پاورپوینت کامل تاریخچه پوشش کعبه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخچه پوشش کعبه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخچه پوشش کعبه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخچه پوشش کعبه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۸۴

کعبه و متعلقات آن، از زمان حضرت ابراهیم – ع – تا کنون، آنچنان قداست داشته است که
می بینیم تمام جزئیات ساختمان آن و هر چیزی که بگونه ای به کعبه تعلّق دارد، مورد
توجّه دقیق مردم بوده و مورّخان و سفرنامه نویسان جزئیات مربوط به این خانه مقدس را
ثبت کرده و به نسل های بعدی انتقال داده اند.

یکی از متعلقات کعبه، که همواره مورد عنایت خاص مردم و حکومت ها بوده، پوشش یا همان
«کسوه کعبه» است.

پرده کعبه، در طول تاریخ شاهد تحولات بسیاری شده و گه گاه دستمایه ای برای بهره
برداری های سیاسی و برخوردهای حاکمان و والیان گردیده است.

نخستین پرسش درباره پوشش کعبه، این است که: چه کسی برای اولین بار به آن اقدام کرد
و اوّلین پوشش، مربوط به چه زمانی است؟ بیشتر مورّخان، نخستین کسوه کعبه را به
«تبّع حمیری» نسبت داده اند (که شرحش خواهد آمد) ولی در روایات ما این عمل به
ابراهیم و اسماعیل – علیهماالسلام – نسبت داده شده و در حدیثی امام صادق – ع – در
مورد پرده کعبه فرمود: «اسماعیل همسر عاقلی داشت.

او پس از بنای کعبه، به اسماعیل پیشنهاد کرد که پرده ای روی دیوارهای کعبه کشیده
شود، اسماعیل این پیشنهاد را قبول کرد و بدنبال آن پشم بسیاری فراهم آورد و میان
قوم خود تقسیم نمود تا آن را بریسند و آنها به سرعت چنین کردند.

سرانجام پوششی فراهم شد که آن را قطعه قطعه بر کعبه آویختند و سه طرف این خانه مقدس
پوشانیده شد و طرف چهارم را اسماعیل با برگ و الیاف گیاهی پوشانید، چون موسم حج
رسید، و زائران از نزدیک آن را دیدند، خوششان آمد و هدایایی در اختیار اسماعیل قرار
دادند که با کمک آنها، طرف چهارم کعبه نیز پوشانیده شد.»

(۱۰۲) در روایت دیگری نیز از امام صادق – ع – نقل شده که فرمود: «حضرت آدم کعبه را
به وسیله مو پوشانید و حضرت ابراهیم با الیاف گیاهی و حضرت سلیمان با قباطی.»

(۱۰۳) البته روایت دوّم که در آن پوشش کعبه به سه پیامبر نسبت داده شده که با سه
چیز متفاوت پرده را پوشاندند، منافاتی ندارد با روایت اوّل که بگوییم: «نخستین کسی
که کعبه را با پارچه پوشانید، اسماعیل و همسر او بودند.» در بعضی تواریخ اهل سنت
نیز، اسماعیل – ع – نخستین پوشاننده کعبه دانسته شده است؛ از جمله محمد بن احمد
فاسی می گوید: از کسانی که کعبه را پوشانید ولی ازرقی از وی نام نبرده، اسماعیل
پیامبر – ع – می باشد.

گفته شده: او نخستین کسی است که کعبه را پوشانید.»

(۱۰۴) و به پیروی از «فاسی»، مؤلف کتاب «الکعبه و الکسوه» نیز همین احتمال را داده
است،(۱۰۵) ولی بطوری که گفتیم، بیشتر مورّخان، نخستین کسوه کعبه را به «اسعد ابو
کرب» از ملوک یمن، که به تبّع حمیری معروف بود، نسبت داده اند و گفته اند: او
اوّلین کسی بود که کعبه را پوشانید.(۱۰۶) به گفته مستوفی، او معاصر بهرام گور
ساسانی بود.(۱۰۷) به گزارش طبری، تبّع و سپاه او بر سر راه خود به سوی یمن عازم مکه
شدند.

در بین راه مردی از قبیله هذیل به او گفت: پادشاها! آیا تو را راهنمایی نکنم به
ثروت انبوهی که پادشاهان از آن غفلت کرده اند؟ گفت: آری.

آن مرد گفت: در مکه خانه ای است که مردم آن را عبادت می کنند و نزد آن نماز می
خوانند، این ثروت در آنجاست.

تبّع با چند نفر از اطرافیان مشورت کرد، آنها گفتند: این مرد جز هلاک تو و سپاهت را
نمی خواهد و اگر به آن خانه دست درازی کنی، خود و سپاهت هلاک خواهید شد.

پرسید: پس چه باید کرد؟ گفتند: وقتی وارد مکه شدی، مانند اهل آن، دور آن خانه طواف
کن و در تعظیم و تکریم آن بکوش.

تبّع این نصیحت را پذیرفت و وارد مکه شد.

او در خواب دید که روی کعبه پرده ای می کشد و لذا دستور داد کعبه را با پارچه ای که
خشن بود پوشانیدند، سپس دستور داد با پارچه های بهتری به نام های «معافر» و «وصائل»
که از یمن می آمد، بپوشانند و بطوری که گفته اند: تبّع اولین کسی بود که کعبه را
پوشانید و به والیان خود از قبیله جرهم دستور داد که این کار را ادامه دهند و به
تطهیر کعبه بپردازند.(۱۰۸) این داستان به همین صورت در گزارش ابن هشام نیز آمده
است.(۱۰۹) و در بعضی از کتب، از پیامبر نقل شده که اسعد تبّع را سبّ نکنید؛ زیرا او
اوّلین کسی است که کعبه را پوشانید.(۱۱۰) و در شرحی که سهیلی بر این قسمت از ابن
هشام دارد، اضافه شده که تبّع پس از انجام پوشش کعبه، این اشعار را خواند: و کسونا
البیت الذی حرم الل -ه ملاء معضدا و بروداً فاقمنا به من الشهر عشرا و جعلنا لبابه
اقلیداً و نحونا بالشعب سته ألف فتری الناس نحوهن وروداً ثم سرنا عنه نؤمّ سهیلا
فرفعنا لواءنا معقوداً(۱۱۱) از دوران تبّع تا طلوع اسلام، اطلاعات اندکی درباره
پوشش کعبه داریم و در کتب تاریخ از چند نفر نام برده شده که در جاهلیت، پوشش کعبه
را تهیه کرده اند که عبارتند از:

۱ – عدنان بن أدّ یا ادد؛ جد بیستم پیامبر اسلام؛ او از فرسوده شدن کعبه ترسید و
کسوه ای بر آن پوشاند و نیز درباره اش گفته شده که اولین کسی بود که کعبه را
پوشانید.(۱۱۲) به نظر می رسد که بعد از تبّع کعبه پوشانیده نشد تا زمان عدنان و چون
او پس از گذشت مدت زیادی پوششی برای کعبه آماده کرد، لذا او را نخستین کس دانستند.

۲ – خالد بن جعفر بن کلاب؛ او نیز در دوران جاهلیت کعبه را با پرده ای از دیباج
پوشانید و نخستین کسی است که کسوه کعبه را از دیباج کرد.(۱۱۳) این که بعضی گفته اند
اوّلین کسی که کسوه کعبه را از دیباج کرد، یزید بن معاویه(۱۱۴) و یا حجاج بن یوسف
بود،(۱۱۵) شاید نظر اینها به دوران بعد از اسلام بوده است.

۳ – مادر عباس بن عبدالمطّلب؛ نقل شده است که عباس کودک بود و گم شد.

مادرش نذر کرد که اگر او را پیدا کند کعبه را بپوشاند و چون عباس را پیدا کرد به
نذر خود عمل نمود و او نخستین زنی بود که به کعبه کسوه پوشاند.(۱۱۶) ۴ – ابو ربیعه
بن مغیره؛ به گزارش ازرقی، در دوران جاهلیت، قبائل مختلفی در تهیه کسوه کعبه مشارکت
داشتند و هر قبیله ای وجهی را می پرداخت و پرده تهیه می شد تا اینکه شخصی به نام
ابو ربیعه بن مغیره که تاجر ثروتمندی بود و از یمن کالا وارد می کرد، پیشنها نمود
که کسوه کعبه را یکسال در میان، او به تنهایی تهیه کند، به این صورت که یکسال او و
یکسال همه قریش کعبه را بپوشانند و تا وقتی که او زنده بود به قرارداد عمل می
شد.(۱۱۷) گزارش دیگر ازرقی حاکی است که همزمان با ظهور اسلام و هنگامی که هنوز
مسلمانان قوت نگرفته بودند و کعبه در اختیار قریش بود، کعبه پوشش داشت و پوشش های
متعددی بر آن می شد.

ازرقی از عمر بن حکم نقل می کند که او گفته است: «کعبه را دیدم که چندین پوشش از
یمنی و خز و عراقی و پوست داشت و در این هنگام هنوز پیامبر اسلام در مکه بود و به
مدینه هجرت نکرده بود.»

(۱۱۸) بنابراین، علاوه بر چهار نفری که نام آنها مشخص شد، قریش نیز بخصوص در اواخر
عصر جاهلیت همواره بر کعبه پرده می پوشانیدند که رنگ آن یا سبز و یا زرد بود و جنس
آن خز یا موی بافته شده و یا پوست و یا پارچه با نقشه راه راه از یمن و یا پارچه
های عراقی بود.(۱۱۹) و حتی گفته شده که کسوه هایی از عهد جاهلیت تا زمان معاویه بر
کعبه باقی مانده بود که مردم پیشنهاد کردند این کسوه ها برداشته شود و به دستور
معاویه همه آنها برداشته شد و در موقع کندن این کسوه ها ابن عباس حاضر بود و
اعتراضی نکرد.(۱۲۰) همچنین در این عصر، کسوه دو قسمت می شد؛ قسمتی به عنوان «قمیص»
در روز ترویه و قسمتی به عنوان «ازار» در روز عاشورا پوشانیده می شد.

در عصر اسلام، اولین کسی که به کعبه کسوه کرد، خود پیامبر بزرگوار اسلام بود که در
جریان فتح مکه این کار را انجام داد(۱۲۱) و جنس کسوه از پارچه یمانی بود(۱۲۲) و
پیامبر آن را از بیت المال تهیه کرد.(۱۲۳) در عهد ابوبکر، از جنس پرده کعبه اطلاعی
نداریم و در هیچیک از منابع موجود که در دسترس مان بود، سخنی از آن به میان نیامده
ولی در عهد عمر کسوه کعبه از جنس «قباطی» بود که نوعی پارچه مصری است.

عمر به عامل خود در مصر نامه ای نوشت و از او خواست که کسوه کعبه در آنجا بافته شود
و از آن زمان به بعد کسوه را مصر تأمین می کرد.(۱۲۴) عثمان نیز همین کار را می کرد
و کسوه از «قباطی» تهیه می شد(۱۲۵) و گاهی هم از بردهای یمانی بود که عامل او در
یمن (یعلی بن منبّه) تهیه و ارسال می کرد.(۱۲۶) درباره کسوه کعبه در عهد حضرت علی –
ع – مورّخان چیزی نگفته اند و حتی فاسی گفته است که شاید علی بن ابیطالب به خاطر
اشتغال به جنگها و مقابله با خوارج فرصت تهیه کسوه کعبه را نکرد.(۱۲۷) این در حالی
است که در منابع شیعی پوشش کعبه به دست علی – ع – آمده و در روایتی از امام صادق –
ع – چنین نقل شده است: «ان علی بن ابی طالب کان یبعث بکسوه البیت کلّ سنه من
العراق.»

(۱۲۸) «علی بن ابیطالب کسوه بیت را همه ساله از عراق می فرستاد.» در زمان معاویه بن
ابی سفیان، سالی دوبار کعبه را می پوشاندند؛ در آخر ماه رمضان با کسوه «قباطی» و در
روز عاشورا با کسوه «دیباج»

(۱۲۹) و پیش از این از ازرقی نقل کردیم که در زمان معاویه کسوه هایی از زمان جاهلیت
بر دیوارهای کعبه مانده بود که همه را کندند و ابن عباس که حضور داشت، به این عمل
اعتراض نکرد.(۱۳۰) در زمان یزید بن معاویه کعبه را با دیباج خسروانی پوشاندند و
همچنین در عصر ابن زبیر و عبد الملک بن مروان نیز کعبه با دیباج پوشانیده شد و هر
کدام از این سه نفر را به عنوان اولین کس که کسوه دیباج بر کعبه کرد، نام برده
اند(۱۳۱) و بطوری که قبلاً گفتیم در عصر جاهلیت نیز گاهی کسوه کعبه از دیباج بود.

به گفته بعضی از مورّخان در زمان یزید و ابن زبیر پرده کعبه گاهی از خراسان می آمد
و گاهی هم از خراسان و هم از مصر، که هر کدام زیباتر بود آن را می پوشاندند.(۱۳۲) و
در زمان عبدالملک کسوه را نخست در مسجد پیامبر می گستردند، سپس جمع نموده و به مکه
می آوردند.(۱۳۳) طبق گزارش تاریخ از عصر عباسیان، نخستین کسوه کعبه، به زمان مأمون
مربوط می شود در زمان او کعبه را هر سال سه بار می پوشانیدند؛ یک بار در روز ترویه
با دیباج سرخ، بار دوّم در اوّل رجب با قباطی و مرتبه سوم در بیست و هفتم رمضان با
دیباج سفید.(۱۳۴) در عهد متوکل عباسی نیز به همان سنت رفتار می شد.

و گاهی هر دو ماه یکبار پوشانیده می شد.(۱۳۵) در عهد عباسیان گاهی کسوه کعبه در
بغداد بافته می شد و همین امر باعث رونق پارچه بافی در عراق شده بود و نقش مهمی در
مرغوبیت و شهرت منسوجات عراقی داشت.(۱۳۶) گاهی هم از قریه تنیس مصر تهیه می شد که
از جمله آنها در سال ۱۶۲ در عهد خلافت مهدی عباسی بود.(۱۳۷) مطلب مهمی که مورّخان
درباره کسوه کعبه در زمان مأمون از آن خبر داده اند، داستان پوشاندن کعبه به وسیله
علوی ها و طالبیین در سال ۲۰۰ هجری است.

در این سال مکه به دست علویانی که بر ضد عباسیان قیام کرده بودند افتاد و کعبه با
کسوه ای که «ابو السرایا» تهیه نموده و به مکه فرستاده بود، پوشانیده شد، هرچند که
پیش از پوشانیدن کعبه، خود ابوالسرایا کشته شده بود، ولی حسین بن حسن الافطس از
علویان که در مکه بود، در اول ماه محرم پس از آن که حاجیان از مکه رفتند، دستور داد
کسوه ارسالی ابوالسرایا را آوردند و پس از کندن پوشش قبلی کعبه آن کسوه را بر قامت
کعبه استوار کردند.

در این کسوه نوشته شده بود: أمر به الأصفر بن الأصفر ابوالسرایا داعیه آل محمد
لکسوه بیت اللَّه الحرام و أن یطرح عنه کسوه الظلمه من ولد العباس لتطهر من کسوتهم.

وکتب فی سنه تسع و تسعین و مأه.»

(۱۳۸) «اصفر بن اصفر ابوالسرایا مبلّغ آل محمد دستور داد تا بیت اللَّه الحرام با
این پرده پوشانیده شود و کسوه ستمگران از بنی عباس، از آن پایین بیاید تا کعبه از
کسوه آنها پاک گردد.

و در تاریخ صد و نود و نه نوشته شد.» تا سال ششصد و شصت و یک که کسوه کعبه به
انحصار حاکمان مصر در آمد، کسوه همواره از طرف خلفای عباسی تهیه می شد و کسوه را
گاهی از مصر و گاهی از یمن و گاهی از خراسان تهیه می کردند.

ابن عبدربه (متوفای سال ۳۲۸ ه .) از کسوه کعبه در زمان خودش چنین گزارش می دهد:
«همه بیت را می پوشانند مگر رکن حجرالاسود را که به اندازه یک و نیم برابر قامت
انسان باز گذاشته می شود و چون موسم حج رسید کعبه را با «قباطی» که دیباج سفید
خراسانی است، می پوشانند و مادام که حجاج در حال احرام هستند همان کسوه سفید بر
کعبه باقی می ماند و چون از احرام بیرون آمدند؛ یعنی روز عید قربان، کعبه نیز محلّ
می شود و به آن کسوه ای از دیباج سرخ خراسانی می پوشانند و در آن خانه هایی است که
در آنها حمد و تسبیح و تکبیر و تعظیم خدا نوشته شده است و کعبه تا سال بعد به همین
صورت می ماند که دوباره بگونه ای که گفته شد پوشانیده شود.

و چون کسوه ها بر روی کعبه زیاد شود بطوری که سنگینی آنها بر کعبه خطر داشته باشد،
قسمت هایی از آن برداشته می شود و آنها را خادمان بیت که همان بنو شیبه هستند، بر
می دارند.»

(۱۳۹) گزارش های متفرقه ای نیز از تهیه کسوه در عهد عباسیان، از طرف آنها یا افراد
دیگر، وجود دارد: قلقشندی از کسوه کردن فاطمیان مصر در سال ۳۸۱ خبر می دهد که با
پارچه سفید بوده ولی بعد که کسوه مجدداً از طرف عباسی ها آمد، رنگ مشکی داشت که
شعار عباسیان بود و بعدها هم که ملوک مصر بر حجاز تسلط یافتند.

رنگ کسوه همان مشکی بود.(۱۴۰) به گفته «فاسی» کعبه در زمان الحاکم و المستنصر
عبیدی، با دیباج سفید پوشانیده می شد تا این که در سال ۴۶۶ شخصی به نام ابونصر
استرآبادی کوه سفیدی که در هند بافته شده بود بر کعبه پوشانید و در همین سال کسوه
دیگری که زرد رنگ بود پوشانیده شد.

این کسوه را سلطان محمود بن سبکتکین حمل می کرد و نظام الملک وزیر ملک شاه بن الب
ارسلان سلجوقی بر آن چیره شد و آن را به مکه فرستاد و همان را روی کسوه ابو نصر نصب
کردند.(۱۴۱) در سال ۵۳۲ به خاطر ضعف عباسی ها و اختلافاتی که بوجود آمده بود، کسوه
کعبه از طرف خلیفه نرسید و در این سال مردی به نام «رامشت» که یک تاجر ایرانی بود،
کسوه ای از پارچه های نفیس به قیمت هیجده هزار دینار مصری تهیه کرد و بر کعبه
پوشانید.(۱۴۲) الناصر لدین اللَّه که در سال ۵۷۵ ه . ق.

به خلافت رسید کسوه سبز رنگی از دیباج به کعبه پوشانید و از عهد مأمون تا این زمان
کسوه به رنگ سفید بود و سپس همو (ناصر) در سال ۶۲۱ پرده ای به رنگ سیاه بر کعبه
پوشانید و از این زمان به بعد رنگش همیشه سیاه بود.(۱۴۳) ابن جبیر (متوفای سال ۶۱۴)
کسوه سبز رنگ کعبه را خود دیده و در کتابش از آن یاد کرده است.

او می گوید: ظاهر کعبه از چهار طرف با حریر سبز پوشانیده شد و در آن نوشته شده: «ان
اوّل بیتٍ وُضع للناس للذی ببکه …» همچنین نام الامام الناصر لدین اللَّه در جایی
به اندازه سه ذرع نوشته شده است.(۱۴۴) و همو در جای دیگر، مشخصات بیشتری درباره
پرده سبز رنگ به دست می دهد: «کسوه سبز رنگ کعبه مقدسه، سی و چهار تکه است؛ میان
رکن یمانی و شامی نُه تکه و میان دیوار مقابل رکن حجرالاسود و عراقی نُه تکه و میان
عراقی و شامی هشت تکه و میان رکن حجرالاسود و رکن یمانی هشت تکه است و چنان بهم
پیوسته که به نظر یک تکه می آید.»

(۱۴۵) در جای دیگر می گوید: «روز بیست و هفتم ذیقعده، استار کعبه را به اندازه یک و
نیم قامت انسان از هر چهار طرف بالا زدند و این کار را به عنوان احرام بستن کعبه می
نامند و می گویند: کعبه احرام بست و این عادت همواره در این ماه بوده است.»

(۱۴۶) و در بخش دیگری آورده است: «در روز نحر، کسوه کعبه، از محله امیر عراقی مکه
بر روی چهار شتر آورده شد و در جلو آنها قاضی با لباس مشکی می آمد و بالای سر او
پرچم هایی گرفته بودند و پیشاپیش او طبل ها به صدا درآمده بود … کسوه را پشت بام
کعبه قرار دادند و در روز سیزدهم افرادی از بنی شیبه آن را باز کردند.

رنگ آن سبز زیبا بود و چشم ها را نوازش می کرد.»

(۱۴۷) در سال ۶۴۴ در اثر طوفان شدیدی که در مکه به وجود آمد، کسوه کعبه پاره شد و
نایب حاکم یمن از شیخ حرم به نام منصور بن منعه بغدادی خواست که کسوه را او تهیه
کند.

او گفت: کسوه را فقط از مال خلیفه می توان تهیه کرد و مبلغ سیصد هزار دینار قرض کرد
و پرده ای از پنبه تهیه نمود و به آن رنگ سیاه زد و به کعبه پوشانید.(۱۴۸) همانگونه
که گفتیم از زمان الناصر لدین اللَّه از سال ۶۲۱ به بعد، کسوه کعبه همواره مشکی
بوده است.

ابن ابوصیف مفتی مکه، در عصر خود از یکی از شیوخ نقل می کند: علت این که پوشش کعبه
رنگ سیاه دارد این است که او زائرانی را که در طول تاریخ طوافش می کردند، از دست
داده و عزادار آنهاست.

مهلهل دمیاطی گفته است: یروق لی منظر البیت العتیق اذا بدا کأن حلیتها السوداء قد
نسجت من حبه القلب أو من أسود المقل(۱۴۹)

قزوینی (متوفای ۶۸۲) می گوید: بیت هم ظاهر و هم باطنش با دیباج پوشیده شده و هر وقت
کسوه آن زیاد شود، آنها را خدمه بیت، که همان بنی شیبه هستند، برمی دارند.»

(۱۵۰) بعد از انقراض عباسیان، چندین سال پرده از یمن آمد و در سال ۶۵۹ ملک مظفر از
یمن فرستاد و اولین کس از ملوک مصر که کسوه کعبه را تقدیم کرد، ملک ظاهر بندقداری
بود که در سال ۶۶۱ فرستاد(۱۵۱) و در سال ۷۴۳ ملک صالح اسماعیل بن محمد قلاوون
پادشاه وقت در مصر قریه ای را در نواحی قاهره، در منطقه «قلیوبیه» برای کسوه کعبه و
حجره نبوی وقف کرد.(۱۵۲) ابن تغری در شرح حال ملک صالح از این وقف یاد می کند و نام
قریه را «سندبیس» در ناحیه قلیوبیه ذکر می کند لیکن می گوید: «این وقف مربوط به
خدمه ضریح شریف نبوی بود» و نامی از کسوه کعبه نمی برد.(۱۵۳) بعدها قریه های دیگری
نیز در مصر به این قریه اضافه شده که شرح آن خواهد آمد.

از کسانی که درباره پرده کعبه در زمان خود اطلاعاتی به دست داده اند ابن بطوطه است
که خود در سال ۷۲۵ عازم مکه شد و ماههای حج را در آنجا بود.

وی ضمن دادن اطلاعات با ارزشی از منازل میان مدینه و مکه و مواقف گوناگون و وضع
معیشت مردم مکه و حاجیان در آن زمان، درباره پرده می گوید: «در روز بیست و هفتم
ذیقعده استار کعبه را به اندازه یک و نیم برابر قامت انسان از چهار طرف بالا می
برند تا دست ها به آن نرسد و این عمل را احرام بستن کعبه می نامند.»

(۱۵۴) و نیز می گوید: «در روز عید قربان کسوه کعبه از کاروان مصر به بیت آورده شد و
در پشت بام آن قرار گرفت.

روز سوم از عید قربان، افرادی از بنی شیبه آن را بر روی کعبه باز کردند و آن کسوه
رنگ سیاه داشت و از حریر مخلوط با کتان بافته شده بود و در بالای آن با خط سفید
نوشته شده بود: «جعل اللَّه الکعبه البیت الحرام قیاماً …» و در جهات دیگر نیز
آیاتی از قرآن با خط سفید نوشته شده و از میان رنگ مشکی مانند نور می درخشید.

و چون کسوه بر کعبه پوشانیده شد دامن آن را بالا بردند تا دست مردم به آن نرسد و
کسی که متولّی کسوه می شود، ملک ناصر است که مخارج قاضی و خطیب و ائمه جماعات و
مؤذنین و … را می فرستد.»

(۱۵۵) یک قرن بعد از ابن بطوطه، ابو عباس قلقشندی (متوفای ۸۲۱) از کسوه کعبه در
زمان خود سخن می گوید.

او پس از ذکر تاریخچه ای از کسوه کعبه در زمان های قدیم، می گوید: «آنچه در زمان ما
رسم شده، این است که کعبه را با دیباج سیاه می پوشانند بطوری که از بالا تا پایین
می رسد و در بالای آن طرازی است با رنگ سفید از اصل بافته که در آن نوشته شده: «ان
اول بیت وضع للناس للذی ببکه مبارکاً …» و در دولت ناصریه، طراز از رنگ سفید به
رنگ زرد تغییر داده شد … و در سال ۸۱۴ کسوه طرف در کعبه با پارچه های کبود رنگ
مزین شده بود.»

(۱۵۶) و در جای دیگر می گوید: «در زمان ما در طول سال، بیش از یک ک