پاورپوینت کامل مشروعیت سفر برای زیارت قبور ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مشروعیت سفر برای زیارت قبور ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مشروعیت سفر برای زیارت قبور ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مشروعیت سفر برای زیارت قبور ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

قرنهاست که مسلمانان جهان، طبق یک سیره حسنه و سنت پذیرفته شده و با پیروی از روایات وارده از پیامبر اسلام، بر سر
قبور اولیای خدا و بزرگان دین حاضر می شوند و با ادای احترام نسبت به آنان، قبرشان را زیارت می کنند و از ارواح مقدسه آنها کسب
فیض می نمایند و به یاد ارزشها و اصالتهایی می افتند که این بندگان خوب خدا، همواره منادی آن بوده اند.

با وجود این، در نیمه اوّل قرن هشتم، شخصی به نام «ابن تیمیه» ظاهر شد و زیارت قبور را نوعی بدعت دانست و با تمسک
به مطالب سست و غیر مستند، به حرمت آن فتوا داد و سفر برای زیارت قبور، حتی قبر پیامبر را نامشروع خواند.(۱)

واکنش علمای اسلام، از شیعه و سنی، در مقابل این عقیده ابن تیمیه که آن را به اسلام نسبت می داد، بسیار تند و سریع بود و
علمای مذاهب اسلامی پس از مباحثات بسیاری که با او کردند، به بی اساس بودن ادعاهای وی پی برده، او را تکفیر نمودند. او به
خاطر همین عقاید انحرافی به زندان افتاد و در سال ۷۲۸ در قلعه ای در دمشق از دنیا رفت.(۲)

علمای مذاهب، حتّی حنبلی ها از ابن تیمیه ـ که خود را حنبلی می دانست ـ روی برگردانیدند و او را گمراه دانستند؛ مثلاً
«یافعی» درباره او گفت:

«ابن تیمیه مسائل غریبی آورد که بر او انکار کردند و از قبیح ترین سخنان او این که او از زیارت قبر پیامبر نهی کرد.»(۳)

ابن حجر عسقلانی نوشت:

«فقیه مالکی به کفر او حکم داد و در دمشق اعلام شد که هر کس عقیده ابن تیمیه را داشته باشد، خون و مال او حلال است.»(۴)

البته در اینجا قصد نداریم داوریهای علمای اسلام را درباره ابن تیمیه نقل کنیم؛ چرا که در چنین حالتی از هدف اصلی دور
می افتیم و آنچه آورده ایم، برای نمونه است.

هرچند پس از مرگ ابن تیمیه، بعضی از شاگردانش مانند ابن قیم الجوزیه و ابن کثیر شامی دنباله حرفهای او را گرفتند، اما
بهرحال سخنان و عقاید آنان در جامعه اسلامی، جا نیفتاد و به بوته فراموشی سپرده شد تا این که در اوائل قرن سیزدهم، محمد بن
عبدالوهاب از سرزمین حجاز حرفهای فراموش شده ابن تیمیه را تکرار کرد و پیروانی چند یافت که به «وهابی ها» شهرت یافته،
حاکمان حجاز نیز از آنها حمایت کردند و جز خود، همه مسلمانان را مشرک و گمراه می دانند!

یکی از مطالب عمده ابن تیمیه و وهابی ها این است که آنها سفر برای زیارت قبور، حتی زیارت قبر پیامبر اسلام را، نامشروع
بلکه مساوی با شرک می دانند.

ابن تیمیه می گوید:

«در صحیح بخاری و صحیح مسلم نقل شده که پیامبر فرمود: «لا تشدّ الرحال الا الی ثلاثه؛ المسجدالحرام و
المسجدالأقصی و مسجدی هذا»؛ «بار سفر بسته نشود مگر برای سه جا: مسجدالحرام، مسجدالأقصی و این مسجد من.»

اگر کسی برای سفر به قبر حضرت ابراهیم و یا قبر پیامبر اسلام نذر کند، وفا به این نذر واجب نیست؛ زیرا از سفر کردن به این
محل ها نهی شده است.(۵)

همچنین ابن تیمیه در منهاج السنه، با وارد ساختن تهمتهای ناروا به شیعه، از این که شیعیان قبر پیامبر و اولیای خدا را زیارت
می کنند، آنها را به یهود و نصاری تشبیه می کند و حتی شیعه را به خاطر این عمل، مشرک می داند و جالب این که به صورت «اِنْ
قیلِ» از خود می پرسد که تنها شیعه به زیارت قبور نمی رود بلکه بسیاری از اهل سنت هم چنین می کنند، پس چرا فقط شیعه را متهم
می کنی؟ پاسخ می دهد:

«درست است که بسیاری از اهل سنت هم به زیارت قبور می روند، آنها هم کار حرام می کنند و گمراه هستند ولی گمراهی شیعه
بیشتر است!»(۶)

و بدینگونه خود ابن تیمیه اعتراف می کند که اکثریت مسلمانان از شیعه و سنی زیارت قبور اولیای خدا را مشروع می دانند و
آن را انجام می دهند.

ابن تیمیه نه تنها سفر برای زیارت قبور را جایز نمی داند بلکه اساس زیارت قبور و از جمله زیارت قبر پیامبر اسلام را ولو برای
ساکنین مدینه جایز نمی داند و روایاتی را که درباره زیارت قبر پیامبر وارد شده، رد می کند و آنها را ضعیف و جعلی می داند.(۷)

اکنون ما مسأله زیارت قبور را تحت چند عنوان مورد بررسی قرار می دهیم:

۱ـ استحباب زیارت قبور

۲ـ استحباب زیارت خصوص قبر پیامبر و اولیای خدا.

۳ـ سفر به آهنگ زیارت قبور.

۴ـ بحث درباره حدیث (شدّ رحال).

البته ما در این بحثها هم به روایاتی که از طریق شیعه وارد شده، استناد خواهیم کرد و هم روایاتی را که از طریق اهل سنت
است خواهیم آورد.

استحباب زیارت قبور

رفتن به زیارت قبور خویشان و نزدیکان و دوستان و آشنایان، یک امر عقلایی است و اقوام و ملل از دیرباز، این کار را انجام
داده اند و در اسلام نیز ممنوع نشده و حتی چنانکه خواهیم دید، پیامبر خدا به زیارت قبور امر کرده است و بدیهی است که امر رسول
خدا حداقل بر استحباب آن دلالت دارد. البته از روایات چنین فهمیده می شود که در آغاز اسلام، پیامبر مردم را از زیارت قبور منع کرد
ولی بعدها ممنوعیت برداشته شد و پیامبر به آن امر فرمود.

شاید علّت نهی قبلی این باشد که در آغاز اسلام مردگان غالبا مشرک و بت پرست بودند و پیامبر می خواست هرگونه رابطه
میان مسلمانان و مشرکین قطع شود؛ بخصوص این که احتمال داشت مسلمانان بر سر قبور پدران مشرکشان سخنان باطلی را به
زبان بیاورند اما بعدها که اسلام قوت گرفت و مبانی توحید محکم شد و مسلمانان با شرک و بت پرستی بکلّی قطع رابطه کردند و
مظاهر شرک از بین رفت، پیامبر به زیارت قبور امر کرد تا از منافع تربیتی آن بهره گیری شود.

اینک توجه خوانندگان محترم را به چند حدیث که از طریق شیعه و سنی وارد شده است جلب می کنیم:

عن علی ـ علیه السلام ـ قال قال رسول اللّه ـ ص ـ :«نهیتکم عن زیاره القبور الافزوروها.»(۸)

حضرت علی ـ علیه السلام ـ از پیامبر نقل می کند که فرمود: «شما را از زیارت قبور نهی کرده بودم، از این پس زیارت کنید.»

عن أبی عبداللّه ـ علیه السلام ـ فی زیاره القبور قال: «انهم یأنسون بکم فاذا غبتم عنهم استوحشوا.»(۹)

امام صادق ـ علیه السلام ـ درباره زیارت قبور فرمود: «آنها با شما انس می گیرند و چون از پیش آنها غایب شوید وحشت
می کنند.»

عن بریده قال قال رسول اللّه ـ ص ـ : «قد کنت نهیتکم عن زیاره القبور فزوروها فانها تذکّرالآخره.»(۱۰)

بریده از پیامبر نقل می کند که فرمود: «شما را از زیارت قبور نهی کرده بودم، از این پس زیارت کنید که آخرت را به یاد شما
می آورد.»

عن انس قال قال رسول اللّه ـ ص ـ : «کنت نهیتکم عن زیاره القبورالافزوروها فانها ترق القلوب و تدمع العین و تذکرالآخره
و لاتقولوا هجرا.»(۱۱)

انس از پیامبر خدا نقل می کند که فرمود: «شما را از زیارت قبور نهی کرده بودم، از این پس قبرها را زیارت کنید که قلب را نرم و
چشم را گریان می کند و آخرت را به یاد می آورد اما سخن بیهوده نگویید.»

عن انس قال: قال رسول اللّه ـ ص ـ : «نهیتکم عن زیاره القبور فزوروها فانّها تذکرکم الموت.»(۱۲)

انس از پیامبر خدا نقل می کند که فرمود: «شما را از زیارت قبور نهی کردم، از این پس زیارت کنید که آن مرگ را به یاد می آورد.»

این بود نمونه هایی از روایاتی که در کتب احادیث شیعه و سنی نقل شده و در آنها مردم به زیارت قبور خوانده شده اند و
بطوری که ملاحظه فرمودید، در بعضی از روایات، فوائد و منافعی برای زیارت قبور ذکر شده؛ از جمله این که قلب انسان را رقیق
می کند و او را به یاد مرگ و روز قیامت می اندازد و بدینگونه آثار تربیتی خاصی بر آن مترتب می شود که نمی توان از آنها صرف نظر
کرد.

بنابراین طبق روایاتی که خواندیم زیارت قبور عمل مستحبی است که شرع مقدس به آن دستور داده است.

استحباب زیارت خصوص قبر پیامبر و اولیای خدا

هرچند که زیارت قبور مستحب است ولی زیارت قبر رسول خدا و حضرات معصومین ـ علیهم السلام ـ از اولویت خاصی
برخوردار است و بر استحباب آن تأکید بیشتری شده است؛ زیرا علاوه بر روایاتی که در این خصوص وارد شده و بعضی از آنها را
خواهیم آورد، آثار تربیتی زیارت قبور این اولیای خدا بسیار زیاد است؛ زیرا زیارت آنها بزرگداشت کسانی است که عمری در طریق
ایمان و تقوا گام برداشته اند و در واقع زیارت آنها ارج نهادن به ایمان و تقوا و ارزشهای معنوی و ترویج آن اوصافی است که در اولیای
خدا وجود دارد.

و نیز زیارت قبور اولیای خدا نوعی اظهار محبت به کسانی است که محبت و دوست داشتن آنها در شرع لازم و علامت ایمان
دانسته شده است.

در خصوص زیارت قبر پیامبر خدا روایاتی وارد شده است که ما بعضی از آنها را می آوریم، برخی از این روایات از طریق شیعه
و برخی دیگر از طریق اهل سنت وارد شده است:

عن الصادق ـ علیه السلام ـ عن أبیه إن النبی ـ صلّی اللّه علیه و آله ـ قال: «من زارنی حیّا و میّتا کنت له شفیعا یوم القیامه.»(۱۳)

امام صادق ـ ع ـ از پدرش و او از پیامبر ـ ص ـ نقل می کند که فرمود: «هر کس مرا در حال حیات و ممات زیارت کند، در روز
قیامت شفیع او خواهم بود.»

قال امیرالمؤمنین ـ علیه السلام ـ : «اتمّوا برسول اللّه حجّکم اذا خرجتم الی بیت اللّه فان ترکه جفاء و بذلک اُمرتم و اتموا
بالقبور التی الزمکم اللّه ـ عزّوجلّ ـ زیارتها و حقها و اطلبوا الرزق عندها.»(۱۴)

امیرالمؤمنین ـ ع ـ فرمود: «وقتی به زیارت خانه خدا بیرون می روید حج خود را با پیامبر خدا به پایان برید؛ زیرا که ترک آن
جفاست و به این امر شده اید و نیز حج خود را تمام کنید با قبرهایی که خداوند زیارت آنها و ادای حق آنها را بر شما لازم کرده
است و نزد آنها طلب روزی کنید.»

عن أبی عبداللّه ـ علیه السلام ـ قال: «و لو ترکوا زیاره النبی لکان علی الوالی ان یجبرهم علی ذلک و علی المقام عنده فان لم
یکن لهم مال انفق علیهم من بیت مال المسلمین.»(۱۵)

امام صادق فرمود: «اگر مردم زیارت پیامبر را ترک کنند بر عهده والی مسلمین است که مردم را به این کار مجبور کند و این که
نزد قبر پیامبر باشند و اگر امکانات مالی نداشتند والی از بیت المال مسلمانها هزینه آنها را می پردازد.»

این سه روایت که آوردیم از طریق شیعه بود، اکنون روایاتی را از طریق اهل سنت می آوریم:

عن عبداللّه بن عمر قال قال رسول اللّه : «من زار قبری وجبت له شفاعتی.»(۱۶)

پیامبر فرمود: «هر کس قبر مرا زیارت کند، شفاعت من بر او واجب می شود.»

عن حاطب بن أبی بلتعه قال قال رسواللّه : «من زارنی بعد موتی فکأنما زارنی فی حیاتی.»(۱۷)

پیامبر خدا فرمود: «هر کس مرا پس از مرگم زیارت کند، مانند این است که در حال حیاتم زیارت کرده است.»

عن انس بن مالک عن النبی قال: «من زارنی بالمدینه محتسبا کنت له شفیع