمندان حضرت زهرا – سلام اللَّه علیها – را مأموریت داده است، در این بیت و
خیمه که یادآورِ دورانِ حساس زندگی مادر بزرگوارش بوده، اقامت نموده و از آنجا
حراست و نگهبانی کند و لابد براساس همین دید و اهتمام و به پیروی از روش آن حضرت،
افرادی از اهل بیتِ عصمت پس از آن حضرت نیز همین روش را ادامه داده و خیمه را به
ساختمان مبدّل نموده اند.

۲ – بیت الاحزان پس از این دوران و در اواخر قرن دوم و اوائل قرن سوم، دارای
ساختمان بوده که ابن شبه را وادار نموده است کمّ و کیف و انگیزه بوجود آمدن این
ساختمان را از افراد خبیر و مطلع جویا شود و یکی از افراد مطلع و مورد وثوق نیز تا
آنجا که در این مورد اطلاع داشته با وی در میان گذاشته است و سابقه آنجا را که
زمانی بصورت خیمه بوده، بازگو نموده است و لیکن این خیمه دقیقاً در چه تاریخی و به
وسیله چه کسی به ساختمان تبدیل شده، معلوم نیست.

توجیه متناقض و اما مطلب دیگری که در ذیل این گفتار آمده است که: اقامت آن زن در
میان بیت الاحزان برای حفظ و مراقبت قبر حضرت زهرا – سلام اللَّه علیها – بوده است،
تعلیلی است از سوی خودِ وی و توجیهی است متناقض و غیر قابل قبول؛ زیرا: اولاً خودِ
ابن شبه در این کتاب، مانند عدّه دیگر از مورخان می گوید که علی بن ابی طالب – ع –
پیکر مطهر حضرت زهرا – س – را شبانه و در داخل منزل خود دفن نمود؛ بنابراین، مراقبت
از قبر آن حضرت در بقیع مفهومی ندارد.

و ثانیاً اگر قبر آن حضرت در بقیع واقع بوده و کسی بجز «رقیه» آن را نمی شناخته،
باز هم مراقبت از قبرِ مجهول، معنا و مفهومی ندارد.

بهرحال با توجه به شرایط خاص و حساس آن روز، ابهام در پاسداری از بیت الاحزان و
توجیهات مختلف در اقامت یک زن در داخل آن، مستبعد نیست.

۲ – فتوای امام غزالی بر استحباب خواندن نماز در بیت الاحزان

امام ابومحمد غزالی ۴۵۰ – ۵۰۵ که یکی شخصیتهای معروف و از علما و دانشمندان اهل سنت
است، در ضمن بیان وظایف زایران مدینه منوره و کسانی که به زیارت بقیع مشرف می شوند
می گوید: «مستحب است که زائران، هر روز صبح، پس از زیارت قبر حضرت رسول – ص – در
بقیع حضور بهم رسانند و قبور پیشوایان دینی و صحابه را که در آنجا مدفون هستند
زیارت کنند».

سپس می گوید: «و مستحب است در مسجد فاطمه – علیها سلام – نیز نماز بخوانند».

(و یستحب ان یخرج کل یوم الی البقیع بعدالسلام علی رسول اللَّه …و یصلی فی مسجد
فاطمه رضی اللَّه عنها).

۸ ۳ – ابن جبیر، جهانگرد معروف و دانشمند اسلامی ۵۴۰ – ۶۱۴

سومین کسی که بیت الأحزان را از نزدیک زیارت و در باره آن سخن گفته است، رحاله و
جهانگرد معروف اسلامی ابوالحسین احمد بن جبیر اندلسی ۹ است.

او که در ماه محرم سال ۵۸۰ ه .

ق.

وارد مدینه شده و بقیع را زیارت نموده است، می گوید: «و در کنار قبّه عباسیه، خانه
ای قرار گرفته است که به فاطمه دختر رسول خدا – ص – منتسب می باشد، می گویند این
همان خانه ایست که فاطمه زهرا به آنجا می آمد و در آنجا اقامت و حزن و اندوه خود را
در مرگ پدر بزرگوارش ابراز می نمود».

۱۰ ۴ – سمهودی ۱۱ ۸۴۴ – ۹۱۱ چهارمین شخصیت و مورخی که وجود بیت الأحزان را تأیید و
تثبیت نموده است؛ مقتدا و پیشوای مورخان، نورالدین علی بن احمد سمهودی مصری است؛
شخصیتی که پس از وی هیچ مورخ و نویسنده ای در باره مدینه کتابی ننوشته و هیچ گوینده
و خطیبی، از تاریخ مدینه سخن نگفته، مگر اینکه به گفته او استناد جسته و از کتاب
«وفاءالوفا» استمداد نموده است.

او می گوید: «والمشهور ببیت الحزن انما هو الموضع المعروف بمسجد فاطمه فی قبله مشهد
الحسن و العباس».

«مشهور در بیت الاحزان، همان محلی است که به مسجد فاطمه معروف و در طرف قبله حرم
(امام) حسن و (جناب) عباس واقع گردیده است».

آنگاه می گوید: «واظنه فی موضع بیت علی بن ابی طالب الذی کان اتخذه بالبقیع و فیه
الیوم هیأه قبور».

۱۲ «و به عقیده من، این بیت الأحزان در محل همان بیت و مسکنی است که علی بن ابی
طالب – ع – آن را در بقیع آماده ساخت».

و اضافه می کند که فعلاً در میان آن، شکل چند قبر نیز موجود است.

۵ – سِر ریچار بورتون «پ پ تت تا آت ااًآات ت ات»

۱۸۵۳ میلادی = ۱۲۷۶ قمری

یکی از جهانگردانِ غربی که به مکه و مدینه مسافرت نموده ۱۳ و در سیاحتنامه خود از
آثار و ابنیه حجاز و از اخلاق و رسوم مسلمانان در موسم حج و از جزئیات زندگی مردم
حجاز سخن گفته است.

از جمله حرمها و گنبدها و بارگاههای موجود در بقیع را معرفی و با قلم خود ترسیم و
تصویر نموده است.

«سِر ریچارد بورتون» جهانگرد انگلیسی است که در سال ۱۸۵۳ میلادی – تقریباً ۱۳۹ سال
قبل – بقیع را از نزدیک مشاهده نموده و در باره بیت الأحزان چنین گفته است: «در
بقیع مسجد کوچکی است که در سمت جنوبی گنبد عباس بن عبدالمطلب واقع گردیده و این
مکان را بیت الأحزان نیز می نامند؛ زیرا فاطمه زهرا آخرین روزهای عمر خویش را در
این محل بسر می برد و برای از دست دادن پدر عزیزش نوحه سرایی می نمود.

۱۴ مطالبی که از آقای بورتون نقل شد، دلیل روشنی بر مشخص بودن ساختمان بیت الأحزان
در زمان وی و اشتهار وجه تسمیه و انگیزه ایجاد آن می باشد که یک جهانگرد انگلیسی و
غیرمسلمان در اندک زمان و با مختصر تماس با مسلمانان توانسته است همه این مطالب را
همانگونه که در منابع محکم تاریخی و حدیثی آمده است، دریافت و درسیاحتنامه خود
منعکس نماید.

۶ – فرهاد میرزا۱۵ ۱۲۹۲ ه فرهاد میرزا معتمدالسلطنه که در ۱۸ ذیقعده ۱۲۹۲ ه به
زیارت بقیع نائل گردیده، پس از بیان زیارت حرم، ائمه بقیع و نثار فاتحه بر قبور
علما که در کنای این حرم مطهر واقع بودند، می گوید: «از آنجا به بیت الأحزان رفتم و
از آنجا به زیارت حلیمه سعدیه.

»۱۶ بیت الاحزان در آستانه تخریب تا اینجا همراه با تاریخ بیت الأحزان از بدو
پیدایش آن، تا اواخر قرن سیزده (۱۲۹۲)، قرن به قرن حرکت نمودیم.

اینک در قرن چهاردهم هجری و در آستانه تخریب بیت الأحزان که در سال ۱۳۴۴ ه واقع
گردیده است قرار گرفته ایم.

در این برهه محدود و مدت کمتر از نیم قرن، از میان میلیونها زائر بیت الأحزان،
تعدادی از علمای برجسته و نویسندگان را می بینیم که در تألیفات خود از بیت الأحزان
سخن به میان آورده و از این بنای تاریخی و اثر فراموش نشدنی یاد نموده اند، از
جمله:

۱ – ابراهیم رفعت پاشا۱۷ نویسنده و امیرالحاج مصری است که برای آخرین بار در سال
۱۳۲۵ ه بقیع را زیارت کرده و مشاهدات خود را در باره بیت الأحزان چنین نقل می