پاورپوینت کامل بقعه اسماعیل فرزند امام صادق ـ علیه السلام ـ ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بقعه اسماعیل فرزند امام صادق ـ علیه السلام ـ ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بقعه اسماعیل فرزند امام صادق ـ علیه السلام ـ ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بقعه اسماعیل فرزند امام صادق ـ علیه السلام ـ ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۷۰

به دنبال مقالات گذشته، تا آنجا که
وضعیت ایجاب می کرد، درباره تاریخ هر
یک از بقعه ها، گنبدها و بارگاههای موجود
در داخل بقیع که به وسیله وهابیان تخریب
گردیده است، بحث و بررسی شد. اینک
تاریخ چهار بقعه دیگر را که در خارج بقیع
قرار داشتند و دارای معروفیت و مورد توجه
بودند، بررسی می کنیم و مطلب را از بقعه
اسماعیل فرزند امام صادق ـ ع ـ که
نزدیکترین بقعه به بقیع بوده است، آغاز
می کنیم:

بقعه و قبر اسماعیل، آنگونه که ما
دیدیم:

پیش از بیان اصل موضوع، یادآوری
این نکته ضروری است که وهابیان بر
خلاف قبور داخل بقیع ـ که به هنگام
تخریب هیچ اثری از ساختمان و دیوار برای
آنها باقی نگذاشتند ـ گرچه ساختمان قبور
خارج بقیع را هم ویران نمودند اما به دور
این قبور، که در معبر عام قرار گرفته بودند،
دیواری کشیدند بدون هیچ درب
و پنجره ای؛ از جمله آنها قبر منتسب به
فاطمه بنت اسد و قبر سعد بن معاذ است.
این دو قبر در شمال قبر عثمان بن عفان
و خارج از رکن شمال شرقی بقیع قرار
داشتند که پس از انضمام این ضلع به بقیع
در سالهای اخیر دیوار موجود در اطراف آنها
نیز برداشته شد. و همچنین بود قبر
اسماعیل بن امام صادق ـ ع ـ .

در سال ۱۳۵۳ ش. = ۱۳۹۴ق. که به
حج و زیارت مدینه مشرف بودم، بقعه جناب
اسماعیل در خارج بقیع و در سمت غربی
آن، در محاذات قبور ائمه ـ علیهم السلام ـ
به فاصله پانزده متر از دیوار بقیع قرار گرفته
بود، در محوطه ای سه متر در سه متر، با
دیواری به ارتفاع دو و نیم متر که حدود
نصف آن در فضای پیاده رو و نصف دیگرش
در داخل خیابان واقع شده بود، و اینک این
خیابان جزو محوطه و میدان وسیع مسجد
النبی است و پیاده رو به صورت محلی
مرتفع در کنار بقیع برای استفاده زائران در
آمده است و چون دیوارِ بقعه، هیچ
درب پنجره و منفذی نداشت وضع داخلی
آن و کیفیت اصل قبر معلوم نبود و زائران از
پشت دیوار و در محوطه پیاده رو به زیارت
و دعا می پرداختند و گاهی در اثر ازدحام، از
طرف مأموران ممانعت به عمل می آمد.

و در همین روزها که مشرف بودم،
تخریب بخشی از سطح خیابان و توقف
دستگاههای خاک برداری و آسفالت ریزی،
در آن خیابان، حاکی از زیر سازی و توسعه
این خیابان بود که به مناسبت ایام حج
و کثرت جمعیت متوقف شده بود. آن سال
حرکت ما به سوی مکه مصادف بود با شب
اول ذی حجه.

انعکاس خبر کشف جسد اسماعیل:

پس از انجام مراسم حج (۱۳۵۳ش.)
و مراجعت به ایران این خبر جالب، از زبان
حجاج مدینه بعد، در حوزه علمیه قم و در
میان علما، در سطح وسیعی مطرح گردید
که: «به هنگام زیرسازی خیابان غربی بقیع
به وسیله سعودیها، جسد اسماعیل فرزند
امام صادق ـ ع ـ پس از گذشت قرنها، سالم
کشف شده و در داخل بقیع دفن گردیده
است.»

برای تحقیق موضوع، فردی آگاهتر از
مرحوم آیت اللّه آقای حاج شیخ محمد
فقیهی رشتی(۱) نیافتم. در یکی از شبهای
محرّم، پس از نماز مغرب و عشا به دیدارش
شتافتم و در منزل وی که به مناسبت
تشکیل مجلس روضه، عدّه ای از علمای
معروف نیز حضور داشتند سؤال مورد نظر را
مطرح ساختم.

گر چه پس از گذشت بیش از بیست
سال از ماجرا، حافظه ام برای ذکر جزئیات
مطالبی که ایشان پیرامون این حادثه جالب
بیان نمودند یاری نمی کند، لیکن خلاصه
گفتار ایشان در تأیید و تثبیت این خبر بود
که هم برای حاضران و هم برای حقیر
اطمینان بخش و جالب بود، به طوری که در
صحت موضوع جای شک و تردید باقی
نمی گذاشت و بدینگونه خبر این حادثه به
وسیله یکی از افراد مطلع و معتمد مورد
تأیید قرار گرفت.

تأیید دیگر:

در سال بعد (۱۳۵۴ش.) باز هم توفیق
تشرف حاصل گردید و در آن سال از
مسائلی که در مدینه منوره توجه مرا به خود
مشغول کرده بود، جریان انتقال پیکر
اسماعیل به داخل بقیع و مدفن جدید وی
بود. در خارج بقیع هر بیننده ای متوجه
می شد که از بقعه اسماعیل ـ که تا سال
۱۳۵۳ش. (= ۱۳۹۴ق.) در کنار خیابان و در
جوار بقیع قرار داشت دیگر اثری باقی
نمانده است.

اسماعیل در کجا دفن شد؟

در همین سال کنار قبور شهدای حره
واقع در بقیع، که در میان عوام به «شهدای
احد» معروف است، مشغول خواندن زیارت
و عرض ارادت و احترام بودم که متوجه
شدم در فاصله چند قدمی، یکی از زیارتنامه
خوانهای بومی، با گروهی از زائران آفریقایی
در کنار قبری ایستاده و با صدای بلند
می خواند: «السلام علیک یا اسماعیل بن
الإمام جعفر الصادق…»، به سرعت به
طرفش رفتم و دستش را گرفته، گفتم:

«سال قبل که ما مشرف بودیم قبر
اسماعیل را در بیرون بقیع زیارت کردیم
شما چطور این محل را به عنوان قبر وی
معرفی می کنید؟! پاسخ داد: آری قبر وی
قبلاً در همان محل بود ولی در توسعه و زیر
سازی خیابان، پیکر او را سالم یافتند و به
همین محلّ منتقل و در اینجا دفن نمودند.

در اطراف قبر جدید اسماعیل قطعه
سنگهای بزرگی نصب شده بود و آن را از
سایر قبور مشخص و متمایز می ساخت
و محل دقیق آن در سمت شرقی قبور
شهدا، به طرف قبر حلیمه سعدیه و دقیقا به
فاصله ده قدم معمولی ـ ۱۰ متر ـ است
و بعد از آن سالها مشخص مورد توجه
و محل دعا و زیارت افراد با اطلاع بوده
است لیکن متأسفانه اخیرا در اثر جابجا
شدن قطعه سنگها و ایجاد پیاده رو میان
این قبر و قبور شهدا و از بین رفتن
نشانه های موجود، این نگرانی وجود دارد که
مانند قبور شخصیتها و بزرگان دیگر، به
طور کلی فراموش از خاطره ها محو شود!

به هر حال وجود این قبر دلیل
روشنی بر صحت جریان و حاکی از کشف
شدن پیکر جناب اسماعیل بطور سالم
است؛ زیرا با بینش خاصی که علمای وهابی
در تعمیر و تجدید قبور دارند و آن را جزو
اعمال حرام و غیر مشروع می دانند، احداث
چنین قبری بدون صحت قضیه، نه قابل
قبول است و نه توجیهی برای آن متصوّر
است.

مرقد جناب اسماعیل دارای
قدیمی ترین و بزرگترین ساختمان بود

پس از نقلِ تاریخِ انتقال قبر و جسد
جناب اسماعیل به داخل بقیع، به بیان
تاریخ بناکیفیت حرم این سلاله رسول خدا ـ
ص ـ و فرزند امام هدی ـ ع ـ می پردازیم:

آنچه از منابع تاریخی و مدینه
شناسی به دست می آید، این است که این
مرقد شریف دارای دو خصوصیت بارز
و مشخص نسبت به سایر قبور و مراقد
موجود در داخل بقیع بوده است:

۱ ـ قدمت و داشتن تاریخی کهن.

۲ ـ وسعت و بزرگی این حرم شریف.

سمهودی (متوفای ۹۱۱) در مورد
قدمت این بنا، از مطری که از مدینه
شناسان قرن هفتم است، چنین نقل می کند
که:

«بناه بعض العُبَیدییّن من ملوک
مصر»(۲)؛

«این حرم را بعضی از ملوک
و سلاطین فاطمی مصر بنا
کرده اند».

همین جمله را شیخ احمد عباسی از
مدینه شناسان قرن یازده نیز بدون انتساب
به مطری آورده است.(۳)

گفتنی است که سلطنت خاندان
فاطمیها در مصر از سال سیصد و دو شروع
و تا سال پانصد و شصت و چهار ادامه
داشته است(۴) و به مناسبت این که نام
مؤسّس این سلسله «عبیداللّه » بوده، به آنان
«عُبیدیّون» نیز می گویند.(۵)

تعمیر حرم اسماعیل در سال پانصد
و چهل و شش

سمهودی به دنبال گفتار قبلی اش
چنین ادامه می دهد: در کنار درب وسطی
مرقد جناب اسماعیل که به میدان باز
می شود، قطعه سنگی نصب گردیده است که
در آن این جملات حکاکی شده است:
«عمّره حسین بن أبی الهیجاء سنه ستّ
وأربعین وخمسمأه»

سمهودی سپس می گوید: شاید
مطری به استناد همین قطعه سنگ و اثر
تاریخی، بنای این ساختمان را به فاطمیها
نسبت داده است؛ زیرا ابن ابی الهیجاء از
سوی آنان بر حجاز حکومت می کرده است.

به هر حال از گفتار سمهودی، که هم
شاهد بر قطعه سنگ تاریخی است که
بیانگر تاریخ تعمیر این حرم بوده و هم
نظریه مطری را نقل نموده است، می توان
به قدمت بنای اصلی آن پی برد که اگر تاریخ
تعمیر ساختمان این حرم را حداقل پنجاه
سال پس از احداث آن بدانیم بنای اصلی
ساختمان، متعلّق به قرن پنجم خواهد
گردید و این ساختمان هم مانند ساختمان
حرم شریف ائمه بقیع از قدیمی ترین ابنیه
مذهبی است که پس از گذشت نه قرن به
وسیله وهابیان تخریب و منهدم شده است.

وسعت این مرقد شریف:

بازهم می پردازیم به نقل آنچه که
سمهودی آن را مشاهده و بازگو نموده
است:

وی افزون بر این که از این حرم با
تعبیر «کبیر»(۶) یاد می کند، برای آن سه درب
معرفی می نماید:

۱ ـ درب جنوب شرقی؛ «… وهو کبیر..
وهو رکن سور المدینه من القبله والمشرق
بنی قبل السور فاتّصل السور به فصار بابه
من داخل المدینه».

«این حرم بزرگ است و فعلاً در رکن
قلعه شهر مدینه از سمت جنوب شرقی واقع
شده چون بنای حرم قبل از احداث این قلعه
بوده، قعله به آن متصل گردیده است
و دربی برای حرم از داخل مدینه (داخل
سور) باز می گردد.»

۲ ـ درب وُسطی که به طرف میدان
و خارج قلعه شهر باز می شد؛ سمهودی
می گوید: «وعلی باب المشهد الأوسط الذی
أمامه الرحبه التی بها