پاورپوینت کامل وادی محشر ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وادی محشر ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وادی محشر ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل وادی محشر ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۷۳

موقعیت جغرافیایی

«محسّر» رود کوچکی است که از سمتِ شرقی کوه «ثبیر» بزرگ از سوی
ثقبه سرازیر می شود و به «وادی عُرَنه» می ریزد.

هنگامی که از میان منی و مزدلفه می گذرد به صورت مرز و فاصله ای میان آن دو قرار می
گیرد و به سوی جنوب می رود.

آبِ سیل این رودخانه قبل از اینکه به «عُرَنه» بریزد، از کنار چشمه حسینیه (عین
الحسینیّه) می گذرد و با سه رود کوچک در منطقه مَفاجر مخلوط می شود و همگی یک
رودخانه را تشکیل می دهند.

محلّ به هم پیوستن این سه رودخانه، اکنون آباد شده و یکی از محلاّت شهر مکّه گردیده
است.

در محسّر، کشاورزی و آبادانی وجود ندارد، مردم بیشتر با آن قسمت از محسّر آشنا
هستند که در میان مزدلفه و مِنی قرار دارد و حاجیان از آن می گذرند، در این قسمت،
تابلوهایی وجود دارد که حدود «محسّر» را نشان می دهد.

معنای لغوی

محسّر از ریشه «حَسَرَ» و معنای آن خسته شدن و از پا افتادن است.

۲ خداوند متعال در قرآن می فرماید: «… ینقلب إلیک البصر خاسئاً و هو حسیر»
(الملک:۴)؛ «چشم، با خستگی به سوی تو باز می گردد».

۳ علت نامگذاری آن به وادی محسّر آن است که ابرهه و لشکرش با فیل برای نابودی کعبه
آمدند، آنان وقتی به این رودخانه رسیدند؛ از پای در آمدند و از توان افتادند، و بنا
به گفته قرآن، با سنگریزه های «سجیل» از پای افتادند.

و ابرهه یاران خود را از پیروزی نا امید ساخت و آنان به خاطر از دست رفتن پیروزی،
حسرت خوردند.

۴ فیل ابرهه «محمود» نام داشت و هر چه وادار کردند، وارد منطقه حرم نشد و حتی به
وادی محسر هم نرسید، ولی هرگاه روی او را به سوی یمن باز می گرداندند، با شتاب می
رفت.

نامهای مختلف محسّر

وادی محسر چند نام دیگر نیز دارد به این شرح:

۱ – وادی النار؛ که مردم مکّه، آن را به این نام می خوانند.

۵ علت این نامگذاری آن است که مردی از اهل مکّه برای شکار به آنجا رفته بود که آتشی
از آسمان آمد و او را سوزانید.

۶ محمد حسین هیکل بر طبق دیدگاه علمی – تجربی خود، این نامگذاری را چنین توجیه می
کند که: آتش بیماری آبله در این رودخانه، سپاهیان ابرهه را سوزانید و آنان با حسرت
به کشورشان بازگشتند۷ و این بر خلاف ظاهر قرآن است.

۲ – مهلل، زیرا وقتی مردم به این وادی می رسند، شتاب می گیرند.

۸ ۳ – مهلهل؛ زیرا این جایگاه نزد مردم مشهور است، و یا به همین دلیل سابق.

۹ ۴ – بطن محسّر.

آیا «وادی محسّر» بخشی از «منی» است؟

از آنجا که احکام فقهی خاصّی برای هریک از
مزدلفه، مِنی و محسّر وجود دارد، لذا فقهای گذشته، به بررسی حدود این سرزمین و دیگر
مشاعر مقدّسه پرداخته اند.

اکثریت قاطع نویسندگان و فقهای اهل سنّت و شیعه، وادی محسّر را بیرون از منی و نیز
بیرون از مزدلفه می دانند و معتقدند این سه منقطه به ترتیب و بدون فاصله پشت سر هم
قرار دارند: «منی»، «محسر» و «مزدلفه»؛ مثلاً می گویند: محسّر، بیرون از منی و
چسبیده به آن است.

۱۱ و یا می نویسند: محسّر میان منی و مزدلفه قرار گرفته است.

و منی، میان دو رودخانه قرار دارد که یکی چسبیده به موضع «جمره عقبه» نزدیک مکّه، و
دیگری محسّر است.

۱۲ ابن قدامه فقیه حنبلی (م.

۶۲۰ ه ) می نویسد: محسّر جزئی از منی نیست.

۱۳ شیخ یوسف بحرانی از علمای شیعه می نویسد: محسر مرز منی است، بنا بر این، خارج از
آن حساب می شود.

۱۴ حضرت آیه اللَّه العظمی امام خمینی – قدس سره الشریف – می نویسد: وادی محسّر،
خارج از منی است.

۱۵ عدّه ای از نویسندگان سنّی و شیعه، با پیروی از برخی روایات، وادی محسّر را بخشی
از منی دانسته اند.

محبّ طبری آورده است: فضل بن عباس حدیثی دارد که می رساند: محسّر از منی است.

این حدیث در صحیحین آمده است.

۱۶ و صاحب مطالع می نویسد: بخشی از محسّر داخل در منی و بخشی از آن در مزدلفه قرار
دارد.

۱۷ شوکانی آورده است: محسّر بخشی از منی است.

۱۸ و از علمای شیعه، شهید ثانی می نویسد: وادی محسّر بخشی از منی است، بنابر این
واسطه ای میان مشعر و منی، وجود ندارد.

۱۹ و نیز محقّق ثانی، شیخ علی بن حسین کَرَکی (م.

۹۴۰ ه )می نویسد: محسِّر (به کسر سین) جایی در منی است که در صحاح نیز نام آن آمده
است.

احکام و آداب مُحسِّر

یکی از احکام وادی محسِّر آن است که قبل از طلوع آفتاب
نباید از آن عبور کرد.

این حکم، برای کسانی است که در صبح روز عید قربان، می خواهند برای افاضه به منی،
مشعر الحرام (مزدلفه) را به سوی منی ترک کنند.

آنان می توانند تا نزدیکی وادی محسّر بیایند و آنجا توقف کنند و با طلوع خورشید
وارد محسر شوند و از آن بگذرند و به منی بروند.

۲۱ مراجع کنونی شیعه نیز می فرمایند: باید قبل از طلوع آفتاب از وادی محسّر نگذرند.

۲۲ یکی دیگر از احکام ویژه محسّر آن است که به هنگام عبور از آن، مستحب است انسان،
با حالت دویدن، مسیر را طی کند.

و این حکم، تقریباً در میان همه مسلمین اجماعی است، زیرا پیامبر – ص – و صحابه نیز
چنین می کرده اند.

پیامبر – ص – وقتی به محسّر می رسید، با شتاب، مرکب خود را مراند.

۲۳ عمر بن خطاب نیز وقتی به این نقطه می رسید، چنین می کرد و این اشعار را می
خواند: الیک تسعی قلقاً وزینها مخالفاً دین النصاری دینها معترضا فی بطنها جنینها
قد ذهب الشحم الذی یزینها درحالیکه کمربندش می جنبد به سوی تو می آید و دین او با
دین نصاری مخالف است فرزند خود را در شکم، جای داده است وپیه وچربی که زینت بخش
اوبود،ازدست داده است عبداللَّه بن عمر نیز هنگامی که به میان این وادی می رسید
همین کار را می کرد، و تاکنون نیز مردم چنین می کنند.

۲۴ ائمه أربعه اهل سنت، درباره استحباب دویدن در این وادی اتفاق نظر دارند.

۲۵ در منابع شیعه نیز روایاتی درباره استحباب دویدن در محسّر آمده است.

۲۶ استحباب دویدن به قدری مؤکد است که در روایتی آمده است که امام صادق – ع – به
کسی که دویدن در آنجا را فراموش کرده بود؛ سفارش فرمود که از مکّه بازگردد و دوباره
در آنجا بدود، و اگر جایِ محسّر را نمی داند؛ از مردم بپرسد.

۲۷ دعایی نیز برای هنگام دویدن در محسر رسیده است که متن آن چنین است: «الّلهم سلّم
عهدی واقبل توبتی و أجب دعوتی و اخلفنی فیمن ترکت بعدی».

این دعا از رسول خدا – ص – روایت می شود و مقدار دویدن در محسر، صدگام است.

۲۸ در منابع اهل سنّت آمده است که توقف در این منطقه مکروه، و وقوف در آن ممنوع
است، و شاید علّت، آن باشد که اینجا مکان نزول عذاب است، بنابر این، باید از عذاب
خدا، به خود او پناه برد، و زودتر آن مکان را ترک کرد.

برخی گفته اند: این وادی جایگاه شیاطین است.

۲۹ و برخی گفته اند که این سرزمین موقف مسیحیان، به هنگام حج بوده است.

آیا قربانی کردن در وادی محسّر، درست است؟

فتوای مراجع کنونی شیعه آن است که
قربانی باید در منی باشد، و در وادی محسّر، نیز قربانی، صحیح است و اگر عسر و حرجی
در کار باشد، ذبح و قربانی در خارج از منی نیز اشکالی ندارد.

۳۱ در روایات شیعه آمده است که: امام صادق – ع – فرمود: هدی واجب را فقط در منی و
هدی غیر واجب را در مکه و یا منی می توان انجام داد.

۳۲ در روایت دیگر آمده است: معاویه بن عمار گفت: به امام صادق – ع – گفتم: مردم
تعجب کردند که شما قربانی خود را در منزل خود، در مکّه کشتید.

فرمود: سراسر مکّه، قربانگاه است.

۳۳ که تفسیر و تأویل آن، همان روایت قبلی است.

از نظر اهل سنّت، قربانی کردن در تمام درّه های مکّه، درست است.

و روایات آنها نیز در این باره دو دسته است، که برخی از آنها به جواز قربانی در همه
جای مکّه اشاره می کند: در روایتی از جابر بن عبداللَّه انصاری از رسول خدا روایت
شده است که فرمود: «… سراسر منی، قربانگاه است، و همه دره های مکّه راهِ عبور و
قربانگاه است».

۳۴ در روایا دیگر آمده است: عبداللَّه بن عباس در مکه نیز قربانی می کرد، ولی
عبداللَّه بن عمر، در مکه قربانی نمی کرد، و فقط در منی، ذبیحه خود را می کشت.

۳۵ ولی روایات دیگری نیز دارند که ظاهر آنها فقط جواز قربانی در منی است مانند حدیث
زیر: ابو رافع می گوید: پیامبر – ص – فرمود: سر