پاورپوینت کامل مدینه در زمان هجرت رسول خدا ص (۱) ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدینه در زمان هجرت رسول خدا ص (۱) ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدینه در زمان هجرت رسول خدا ص (۱) ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدینه در زمان هجرت رسول خدا ص (۱) ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۹۱

درباره هجرت به عنوان «نقطه آغاز دولت اسلامی»، به وسیله محقّقان به طور مفصّل بررسی و تحقیق شده است. بیشتر این تحقیقات، فاقد تحلیل و تبیین روشن از رشد و گسترش اسلام در جامعه مدینه، در سالهای حول و حوش هجرت است. جنبشِ اسلام در مدینه، دوّمین جنبش در طول تاریخ آن است؛ انقلاب و جنبش نخستین، در مکه بود که کمتر توانست در جذب رهبران و متنفذان آن موفقیتی به دست آورد. به عکس، دومین جنبش که در مدینه واقع شد، توانست جامعه این دیار را زیر نام خدا و رسول متّحد کند.
در نوشته حاضر، برخی از مسائل جنبش آغازین اسلام در مدینه، با توجه به شرایط نامساعد آن جامعه، بحث و بررسی می شود.
در اینجا یک قرارداد مکتوب با عنوان «قانون اساسی مدینه» هست که پیامبر ص بعد از هجرت با مردم مدینه بر آن توافق کرد. در میان نوشته های بسیاری از محقّقان که به این قانون اساسی توجّه کرده اند، کسانی مانند وات(۲) و سرجینت(۳) و نگارنده این مقال(۴) چنین فرض شده است که متن موجود از قانون اساسی که در کتاب ابن اسحاق(۵)، ابو عبیده(۶) و ابن زنجویه(۷) و دیگران حفظ شده، ترکیبی از چند سند است با تاریخهای مختلف.
بخش نخست این قانون اساسی که به احتمال، از نخستین بخشنامه های تدوین شده آن حضرت در مدینه است؛ مربوط به پرداخت خون بها و فدیه آزادی اسیران به علاوه، اصول کلّی است که مؤمنان باید آن را رعایت کنند. قوانین مزبور همه قبایل هشتگانه مدینه و نیز مهاجران از قریش را درباره پرداخت دیه مکلّف می کند. چنانکه هر یک از طوایف زیر مجموعه آن گروهها نیز مکلّف به پرداخت فدیه اسیران خود شدند.
پیش از اسلام، مردم مدینه گرفتار جنگ داخلی بودند. در همان حال بدهی های هر قبیله یا طایفه درباره دیه و فدیه همچنان بیشتر و بیشتر می شد. ادعاهای آنها علیه یکدیگر و آشتی گروههای درگیردرآن جنگها، باید به معنای از بین رفتن آن بدهیهاو ادعاها می بود. نخستین بند قرارداد می بایست اعلام نوعی آشتی زیر نظر رهبر جامعه مؤمنان محسوب شود.
محققان جدید به هشت گروه ذکر شده در قانون اساسی، به عنوان تشکیلات استوار اجتماعی توجه کرده اند. در بسیاری از موارد، نام قبیله به هر یک از این گروهها داده شده است، اما تحقیق دقیق چنین نسبتی را نادرست نمایاند. در ادامه نمودار نسبی از افرادی است که از بنو عمرو بن عوف یکی از طوایف هشتگانه در جنگ بدر شرکت کرده اند:
«عمرو بن عوف بن مالک بن اوس» جدّ مشترک طایفه ای است که بدین نام خوانده می شوند. نام او در مرکز و بالای نمودار بالاست. نامهایی که دور آنها مستطیل کشیده شده، اجداد مشرک کسانی هستند که ابن سعد آنها را به عنوان «شرکت کنندگان در جنگ بدر» آورده(۸) و سمهودی در شرح خود از مدینه، نامشان را یادکرده است.(۹) دیگر نامهای اشخاص حذف شده اما با علامت [] مشخص شده است. علامت [] برای کسانی است که خود در میدان نبرد حاضر شده اند.
بنو زید، فرزندان و نوادگان زید هستند که نامشان در سمتِ راستِ نمودار آمده و بخش اصلی بدنه این گروه را تشکیل می دهند. بیشتر آنها در ناحیه غرب

منطقه قبا در بخش جنوبی مدینه زندگی می کردند. سمهودی نوشته است که بنو زید چهارده أُطم (قلعه کوچک) داشتند که به آنها صیاصی گفته می شد. ابن سعد نام شرکت کنندگان در بدر را از طوایف زیر مجموعه بنو زید مانند بنو امیه، بنو ضبیه و بنو عبید می آورد. سمهودی(۱۰) یاد آورد شده که جدای از آن چهارده اطم، بنو امیه دو اطم داشتند که به زور از بنو جحجبا گرفته بودند؛ طایفه ای هم نسب با آنها که نامشان در مرکز نمودار بخش بالای آن دیده می شود. رئیس بنو ضبیه، ابوسفیان بن حارث، یک اطم داشت، چنانکه بنو عبید یک اطم داشتند که از دیگران گرفته بودند. جدای از این سه طایفه، بنو زید شامل طایفه دیگری به نام بنو عجلان می شد که حلفای آنها از بنو بلیع بودند. افراد آنها به احتمال زیاد سالها قبل، از جنوب به شمال آمده به مدینه مهاجرت کرده بودند.
علی رغم آن که در نمودار نیامده، شش نفر از این طایفه در جنگ بدر شرکت کردند. بنوعجلان از سه طایفه ذکر شده جدا و در اصل به خود بنو زید متعلّق بودند. باید سکونت آنها در قبا، پیش از سکونت بنوزید در آنجا بوده باشد.
بنوجحجبا، طایفه یاد شده زمانی به تنهایی در بخش شرقی قبا، همراه بنو زید زندگی می کرد. دو نسل پیش از آمدن حضرت محمّد ص ، میان احیحه بن جُلاح از بنوجحجبا با رفاعه بن زبیر از بنوزید درگیری بود. نتیجه این جنگ آن شد که بنوجحجبا، حرکت خود را به سمت غرب قبا آغاز کرد و اطم های خود را برای بنو زید گذاشت. آنها در غرب اطم های جدیدی ساختند و در کنار بنوأنیف، مردم بومی این ناحیه، و حلفای بنوجحجبا به زندگی مشغول شدند. تعدادی یهودی نیز وابسته به بنوانیف بودند.
بنومعاویه که جدّ مشترک آنها برادر زید بود، برای مدتی قبا را ترک کردند و به بخش شرقی مدینه رفتند. دلیل مهاجرت آنها ممکن است شکست آنها در جنگ با بنوزید باشد. بنولوذان که در قسمت چپِ نمودار هستند، نیز از قبا رفتند و در محلّ دیگری سکونت گزیدند.
به جای قبایلی که قبا را ترک کردند، تازه واردانی قرار گرفتند که از نظر نسبی پدری پیوندی با بنوزید نداشتند. بنوغنم که یک بار از هم طایفه ای خود؛ یعنی بنوواقف شکست خورده بود، محل بومی خود را ترک کرد و در منطقه بنوزید سکونت گزید. نسب شناسان تأکید بر آن دارند که پدر بزرگ امرءالقیس برادر عمرو بن عوف بوده است اما نظر آنها جای مناقشه فراوان دارد. بنو اوزارا بن جشم که یک بار توسط هم طایفه ای خود شکست خورده بود، به سمت قبا رفت و همانجا ساکن شد اما بار دیگر پیش از آمدن حضرت محمّد ص به نقطه دیگری در قبا رفت؛ زیرا توسط بنو عمرو بن عوف بیرون رانده شد.
درباره تاریخ پیش از اسلامِ دیگر طوایف بنو عمرو بن عوف؛ مانند بنو حنش، بنوثعلبه، و بنوحبیّب، آگاهیهای اندکی در دست داریم.
همانطور که گذشت مردم مدینه برای چند دهه مشغول جنگهای داخلی بودند. البته در طی جنگهای داخلی، از میان بنوعمرو بن عوف هیچگونه رهبری سیاسی یا نظامی وجود نداشت.(۱۱)
زمانی شماری از آنها از حضیر بن سماک پیروی کردند. اما او از لحاظ نسبی پدری متعلّق به آنها نبود بلکه وابسته به بنوعبدالأشهل بود. در میان هیچ یک از افراد زیر مجموعه بنوعمرو بن عوف، رهبر قبیله ثابتی را در خلال جنگهای داخلی و دوره حضرت محمّد ص نمی بینم.
بنابراین می توانیم نتیجه بگیریم که بنوعمرو بن عوف و طوایف وابسته، فاقد تشکیلاتی در موضوع ریاست قبیله بوده اند. بر اساس این بررسی، به ندرت می توانیم اظهار کنیم که بنوعمرو بن عوف دارای نظم سازمانی بوده اند. زندگی روزمره و فعالیت سیاسی آنها، خارج از چارچوب قبیله ای انجام می گرفت. به سراغ هر یک از طوایف یاد شده در قانون اساسی مزبور برویم، مشابه همین مسأله را می بینیم. طوایف وابسته به این هشت قبیله ممکن بود نامشخص و عشایری بوده باشند، چنانکه ممکن بود جنگ داخلی میان آنها به وجود آمده از یکدیگر جدا شوند.
این واقعیت، که جامعه مدینه ریاست قبیله ای نداشته و نااستوار و غیر ثابت بوده این حدس را تقویت می کند که حرکت به سمت اسلام در این جامعه بر اساس حرکت فردی صورت گرفته نه بر پایه تصمیم گروههای اجتماعی.
نفوذ اسلام در مدینه چند سال پیش از هجرت، با مسلمان شدن دو نفر (بر اساس روایت ابن سعد)(۱۲) و یا شش نفر (بر اساس روایت ابن اسحاق)(۱۳) آغاز شد. بعد از نخستین بیعت در عقبه که در سال ۶۲۱ (دوازدهمین سال بعثت) اتّفاق افتاد و طی آن دوازده مسلمان شرکت کردند، جنبش اسلامی گسترش یافت. سال بعد هفتاد و پنج مسلمان در دوّمین بیعت در عقبه شرکت کردند. پیامبر ص در این سال دوازده نفر نقیب را از میان مؤمنان مدینه برگزید. یک سال و نیم بعد از هجرت، جنگ بدر اتفاق افتاد که ۲۳۸ نفر از مؤمنان مدینه در آن شرکت کردند. شمار شرکت کنندگان در دو بیعت ذکر شده، می تواند نشانگر شمار همه مؤمنان در هر مرحله باشد. جدولی که در ادامه خواهد آمد (جدول شماره ۲)، شمار شرکت کنندگان در اولین و دوّمین بیعت عقبه و نیز شرکت کنندگان در جنگ بدر را در هر یک از طوایف نشان می دهد.
ستون نام گروهها، بر اساس جلد دوّم کتاب طبقات ابن سعد است. در ستون دوّم نام طوایف هشتگانه ذکر شده در قانون اساسی آمده و بعد از نام هر یک از آنها، نام طایفه زیر مجموعه آمده، چنانکه نام طایفه ریزتر نیز فهرست، شده است.
علامت [ح] به معنای حلفاء است. دیگر حلفا و موالی که قبیله مستقلی را تشکیل نداده و وابسته به برخی از قبایل معینی هستند، در شمارش، جزو قبیله ای که به آن بستگی دارند آورده شده اند. شمارش افراد شرکت کننده در عقبه اول و دوم، بر اساس متن ابن اسحاق است.(۱۴) در این متن نام شصت نفر از هفتاد و پنج نفر آمده و نام پانزده نفر دیگر نامشخص است. رقم ۱ در ستون رهبران، به معنای هر نقیبی است که در