پاورپوینت کامل نگاهی به اسرار حج ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به اسرار حج ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به اسرار حج ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به اسرار حج ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۹

غریزه حبّ ذات و جلب منفعت یکی از خصلت های ذاتی است که در سرشت انسان به ودیعه نهاده شده تا تضمین کننده
حیات و تکامل او باشد. (و انه لحب الخیر لشدید)(۱) اما مسأله اساسی تشخیص خیر و شر و منعفت و مضرت و ملاکها و معیارهای
آن است، دو راهی های هدایت و ضلالت و سعادت و شقاوت را در همین نکته باید کاوید.

پیامبران خدا برانگیخته شدند تا انسان را به فطرت خدایی اش توجه داده و مصالح و مفاسد را بدو بنمایند و بدانچه دستمایه
سعادت و هدایت و رشد و کمال اوست ترغیب کنند و از آنچه مایه شقاوت و ضلالت اوست، بر حذر دارند. تشریع شرایع، پاسخی
است به این خواسته فطری و با هدف فیض رساندن به انسان که در هر یک از عبادات و تکالیف شرعی، به نوعی تبلور دارد و قرآن
کریم در آیات عدیده، با اشاره به آثار و منافع عبادات و احکام، حکمت خداوندی، وجود و فیض او را از این طریق خاطرنشان می سازد.
از جمله در خصوص فریضه حج می فرماید: «لیشهدوا منافع لهم»(۲) حجاج بیت اللّه الحرام از راه دور و نزدیک بیایند تا شاهد منافع
حج باشند. تبیین و توضیح این «منافع»، موضوع مقاله ای است که ترجمه آن را ملاحظه خواهید فرمود. اما پیش از پرداختن به
ترجمه اصل مقاله، مروری گذرا بر این مطلب داریم و پاره ای از روایاتی را که به تشریع منافع و فلسفه حج پرداخته است، از نظر
می گذرانیم. نخست بنگریم که خود قرآن، از «منافع» چه مقصدی را می خواهد؟ موارد کاربرد این واژه بیانگر این است که منافع،
شامل منافع مادی و معنوی، و دنیوی و اخروی می باشد. اما حقیقت منفعت و خیر پایدار، در جهان بازپسین است و منافع مادی نیز
باید متضمن سود معنوی باشد تا خیر و منفعت به حساب آید.

قرآن کریم در خصوص «منافع مادی» آیاتی دارد؛ از جمله در بیان منافع آهن در سوره حدید می فرماید: «و أنزلنا الحدید فیه
بأس شدید و منافع للنّاس»(۳) و بدیهی است که منافع آهن، منافع مادّی است و در مورد منافع کشتی هایی که در دریا شناورند
می فرماید: «والفلک الّتی تجری فی البحر بما ینفع الناس.»(۴)

همچنانکه در برخی آیات دیگر، از منافع معنوی، هدایت و سعادت آخرت که در پرتو ایمان و فضائل بدست می آید، سخن
می گوید نظیر آیه: «هذا یوم ینفع الصادقین صدقهم»(۵) و آیه «فذکّر اِنْ نفعت الذکری»(۶) اما نکته ای که نباید پوشیده بماند این
است که اساسا هدف خلقت انسان و امکاناتی که جهت منفعت و مصلحت او آفریده شده، همانا رسانیدن انسان به کمال جاودانگی و
وصول به مقام قرب و شهود حق تعالی است و دیگر اهداف، مقدمه و وسیله ای هستند که در تحقق هدف اقصی، ایفای نقش
می کنند. از اینرو قرآن کریم با تذکر نعمت های الهی و سودرسانی آنها به انسان، در خوردن و آشامیدن، آن را به شکر و سپاس خداوند
مقرون ساخته و کسانی را که نـاسپاسی کنند، مورد عتـاب و نکوهش قـرار می دهـد: «و لهم فیها منافع و مشارب أفلا یشکرون»(۷)

بدینسان باید نتیجه گرفت: در منطق اسلام، منافع مادی خالص وجود ندارد و تمام نعم مادی و منافع دنیوی، باید در اهداف
الهی و سعادت اخروی به خدمت گرفته شود. و حیات و ممات مؤمن و نماز و عبادات و مناسک او، تنها برای خدا و در طریق رضای او
باشد و بس. همانگونه که قرآن تعلیم می دهد: «قل انّ صلوتی و نسکی و محیای و مماتی للّه رب العالمین.»(۸)

مناسک حج نیز از این اصل مستثنی نیست و آنچه منافع این فریضه عظیم را با ابعاد گسترده اش تحقق می بخشد، همانا
اهداف الهی و معنوی است. و اگر از منافع دنیوی سخنی به میان می آید، هرگز به عنوان اهداف اصلی و نهایی نیست بلکه به عنوان
آثار جانبی و فرعی باید بدان نگریست که جدای از مقاصد معنوی به محاسبه نهاده نمی شود.

افزون بر این، از دیدگاه اسلام، دنیا و آخرت جدا نیستند (الدنیا مزرعه الآخره) و حیات دنیوی، اقتصادی یا سیاسی را نباید از
دین و آخرت تفکیک کرد.

بطور خلاصه: آنچه در روایات بعنوان منافع اقتصادی یا اجتماعی و سیاسی حج آمده است را با دید الهی باید نگریست و
عنصر اساسی حج را همانند سایر عبادات، روح معنویّت آن تشکیل می دهد. شاهد این مدعا، سخن امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ است
که در تبیین فلسفه حج می فرماید: «خداوند حجِّ خانه محترم خود را بر شما واجب ساخته، خانه ای که قبله مردم است، تا سراسیمه و
با اشتیاق به سوی آن بشتابند و آن را نشانه ای از تواضع آنان در برابر عظمت خود و اذعان به عزت خویش قرار داد، و از میان خلق
کسانی را برگزید که گوش به دعوتش فرا دهند و گفتارش را تصدیق کنند و در مقام انبیاء و جایگاه پیامبران بایستند و همانند
فرشتگانی که به طواف عرش مشغولند، به طواف کعبه بپردازند و در بازار پرستش او، به جستجوی سود و منفعت برآیند و به میعادگاه
مغفرت و آمرزش او سبقت گیرند (یُحرِزون الأرباح فی متجر عبادته، و یتبادرون عند موعد مغفرته) خداوند کعبه را برای اسلام
«رایت بلند» و برای پناهندگان «حرم امن» قرار داد و به زیارت آن فرا خواند: «و للّه علی الناس حِجُّ البیت من استطاع الیه
سبیلاً.»(۹)

در دیگر روایات نیز به بیان منافع و آثار معنوی حج پرداخته شده است.

صاحب مجمع البیان در تفسیر «منافع» روایت ذیل را از حضرت ابی جعفر الباقر ـ ع ـ نقل می کند: «هِیَ منافع الآخره، العفو و
المغفره.»

مقصود منافع آخرت است؛ یعنی عفو و آمرزش الهی. و نیز از قول «سعید بن مسیب» و «عطیه عوفی» همین را آورده
است.(۱۰)

«هشام بن حکم» گوید:

از حضرت ابا عبداللّه ، جعفر بن محمد الصادق ـ علیهما السلام ـ پرسیدم: «چرا خداوند حج را بر مردم واجب ساخته و به طواف
کعبه تکلیف فرموده است؟»

امام در پاسخ فرمود:

«خداوند با اراده خود خلق را آفرید و آنان را امر و نهی فرمود تا مصلحت دین و دنیای آنان تأمین شود و برخی گروهها از طریق
کسب و تجارت و حمل کالا از شهری به شهر دیگر سود برند و کاروان داران و ساربان ها بهره مند شوند و مردم با آثار و اخبار
رسول خدا ـ ص ـ آشنایی پیدا کنند و یاد و خاطره آن بدست فراموشی سپرده نشود. اگر قرار بود هر گروهی تنها به شهر و دیار
خود بیندیشد و از حوادث آن سخن بگویند و غافل از دیگر شهرها باشند مردم هلاک و تباه می شدند و شهرها ویران می گردید و
حمل و نقل و منافع کسب و تجارت به رکود و تعطیل می کشید و اخبار و حوادث محو و نابود می شد و به دیگر انسانها و
سرزمین ها منتقل نمی گشت و مردم بدان واقف و آگاه نمی شدند؛ این است فلسفه حج.»(۱۱)

«محمد بن سنان» گوید: «از امام علی بن موسی الرضا ـ ع ـ طی نامه ای مسائلی را پرسیدم که امام آن را پاسخ دادند. از جمله
درباره حج چنین نوشتند:

«فلسفه حج ورود در میهمانی خدای بزرگ و طلب رحمت افزون تر و خروج از معاصی و گناهان و توبه از گذشته اعمال و انتخاب
راه و روش صحیح برای آینده است. و نیز در سفر حج، اموال خرج می شود، بدن ها به رنج می افتد و لذات و شهوات نفسانی مهار
می گردند و بدینسان حج گزاران با این عبادت به خدای بزرگ تقرب می جویند و سر تسلیم و خضوع و ذلت و انکسار در برابر او
فرود می آورند. و در سرما و گرما و در حال آرامش و امنیت و یا بیم و هراس، راه می پویند و قرب حق را می جویند.

افزون بر این در این عبادت جمعی، همه مردم سود می برند و با رغبت و رهبت به سوی خدای سبحان روی می آورند. و از آثار
دیگر آن، رهایی از قساوت قلب و خساست نفس و نسیان ذکر خدا و نومیدی از خیر و دل بستن به رحمت او و تجدید حقوق و
دور نگهداشتن نفس از فساد است. و همه کسانیکه در شرق یا غرب یاد در دریا و خشکی اند چه حج گزاران و چه غیر آنها از تاجر
و پیله ور، فروشنده و خریدار و کاسب و مستمند بهره مند می گردند و در تأمین حوائج ساکنان اطراف و نواحی دیگر سرزمین ها که
می توانند در موسم گرد آیند می کوشند. این است که خداوند می فرماید: «لیشهدوا منافع لهم.»(۱۲)

مرحوم علاّمه طباطبایی در توضیح منافع حج چنین می نگارند:

«منافع دو گونه است: دنیوی و اُخروی؛ منافع دنیوی عبارت است از آنچه سرمایه تعالی حیات اجتماعی انسان باشد و زندگی را
رونق دهد و حوائج گوناگون را برآورده سازد و کاستی های مختلف در زمینه تجارت، سیاست، ولایت، مدیریت، و آداب و رسوم و
سنت ها و عادات و همکاریهای مختلف و همیاری اجتماعی و نظایر آن را جبران کند.

هرگاه گروهها و اجتماعاتی از مناطق مختلف زمین، با نژادها و رنگها و با آداب گوناگون که دارند، گرد آیند و یکدیگر را
بازشناسند در حالی که همه بر یک سخن، که سخن حق است، متفق اند و پروردگار یگانه را بپرستند و به سوی یک قبله رو
کنند، این وحدت روحانی، آنان را به اتحاد ظاهری نیز فرا می خواند و همانگونه که گفتارشان یکی است عملشان را نیز همگون
ساخته و از صمیم جان به تبادل امکانات و همیاری در حلّ مشکلات خود خواهند پرداخت و از آنچه در توان دارند در تعاون به
یکدیگر بهره خواهند گرفت بدینسان هر جامعه کوچکی به جامعه ای بزرگ تبدیل می شود و گروهها به یکدیگر می پیوندند و
توده ای عظیم تشکیل داده و نیرو و توان و امکانات خود را بر یکدیگر می افزایند، بدانگونه که کوه های سر به فلک کشیده در
برابر آن تاب مقاومت نخواهند داشت و هیچ قدرت اهریمنی بر آنها فائق نخواهد آمد و بدیهی است که هیچ عاملی چون اتحاد و
همبستگی،برای حل مشکلات کارآیی ندارد و دست یابی به وحدت و همبستگی جز از طریق تفاهم میسر نیست و برای تفاهم
هیچ چیز مانند دین و ایمان نقش نخواهد داشت.

اما منافع اُخروی؛ عبارت است از تقرّب به خدا و به آنچه عبودیت انسان را در قالب گفتار و عمل متبلور می سازد. اعمال و
مناسک حج در بردارنده انواع عبادات است؛ چون توجه به خدا و ترک لذائذ مادی و مشاغل زندگی و پیمایش طریق عبودیت با
تحمل سختی ها و طواف خانه خدا و نماز و قربانی و انفاق و روزه و امثال آنها… .

عمل حج با ارکان و اجزایی که دارد، نمودار کاملی است از آنچه ابراهیم خلیل ـ علیه السلام ـ در مراحل توحید و نفی شرک و
اخلاص بندگی، گذشت. بدین ترتیب تأسی به حضرت ابراهیم ـ ع ـ و آمدن مردم به زیارت خانه خدا این منافع اُخروی و دنیوی
را دربَر دارد و چون این منافع را دریافتند بدان چنگ خواهند زد، زیرا انسان بدینگونه سرشته شده که خیر و منفعت خود را
دوست بدارد و در طلب آن باشد.»(۱۳)

آثار علمی و فرهنگی حج

در برخی روایات، از منافع علمی و آثار فرهنگی حج و نقش آن در نشر معارف اهلبیت ـ علیهم السلام ـ و تفقه در دین یاد شده
است (مع مافیه من التفقه و نقل اخبار الائمه الی کل صقع و ناحیه)(۱۴) ؛ یعنی در حج فوائد دیگری است چون تحصیل فقه دین و
نقل اخبار امامان به دیگر سرزمین ها و نواحی، و این خود ثمره گرانقدری بود برای زائران بیت اللّه و شیفتگان اسلام نبوت و امامت و
تشنه کامان زمزم ولایت که به سرزمین وحی؛ یعنی خاستگاه اهلبیت پیامبر اکرم و مهد نشو و نمای آنان بیایند و اسلام ناب و فقه
خالص وبی آلایش اسلام و قرآن را از زبان حاملان آن بشنوند و با امام وقت خود ملاقات کنند و احکام و شرایع دین را از زبان اهلش
بشنوند و بدعت های رایج را از چهره دین بزدایند و در مراجعت به دیار خود اخبار و آثار وارثان وحی را به اقصی نقاط جهان ببرند و
برای خویشان و آشنایان و مردم شهر و دیار خود بازگویند.

در سایر عصرها نیز این بهره عملی، کما بیش قابل دسترسی است زیرا وجوه مسلمین و نمایندگان امت و عالمان دین از هر
ناحیه به حج می آیند و فرصتی دست می دهد که از تضارب آراء و تبادل افکارشان حق و باطل بازشناخته شود و پیام آن به گوش
جانها برسد.

باتوجه بدانچه به اختصار از نظر گذشت، منافع حج را می توان بدینگونه جمع بندی و خلاصه کرد:

۱ـ بعد عبادی و معنوی و رسیدن به مقام قرب وجلب رحمت و مغفرت الهی که بزرگتریـن دست آورد ایـن سفر روحـانـی
است و بـا تأسی بـه ابـراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح ـ علیهما السلام ـ و هاجر، آن مادر فداکار و موحّد و دیگر صالحان، که مشعلدار
توحید و صبر و فداکاری در عصر تیرگی ها بودند، تکمیل شده و تبلور عینی می یابد.

۲ـ دیدار سرزمین وحی و میعادگاه پیامبران و مهد ظهور اسلام و حضرت ختم المرسلین و زنده نگهداشتن خاطرات روحانی
مکه مکرمه و مدینه طیبه که یادآور نزول وحی آسمانی و مسؤولیت سنگین رسالت و صبر و مجاهدت پیامبر بزرگ و یاران مخلص
آن حضرت و مقاوت سیزده ساله مکّه و آنگاه هجرت به مدینه و اعلاء کلمه اسلام در سایه صبر و جهاد و شهادت است و لحظه لحظه
خاطرات دیگری که وجب وجب این سرزمین پاک در سینه دارد و تذکار آن برای اهل دل و ارباب معرفت و شیفتگان، جالب و
روح انگیز و درس آموز است.

۳ـ بهره وری از علم و فقاهت و شناخت معارف و آثار معنوی و فرهنگی که حج همراه دارد و تبلور کامل آن در عصرهای
نخستین، مکتب نورانی اهلبیت عصمت و طلایه داران اسلام ناب محمدی ـ صلّی اللّه علیه و آله ـ بود که پاسداران اسلام حق و عدل
در برابر اقطاب قدرت و زورمدارانی بود که در کسوت خلافت اسلامی تجدید کننده جاهلیت و حکومت کسری و قیصر بودند.

۴ـ منافع اجتماعی ـ سیاسی که در صحنه جهانی و روابط بین الملل اسلامی برای مسلمین سرنوشت ساز است و به همین
لحاظ فریضه حج در زمان و مکان خاص، تضمینی است برای مشارکت سالانه انبوه مسلمین و چهره های مؤثر و برجسته کشورهای
اسلامی برای یک دیدار جمعی و رابطه و تفاهم و آگاهی از وضع یکدیگر و چاره اندیشی برای مشکلات و آلام مشترک خود و تأمین
و تضمین مصالح جهان اسلام بویژه در عصر کنونی که ملت واحده کفر گستاخانه و با برنامه ای حساب شده در برابر اسلام انقلابی
صف آرایی کرده و جز با وحدت امت اسلامی و تدبیر و ایده و آرمان مشترک به مقابله با آن نمی توان پرداخت.

۵ـ آثار و منافع اقتصادی بویژه برای نیازمندانی که از کسب و کار و حرفه و تجارت جهت معاش خود بهره می گیرند و نیاز
مسافران را برآورده می سازند و از این رهگذر ده ها هزار خانوار سود می برند و فقر و نیازمندی خود را برطرف می سازند و این بدان
معنا نیست که زائر به منظور سود تجاری آهنگ حج کند و عملش را بی ارزش سازد و فریضه حج را از قله عظیم معنویش به حضیض
مادیات فرو نهد. بنابر این توجه به این نکته اساسی در منافع مادی حج ضروری است تا موارد مثبت و منفی آن باز شناخته شود و
زائران بیت اللّه الحرام از آغاز در فکر سود مادی و نفع تجاری نباشند بویژه آنکه عرضه کالا و خرید و فروش در سفر حج بسیاری
موارد با شؤونات ملت و کشور و روح اسلام و حیثیت زائران در تضاد باشد.

بطور خلاصه حج جامع ترین عبادات است جهات مختلف عبادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی فردی و اجتماعی
در آن ملحوظ شده است اما فلسفه نهایی و کلی و محوری آن همانا انسان سازی و تهذیب نفوس و دل کندن از مادیات و تحمل رنج
سفر و بذل مال و ریاضت و عبادت و سبکبال شدن روح و توشه معنوی گرفتن و به غنای روحی رسیدن است و نیز تحکیم قدرت
اسـلام و امت اسلامی و پابرجا ساختن شعائر پایدار دین همانگونه که در خطبه تاریخی حضرت زهـرا ـ سلام اللّه علیها ـ آمـده است:
«و الحج تشییدا للدین.» بنابراین سایر آثار و منافع را باید بعنوان آثار جانبی نگریست. این بود مروری گذرا به منافع و آثار حج در
یک نگرش الهی هرچند تبیین فلسفه حج در هر سطر و واژه ای از اعمال و مناسک و شعائر، نیاز به تأمل و تعمق و تشریح و توضیح
فراوان دارد و کاوشگران از آن غفلت نورزیده اند و هنوز جای تحقیق باقی است.

اینک خوانندگان گرامی را به مطالعه ترجمه مقاله آقای وهبه الزحیلی فرا می خوانیم:

«لیشهدوا منافع لهم»

احکام و شرایع اسلام، رحمت است برای جهانیان و دربردارنده خیر و متضمن مصالح انسانها و فضل و رحمت خداوندی در
تار و پود آن تعبیه شده است. آنکس که بدان مؤمن باشد هدایت یابد و آن که بدان عمل کند خوشبخت گردد و هر کس بدان پایبند
شود شاهد رستگاری را در آغوش کشد و هر که از آن روی برتابد به انحراف و ضلالت و حیرت و گمراهی درافتد.

تمام آنچه در این آیین بزرگ آمده، برگرفته از اعتقاداتی است که بر توحید خالص حق تعالی و تنزیه مطلق او مبتنی است،
عباداتش صیقل جان ها، تهذیب نفوس، پیرایش طبایع، تربیت کننده قلب ها، هدایتگر اندیشه ها و اصلاحگر فرد و جامعه است.
معاملاتش برپایه حق و عدل و نظامی متقن واستوار است، اخلاق و فضائلش استقامت بخش گژی ها و اصلاح کننده هواهای نفسانی
است و امیال و شهوات را به بند می کشد، عواطف را شکوفا می سازد، محبت و خیر و صلح و صفا را در جان ها می پرورد و هدایت و
استقامت و آرامش نفس و سلامت جامعه انسانی را تضمین می کند.

بدینسان عقاید و شرایع و اخلاق و آداب و معاملات اسلام با انسجام و هماهنگی که دارد تحقق بخش اهداف و مقاصد عالیه
انسانی است و هدف نهایی و کلی آن تهذیب نفوس و تربیت صحیح؛ یعنی انسان سازی است و در این میدان ره آورد ارزشمند معنوی
و اندوخته عظیمی را در اختیار دانشوران و دانش پژوهان و دولت ها و ملت ها قرار می دهد که شرح این اهداف و مقاصد و ویژگی های
آن مستغنی از تذکر و توضیح است؛ بعنوان مثال: در زمینه عبادات و فرایض دین چون نماز، روزه، زکات و حج، قرآن کریم به اهداف
عالیه انسانی آن اشاره کرده و از نقشی که هر یک در تهذیب و تربیت و انسان سازی دارد، سخن می گوید.

در خصوص نماز و نقش تربیتی آن می فرماید: «ان الصلوه تنهی عنی الفحشاء و المنکر»(۱۵) و بدین ترتیب هدف نماز را در
تزکیه و تهذیب نفس و نقش بازدارندگی اش را از زشتی ها و منکرات خاطرنشان می سازد.

و درباره زکات می فرماید: «خذ من أموالهم صدقه تطَهَّرُهم و تزکّیهم بها»(۱۶) و از تأثیری که زکات در پاکسازی و پیرایش
نفوس از صفات ذمیمه، چون: بخل و حرص دارد سخن می گوید، علاوه بر آثار اجتماعی که انفاق و احسان در نجات محرومان و
مستضعفان از چنگال فقر و تنگدستی و حقارت ناشی از آن برجای می نهد.

همچنین درباره روزه ماه مبارک رمضان می فرماید: «یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم
لعلکم تتقون.»(۱۷)

و به آثار و ثمرات ارزشمند روزه که همانا تقوای الهی و پرهیز از امیال نفسانی مباح و غیر مباح و اصلاح نفوس و تزکیه
جان ها و تعبد و تسلیم در برابر اوامر پروردگار و اجتناب از محرمات است، تصریح می کند.

اینها اهداف والای تربیتی است که در پرتو عبادات و عمل مستمر به احکام و آداب شریعت، قابل دسترسی است.

از جمله شرایع، فریضه حج است که از ترک وطن به قصد زیارت بیت اللّه و انجام مناسک آغاز می شود و با مراجعت به وطن
خاتمه می پذیرد. این سیر و سفر یک تجربه عملی و میدانی است که حج گزاران را به آداب و اخلاق اسلامی و تجرد خالص روح برای
بندگی خداوند و اطاعت مطلقه او و تصفیه اعمال از تعلقات مادی و قید و بندهای دنیا و عوامل غافل کننده و وابستگی های پر زرق و
برق و فریبنده زندگی، مودّب می سازد و فکر و اندیشه را در افقی گسترده و آکنده از تقدیس حق تعالی و اقرار به جلال و عظمت او به
جولان در می آورد و منافع دنیوی و اُخروی و مادی و معنوی را تحقق می بخشد.

خداوند درباره فریضه حج می فرماید:

«و اَذِّنْ فی الناس بالحج یأتوک رجالاً وَ عَلی کُلّ ضامرٍ یأتینَ مِن کل فَجٍّ عمیق. لیشهدوا منافع لهم و یذکروا اسم اللّه
فی ایام معلومات علی ما رزقهم من بهیمه الأنعام، فکلوا منها و أطعموا البائس الفقیر.»(۱۸)

«آهنگ حج را بر مردم فرو خوان تا پیاده و سواره بر شتران لاغر (رهوار)