پاورپوینت کامل پژوهشی در باره «ملتزم» ۸۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پژوهشی در باره «ملتزم» ۸۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پژوهشی در باره «ملتزم» ۸۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پژوهشی در باره «ملتزم» ۸۷ اسلاید در PowerPoint :

۸۲

کعبه از آغازِ پیدایش انسان در زمین، محلّ آمد و شد انسان های مؤمن و مشتاقی
است که به آهنگ راه یافتن به حریم دوست، از دور و نزدیک به آن جا می شتابند. در
این میان، پیامبران الهی، پیشتازان این سفر معنوی و پربرکت به شمار می آیند که هنوز هم
مسیر آنان در سرزمین مقدسِ حجاز، به «طریق الأنبیاء» معروف است.

دیگر اماکن و مواقف موجود در کعبه، مسجدالحرام و مکه و پیرامون آن؛ مانند
حجرالأسود، حطیم، حِجر اسماعیل، مقام ابراهیم، زمزم، صفا و مروه، عرفات و مشعر و
منا نیز هر یک جایگاه عملی از اعمال اسوه ها والگوهای راستین بوده است که کمال
اخلاص و عبودیت و اطاعت خویش را در آن ها به منصه ظهور رسانیده اند و بر همین
اساس اعمال آن ها برای همیشه در تاریخ به عنوان سنتی حسنه و پویا برای همه
حج گزاران باقی مانده و همه ساله به تأسّی از آنان، انجام می پذیرد و «ملتزم» از آن جمله
است، با این تفاوت که به دلیل ارتباط آن با حضرت آدم علیه السلام ، از پیشینه تاریخی بیشتری
نسبت به برخی از موارد یاد شده، برخوردار است.

«ملتزم» در لغت

«ملتزم» از «التزام» گرفته شده و در لغت به معنای «اعتناق و در برگرفتن» است؛
«وَ سُمِّیَ الْمُلْتَزَمُ بِهِ لاِءَنَّ النّاسَ یَعْتَنِقُونَهُ أَی یَضُمُّونَهُ إِلی صُدُورِهِمْ»؛(۱) «و ملتزم از آن رو
به این نام خوانده شد که مردم آن را دربرمی گیرند و به سینه می چسبانند.»

نام های دیگرِ «ملتزم»:

در روایات شیعه و سنی از ملتزم به نام های دیگر نیز یاد شده است که عبارتند از:

۱ ـ مُتَعَوَّذ:(۲) «سُمِّیَ الْمُلْتَزَمُ بِهِ، لاِءَنَّهُ یُتَعَوَّذُ عِنْدَهُ مِنَ النّارِ»؛(۳) «نام گذاری ملتزم به
متعوّذ، بدین جهت است که (زائر کعبه) نزد آن، از آتش جهنم (به خداوند) پناه می برد.»

چنانکه در دعای مربوط به آن آمده است:

«هَذَا مَکَانُ الْعَائِذِ بِکَ مِنَ النَّارِ».(۴)

«این جا مکان پناه جویی به تو از آتش دوزخ است.»

۲ ـ مُستجار:(۵) «لاِءَنَّهُ یُطْلَبُ عِنْدَهُ اْلإجارَه مِنَ الْعذابِ وَ الرَّوْحَ وَ الرّاحَهَ»؛(۶) «این
نامگذاری به جهت آن است که در آن جا پناه از عذاب و رحمت و آسایش از خداوند،
درخواست می گردد.»

۳ ـ مدعی:(۷) در روایات اهل سنت از آن به عنوان «مدعی» یاد شده؛ زیرا که آن جا
محلّ دعا است.

ملتزم کجاست؟

مکان ملتزم به گفته روایات

روایاتی که به گونه ای صریح، دلالت می کند بر اینکه ملتزم نزدیک رکن
یمانی است:

الف: احادیث اهل سنت:

در مجامع رواییِ اهل سنت، احادیثی که درباره محلّ ملتزم آمده است همگی به
محلّ واحدی اشاره ندارند:

عبداللّه محمدبن ابی شیبه کوفی (م ۲۳۵) در کتاب خود، پنج حدیث در باره التزام
بعضی از اصحاب و تابعین در فاصله میان حجرالأسود و درِ کعبه و نُه حدیث درباره
التزام گروهی از آن ها در پشت کعبه نقل کرده است.

آن دسته از روایاتی که با عنوان «مَنْ کانَ یَلْتَزِمُ دُبُرَ الْکَعْبَهِ» آمده است، عبارتند از:

۱ ـ عن أبی اسحاق قال: «رأیتُ عَمرو بن مَیمُون یَلْتَزِمُ دُبُرَ الْکَعْبَهِ».

۲ ـ عن ابن أبی ملیکه، عن عمر بن عبدالعزیز «أَنَّهُ أَتی دُبُرَ الْکَعْبَهِ یَسْتَعِیذُ».

۳ ـ عن محمد بن صالح قال: «رَأَیْتُ الْقاسِمَ (بن محمّد) یَلْتَزِمُ خَلْفَ الْکَعْبَهِ».

۴ ـ عن حنظله قال: «رَأَیْتُ الْقاسِمَ یَتَعَوَّذُ فِی دُبُرِ الْکَعْبَهِ وَ یَقُولُ: أَلّلهُمَّ إنِّی أَعُوذُ بِکَ
مِنْ بَأسِکَ وَ نِقْمَتِکَ وَ سُلْطانِکَ».

۵ ـ عن خالد بن أبی بکره قال: رَأَیْتُ عُبَیدِاللّه َ بْنَ عَبْدِاللّه ِ یَلْتَزِمُ خَلْفَ الْکَعْبَهِ».

۶ ـ عن أبی اسحاق قال: «رَأَیْتُ عَمْرَو بْنَ مَیمُون قَدْ اِلْتَزَمَ الْکَعْبَهَ وَ أَلْصَقَ بَطْنَهُ مِنْ
مؤخَّرِها مِنَ الْجانِبِ الَّذِی یَلِی الرُّکْنَ الْیَمَانِیَّ».

۷ ـ عن عبدالرَّحمن بن الأسود: «أَنَّ أَباهُ کانَ یَلْتَزِمُ دُبُرَ الْکَعْبَهِ».

۸ ـ عن الأعمش قال: «رَأَیْتُ أَبابَکْرَ بْن عَبدِالرَّحمنِ یَلْتَزِمُ مُؤَخّر الْکَعْبَهِ».(۸)

۹ ـ عن ثابت بن قیس قال: «رَأَیْتُ النّافِعَ بْنَ جُبَیْر یَلْتَزِمُ ما بَیْنَ الْحَجَر وَ الْباب وَ
خَلْفَ الْکَعْبَهِ، کُلٌّ قَدْ رَأَیْتُهُ».(۹)

فاسی (م۸۳۲) نیز می نویسد: «اَلْمُسْتَجارُ هُوَ ما بَیْنَ الرُّکْنَ الْیَمَانِیَّ إِلیَ الْبابِ
الْمَسْدُود… وَ یُقالُ لَهُ: المُتَعَوَّذُ، وَ یُقالُ لَهُ اَلْمُلْتَزَمُ» و در پایان می افزاید: «وَ کانَ یَقِفُ
لِلدُّعاءِ وَ التَّعَوَّذِ فِیهِ جَماعَهٌ مِنْ کِبارِ السَّلَفِ فَهُمْ عُمَربن عَبدالْعَزِیز وَ قاسم بن محمد».(۱۰)

ازرقی نیز بعضی از این احادیث را تحت عنوان: «ما جاءَ فِی الْمُلْتَزَمِ وَ الْقِیامُ ظَهْرَ
الْکَعْبَهِ» ذکر کرده است.(۱۱)

ب: احادیث اهل بیت علیهم السلام :

در مجامع روایی شیعه نیز روایاتی در باره مکان ملتزم، به نام های مختلف آمده
است و آن ها عبارتند از:

۱ ـ مُتَعَوَّذ:

«عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام : «إِذَا کُنْتَ فِی الطَّوَافِ
السَّابِعِ فَائْتِ الْمُتَعَوَّذَ وَ هُوَ إِذَا قُمْتَ فِی دُبُرِ الْکَعْبَهِ حِذَاءَ الْبَابِ».(۱۲)

عبداللّه بن سنان از امام صادق علیه السلام روایت می کند که آن حضرت فرمود، هنگامی
که در دور هفتم طواف بودی، به مُتَعوَّذ درآی، و آن جایی است که وقتی پشت
کعبه بایستی، محاذی در قرار دارد.

متعوَّذ از جمله نام های ملتزم است که برخی، از جمله صاحب جواهر به آن تصریح
نموده(۱۳) و از اهل سنت نیز ازرقی(۱۴) و مالک بن عبدالبرّ بر این نظریه اند.(۱۵)

۲ ـ مستجار:

«عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَبِی سَمَّالٍ عَنْ مُعَاوِیَهَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: ثُمَّ
تَطُوفُ بِالْبَیْتِ سَبْعَهَ أَطْوَافٍ ـ إلی أن قال ـ فَإِذَا انْتَهَیْتَ إِلَی مُوءَخَّرِ الْکَعْبَهِ وَ هُوَ
الْمُسْتَجَارُ دُونَ الرُّکْنِ الْیَمَانِیِّ بِقَلِیلٍ فِی الشَّوْطِ السَّابِعِ فَابْسُطْ یَدَیْکَ عَلَی
الاْءَرْضِ وَ أَلْصِقْ خَدَّکَ وَ بَطْنَکَ بِالْبَیْتِ ثُمَّ قُلْ: اَللَّهُمَّ الْبَیْتُ بَیْتُکَ وَ الْعَبْدُ عَبْدُکَ وَ
هَذَا مَکَانُ الْعَائِذِ بِکَ مِنَ النَّارِ».(۱۶)

در روایت دیگرِ معاویه بن عمّار، گرچه جمله: «بحذاء المستجار» در آن احتمالاتی
را ایجاد کرده لیکن هیچ تردیدی در جای تعیین شده مستجار به وسیله روایات پیشین، به
وجود نمی آورد؛ چرا که محل التزام در این روایت نیز «مؤخَّرالکعبه دون الرکن الیمانی
بقلیلٍ» است.

در این روایت آمده است: «إذا فَرَغْتَ مِنْ طَوافِکَ وَبَلَغْتَ مُؤَخَّرَ الکَعْبهِ وَهُوَ بِحِذاءِ
المُسْتَجارِ دُونَ الرُّکْنَ الیَمانِیّ بِقَلِیلٍ…».(۱۷)

محمّدتقی مجلسی قدس سره درباره «بِحذاء المستجار می گوید: أی بحذاء الحطیم
ویسمّی بالمستجار أیضا».(۱۸) بنابراین، منظور از مستجار در این روایت حطیم
است. نه مستجار موردنظر که نام دیگر آن ملتزم می باشد و مرحوم علاّمه مجلسی نیز
می گوید: «وَیَحْتَمِلُ أیضا أن یکون المراد بالمستجار الحطیم، فإنّه محلّ الاستجاره
والدعاء بتوسّع فی المجازات».(۱۹) و سپس احتمال دومّی ذکر می کند که آن را اظهر
می داند و می گوید: «یحتمل أن یکون المراد إذا بلغت الموضع الذی یحاذی المستجار
من المطاف».(۲۰)

بدین ترتیب مقصود، رسیدن طواف کنده به نقطه ای است که مستجار محاذی آن
نقطه می باشد.

موقعیت ملتزم از دیدگاه علما و دانشمندان اسلامی

علمای اسلام نیز، با استفاده از روایات پیش گفته، محلّ ملتزم را نزدیک رکن یمانی
دانسته اند.

مرحوم محقق اردبیلی می فرماید:

«وَ یَدُلُّ عَلی اِطلاق المُستجار عَلیَ المُلتَزَم صریحاً ما فی روایه عبداللّه بن
سنان، عن أبی عبداللّه علیه السلام ».(۲۱)

«آن چه در روایت عبداللّه بن سنان آمده است، به صراحت دلالت بر این دارد که
به ملتزم، مستجار گفته می شود.»

مرحوم طریحی می نویسد: «الملتزم دُبُرِ الْکَعْبَهِ».(۲۲)

به گفته مرحوم قاضی نعمان مغربی: «الملتزم حیال الباب یلتزمه الطائف
فیالطواف السّابع».(۲۳)

علامه مجلسی رحمه الله دربیان حدیثی که درباره طواف کعبه ذکرکرده، می گوید:
«الملتزم: المستجار مقابل باب الکعبه» و سپس با تعبیر: «قیل» به نادرستی نظریه ای که
ملتزم را در فاصله میان حجرالأسود و باب کعبه دانسته است، اشاره می کند و می گوید:

«و بالجمله هذه التفاسیر نشأت من عدم الأنس بالأخبار».(۲۴)

«این گونه تفسیرها و برداشت ها از احادیث، نشأت گرفته از عدم انس و آشنایی با
اخبار (اهل بیت علیهم السلام ) می باشد.»

و صاحب جواهر رحمه الله در آداب مستحبی طواف می گوید:

«از جمله آنها التزام در مستجار است که از آن در روایات به عنوان ملتزم و
متعوّذ یاد شده است»؛ «و منها التزام المستجار المسمّی فی النصوص
بالملتزم و المتعوذ».

آنگاه با استناد به روایات این باب می فرماید: «وقَدْ ظَهَرَ لَکَ أنَّ المستجار هو بحذاء
الباب مؤخّر الکعبه».(۲۵)

ملتزم در سیره

آدم و حوّا در کنار ملتزم

حضرت آدم علیه السلام و همسرش حوا، به دنبال اشتباه خویش، زبان به اقرار و اعتراف
گشوده، عرضه داشتند:

رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ .(۲۶)

«پروردگارا ! به خویشتن ستم رواداشتیم و اگر ما را نبخشی و مورد رحمت
خویش قرار ندهی، از زیانکاران خواهیم شد.»

هنگامی هم که به زمین آمدند، آدم علیه السلام در کنار ملتزم زبان به اقرار گناه گشود،
امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید:

«لَمَّا طَافَ آدَمُ بِالْبَیْتِ وَانْتَهَی إِلَی الْمُلْتَزَمِ، قَالَ لَهُ جَبْرَئِیلُ: یَا آدَمُ، أَقِرَّ لِرَبِّکَ
بِذُنُوبِکَ فِی هَذَا الْمَکَانِ ـ إِلَی أَنْ قَالَ ـ فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ یَا آدَمُ قَدْ غَفَرْتُ لَکَ
ذَنْبَکَ».(۲۷)

«هنگامی که آدم علیه السلام به طواف کعبه پرداخت و به ملتزم رسید، جبرئیل علیه السلام به او
گفت: ای آدم، در پیشگاه پروردگارت، به گناهانت اقرار کن (پس از اقرار آدم)
خدای عزّ و جلّ به او وحی فرمود که گناهت را آمرزیدم. آدم عرضه داشت: گناه
فرزندانم را؟ خداوند ـ عزّوجلّ ـ به او وحی کرد: ای آدم، هرکس از آنان به این
جایگاه در آید و به گناهانش اقرار کند، او را هم چون تو می بخشم.»

ابوعبداللّه علیه السلام در کنار ملتزم

شیخ طوسی در تهذیب روایتی از امام صادق علیه السلام نقل کرده که آن حضرت در
ضمن آداب ملتزم فرموده است:

«ثُمَّ أَقِرَّ لِرَبِّکَ بِمَا عَمِلْتَ مِنَ الذُّنُوبِ…».(۲۸)

«سپس به گناهانی که انجام داده ای، برای پروردگارت اقرار کن…»

«فَإِنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ لِغِلْمَانِهِ: «أَمِیطُوا عَنِّی حَتَّی أُقِرَّ لِرَبِّی بِمَا عَمِلْتُ».(۲۹)

همانا ابو عبداللّه علیه السلام به غلامانش فرمود: «از پیرامون من دور شوید (یا به سخنان
من گوش فرا ندهید) تا به آن چه کرده ام (نزد خداوند) اقرار کنم.»

مرحوم شوشتری در کتاب «اخبار الدّخیله» می نویسد: از شیوه نقل این روایت
به وسیله شیخ، چنین برمی آید که منظور از «ابا عبداللّه » در این حدیث، امام حسین علیه السلام
است.(۳۰) ولی در کافی چنین آمده است:

«عَنْ مُعَاوِیَهَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ کَانَ إِذَا انْتَهَی إِلَی الْمُلْتَزَمِ قَالَ
لِمَوَالِیهِ أَمِیطُوا عَنِّی حَتَّی أُقِرَّ لِرَبِّی بِذُنُوبِی فِی هَذَا الْمَکَانِ».(۳۱)

امام سجاد علیه السلام در ملتزم

ابان از امام صادق علیه السلام روایت می کند: هنگامی که علی بن الحسین (امام سجاد علیه السلام )
کنار ملتزم می آمد به درگاه الهی عرضه می داشت:

«اللَّهُمَّ إِنَّ عِنْدِی أَفْوَاجاً مِنْ ذُنُوبٍ وَ أَفْوَاجاً مِنْ خَطَایَا وَ عِنْدَکَ
أَفْوَاجٌ مِنْ رَحْمَهٍ وَ أَفْوَاجٌ مِنْ مَغْفِرَهٍ یَا مَنِ اسْتَجَابَ لاَِبْغَضِ خَلْقِهِ إِلَیْهِ
إِذْ قَالَ أَنْظِرْنِی إِلَی یَوْمِ یُبْعَثُونَ (۳۲) اسْتَجِبْ لِی وَ افْعَلْ بِی کَذَا
[ وَ کَذَا ] ».(۳۳)

«خداوندا ! مرا انبوهی از گناهان و انبوهی از لغزش ها است و تو را انبوهی از
رحمت و بخشش بی حد. ای آن که خواستِ منفورترین آفریده ات را آن گاه که
عرضه داشت: «پس مرا تا روز رستاخیز مهلت ده» اجابت کردی، دعایم را
اجابت کن و درباره ام چنین و چنان کن.»

امام باقر علیه السلام در کنار ملتزم

حَبابه والبیّه گوید: مردی را در مکه به هنگام عصر در کنار ملتزم (یا در فاصله میان
درِ کعبه و حجرالأسود) بر فراز قسمت بلندی از زمین دیدم که میان خویش را با عمامه
بسته (آنچنان شکوهمند) که می پنداشتی خورشیدی است بر فراز کوه ها و یا تاجی بر
تارک مردان (حاضر در آن جا)، دست و دیده به آسمان گشوده و به دعا و نیایش
پرداخته بود، سپس مردم به سویش شتافتند و حل مسائل پیچیده علمی و مسائل مشکل
خود را از او می پرسیدند و او تا به هزار سؤال آنان پاسخ نگفت، از آن جا نرفت، سپس
برخاست وآهنگ رفتن کرد. ابوبصیر می گوید: شخصی باصدای رسابانگ برداشت که:

«أَلا إنَّ هذا باقِر عِلْم الرّسل، وَ هذا مُبین السُّبُل، هذا خیر من رسخ فی أصلاب
أصحاب السفینه، هذا ابن فاطمه الغراء العذراء الزهراء، هذا بقیّه اللّه فی
أرضه، هذا ناموس الدّهر، هذا ابن محمّد و خدیجه و علی و فاطمه، هذا منار
الدین القائمه».(۳۴)

«بدانید که این مرد شکافنده (مشکلات) علوم پیامبران، روشنگر راه ها(ی
رستگاری)، بهترین زاده سکانداران کشتی نجات، فرزند فاطمه، حجّت باقی مانده
الهی در زمین، مخزن و محرم اسرار خدا، پور حضرت محمد، خدیجه، علی