پاورپوینت کامل حج ابراهیمی و مبانی آن از دیدگاه امام خمینی قدس سره ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حج ابراهیمی و مبانی آن از دیدگاه امام خمینی قدس سره ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حج ابراهیمی و مبانی آن از دیدگاه امام خمینی قدس سره ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حج ابراهیمی و مبانی آن از دیدگاه امام خمینی قدس سره ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۳۹

حج ابراهیمی و غیر ابراهیمی

مراد از حج ابراهیمی همان حجی است که خداوند متعال آن را بر بندگانش واجب
کرد و اعلام آن را از ابراهیم خلیل الرحمان خواست؛ وَأَذِّنْ فی النّاسِ بِالْحَجِّ(۱) و رسول
گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در زمان خود آن را احیا نمود. بنابراین، حج ابراهیمی همان حجّ حقیقی
و واقعی است که با انگیزه ای خاص و جهت تحقّق فلسفه مهمّ آن، که اظهار عبودیت الهی
و نفی شرک و الحاد و رسیدن به قلّه کمال و سعادت است، انجام می گیرد. حج ابراهیمی
تنها به انجام مناسک و اعمال ظاهری نمی اندیشد، بلکه افزون بر آن، به عمق و باطن
اعمال نیز نظر می اندازد و در همه حالات، آنها را مدّنظر دارد.

امام راحل قدس سره می فرماید:

«گردش به دور خانه خدا نشان دهنده این است که به غیر از خدا گرد دیگری نگردید و رجم
عقبات، رجمِ شیاطین انس و جنّ است. شما با رجم، با خدای خود عهد کنید تا شیاطین انس و
ابرقدرت ها را از کشورهای اسلامی عزیز برانید.»(۲)

و در جای دیگر می فرماید:

«در سعی بین صفا و مروه، با صدق و صفا سعی در یافتن محبوب کنید که با یافتن او، همه
بافت های دنیاوی گسسته شود و همه شک ها و تردیدها فرو ریزد و همه خوف و رجاهای
حیوانی زایل شود… پس به منا روید و آرزوهای حقانی را در آن جا دریابید که آن قربانی
نمودن محبوب ترین چیز خویش در راه محبوب مطلق است.»(۳)

امام قدس سره در تبیین حج غیر ابراهیمی (حج جاهلی) و یا حج آمریکایی می فرماید:

«چیزی که تابه حال از ناحیه آگاهان و یا تحلیل گران مغرض و یا جیره خواران، به عنوان
فلسفه حج ترسیم شده است این است که حج یک عبادت دسته جمعی و یک سفر زیارتی ـ
سیاحتی است. به حج چه که چگونه باید زیست و چطور باید مبارزه کرد و با چه کیفیت
درمقابل جهان سرمایه داری و کمونیسم ایستاد. به حج چه که حقوق مسلمانان و محرومان
را از ظالمین باید ستاند. به حج چه که باید برای فشارهای روحی و جسمی مسلمانان چاره
اندیشی نمود. به حج چه که مسلمانان باید به عنوان یک نیروی بزرگ و قدرت سوّم جهان،
خودنمایی کنند. به حج چه که مسلمانان را علیه حکومت های وابسته بشوراند، بلکه حج
همان سفر تفریحی برای دیدار از قبله و مدینه است و بس!»(۴)

امام قدس سره بلافاصله به حج ابراهیمی اشاره می کند و می فرماید:

«حج برای نزدیک شدن و اتصال انسان به صاحب خانه است و حج تنها حرکات و
اعمال و لفظ ها نیست و با کلام و لفظ و حرکت خشک انسان به خدا نمی رسد. حج کانون
معارف الهی است که از آن محتوای سیاست اسلامی را در تمام زوایای زندگی باید جستجو
نمود. حج پیام آور ایجاد و بنای جامعه ای به دور از رذایل مادی و معنوی است.

حج تجلّی و تکرار همه صحنه های عشق آفرین زندگی یک انسان و یک جامعه متکامل در
دنیاست.»(۵)

حج ابراهیمی تنها یک مناسک خشک و بی روح نیست بلکه سیر و سلوک معنوی و
عرفانی و طی منازل روحانی و دربرگیرنده ابعاد مختلف عبادی، سیاسی و اجتماعی
است. امام راحل قدس سره احیاکننده حج ابراهیمی بر این موضوع تأکید ورزیدند و در پیام ها و
سخنرانی ها، فراگیر بودن این عبادت بزرگ را گوشزد نمودند و چه بسا با توجه به ابعاد
گسترده حج است که بر این فریضه عظیم تأکید فراوان شد و قرآن مجید آن را حق مستقیم
خداوند بر بندگان خواند، آنجا که فرمود: وَللّه ِِ عَلَی النَّاسِ حِجُ الْبَیْتِ مَنْ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ
سَبِیلاً…

«حج خانه خدا، حق خدا بر مردم است، کسانی که استطاعت آن را دارند.»(۶)

از این رو است که رهبر و دولت اسلامی موظف است درصورتی که حج تعطیل
شود، مردم را به انجام آن مجبور کند و اگر توان مالی نداشتند از بیت المال امکان تشرّف
را برایشان فراهم آورد تا خانه خدا خالی از زائر نباشد. امام صادق علیه السلام می فرماید:

«لو عطّل الناس الحجّ لَوَجَبَ عَلَی الإمام أنْ یجبرهم علی الحَجِّ اِن شاؤوا واِنْ أبوا فانّ
هذا البیت وضع للحجّ».

«اگر مردم حج را تعطیل کنند، بر امام واجب است آنان را به حج وادارد چه بخواهند و چه
نخواهند؛ زیرا این خانه برای حج نهاده شده است.»(۷)

امام راحل قدس سره با استفاده از کتاب وسنت، ابعاد مختلف حجّ را به مسلمانان معرفی
کرد و به قول یکی از بزرگان، حج را در عصر حاضر اقامه نمود. در یکی از
سخنرانی هایش می فرماید:

«بیت اللّه الحرام و کعبه معظم، زائرین عزیزی را در آغوش می کشد که حج را از انزوای
سیاسی و انحراف اساسی به سوی حج ابراهیمی و محمدی سوق داده و حیات آن را تجدید
می نمایند و بت های شرق و غرب را در هم می شکنند و معنای قیام ناس و حقیقت برائت از
مشرکان را عرضه می دارند.»(۸)

امام راحل قدس سره حجی را که مشتمل بر ابعاد مذکور نباشد حج واقعی نمی داند و
می فرماید:

«حج بی روح و بی تحرک وقیام، حج بی برائت، حج بی وحدت و حجی که از آن هدم کفر و
شرک برنیاید حج نیست.»(۹)

برای تبیین اندیشه امام قدس سره بحث را در سه بخش مستقل پی می گیریم:

الف ـ بعد معنوی حج ابراهیمی:

یکی از اساسی ترین ابعاد حج ابراهیمی، بعد معنوی و عرفانی آن است. حج میعاد
عاشقان کوی الهی و شیفتگان وصل دوست و ورود به محضر خداست؛ امام رضا علیه السلام
اوّلین خصوصیت حج را همین امر ذکر می کند و می گوید:

«عِلَّهُ الحجِّ الوِفادَهِ اِلَی اللّه ِ».

آنچه موجب وجوب حج گشته سفرمعنوی به سوی خداوند عزّ وجلّ است.»(۱۰)

امام بزرگوار در این باره می گوید:

«توجه داشته باشید که سفر حج سفر کسب نیست، سفر تحصیل دنیا نیست، سفر الی اللّه
است شما دارید به طرف خانه خدا می روید تمام اموری که دارید انجام می دهید به طور
الوهیت باید انجام بدهید سفرتان از اینجا که شروع می شود وفد الی اللّه است. سفر به سوی
خدای تبارک و تعالی است.»(۱۱)

این کلام برگرفته از سخن معصوم است؛ علی علیه السلام می گوید: «الحاجّ وَالْمُعْتَمِر وَفْدُ
اللّه وَحَقّ عَلَی اللّه تعالی أن یُکْرِمَ وَفْدَهُ وَیُحبّوه بِالْمَغْفِرَه».

«کسانی که حج یا عمره بجا می آورند واردین بر خدا هستند و حق است بر خداوند متعال که
واردین خود را اکرام کند و با مغفرت و آمرزش آنها اظهارمحبت نماید.»(۱۲)

بعد معنوی حج آن وقت معلوم می شود که با عبادات دیگر مقایسه شود. حج با
مناسک خاص خود، ریاضت های خاصی را داراست که در تزکیه نفس و ارتقای درجات
معنوی مؤثر است؛ ترک وطن، گذشتن از مال، تجدید پیمان حضور در مشاعر و دورشدن
از آمال و آرزوها و ترک منیت و خودخواهی و خودکامگی و غیره، از جمله آن
ریاضت هاست. حضرت امام قدس سره جهات معنوی حج را متذکر شده، می گوید:

«حجاج محترم مواظب باشند که رضای غیر خداوند را در اعمال خود شرکت ندهند و جهات
معنوی حج بسیار است و مهم آن است که حاج بداند که کجا می رود و دعوت کی را اجابت
می کند و میهمان کیست و آداب این میهمانی چیست و بداند هر خودخواهی و خودبینی با
خداخواهی مخالف است و با هجرت الی اللّه مباین و موجب نقص معنویت حج است.»(۱۳)

حج کلاس تهذیب نفس و میدان نبرد با شیاطین درون و برون است. هریک از
مناسک و مشاعر گامی در جهت غنای روحی، سعه صدر و کسب فضایل اخلاقی است و
در حقیقت حج فرار انسان از ظلمت به سوی نور است. امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه مبارکه
فَفِرّوا اِلَی اللّه می گوید:

«من الظلمه اِلَی الحج»؛ «به سوی خدا بگریزید»؛ یعنی از ظلمت به حج روآورید.(۱۴)

قرآن مجید فلسفه قربانی را که یکی از مناسک حج است رسیدن به تقوا می داند و
می گوید:

لَنْ یَنَالَ اللّه َ لُحُومُهَا وَلاَ دِمَاؤُهَا وَلَکِنْ یَنَالُهُ التَّقْوَی مِنْکُمْ.

«گوشت ها و خون های این قربانیان هرگز به خدا نمی رسد بلکه آنچه به خدا می رسد تقوا و
پرهیزکاری است.»

در روایات اسلامی بار معنوی حج آن چنان است که بدون آن حج معنایی ندارد و
اطلاق حاج بر کسی که به این بعد انسان ساز توجه نداشته باشد، نادرست است. در
مراسم حج شخصی خدمت امام سجاد علیه السلام عرض کرد: «ما أکثر الحجیج». حج گزاران چه
بسیارند! حضرت در پاسخ او گفت: «ما أکثر الضّجیج وأقلّ الحَجیج»؛ «چقدر ناله ها زیاد
است و حاجی کم.»(۱۵) سفر حج فرصت مناسبی برای خودسازی و پرورش فضایل اخلاقی
است.

امام راحل قدس سره احیاگر حج ابراهیمی در عصر حاضر، برای دست یابی به مقاصد
معنوی حج، عمل کردن به مناسک به طور صحیح را مورد تأکید قرار داده، می گوید:

«مراتب معنوی حج که سرمایه حیات جاودانه است و انسان را به افق توحید و تنزیه نزدیک
می نماید، حاصل نخواهد شد مگر آنکه دستورات عبادی حج به طور صحیح و شایسته و
موبه مو عمل شود.»(۱۶)

همچنین حصول ابعاد دیگر حج؛ اعم از سیاسی واجتماعی را متوقف بر تحقّق بعد
معنوی حج می داند و می گوید:

«بعد سیاسی و اجتماعی آن حاصل نمی گردد مگر آن که بعد معنوی و الهی آن جامه عمل
پوشد و لبیک های شما جواب دعوت حق تعالی باشد و خود را محرم برای وصول به آستانه
محضر حق تعالی نمایید ولبیک گویان برای حق نفی شریک به همه مراتب کنید و از خود که
منشأ بزرگ شرک است به سوی او جل وعلا
هجرت نمایید… و اگر جهات معنوی به فراموشی سپرده شود گمان نکنید که بتوان از چنگال
شیطان نفس رهـایی یابیـد و تا در بند خویشتن خویش و هواهای نفسانی خود باشید
نمی توانید جهاد فی سبیل اللّه و دفاع از حریم اللّه نمایید.»(۱۷)

ب ـ بعد اجتماعی حج ابراهیمی:

یکی از مهم ترین ابعاد حج که وجه ممیز حج ابراهیمی با حج غیر ابراهیمی است
بعد اجتماعی، حج است. از آنجا که اسلام دینی اجتماعی است احکامی که در این دین
وضع شده خالی از بعد اجتماعی نیست، حتی اگر به صورت فردی اقامه گردد و نمونه
بارز آن حج است. قرآن مجید دراین باره می گوید:

وَأَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجَالاً وَعَلَی کُلِّ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ *
لِیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَیَذْکُرُوا اسْمَ اللّه ِ فِی أَیَّامٍ مَعْلُومَاتٍ….(۱۸)

«مردم را برای حج دعوت کن تا پیاده و سواره بر مرکب های لاغر از هر راه دور بیایند تا
شاهد منافع گوناگون خویش باشند و نام خدا را در ایام معینی ببرند.»

آیه فوق به صراحت بیان می کند که حج مشتمل بر منافع دنیوی و اخروی است،
چون هیچگونه محدودیتی در واژه «منافع» نیست. تمام منافع و برکات معنوی و مادی و
فواید فردی و اجتماعی را شامل می شود و در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده که آن
حضرت گفت: «منافع دنیا و منافع آخرت، هر دو را در بر می گیرد.»(۱۹)

در آیه دیگر قرآن مجید می فرماید: جَعَلَ اللّه ُ الْکَعْبَهَ الْبَیتَ الْحَرام قِیاما لِلنّاس؛
«خداوند کعبه، بیت الحرام را وسیله ای برای سامان بخشیدن به کار مردم قرار داده است.»(۲۰)

با توجه به وسعت معنای «قیاما للناس»، مسلمانان می توانند در پناه این خانه و
دستور سازنده حج کارهای خود را سامان بخشند.

در روایتی از امام رضا علیه السلام ، منافع سرشار حج و ابعاد عبادی ـ اجتماعی آن
ذکرشده است. آن حضرت پس از ذکر منافع معنوی، به منافع مادی می پردازد و می گوید:

«تجدید الحقوق وخطر الأنْفُس عَنِ الْفساد وَ مَنْفعه من فی الْمشرق و المغرب وَمَنْ
فی البَرّ والْبَحْر و ممّن یحجّ و ممّن لا یحجّ من تاجر وجالب و بایع و مشترٍ وکاتب
ومسکین وقضاء حوائج أهل الأطراف المواضع الممکن لهم الاجتماع فیها کذلک
لیشهدوا منافع لهم».(۲۱)

«در این سفر زائر بیت موفق به تجدید حقوق و وادار کردن نفس به تقوا و حفظ نفس از فساد
می گردد. این سفر منبع خیر و برکت برا ی اهل شرق و غرب و اهل آب و خشکی است و نیز
برای کسی که حج می گزارد و آن که در این مسیر نسیت از تاجر فراهم کننده جنس و
فروشنده و خریدار و نویسنده و از کار افتاده و خلاصه برنامه حج، برآورنده حوائج مردم
اطراف آن سرزمین و مواضعی است که اجتماع برای اهل آن ممکن است تا شاهد بهره های
آن برای خود باشند.»

به طورکلی می توان ابعاد اجتماعی حج ابراهیمی را در چند محور مورد بررسی قرار
داد:

۱ـ شناخت ملل مختلف و ارزیابی امکانات:

موسم حج مناسب ترین و بهترین فرصت برای آشنایی و ارتباطات مسلمانان با
یکدیگر است. امام صادق علیه السلام در پاسخ به پرسش علّت تشریع حج می گوید:

«اِنَّ اللّه َ خَلَقَ الْخَلْقَ… وَأَمَرَهُمْ بِما یَکُونُ مَنْ أمرِ الطّاعهِ فی الدّینِ وَ مَصْلَحَتِهِم مِنْ أَمْرِ
دُنْیاهُم فَجَعَلَ فِیه الإجْتماع مِنَ الشَّرْقِ وَالْغَرْبِ وَلِیَتَعارَفُوا».

«خداوند مردم را آفرید… و آنچه از دستورهای دینی و مصلحت های دنیوی آنان بود مقرر
داشت. پس حج را تشریع کرد تا مردم از شرق و غرب گرد هم آیند و با یکدیگر آشنا
شوند.»(۲۲)

حج مرکز اجتماع سالانه جهانی مسلمانان است که در آن مراسم معارفه عمومی
انجام می گیرد. امام راحل قدس سره دراین باره می گوید:

«حج بهترین میعادگاه معارفه ملّت های اسلامی است که مسلمانان با برادران و خواهران
دینی و اسلامی خود از سراسر جهان آشنا می شوند.»(۲۳)

البته این آشنایی و معارفه زمینه بررسی مشکلات امت اسلامی را فراهم می کند.

امام همچنین می فرماید:

«حج برای این است که مشکلات یک سال مسلمین را بررسی کنند و درصدد رفع مشکلات
برآیند.»(۲۴)

بر این اساس در طول تاریخ حتی در دوران های خفقان باری که خلفا و سلاطین
جور اجازه نشر احکام اسلامی را به مسلمانان نمی دادند، آنها با استفاده از این فرصت،
مشکلات خود را حل می کردند و با تماس گرفتن با ائمه معصوم علیهم السلام و علمای بزرگ
دین، معضلات فکری و فرهنگی خود را برطرف می ساختند.

۲ـ تحکیم وحدت بین مسلمانان:

در میان احکام اجتماعی اسلام، شاید کمتر مسأله ای را بتوان یافت که به اندازه
«وحدت» از آن سخن رفته باشد. دهها آیه قرآن به صورت مستقیم و غیرمستقیم درباره
وجوب وحدت و پرهیز از اختلاف دیده می شود. در اینجافقط به دو مورد اشاره
می کنیم:

قرآن مجید وحدت و تألیف بین قلوب را از نعمت های الهی می داند و می فرماید:

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّه ِ جَمِیعا وَلاَ تَفَرَّقُوا وَاذْکُرُوا نِعْمَهَ اللّه ِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ
بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانا وَکُنْتُمْ عَلَی شَفَا حُفْرَهٍ مِنْ النَّارِ فَأَنْقَذَکُمْ مِنْهَا.

«همگی به ریسمان خدا در آویزید و پراکنده نشوید و نعمت خدا را بر خود یاد کنید که
دشمنان یکدیگر بودید و او در میان دل های شما الفت داد و به نعمت او با هم برادر شدید و
بر لبه پرتگاه آتش بودید و او شما را از آن برهاند.»(۲۵)

و از سوی دیگر قرآن مجید برای تفرقه و اختلاف عذاب شدیدی را در نظر گرفته
است و می فرماید:

وَلاَ تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمْ الْبَیِّنَاتُ وَأُوْلَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ
عَظِیمٌ.

«مانند آنان نباشید که پس از آن که روشنگری ها برایشان آمد پراکنده شدند و با یکدیگر
اختلاف ورزیدند و اینان عذابی سهمگین دارند.»(۲۶)

قرآن کریم وحدت را عامل اقتدار و شوکت امت اسلامی و تفرقه را عامل ضعف و
ناتوانی دانسته می فرماید:

وَاَطِیعُوا اللّه َ وَرَسُولَه وَلاَ تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ.

«از خدا و پیامبرش پیروی کنید و با یکدیگر نزاع مکنید که ناتوان می شوید و شوکت شما
می رود.»(۲۷)

یکی از سیاست های قدرت طلبان در طول تاریخ ایجاد تفرقه میان مردم بوده است
تا از طریق گل آلود کردن آب ماهی بگیرند. شعار «تفرقه بینداز و حکومت کن» حکایت از
آن ترفند شیطانی دارد. برای مقابله با این سیاسیت استعماری، اسلام وحدت اسلامی را
نه به عنوان تاکتیک و فریضه ای موقّت، بلکه به عنوان استراتژی و اصل و فریضه ثابت
مطرح نموده است. بر این اساس قرآن مجید می فرماید:

اِنَّمَا الْمُؤمِنُونَ اِخْوَه؛ «البته که مؤمان با یکدیگر برادرند.»(۲۸)

برادری مسلمانان اقتضا می کند که با یکدیگر وحدت داشته باشند. در روایات
بسیاری از معصومین علیهم السلام ، موضوع وحدت امّت اسلامی مطرح شده است. علی علیه السلام
می فرماید:

«اَلْزِمُوا السّواد الأَعْظم فاِنّ ید اللّه علی الجماعه ایاکم والفرقه فان الشاذّ من الناس
للشیطان کما ان الشاذ من الغنم لذئب».

«با اکثریت باشید که دست خدا با جماعت است و از تفرقه بپرهیزید که جدامانده از مردم
بهره شیطان است همان گونه که گوسفند دورافتاده از گله نصیب گرگ بیابان است.»(۲۹)

حال که به اهمیت این موضوع پی بردیم این پرسش مطرح می شود که چه موسمی
بهتر از موسم حج و چه مکانی برتر از مکه برای تحقق این امر خطیر وجود دارد؟ امام
راحل قدس سره منادی حج ابراهیمی دراین باره می گوید:

«این وحدت که اسلام شریف و قرآن کریم بر آن پافشاری کرده اند با دعوت و تبلیغ دامنه دار
باید به وجودآید و مرکز این دعوت و تبلیغ مکه معظمه در زمان اجتماع مسلمین برای
فریضه حج است که ابراهیم خلیل اللّه و محمد حبیب اللّه شروع و در آخر الزمان حضرت
بقیه اللّه ارواحنا لمقدمه الفدا تعقیب می کند. به ابراهیم خلیل اللّه خطاب می شود که مردم
را به حج بخوان تا برای شهود منافع خود، از همه اقطار بیایند. این منافع جامعه است؛ منافع
سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی.»(۳۰)

امام قدس سره تحکیم وحدت بین مسلمانان را یکی از وظایف الهی در موسم حج می داند
و می فرماید:

«باید توجه داشته باشید که این اجتماع بزرگ که به امر خداوند تعالی در هر سال در این
سرزمین مقدس فراهم می شود، شما ملّت های مسلمان را ملکف می سازد که در راه اهداف
مقدسه اسلام مقاصد عالیه شریعت مطهّره و در راه ترقی و تعالی مسلمین و اتحاد و
پیوستگی جامعه اسلامی کوشش کنید.»(۳۱)

امام قدس سره در سایه وحدت امّت اسلامی، در پی ایجاد جبهه مستضعفین در اجتماع
پرشکوه حج بودند و می فرمودند:

«از جمله وظایف در این اجتماع عظیم، دعوت مردم و جوامع اسلامی به وحدت کلمه و رفع
اختلافات بین طبقات مسلمین است که خطبا و گویندگان و نویسندگان در این امر حیاتی
اقدام نمایند و کوشش کنند در بوجود آوردن جبهه مستضعفین که با وحدت جبهه و وحدت
کلمه و شعار «لا اِلهَ اِلاّ اللّه » از تحت اسارت قدرت های شیطانی و اجانب و استعمارگران
واستثمارگران بیرون آیند و با اخوت اسلامی بر مشکلات غلبه پیدا کنند.»(۳۲)

۳ـ اهتمام به امور مسلمانان:

یکی از فرایض خطیر و اساسی که نشانه مسلمانی است، اهتمام به امورِ مسلمانان
است. از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده است که: «مَنْ أصْبَحَ لا یَهْتَمّ بأموُر الْمسلِمِین فَلَیْسَ
بِمُسْلِمٍ»؛ «هرکسی صبح کند و به امور مسلمانان همّت نگمارد، مسلمان نیست.»(۳۳)

معنای حدیث آن است که اگر مسلمانی در میان مسلمانان زندگی بگذراند و در
خدمت آنان نباشد، خودی حساب نمی شود و بیگانه است.

بر این اساس است که سعدی می گوید: «حکما گفته اند برادر که در بند خویش است نه
برادر و نه خویش است.»(۳۴)

البته اهتمام به امور مسلمانان، به عنوان کلّی است که یک سلسله فرایض دیگر،
مانند اصلاح میان مردم، برآورده ساختن نیاز مردم و سود رساندن به آنان از مصادیق آن
محسوب می شود. بدیهی است که تحقق این مق